Część 3 - POSTĘPOWANIE CELNE. - Prawo celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.33.166

Akt utracił moc

Wersja od: 25 lipca 1961 r.

CZĘŚĆ  III.

POSTĘPOWANIE CELNE.

Rozdział  6.

Przepisy ogólne.

Art.  27.

1. Postępowanie celne prowadzi urząd celny, do którego towar dostarczono, a w razie przekazania towaru (art. 34) - urząd celny, któremu towar przekazano.

2. Odprawa celna może być ostateczna lub warunkowa.

3. W toku odprawy urząd celny ustala rodzaj i ilość przewożonego towaru, sprawdza, czy na przewóz towaru przez granicę państwową istnieje pozwolenie i czy zachowano jego wymogi, oraz ustala wysokość ciążących na towarze należności celnych.

Art.  28.

Odprawie ostatecznej podlega towar celny na stałe przywożony na polski obszar celny lub na stałe z niego wywożony.

Art.  29.

1. Odprawie warunkowej podlega towar celny przywożony na polski obszar celny, jeżeli w oznaczonym okresie ma być z powrotem wywieziony, oraz towar celny wywożony z polskiego obszaru celnego, jeżeli w oznaczonym okresie ma być z powrotem przywieziony.

2. Odprawa warunkowa wymaga zezwolenia organu administracji celnej i uprzedniego zabezpieczenia należności celnych, chyba że nastąpiło zwolnienie od zabezpieczenia zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 3. Zezwolenie może określać dodatkowe warunki, od których spełnienia jest ono uzależnione.

3. Odprawa warunkowa staje się ostateczną, jeżeli w oznaczonym okresie towaru nie przywieziono z powrotem na polski obszar celny lub go z powrotem z tego obszaru nie wywieziono, albo jeżeli naruszono dodatkowe warunki, pod którymi na odprawę warunkową zezwolono. Strona obowiązana jest wówczas do uiszczenia:

1) należnego cła, a jeżeli przywóz lub wywóz wymaga pozwolenia, którego strona nie posiada - równowartości towaru, gdy równowartość ta jest wyższa niż należne cło lub gdy na towar cła nie ustanowiono,

2) kary za zwłokę.

Art.  30.

Towar przywożony z zagranicy można dopuścić do obrotu na polskim obszarze celnym, a wywożony z tego obszaru - wywieźć za granicę tylko za pozwoleniem na przywóz lub wywóz, jeżeli jest ono wymagane, oraz dopiero po dokonaniu odprawy celnej i po uiszczeniu należności celnych, jeżeli ciążą one na tym towarze.

Rozdział  7.

Zgłoszenie towaru do odprawy celnej; przekazanie towaru celnego.

Art.  31.

Towary celne zgłasza się do odprawy na piśmie, chyba że przepisy wykonawcze (art. 46 ust. 1 pkt 4) zezwalają na zgłoszenie ustne. Do zgłoszenia dołącza się pozwolenie na przywóz lub wywóz, jeżeli pozwolenie jest wymagane.

Art.  32.

Publiczne przedsiębiorstwa trudniące się przewozem towarów przez granicę państwową oraz przedsiębiorstwa spedycyjne obowiązane są na żądanie organów administracji celnej dokonywać czynności związanych z odprawą i załatwiać formalności celne.

Art.  33.

1. Towar celny może być zgłoszony do odprawy:

1) przez osobę, w której posiadaniu się znajduje, lub przez osobę, która wykaże dokumentami swe prawo rozporządzania nim (strona),

2) z upoważnienia strony - przez przedsiębiorstwo wymienione w art. 32 oraz - z upoważnienia kapitana statku - przez uprawnionego pośrednika okrętowego (przedsiębiorstwo maklerskie),

3) w szczególnych przypadkach przewidzianych w przepisach wykonawczych (art. 46 ust. 1 pkt 4) - przez pełnomocnika strony innego niż wskazany w pkt 2.

2. Towar celny, nie zgłoszony w terminie do odprawy przez stronę lub jej pełnomocnika, zgłasza z urzędu przewoźnik, a jeżeli towar złożono w magazynie celnym - zarząd magazynu. Zgłaszający z urzędu nie ma obowiązku dołączenia pozwolenia na przywóz lub wywóz towaru.

Art.  34.

1. Towar celny dostarczony do urzędu celnego można przekazać innemu urzędowi celnemu dla dokonania odprawy celnej albo dla pobrania należności celnych.

2. Kto przewozi przekazany towar celny przywieziony z zagranicy, obowiązany jest dostarczyć go do wskazanego urzędu celnego, a w razie niedostarczenia - uiścić należności celne. Przepis art. 29 ust. 3 pkt 1 stosuje się odpowiednio.

Rozdział  8.

Rewizja celna towaru.

Art.  35.

1. Towar zgłoszony do odprawy celnej podlega rewizji celnej.

2. Do uczestnictwa w rewizji towaru celnego wzywa się osobę, która zgłosiła go do odprawy, a gdy to nie jest możliwe, rewizję przeprowadza się w miarę możności w obecności przedstawiciela zarządu magazynu celnego, przewoźnika lub spedytora, zależnie od tego, kto z nich nadzoruje towar i ponosi zań odpowiedzialność.

Art.  36.

Kto zgłasza towar do odprawy celnej, obowiązany jest przygotować go na koszt nadawcy lub odbiorcy do rewizji, a w szczególności - rozpakować i po dokonaniu rewizji zapakować do dalszego przewozu.

Art.  37.

Wolne od rewizji celnej są:

1) przedmioty wymienione w art. 14 ust. 1 pkt 1;

2) pod warunkiem wzajemności:

a) przedmioty przeznaczone do użytku osobistego oraz rzeczy przesiedlenia osób wymienionych w art. 14 ust. 1 pkt 2 lit. b),

b) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przysyłane do obcych przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych i misji specjalnych w Polsce oraz przez nie wysyłane,

3) opatrzone pieczęcią przesyłki urzędowe przesyłane między Ministerstwem Spraw Zagranicznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a polskimi przedstawicielstwami dyplomatycznymi, urzędami konsularnymi i misjami specjalnymi za granicą oraz poczta dyplomatyczna przewożona przez kurierów,

4) inne towary - za zezwoleniem Ministra Handlu Zagranicznego.

Rozdział  9.

Wymiar i pobór należności celnych; sprzedaż towarów.

Art.  38.

1. Należności celne wymierza się według stanu towaru w dniu zgłoszenia go do odprawy oraz według stawek w tym dniu obowiązujących.

2. W razie niedostarczenia towaru do kontroli celnej lub usunięcia go spod kontroli należności celne wymierza się według stawek obowiązujących w dniu, w którym towar należało dostarczyć lub w którym go usunięto, albo - jeżeli dni tych nie można ustalić - w dniu, w którym niedostarczenie lub usunięcie towaru ujawniono.

Art.  39.

1. O dokonaniu wymiaru należności celnych wywozowych zawiadamia się nadawcę towaru, a przywozowych - adresata lub osobę upoważnioną do odbioru towaru.

2. Osoby wymienione w ust. 1 obowiązane są uiścić należności celne w terminie 14 dni od doręczenia zawiadomienia o dokonaniu wymiaru.

Art.  40.

1. Zmiana wymiaru należności celnych poza przypadkami, gdy następuje wskutek rozstrzygnięcia wniesionego środka prawnego, może nastąpić - nawet po dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym lub po wywiezieniu go za granicę - w razie udowodnienia:

1) omyłki rachunkowej,

2) rozbieżności pomiędzy określeniem rodzaju towaru w dokumencie odprawy celnej a zastosowaniem pozycji taryfy celnej,

3) zastosowania niewłaściwych stawek celnych wskutek nieprawidłowego zakwalifikowania towaru,

4) zastosowania stawek celnych, które w dniu miarodajnym dla ich stosowania nie obowiązywały,

5) przyjęcia za podstawę należności celnych ilości towaru niezgodnej z rzeczywistością.

2. O zmianie wymiaru należności celnych wywozowych zawiadamia się nadawcę towaru, przywozowych zaś - osobę, która towar otrzymała, wzywając zarazem do uiszczenia niepobranych należności w terminie 30 dni od doręczenia wezwania lub wypłacając w tymże terminie nadmiernie pobrane należności.

Art.  41.

1. Od należności celnych nie uiszczonych w terminie pobiera się odsetki w wysokości 12% w stosunku rocznym.

2. Należności celne wraz z odsetkami podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych.

Art.  42.

1. Pobrane należności celne zwraca się osobie uprawnionej:

1) jeżeli pobrano je bezpodstawnie,

2) jeżeli pobrano je od towaru przeznaczonego na wywóz, a towar przed wywiezieniem z polskiego obszaru celnego uległ zniszczeniu, lub gdy osoba, która towar zgłosiła do odprawy celnej, zrezygnowała z jego wywozu,

3) jeżeli towar celny zniszczono na zarządzenie lub za zgodą właściwych organów,

4) jeżeli po uiszczeniu należności celnych udzielono zniżki celnej,

5) w określonych (art. 46 ust. 1 pkt 6) przypadkach powrotnego przywozu na polski obszar celny towaru uprzednio wywiezionego oraz wywozu z tego obszaru towaru uprzednio przywiezionego.

2. Należności celne wymienione w ust. 1 zwraca się na wniosek osoby uprawnionej, a w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 - również z urzędu. Od zwracanych należności nie płaci się odsetek.

Art.  43.

Roszczenia o uiszczenie należności celnych oraz o zwrot należności pobranych przedawniają się z upływem 5 lat od dnia wystawienia dokumentu odprawy celnej.

Art.  44.

1. Towary celne nie podjęte w terminie podlegają sprzedaży w zasadzie za pośrednictwem właściwych przedsiębiorstw uspołecznionych.

2. Z kwoty uzyskanej ze sprzedaży pokrywa się w następującej kolejności:

1) koszty sprzedaży,

2) koszty przewozu, przeładunku i składowe,

3) należności celne,

4) inne należności obciążające towary z mocy odrębnych przepisów.

3. Nadwyżkę pozostałą po pokryciu kosztów i należności wymienionych w ust. 2 zwraca się osobie, która wykaże uprawnienie do jej otrzymania. Nadwyżka przechodzi na własność Państwa, jeżeli osoba uprawniona nie odbierze jej w ciągu 2 lat od dnia sprzedaży towarów.