Prawo dewizowe.
Dz.U.1983.63.288
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 22 listopada 1983 r.
Prawo dewizowe.
Przepisy ogólne.
Przepisy ogólne.
Ustawa reguluje:
Osobami krajowymi w rozumieniu prawa dewizowego są:
Osobami zagranicznymi w rozumieniu prawa dewizowego są:
Minister Finansów z urzędu lub na wniosek osób zainteresowanych:
Obywatele polscy i cudzoziemcy, o których mowa w art. 2 pkt 1 i 2, są osobami krajowymi również w okresie ich czasowego pobytu za granicą, a cudzoziemcy i obywatele polscy, o których mowa w art. 3 pkt 1 i 2, są osobami zagranicznymi również w okresie ich czasowego pobytu w kraju.
- jeżeli są środkiem płatniczym lub przedmiotem w obrotach dokonywanych z osobami zagranicznymi, między tymi osobami albo na zlecenie tych osób lub na ich rzecz, chociażby bez zlecenia, bądź przedmiotem wywozu za granicę, przywozu z zagranicy lub przewozu przez terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Użyte w ustawie określenia:
Posiadanie wartości dewizowych i dokonywanie obrotu dewizowego.
Posiadanie wartości dewizowych i dokonywanie obrotu dewizowego.
Dokonywanie obrotu dewizowego wymaga zezwolenia dewizowego z wyjątkami określonymi w przepisach ustawy.
Osoby krajowe fizyczne mogą przechowywać waluty obce na rachunkach w polskich bankach dewizowych w kraju.
Osoby krajowe będące osobami prawnymi albo organizacjami lub instytucjami nie mającymi osobowości prawnej mogą posiadać wartości dewizowe w kraju lub za granicą za zezwoleniem dewizowym, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
Osoby zagraniczne mogą przechowywać walutę polską i waluty obce na rachunkach w polskich bankach dewizowych w kraju.
Należności przypadające osobom zagranicznym w walucie polskiej, wynikające z umów lub innych tytułów zgodnych z przepisami ustawy, mogą być wpłacane na odrębne rachunki w polskich bankach dewizowych w kraju; wypłaty z tych rachunków następują za zezwoleniem dewizowym.
Osoby krajowe fizyczne, które miały miejsce zamieszkania za granicą i przybyły do kraju w celu zamieszkania, mogą posiadać oraz rozporządzać wartościami dewizowymi pozostawionymi za granicą przed przybyciem do kraju.
Nie wymaga zezwolenia dewizowego:
Zasady ustalania i wykonywania zobowiązań oraz pobierania należności pieniężnych w obrocie dewizowym z zagranicą.
Zasady ustalania i wykonywania zobowiązań oraz pobierania należności pieniężnych w obrocie dewizowym z zagranicą.
Waluty obce przekazane z zagranicy na rzecz krajowych osób prawnych lub jednostek organizacyjnych i instytucji nie będących osobami prawnymi na pokrycie ich należności powinny być niezwłocznie po zawiadomieniu o ich przekazaniu odprzedane polskiemu bankowi dewizowemu w kraju, chyba że na podstawie zezwolenia dewizowego lub przepisów ustawy zostaną wpłacone na bankowy rachunek w walutach obcych.
W razie gdy odbiorca kwoty przekazu bankowego lub pocztowego z zagranicy nie jest uprawniony do wpłacenia jej na bankowy rachunek w walutach obcych ani do zadysponowania na inne cele przewidziane w przepisach ustawy, kwotę tę wypłaca się w walucie polskiej, z zastosowaniem obowiązującego kursu waluty obcej w złotych.
W obrocie dewizowym i rozrachunkach stosuje się bieżące kursy walut obcych w złotych ustalane przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Obowiązek zgłaszania mienia oraz ograniczenia niektórych czynności nie stanowiących obrotu dewizowego.
Obowiązek zgłaszania mienia oraz ograniczenia niektórych czynności nie stanowiących obrotu dewizowego.
Narodowy Bank Polski jest obowiązany przestrzegać tajemnicy o mieniu zgłoszonym w myśl art. 27 ust. 1 i 2; przepisy prawa bankowego o tajemnicy obrotów i stanów rachunków bankowych stosuje się odpowiednio.
Zawarcie w obrocie z zagranicą umowy o charakterze gospodarczym o wzajemnym nieodpłatnym świadczeniu usług lub rzeczy nie będących wartościami dewizowymi wymaga zezwolenia dewizowego; nie dotyczy to wypadków, gdy zawarcie umowy zamiany, świadczenia usług lub rzeczy jest zwyczajowo przyjęte.
Właściwość organów w sprawach dewizowych.
Właściwość organów w sprawach dewizowych.
Kontrola dewizowa.
Kontrola dewizowa.
Przepisy przejściowe i końcowe.
Przepisy przejściowe i końcowe.
Decyzje w sprawach wymienionych w art. 4 pkt 1, art. 13, 29, 30 i art. 40 ust. 2 niniejszej ustawy mogą być zaskarżane do Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.
W ustawie z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (Dz. U. Nr 15, poz. 77, z 1974 r. Nr 14, poz. 85 i z 1977 r. Nr 11, poz. 45) wprowadza się następujące zmiany:
Sprawy dewizowe wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według tej ustawy.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (59)
Akty zmieniane liczba obiektów na liście: (1)
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (36)
- Zm.: zarządzenie w sprawie zezwolenia dewizowego dla przedsiębiorstw zagranicznych i przedsiębiorstw z udziałem zagranicznym.
- Zm.: zarządzenie w sprawie zezwolenia na niektóre czynności obrotu dewizowego.
- Zm.: rozporządzenie w sprawie wymiany walut obcych przez osoby zagraniczne oraz zapłaty przez te osoby należności walutą polską udokumentowanego pochodzenia.
Akty uchylające liczba obiektów na liście: (1)
Akty uchylane liczba obiektów na liście: (21)
- Zezwolenie dla Banku Polska Kasa Opieki S.A. na udzielanie kredytów zagranicznym osobom prawnym i fizycznym wykonującym działalność gospodarczą na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
- Bankowe rachunki walutowe w walutach wymienialnych dla jednostek drobnej wytwórczości i ich zrzeszeń.
- Finansowanie wyjazdów popieranych za granicę.