Rozdział 2 - Przepisy dla poszczególnych rodzajów odpraw celnych. - Prawo celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.84.610

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1960 r.

Rozdział  II.

Przepisy dla poszczególnych rodzajów odpraw celnych.

1.

Odprawa ostateczna.

A. Przywóz.

Zasady odprawy przywozowej ostatecznej.

Art.  46.

1. Odprawie przywozowej ostatecznej podlegają towary przywożone z zagranicy, które mają przejść bezpośrednio i bez ograniczenia do wolnego obrotu.

2. Towary podlegają wymiarowi cła według stanu, w jakim przekroczyły granicę celną.

3. Towary, które, pozostając pod kontrolą celną, zmieniły w czasie przewozu lub w czasie przechowania w magazynie lub składzie celnym swą jakość lub ilość z przyczyn od strony niezależnych, podlegają wymiarowi cła według stanu, w jakim znajdują się w chwili rewizji celnej przeprowadzonej celem ostatecznej odprawy.

4. Towary, które, pozostając pod kontrolą celną, uległy w czasie przewozu lub w czasie przechowania w magazynie lub składzie celnym zniszczeniu albo pod kontrolą urzędową zostały zniszczone, są wolne od należności celnych.

5. Zrzeczenie się przez stronę towarów na rzecz Skarbu Państwa przed uiszczeniem należności celnych zwalnia stronę od uiszczenia tych należności. Towary, których strona się zrzekła, podlegają sprzedaży.

6. O stosowaniu stawek celnych oraz opłat manipulacyjnych, w tem i dodatkowych (akcydencji), rozstrzyga dzień złożenia zgłoszenia celnego, jeżeli uiszczenie należności celnych nastąpi w okresie ustalonym w art. 116, Po upływie tego okresu rozstrzyga dzień uiszczenia należności celnych. Przy towarach niezgłoszonych przez stronę w ustalonym okresie (art. 36 ust. 5) rozstrzyga dzień uiszczenia należności celnych. Należności celne odroczone lub zakredytowane (art. 119 i 120) nie podlegają zmianom.

7. Przy towarach usuniętych z pod wymiaru należności celnych rozstrzyga dzień usunięcia z pod wymiaru, a gdy nie może być ustalony - dzień, w którym usunięcie zostało ujawnione.

8. O stosowaniu przepisów celnych, niedotyczących wysokości stawek celnych i opłat manipulacyjnych, rozstrzyga dzień złożenia zgłoszenia celnego, a przy rewizji towarów z urzędu (art. 36 ust. 5) - dzień rewizji.

Znakowanie towarów.

Art.  47.

Towary przywożone z zagranicy mogą być przed wydaniem do wolnego obrotu poddane znakowaniu. Spis towarów podlegających znakowaniu, sposób znakowania oraz tryb postępowania ustala Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu.

B. Wywóz.

Zasady odprawy wywozowej ostatecznej.

Art.  48.

1. Odprawie wywozowej ostatecznej podlegają towary krajowe wywożone zagranicę na stałe.

2. Odprawa wywozowa ostateczna odbywa się w granicznych urzędach celnych. Do odprawy wywozowej mogą być upoważnione również wewnętrzne urzędy celne.

3. O stosowaniu stawek celnych, opłat manipulacyjnych, w tem i dodatkowych (akcydencji), jak również przepisów celnych rozstrzyga dzień złożenia zgłoszenia celnego.

4. W przypadkach, gdy po dokonaniu ostatecznej odprawy wywozowej towary uległy zniszczeniu przed wywiezieniem za granicę celną lub wywóz towarów zagranicę został przez stronę zaniechany, pobrane należności celne podlegają zwrotowi.

2.

Odprawa warunkowa.

Zasady odprawy warunkowej.

Art.  49.

1. Odprawie warunkowej podlegają:

a) towary przywożone z zagranicy do celów w prawie niniejszem wymienionych, które w oznaczonym okresie mają być wywiezione zpowrotem zagranicę,

b) towary z wolnego obrotu wywożone zagranicę do celów w prawie niniejszem wymienionych, które w oznaczonym okresie mają być z zagranicy zpowrotem przywiezione.

2. Towary odprawione warunkowo są wolne czasowo od należności celnych. Należności te wymierza się według zasad ustalonych dla odprawy ostatecznej. Wymierzone należności powinny być zabezpieczone.

3. Od towarów odprawionych warunkowo, które podlegają ograniczeniom przywozowym lub wywozowym, pobiera się poza zabezpieczeniem należności celnych również zabezpieczenie w wysokości wartości towarów.

4. Odprawa warunkowa może być dokonywana tylko na zasadzie pozwolenia władz celnych i na warunkach w pozwoleniu określonych.

5. Minister Skarbu ustala:

a) formę zabezpieczeń celnych według ust. 2 i 3,

b) przypadki zwolnienia od zabezpieczeń celnych pobieranych według ust. 2 i 3.

Stosowanie odprawy warunkowej.

Art.  50.

Odprawa warunkowa może być stosowana:

1. do towarów przeznaczonych na wystawy, targi, jarmarki, konkursy, zawody i t. p.,

2. do towarów przeznaczonych do czasowego użycia, doświadczenia, wypróbowania lub naśladowania,

3. do wzorów i próbek przewożonych przez podróżujących agentów handlowych,

4. do opakowań,

5. do środków przewozowych,

6. do zwierząt pociągowych oraz zwierząt przeznaczonych do rozpłodu, na wyścigi, na wypas i t. p.

7. w ruchu podróżnych,

8. w małym ruchu granicznym,

9. w obrocie uszlachetniającym czynnym i biernym,

10. w obrocie reparacyjnym czynnym i biernym,

11. w innych przypadkach ustalanych przez Ministra Skarbu.

Obrót uszlachetniający czynny.

Art.  51.

1. Odprawa warunkowa według art. 49 ust. 1 p. a może być stosowana do towarów przywożonych z zagranicy w obrocie uszlachetniającym czynnym:

a) które mają być w kraju poddane obróbce lub przeróbce,

b) które mają być w kraju użyte przy wyrobie towarów przeznaczonych do wywozu; w wyjątkowych przypadkach towary zagraniczne odprawione warunkowo mogą być zastąpione takiemi samemi towarami krajowemi z jednoczesnem zwolnieniem zagranicznych towarów od należności celnych.

2. Obróbka, przeróbka i użycie towarów przywożonych w obrocie uszlachetniającym czynnym mogą być poddane osobnej kontroli celnej.

Obrót uszlachetniający bierny.

Art.  52.

1. Odprawa warunkowa według art. 49 ust. 1 p. b może być stosowana do towarów wywożonych zagranicę w obrocie uszlachetniającym biernym, którę mają być zagranicą poddane obróbce celem nadania im wyższego stopnia wykończenia.

2. Odprawa warunkowa według ust. 1 może być tylko wtedy stosowana:

a) gdy uszlachetnienie nie może być w kraju wcale lub w dostatecznej ilości albo też w równie dobrym stopniu dokonane,

b) gdy mają być wypróbowane nowe procesy fabrykacyjne lub nowe wzory.

3. Odprawa warunkowa według ust. 1 nie może być stosowana:

a) do towarów pochodzenia zagranicznego wprowadzonych do obszaru celnego,

b) do towarów, których tożsamość przy powrotnym przywozie nie może być stwierdzona zapomocą znakowania; w drodze wyjątku od tej zasady odprawa warunkowa może być stosowana tylko w przypadkach, gdy towar uszlachetniony po powrocie do kraju ma być ponownie wywieziony zagranicę, lub gdy chodzi o jednorazowe wypróbowanie nowych procesów fabrykacyjnych lub nowych wzorów.

Obrót reparacyjny czynny i bierny.

Art.  53.

Odprawa warunkowa według art. 49 ust. 1 może być stosowana do towarów przywożonych z zagranicy w obrocie reparacyjnym czynnym lub wywożonych zagranicę w obrocie reparacyjnym biernym, które w kraju lub zagranicą mają być poddane naprawie.

Wymiar należności celnych w biernym obrocie uszlachetniającym i reparacyjnym.

Art.  54.

Minister Skarbu ustala zasady wymierzania należności celnych przy powrotnym przywozie towarów w biernym obrocie uszlachetniającym i reparacyjnym oraz zasady zwalniania tych towarów od należności celnych.

Pozwolenia dla obrotu uszlachetniającego i reparacyjnego.

Art.  55.

1. Na obrót uszlachetniający, zarówno czynny jak i bierny, oraz na obrót reparacyjny bierny udziela pozwoleń i ustala warunki Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu.

2. Minister Skarbu może w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu upoważniać władze celne II i I instancji do udzielania dla pewnych rodzajów towarów pozwoleń na obrót uszlachetniający czynny oraz na obrót reparacyjny bierny.

3. Minister Skarbu ustala w drodze rozporządzenia tok postępowania dotyczący obrotu uszlachetniającego i reparacyjnego.

Odpowiedzialność strony.

Art.  56.

Jeżeli towary odprawione warunkowo nie zostały w oznaczonym okresie zpowrotem wywiezione zagranicę lub przywiezione z zagranicy do kraju, odprawa warunkowa staje się odprawą ostateczną, a strona jest obowiązana do uiszczenia:

a) należności celnych i innych ciążących na towarach, ustalonych w wyniku rewizji,

b) kary za zwłokę (art. 117),

c) dodatkowej opłaty w wysokości wartości towarów, jeżeli towary podlegały ograniczeniom przywozowym lub wywozowym, a strona nie przedstawi pozwolenia na przywóz lub wywóz wymaganego przy ostatecznej odprawie.

Odprawa warunkowa środków przewozowych.

Art.  57.

Dla środków przewozowych oraz zwierząt wierzchowych, zaprzęgowych i jucznych wraz z uprzężą i okryciem, wprowadzanych lub wyprowadzanych przez granicę celną do czasowego użycia, może Minister Skarbu ustanawia osobne przepisy. Przepisy te mogą również obejmować:

1) warunkowe lub całkowite zwolnienie od cła narzędzi oraz części zapasowych i zamiennych, należących do środków przewozowych;

2) częściowe lub całkowite zwolnienie od cła zwierząt, które padły, oraz środków przewozowych, które bez winy strony uległy zniszczeniu;

3) postanowienia o przedawnieniu odmienne od postanowień art. 123.

3.

Odprawa przekazowa.

Stosowanie odprawy przekazowej.

Art.  58.

1. Odprawie przekazowej podlegają:

a) towary celne, które mają być przesłane z jednego urzędu celnego (nadawczego) do innego urzędu celnego (odbiorczego) do dalszej czynności urzędowej;

b) towary pochodzące z wolnego obrotu w kraju, które mają być przesłane przez obcy obszar celem powrotnego ich wprowadzenia do kraju lub przewiezione drogą morską z jednego portu krajowego do drugiego portu krajowego.

2. Towary wymienione w ust. 1 p. a przekazuje się za listem przekazowym lub konwojowym; towary wymienione w ust. 1 p. b przekazuje się za listem przejściowym.

3. Towary celne oraz towary krajowe przewożone drogą morską (ust. 1) mogą być za pozwoleniem władz celnych przekazywane pod konwojem funkcjonarjuszów celnych. Koszty konwoju ponosi strona.

4. Złożenie listu przekazowego, konwojowego lub przejściowego jest zgłoszeniem celnem w rozumieniu art. 36.

Przekazywanie za listem przekazowym.

Art.  59.

1. Towary przekazywane za listem przekazowym przewozić mogą tylko publiczne przedsiębiorstwa przewozowe na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu i na warunkach przez niego ustalanych.

2. Przedsiębiorstwo przewozowe ponosi odpowiedzialność za należności celne i inne (art. 43 ust. 3), ciążące na przekazywanych towarach. W razie niedostawienia takich towarów do urzędu celnego odbiorczego w ustalonym terminie przedsiębiorstwo przewozowe obowiązane jest uiścić te należności, przyczem cło powinno być uiszczone według właściwej stawki taryfy celnej, a jeżeli nie można w sposób wiarogodny ustalić rodzaju i jakości towarów, według stawek ustanawianych w tym celu przez Ministra Skarbu w drodze rozporządzenia.

3. Jeżeli przewóz wykonany był kolejno przez kilka przedsiębiorstw przewozowych, wówczas wszystkie przedsiębiorstwa odpowiadają solidarnie wobec władz celnych w myśl ust. 2.

4. Minister Skarbu może w przypadkach zasługujących na uwzględnienie zwalniać przedsiębiorstwa przewozowe od odpowiedzialności za niedostawione urzędowi celnemu przesyłki przekazane.

Przekazywanie za listem konwojowym.

Art.  60.

1. Przekazywanie towarów przy przywozie i przewozie za listem konwojowym odbywa się na wniosek i odpowiedzialność strony, jeżeli przewozu nie dokonywa publiczne przedsiębiorstwo przewozowe.

2. Od towarów przekazywanych za listem konwojowym wymierza się należności celne i inne (art. 43 ust. 3), które powinny być zabezpieczone przez stronę.

3. Minister Skarbu ustala w drodze rozporządzenia zasady zabezpieczenia oraz przypadki zwolnienia od zabezpieczenia.

Przekazywanie za listem przejściowym.

Art.  61.

1. Towary przekazywane za listem przejściowym (art. 58 ust. 2) wolne są od należności celnych i innych oraz ograniczeń przywozowych przy powrotnym przywozie do polskiego obszaru celnego.

2. Przewóz za listem przejściowym towarów podlegających ograniczeniom wywozowym może być dokonywany tylko za osobnem pozwoleniem właściwej władzy. Od towarów podlegających cłom wywozowym wymierza się należności celne, które powinny być zabezpieczone przez stronę.

3. Minister Skarbu ustala w drodze rozporządzenia zakres odpowiedzialności strony za towary przewożone za listem przejściowym, zasady zabezpieczenia oraz przypadki zwolnienia od zabezpieczenia.

4.

Złożenie towarów na skład.

Składy celne oraz ich rodzaje.

Art.  62.

1. Zagraniczne towary celne mogą być czasowo przechowywane w składach celnych bez uiszczenia należności celnych.

2. Składy celne mogą być zakładane także dla przechowywania zagranicznych towarów celnych zgóry przeznaczonych do wywozu zagranicę (składy tranzytowe).

3. Składy celne są publiczne lub prywatne.

4. Publiczne składy celne nie mogą w granicach rozporządzalnej pojemności odmawiać przyjęcia towarów celnych na przechowanie.

5. Prywatne składy celne służą tylko do przechowywania towarów należących do właściciela składu. Prywatne składy celne mogą być urządzane także w pomieszczeniach publicznych składów celnych.

6. Publiczne i prywatne składy celne mogą być przeznaczone do przechowywania towarów wszelkiego rodzaju lub towarów tylko pewnego rodzaju.

7. Składy celne mogą być utrzymywane tylko w siedzibie urzędów celnych; pozostają one pod kontrolą celną i zamknięciem celnem. Minister Skarbu może w drodze rozporządzenia zwalniać od zamknięcia celnego niektóre składy, przeznaczone dla pewnych rodzajów towarów.

8. Składy celne ponoszą koszta kontroli celnej.

9. Przy domach składowych publicznych prowadzonych na podstawie ogólnego prawa o domach składowych mogą być zakładane składy celne jako osobne oddziały. Składy te podlegają przepisom prawa niniejszego.

10. Magazyny celne przeznaczone do przechowywania przejściowo towarów celnych (art. 32) nie są składami celnemi w rozumieniu prawa niniejszego.

A. Publiczne składy celne.

Zakładanie składów.

Art.  63.

1. Publiczne składy celne mogą być zakładane przez władze celne lub przez przedsiębiorstwa państwowe, związki samorządowe, zrzeszenia oraz przedsiębiorstwa prywatne. Składy zakładane przez władze celne są składami urzędowemi, zakładane zaś przez wymienione przedsiębiorstwa, związki oraz zrzeszenia są składami nieurzędowemi.

2. Na zakładanie przez przedsiębiorstwa państwowe nieurzędowych publicznych składów celnych wymagana jest zgoda Ministra Skarbu. Na zakładanie innych nieurzędowych publicznych składów celnych wymagana jest koncesja, którą wydaje Minister Skarbu według swego uznania po porozumieniu się z Ministrem Przemysłu i Handlu. Koncesja nie może być odstąpiona innej osobie bez zezwolenia Ministra Skarbu.

3. Koncesja ustala warunki, na jakich skład ma być prowadzony; wydawana jest na oznaczony czas.

Minister Skarbu może wydaną koncesję przed upływem okresu jej ważności cofnąć lub czasowo zawiesić w razie ujawnienia:

a) nadużycia popełnionego przez przedsiębiorcę składowego lub jego pracowników albo też uczestnictwa przedsiębiorcy składowego lub jego pracowników w nadużyciu;

b) szkodliwej działalności przedsiębiorcy składowego lub jego pracowników dla Skarbu Państwa albo dla osób składających towary.

4. Taryfę opłat składowych, pobieranych przez publiczny skład celny za przechowywanie towarów i czynności z tem związane, zatwierdza Minister Skarbu.

Przyjęcie towarów na skład.

Art.  64.

1. Urząd celny wydaje stronie potwierdzenie zgłoszenia towaru na skład (art. 36 ust. 1 p. d), na którem publiczny skład celny obowiązany jest poświadczyć przyjęcie złożonego towaru. Potwierdzenie takie może być indosowane i uprawnia do rozporządzania towarem w rozumieniu postanowień art. 37. Przyjęcie towaru na skład potwierdza publiczny skład celny również urzędowi celnemu.

2. Z urzędu, bez zgłoszenia strony, mogą być złożone na przechowanie w publicznych składach celnych:

a) towary zrewidowane z urzędu (art. 36 ust. 5),

b) towary, od których należności celne nie zostały w przepisanym okresie uiszczone,

c) towary zajęte w postępowaniu karnem skarbowem.

3. Publiczny skład celny obowiązany jest do przyjmowania na przechowanie towarów wymienionych w ust. 2. Towary te mają pierwszeństwo przed towarami zgłoszonemi do przechowania przez strony.

Obowiązki i odpowiedzialność przedsiębiorcy składowego.

Art.  65.

1. Przedsiębiorca prowadzący publiczny skład celny jest obowiązany:

a) urządzać pomieszczenia składowe według zleceń władz celnych,

b) zabezpieczać skład celny od pożaru a złożone w nim towary od pożaru i kradzieży,

c) utrzymywać skład celny i poszczególne pomieszczenia składowe w porządku i dbać o bezpieczeństwo złożonych w nich towarów,

d) otwierać i zamykać skład w godzinach ustalonych przez władze celne,

e) w zakresie czynności składowych stosować się do zleceń władz celnych,

f) prowadzić przepisane księgi składowe,

g) przestrzegać okresu ustalonego dla przechowywania towarów w składzie,

h) dostarczać bezpłatnie mieszkań dla funkcjonarjuszów urzędu celnego sprawujących kontrolę celną w składzie,

i) usuwać swych pracowników na żądanie władz celnych od zajęć w składzie.

2. Przedsiębiorca składowy ponosi odpowiedzialność za należności celne i inne (art. 43 ust. 3) przypadające od towarów, których ubytek nastąpił wskutek kradzieży lub niedbalstwa w zarządzie składem celnym.

Prawa i obowiązki osób składających.

Art.  66.

1. Strona ma prawo pod kontrolą celną doglądać, czy towary przez nią w składzie złożone znajdują się w dobrym stanie i stosować dozwolone środki, potrzebne do utrzymania towarów w takim stanie.

2. Strona ma prawo za zgodą władz celnych i pod kontrolą celną:

a) przepakowywać, sortować, dzielić, czyścić towary i poddawać je innym podobnym czynnościom;

b) uzupełniać lub dopełniać towary złożone w składzie towarami pochodzącemi z wolnego obrotu, które przez to nabierają charakteru towarów zagranicznych;

c) pobierać próbki towarów;

d) poddawać towary przeróbce lub obróbce pod warunkiem uzyskania osobnego na to pozwolenia Ministra Skarbu.

3. Strona jest obowiązana stosować się do przepisów składowych, w szczególności do przepisów ustalających wewnętrzny porządek w składzie.

Wzajemne prawa i obowiązki przedsiębiorcy składowego i osoby składającej.

Art.  67.

1. Przedsiębiorca składowy ma wobec osoby składającej obowiązek:

a) dbać o złożone w składzie towary ze starannością sumiennego kupca,

b) ubezpieczać złożone towary od pożaru i kradzieży, chyba że osoba składająca pisemnie tego się zrzeknie,

c) zawiadamiać niezwłocznie osobę składającą o dostrzegalnych zmianach w opakowaniach lub towarach, wskazujących na ubytek, uszkodzenie lub zepsucie towarów, a w przypadkach nagłej potrzeby przedsiębrać środki zapobiegawcze.

2. Przedsiębiorca składowy ma wobec osoby składającej prawo:

a) pobierania opłat składowych i żądania zwrotu wydatków związanych z utrzymywaniem towarów w składzie,

b) zastawu na złożonych towarach dla zabezpieczenia roszczeń wymienionych pod a),

c) zgłaszania do urzędu celnego wniosku o sprzedaż złożonych towarów, jeżeli osoba składająca zalega z opłatami składowemi za okres dłuższy niż 3 miesiące.

3. Strona składająca obowiązana jest uiszczać przedsiębiorcy składowemu opłaty składowe i zwracać wydatki związane z utrzymaniem towarów w składzie.

4. Inne wzajemne prawa i obowiązki przedsiębiorcy składowego i osoby składającej mogą być ustalane w umowie składowej pomiędzy niemi zawartej, jeżeli ich nie regulują odrębne przepisy.

Okres przechowywania towarów.

Art.  68.

1. Towary złożone na wniosek strony w publicznym składzie celnym mogą być przechowywane w ciągu 3 lat. W przypadkach zasługujących na uwzględnienie okres ten może być przez władze celne przedłużany.

2. Towary w okresie składowym niepodjęte ze składu lub niewywiezione zagranicę podlegają sprzedaży przez urząd celny celem pokrycia ciążących na nich należności celnych i innych (art. 43 ust. 3).

3. Jeżeli towarom przechowywanym w składzie grozi zepsucie lub inne ważne względy nie pozwalają na dalsze ich przechowywanie, towary takie na wniosek przedsiębiorcy składowego podlegają sprzedaży przez urząd celny przed upływem okresu składowego. W przypadkach nagłej potrzeby wymienione towary mogą być sprzedane bez uprzedzenia strony.

Dalsza odprawa celna towarów złożonych w składzie.

Art.  69.

1. Do towarów złożonych w składzie może mieć zastosowanie odprawa celna ostateczna, warunkowa i powrotny wywóz zagranicę. W przypadkach zasługujących na uwzględnienie władze celne mogą pozwolić na przekazanie (przewóz) poszczególnych towarów z jednego składu celnego do drugiego.

2. Celem dokonania odprawy według ust. 1 strona powinna złożyć nowe zgłoszenie na piśmie, które powoduje wszelkie skutki przewidziane dla danego zgłoszenia. Odprawa odbywa się według ogólnych zasad.

3. O stosowaniu stawek celnych i opłat manipulacyjnych, w tem i dodatkowych (akcydencji), do towarów złożonych w składzie rozstrzyga dzień złożenia nowego zgłoszenia (ust. 2), jeżeli uiszczenie należności celnych nastąpi w okresie ustalonym w art. 116. Po upływie tego okresu rozstrzyga dzień uiszczenia należności celnych. Przy sprzedaży towarów (art. 68 ust. 2 i 3) rozstrzyga dzień ich sprzedaży.

4. O stosowaniu przepisów celnych niedotyczących stawek celnych i opłat manipulacyjnych rozstrzyga dzień złożenia nowego zgłoszenia celnego, o stosowaniu ograniczeń przywozowych decydują przepisy art. 30.

5. Do towarów złożonych w składzie mają zastosowanie przepisy art. 46 ust. 2 - 5 i 7. Przy odprawie towarów poddanych w składzie celnym przemianom wymienionym w art. 66 ust. 2 może być dozwolone wymierzenie cła według stanu, w jakim towary znajdują się w czasie rewizji przeprowadzonej celem dokonania odprawy.

6. Towary złożone w składzie tranzytowym mogą być odprawione do wolnego obrotu tylko za osobnem pozwoleniem władz celnych.

Regulaminy dla składów celnych.

Art.  70.

Szczegółowe przepisy o urządzeniu i prowadzeniu składów celnych ustalają regulaminy. Dla składów nieurzędowych regulaminy zatwierdza władza celna.

B. Prywatne składy celne.

Zakładanie i prowadzenie składów.

Art.  71.

1. Dla założenia prywatnego składu celnego wymagana jest koncesja, którą wydaje Minister Skarbu według własnego uznania i na warunkach przez niego ustalanych. Koncesja nie może być odstąpiona innej osobie bez pozwolenia Ministra Skarbu.

2. Koncesja wydawana jest na oznaczony czas. Minister Skarbu może wydaną koncesją przed upływem okresu jej ważności cofnąć lub czasowo zawiesić w razie ujawnienia:

a) nadużycia popełnionego przez koncesjonarjusza lub jego pracowników lub też uczestnictwa koncesjonarjusza lub jego pracowników w nadużyciu,

b) szkodliwej działalności koncesjonarjusza lub jego pracowników dla Skarbu Państwa.

3. Celem złożenia na skład towary powinny być zgłoszone w sposób ustalony dla odprawy ostatecznej.

4. Towary złożone w prywatnym składzie celnym mogą być przechowywane w ciągu 2 lat. W przypadkach zasługujących na uwzględnienie okres ten może być przez władze celne przedłużany. W razie przekroczenia okresu składowego stosuje się przepisy art. 68 ust. 2.

5. Do towarów złożonych na skład może mieć zastosowanie odprawa celna ostateczna, warunkowa i powrotny wywóz zagranicę. Dla zastosowania żądanego rodzaju odprawy strona winna złożyć osobny wniosek na piśmie.

6. O stosowaniu stawek celnych i opłat manipulacyjnych, w tem i dodatkowych (akcydencji), do towarów złożonych na skład rozstrzyga dzień złożenia wniosku (ust. 5), jeżeli uiszczenie należności celnych nastąpi w okresie ustalonym w art. 116. Po upływie tego okresu rozstrzyga dzień uiszczenia należności celnych. Przy sprzedaży towarów rozstrzyga dzień ich sprzedaży. O stosowaniu ograniczeń przywozowych decydują przepisy art. 30.

7. Do towarów złożonych w prywatnym składzie celnym maja zastosowanie przepisy art. 46 ust. 2 - 5 i 7. Przy odprawie towarów poddanych w prywatnym składzie celnym przemianom wymienionym w art. 66 ust. 2 może być dozwolone wymierzenie cła według stanu, w jakim towary znajdują się w czasie rewizji przeprowadzonej celem dokonania odprawy.

8. Towary złożone w prywatnym składzie tranzytowym mogą być odprawione do wolnego obrotu tylko za osobnem pozwoleniem władz celnych.

9. Przepisy o regulaminach dla składów celnych (art. 70), o prawach i obowiązkach osób składających (art. 66), jak również przepisy o obowiązkach i odpowiedzialności przedsiębiorcy składowego (art. 65 ust. 1 punkty a - g, i, oraz ust. 2) mają analogiczne zastosowanie.

5.

Powrotny przywóz i wywóz poza obrotem warunkowym.

Zasady powrotnego przywozu towarów do kraju poza obrotem warunkowym.

Art.  72.

1. Krajowe towary zwrócone do kraju z zagranicy w stanie niezmienionym władze celne mocą zwalniać od ceł i ograniczeń przywozowych. Minister Skarbu ustala w drodze rozporządzenia warunki, na jakich zwrotne towary krajowe mogą być zwalniane od ceł przywozowych.

2. W przypadkach zwolnienia od ceł przywozowych zwrotnych towarów krajowych, od których przy wywozie były uiszczone cła wywozowe, cła te podlegają zwrotowi.

3. Jeżeli przy wywozie krajowego towaru zagranicę strona korzystała z pomocy finansowej Skarbu Państwa, jak np. ze zwrotu ceł (art. 23 ust. 1 punkt b), zwolnienia od podatku przemysłowego i t. p., to zwolnienie tego rodzaju towarów od ceł i ograniczeń przywozowych może nastąpić tylko za osobnem pozwoleniem władzy celnej pod warunkiem zwrotu przez stronę kwot uzyskanych przy wywozie.

Zasady powrotnego wywozu towarów zagranicę poza obrotem warunkowym.

Art.  73.

1. Zagraniczne towary celne mogą być za zezwoleniem władz celnych wywożone zpowrotem zagranicę.

2. Wywóz towarów wymienionych w ust. 1 następuje na warunkach ustalanych przez Ministra Skarbu w drodze rozporządzenia.

3. Towary wywożone według ust. 1 są wolne od należności celnych przywozowych, o ile zaś należności te zostały uiszczone, podlegają one zwrotowi.

4. Wywóz towarów zagranicznych, które już weszły do wolnego obrotu, może nastąpić za zwrotem należności celnych tylko w wyjątkowych przypadkach określanych przez Ministra Skarbu w drodze rozporządzenia. Dla opakowań zewnętrznych i wewnętrznych, które były w przywozie oddzielnie oclone, mogą być w tym względzie przyznane ulgi.

5. Zwolnienie od należności celnych lub ich zwrot według ust. 3 i 4 nie obejmuje opłat składowych (art. 17 punkt d).

6. Zagraniczne towary, których powrotny wywóz zagranicę został przez władze celne dozwolony, nie podlegają cłom i ograniczeniom wywozowym.