Rozdział 4 - Współpraca międzynarodowa - Prawnokarna konwencja o korupcji. Strasburg.1999.01.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2005.29.249

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 sierpnia 2014 r.

Rozdział  IV

Współpraca międzynarodowa

Ogólne zasady i środki współpracy międzynarodowej

1.
W celu ścigania i prowadzenia postępowań dotyczących przestępstw określonych zgodnie z niniejszą konwencją, Strony będą ze sobą współpracować w najszerszym możliwym zakresie, zgodnie z postanowieniami odpowiednich dokumentów międzynarodowych dotyczących współpracy w sprawach karnych lub z warunkami określonymi w jednolitym ustawodawstwie lub ustawodawstwie stosowanym na zasadzie wzajemności, a także zgodnie z ich prawem wewnętrznym.
2.
Jeżeli Strony nie są związane żadnym dokumentem międzynarodowym lub uzgodnieniami, o których mowa w ustępie 1, stosuje się artykuły od 26 do 31 niniejszego rozdziału.
3.
Artykuły od 26 do 31 niniejszego rozdziału stosuje się również, jeśli są korzystniejsze niż postanowienia dokumentów międzynarodowych lub uzgodnień, o których mowa w ustępie 1.

Pomoc wzajemna

1.
Strony udzielają sobie pomocy wzajemnej w najszerszym zakresie, poprzez niezwłoczne załatwianie wniosków organów, które, zgodnie z prawem krajowym, uprawnione są do ścigania i oskarżania w sprawach o przestępstwa określone zgodnie z niniejszą konwencją.
2.
Wzajemnej pomocy prawnej na mocy ustępu 1 niniejszego artykułu można odmówić, jeśli Strona wezwana uważa, że wykonanie wniosku naruszałoby jej podstawowe interesy, suwerenność, bezpieczeństwo narodowe lub porządek publiczny.
3.
Strony nie mogą powoływać się na tajemnicę bankową jako na podstawę odmowy jakiejkolwiek współpracy na mocy niniejszego rozdziału. Jeśli tak stanowi prawo wewnętrzne, Strona może wymagać, żeby wniosek o współpracę wymagający uchylenia tajemnicy bankowej został zatwierdzony przez sędziego lub inny organ sądowy, w tym przez prokuratora, w zakresie, w jakim organy te są właściwe w sprawach o przestępstwa.

Ekstradycja

1.
Przestępstwa określone zgodnie z niniejszą konwencją będą uznane za włączone do każdego traktatu o ekstradycji pomiędzy dwiema lub więcej Stronami, jako przestępstwa stanowiące podstawę do wydania. Strony zobowiązują się do włączenia tych przestępstw, jako przestępstw stanowiących podstawę do wydania, do każdego traktatu o ekstradycji, jaki zostanie zawarty pomiędzy dwiema lub więcej Stronami.
2.
Jeśli Strona, która uzależnia ekstradycję od istnienia traktatu, otrzyma wniosek o wydanie od innej Strony, z którą nie jest związana traktatem o ekstradycji, może uznawać niniejszą konwencję za prawną podstawę wydania w odniesieniu do jakiegokolwiek przestępstwa określonego zgodnie z nią.
3.
Strony, które nie uzależniają ekstradycji od istnienia traktatu, w stosunkach pomiędzy sobą uznawać będą przestępstwa określone zgodnie z niniejszą konwencją za przestępstwa stanowiące podstawę do wydania.
4.
Ekstradycja podlega warunkom przewidzianym w prawie Strony wezwanej lub w mających zastosowanie traktatach o ekstradycji, włącznie z podstawami odmowy wydania przez Stronę wezwaną.
5.
Jeżeli ekstradycji, w związku z przestępstwem określonym zgodnie z niniejszą konwencją, odmówiono wyłącznie ze względu na obywatelstwo osoby, o której wydanie wniesiono lub też ze względu na to, że Strona wezwana uznaje, że ma jurysdykcję wobec tego przestępstwa, Strona wezwana przedstawi sprawę w celu ścigania swoim właściwym organom oraz we właściwym czasie poinformuje Stronę wzywającą o jej ostatecznym wyniku, chyba że zostanie inaczej uzgodnione ze Stroną wzywającą.

Informacja udzielana bez wezwania

Bez uszczerbku dla swoich własnych dochodzeń lub postępowań Strona może, bez wcześniejszego wezwania, udzielić innej Stronie informacji o faktach, jeśli uzna, że ujawnienie takiej informacji może pomóc Stronie, która ją otrzymuje we wszczęciu lub prowadzeniu dochodzeń lub postępowań dotyczących przestępstw określonych zgodnie z niniejszą konwencją, lub że może prowadzić do złożenia przez tę Stronę wniosku na podstawie przepisów niniejszego rozdziału.

Organ centralny

1.
Każda ze Stron wyznaczy organ centralny lub, w stosownych przypadkach, kilka organów centralnych, które będą odpowiedzialne za kierowanie wniosków i odpowiadanie na wnioski składane na mocy niniejszego rozdziału, wykonywanie żądanych działań lub przekazywanie wniosków organom właściwym do ich wykonania.
2.
Każda Strona, w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, zakomunikuje Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy nazwy i adresy organów wyznaczonych zgodnie z ustępem 1 tego artykułu.

Bezpośrednie porozumiewanie się

1.
Organy centralne porozumiewają się ze sobą bezpośrednio.
2.
W pilnych przypadkach wniosek o pomoc wzajemną lub związane z nim informacje mogą być przesyłane przez organy sądowe, w tym prokuratorów, Strony wzywającej bezpośrednio do organów sądowych, w tym do prokuratorów, Strony wezwanej. W takich przypadkach kopię przesyła się równocześnie do organu centralnego Strony wezwanej za pośrednictwem organu centralnego Strony wzywającej.
3.
Każdy wniosek lub informacja na mocy ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu mogą być przekazane za pośrednictwem Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej (Interpol).
4.
Jeśli złożono wniosek zgodnie z przepisem ustępu 2 tego artykułu, a organ nie jest właściwy do załatwienia wniosku, kieruje wniosek do właściwego organu krajowego i informuje o tym bezpośrednio Stronę wzywającą.
5.
Wniosek lub informacja skierowane na mocy przepisu ustępu 2 tego artykułu, które nie obejmują stosowania środków przymusu, mogą zostać przekazane przez właściwe organy Strony wzywającej do właściwych organów Strony wezwanej.
6.
Każde państwo może, w chwili podpisywania lub składania dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, zakomunikować Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, że ze względu na sprawność postępowania wnioski kierowane na mocy niniejszego rozdziału mają być adresowane do organu centralnego.

Informacja

Strona wezwana będzie niezwłocznie informować Stronę wzywającą o działaniach podjętych w związku z wnioskiem złożonym na podstawie niniejszego rozdziału oraz o ostatecznym wyniku tych działań. Strona wezwana będzie również niezwłocznie informować Stronę wzywającą o wszelkich okolicznościach, które uniemożliwiły przeprowadzenie żądanego działania lub które mogą znacząco je opóźnić.