Prawnokarna konwencja o korupcji. Strasburg.1999.01.27.
Dz.U.2005.29.249
Akt obowiązującyPRAWNOKARNA KONWENCJA O KORUPCJI, *
sporządzona w Strasburgu dnia 27 stycznia 1999 r.
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 27 stycznia 1999 r. została sporządzona w Strasburgu Prawnokarna konwencja o korupcji, w następującym brzmieniu:
Przekład
PRAWNOKARNA KONWENCJA O KORUPCJI
Preambuła
Państwa członkowskie Rady Europy oraz inne państwa sygnatariusze niniejszej konwencji,
zważywszy, że celem Rady Europy jest osiąganie większej jedności wśród jej członków;
uznając wagę popierania współpracy z innymi państwami sygnatariuszami niniejszej konwencji;
przekonane o potrzebie prowadzenia, jako jednego z priorytetów, wspólnej polityki karnej mającej na celu ochronę społeczeństwa przed korupcją, włączając w to przyjęcie odpowiedniego ustawodawstwa oraz podejmowanie środków prewencyjnych;
podkreślając, że korupcja zagraża praworządności, demokracji, prawom człowieka, narusza dobre sprawowanie władzy, uczciwość i sprawiedliwość społeczną, spowalnia rozwój gospodarczy i zagraża stabilności instytucji demokratycznych i moralnym podstawom społeczeństwa;
wierząc, że skuteczna walka z korupcją wymaga wzmożonej, szybkiej i dobrze funkcjonującej współpracy międzynarodowej w sprawach karnych;
przyjmując z uznaniem ostatnie osiągnięcia podnoszące międzynarodowe zrozumienie i współpracę w zwalczaniu korupcji, obejmujące działania Narodów Zjednoczonych, Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Światowej Organizacji Handlu, Organizacji Państw Amerykańskich, OECD i Unii Europejskiej;
uwzględniając Program Działań przeciwko Korupcji, przyjęty przez Komitet Ministrów Rady Europy w listopadzie 1996 r., realizujący zalecenia 19. Konferencji Europejskich Ministrów Sprawiedliwości (Valetta, 1994 r.);
przypominając, w związku z tym, o znaczeniu uczestnictwa państw niebędących członkami Rady Europy w jej działaniach na rzecz zwalczania korupcji i witając z zadowoleniem ich wartościowy wkład w Program Działań przeciwko Korupcji;
przypominając ponadto, że Rezolucja Nr 1, przyjęta przez europejskich ministrów sprawiedliwości na ich 21. Konferencji (Praga, 1997 r.), zalecała szybkie wprowadzenie w życie Programu Działań przeciwko Korupcji, i wzywała w szczególności do szybkiego przyjęcia konwencji prawnokarnej przewidującej skoordynowaną kryminalizację przestępstw korupcyjnych, wzmożoną współpracę w ściganiu takich przestępstw, jak również skuteczny mechanizm kontroli, otwarty na równych prawach dla państw członkowskich i państw niebędących członkami;
mając na uwadze, że przywódcy państw i szefowie rządów państw członkowskich Rady Europy, na swoim drugim spotkaniu na szczycie w Strasburgu, 10-11 października 1997 r., zdecydowali się poszukiwać wspólnych środków reakcji na wyzwania wypływające ze wzrostu korupcji i przyjęli Plan Działań, w którym, mając na względzie wspieranie współpracy w zwalczaniu korupcji, wraz z jej związkami z przestępczością zorganizowaną i praniem pieniędzy, poinstruowali Komitet Ministrów, aby, między innymi, zapewnił pilne dokończenie przygotowania międzynarodowych dokumentów prawnych, zgodnie z Programem Działań przeciwko Korupcji;
uwzględniając ponadto, że Rezolucja (97) 24 w sprawie 20 Zasad Przewodnich w walce z korupcją, przyjęta przez Komitet Ministrów na 101. posiedzeniu w dniu 6 listopada 1997 r. podkreśla potrzebę szybkiego ukończenia opracowania międzynarodowych dokumentów, stosownie do Programu Działań przeciwko Korupcji;
mając na względzie przyjęcie przez Komitet Ministrów, na 102. posiedzeniu w dniu 4 maja 1998 r., Rezolucji (98) 7 zezwalającej na zawarcie częściowego i poszerzonego Porozumienia ustanawiającego "Grupę Państw przeciwko Korupcji - GRECO", która ma na celu powiększenie zdolności do zwalczania korupcji przez jej członków poprzez kontrolowanie przestrzegania zobowiązań, podjętych w tej dziedzinie,
uzgodniły, co następuje:
Terminologia
Terminologia
Terminologia
Dla potrzeb niniejszej konwencji:
Środki podejmowane na szczeblu krajowym
Środki podejmowane na szczeblu krajowym
Przekupstwo czynne krajowych funkcjonariuszy publicznych
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwo, umyślnego obiecywania, proponowania lub wręczania przez jakąkolwiek osobę, bezpośrednio lub pośrednio, jakichkolwiek nienależnych korzyści, jakiemukolwiek funkcjonariuszowi publicznemu tej Strony, dla niego samego lub dla kogokolwiek innego, w zamian za działanie lub zaniechanie działania w wykonywaniu jego funkcji.
Przekupstwo bierne krajowych funkcjonariuszy publicznych
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwo, umyślnego żądania lub przyjmowania przez któregokolwiek z funkcjonariuszy publicznych tej Strony, bezpośrednio lub pośrednio, jakichkolwiek nienależnych korzyści, dla niego samego lub dla jakiejkolwiek innej osoby, lub przyjmowania propozycji lub obietnicy takich korzyści, w zamian za działanie lub zaniechanie działania w wykonywaniu jego funkcji.
Przekupstwo członków krajowych zgromadzeń przedstawicielskich
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa zachowań, o których mowa w artykułach 2 i 3, jeśli dotyczą one jakiejkolwiek osoby będącej członkiem jakiegokolwiek krajowego zgromadzenia przedstawicielskiego, sprawującego władzę ustawodawczą lub wykonawczą.
Przekupstwo zagranicznych funkcjonariuszy publicznych
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa zachowań, o których mowa w artykułach 2 i 3, jeśli dotyczą one funkcjonariusza publicznego jakiegokolwiek innego państwa.
Przekupstwo członków zagranicznych zgromadzeń przedstawicielskich
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa zachowań, o których mowa w artykułach 2 i 3, jeśli dotyczą one jakiejkolwiek osoby będącej członkiem jakiegokolwiek zgromadzenia przedstawicielskiego sprawującego władzę ustawodawczą lub wykonawczą w jakimkolwiek innym państwie.
Przekupstwo czynne w sektorze prywatnym
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa, umyślnych czynów popełnianych w toku działalności gospodarczej, polegających na obiecywaniu, proponowaniu lub wręczaniu, bezpośrednio lub pośrednio, każdej osobie kierującej lub pracującej w jakimkolwiek charakterze, na rzecz jakiegokolwiek podmiotu należącego do sektora prywatnego, jakichkolwiek nienależnych korzyści, dla niej samej lub na rzecz jakiejkolwiek innej osoby, w zamian za działanie lub zaniechanie działania, które narusza jej obowiązki.
Przekupstwo bierne w sektorze prywatnym
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa, umyślnych czynów popełnianych w toku działalności gospodarczej, polegających na żądaniu lub przyjmowaniu bezpośrednio lub pośrednio przez każdą osobę kierującą lub pracującą w jakimkolwiek charakterze na rzecz jakiegokolwiek podmiotu należącego do sektora prywatnego, jakichkolwiek nienależnych korzyści, lub akceptowaniu propozycji lub obietnicy takich korzyści w zamian za działanie lub zaniechanie działania, które narusza jej obowiązki.
Przekupstwo funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa zachowań, o których mowa w artykułach 2 i 3, jeśli dotyczą one jakiegokolwiek funkcjonariusza lub innego pracownika kontraktowego w rozumieniu przepisów dotyczących personelu, jakiejkolwiek publicznej międzynarodowej lub ponadnarodowej organizacji lub instytucji, których Strona jest członkiem, oraz jakiejkolwiek osoby, czy to oddelegowanej czy też nie, wykonującej funkcje odpowiadające funkcjom wykonywanym przez takich funkcjonariuszy lub pracowników.
Przekupstwo członków międzynarodowych zgromadzeń parlamentarnych
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa zachowań, o których mowa w artykule 4, jeśli dotyczą one jakichkolwiek członków zgromadzeń parlamentarnych organizacji międzynarodowych lub ponadnarodowych, których Strona jest członkiem.
Przekupstwo sędziów i funkcjonariuszy sądów międzynarodowych
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa zachowań, o których mowa w artykułach 2 i 3, jeśli dotyczą one jakichkolwiek osób sprawujących funkcje sędziowskie lub będących funkcjonariuszami jakiegokolwiek sądu międzynarodowego, którego jurysdykcję Strona uznaje.
Handel wpływami
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa umyślnych czynów polegających na obiecywaniu, wręczaniu lub proponowaniu, bezpośrednio lub pośrednio, jakichkolwiek nienależnych korzyści, komukolwiek, kto stwierdza lub potwierdza, że może w zamian za to wywrzeć wpływ na podjęcie decyzji przez którąkolwiek z osób wymienionych w artykułach 2, 4 do 6 i 9 do 11, niezależnie od tego czy korzyść miałaby przypaść dla niego samego czy też dla jakiejkolwiek innej osoby, oraz polegających na żądaniu lub przyjmowaniu takich korzyści lub przyjmowaniu propozycji lub obietnicy tychże korzyści w zamian za wywarcie takiego wpływu, niezależnie od tego czy wpływ ten zostaje wywarty oraz od tego, czy przypuszczalny wpływ prowadziłby do zamierzonego skutku.
Pranie pieniędzy pochodzących z przestępstw korupcyjnych
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez prawo wewnętrzne za przestępstwa zachowań, o których mowa w artykule 6 ustępy 1 i 2 Konwencji Rady Europy o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa (ETS Nr 141) na warunkach tam określonych, jeśli przestępstwo źródłowe jest którymkolwiek z przestępstw określonych zgodnie z artykułami od 2 do 12 niniejszej konwencji, w zakresie, w jakim Strona nie złożyła zastrzeżeń lub oświadczeń dotyczących tych przestępstw, lub nie uznaje ich za poważne przestępstwa w rozumieniu swojego ustawodawstwa dotyczącego prania pieniędzy.
Przestępstwa księgowe
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwa podlegające sankcjom karnym lub innym sankcjom, następujących umyślnych działań lub zaniechań popełnionych w celu dokonania, ukrycia lub zamaskowania przestępstw, o których mowa w artykułach od 2 do 12, w zakresie, w jakim Strona nie złożyła do nich zastrzeżeń lub oświadczeń:
Współudział
Każda Strona przyjmie takie środki ustawodawcze i inne, jakie mogą być konieczne do uznania przez jej prawo wewnętrzne za przestępstwo, pomocnictwa i podżegania do popełnienia jakiegokolwiek przestępstwa, określonego zgodnie z niniejszą konwencją.
Immunitet
Przepisy niniejszej konwencji nie naruszają postanowień żadnego traktatu, protokołu lub statutu, jak również tekstów je wprowadzających, w zakresie dotyczącym uchylenia immunitetu.
Jurysdykcja
Odpowiedzialność osób prawnych
jak również za udział takich osób fizycznych w wymienionych wyżej przestępstwach jako współsprawców lub podżegaczy.
Sankcje i środki
Organy wyspecjalizowane
Każda Strona przyjmie takie środki, jakie mogą być konieczne do zapewnienia specjalizacji osób i jednostek organizacyjnych w zwalczaniu korupcji. Będą one dysponować niezbędną niezależnością, zgodnie z podstawowymi zasadami porządku prawnego Strony, w celu umożliwienia im skutecznego wykonywania ich funkcji w sposób wolny od niewłaściwych nacisków. Dla wykonywania zadań Strona zapewni personelowi takich jednostek organizacyjnych odpowiednie szkolenie i środki finansowe.
Współpraca organów krajowych
Każda Strona przyjmie takie środki, jakie mogą być konieczne do zapewnienia, by organy publiczne, jak również każdy funkcjonariusz publiczny współpracował, zgodnie z prawem wewnętrznym, z organami odpowiedzialnymi za ściganie przestępstw i organami oskarżycielskimi:
Ochrona osób współpracujących z wymiarem sprawiedliwości i świadków
Każda Strona przyjmie takie środki, jakie mogą być konieczne do udzielenia skutecznej i właściwej ochrony:
Środki ułatwiające gromadzenie dowodów i konfiskatę dochodów
Monitorowanie implementacji
Monitorowanie implementacji
Monitorowanie
Implementację konwencji przez Strony monitorować będzie Grupa Państw przeciwko Korupcji (GRECO).
Współpraca międzynarodowa
Współpraca międzynarodowa
Ogólne zasady i środki współpracy międzynarodowej
Pomoc wzajemna
Ekstradycja
Informacja udzielana bez wezwania
Bez uszczerbku dla swoich własnych dochodzeń lub postępowań Strona może, bez wcześniejszego wezwania, udzielić innej Stronie informacji o faktach, jeśli uzna, że ujawnienie takiej informacji może pomóc Stronie, która ją otrzymuje we wszczęciu lub prowadzeniu dochodzeń lub postępowań dotyczących przestępstw określonych zgodnie z niniejszą konwencją, lub że może prowadzić do złożenia przez tę Stronę wniosku na podstawie przepisów niniejszego rozdziału.
Organ centralny
Bezpośrednie porozumiewanie się
Informacja
Strona wezwana będzie niezwłocznie informować Stronę wzywającą o działaniach podjętych w związku z wnioskiem złożonym na podstawie niniejszego rozdziału oraz o ostatecznym wyniku tych działań. Strona wezwana będzie również niezwłocznie informować Stronę wzywającą o wszelkich okolicznościach, które uniemożliwiły przeprowadzenie żądanego działania lub które mogą znacząco je opóźnić.
Postanowienia końcowe
Postanowienia końcowe
Podpisanie i wejście w życie
Przystąpienie do konwencji
Zakres terytorialny stosowania konwencji
Stosunek do innych konwencji i umów
Oświadczenia
Każde państwo może, w chwili podpisywania lub składania swojego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, oświadczyć, że uznaje za przestępstwa przekupstwo czynne lub bierne zagranicznych funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu artykułu 5, funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych w rozumieniu artykułu 9 lub sędziów i funkcjonariuszy sądów międzynarodowych w rozumieniu artykułu 11, tylko wtedy, gdy działanie lub zaniechanie funkcjonariusza publicznego lub sędziego narusza obowiązki służbowe.
Zastrzeżenia
Ważność i przegląd oświadczeń i zastrzeżeń
Poprawki
Rozstrzyganie sporów
Wypowiedzenie
Notyfikacja
SPORZĄDZONO w Strasburgu, dnia 27 stycznia 1999 r., w jednym egzemplarzu w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, które składa się w archiwach Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże uwierzytelniony odpis państwom członkowskim Rady Europy, państwom niebędącym członkami, które uczestniczyły w opracowaniu niniejszej konwencji, oraz państwom zaproszonym do przystąpienia do niej.
Po zapoznaniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 5 listopada 2002 r.
ZAŁĄCZNIK
Zastrzeżenia
Zastrzeżenia
- Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo do nieuznania za przestępstwo zachowania opisanego w artykule 7 konwencji, w zakresie, w jakim zachowanie opisane w artykule 7 konwencji nie stanowi przestępstwa określonego w przepisach kodeksu karnego.
- Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo do nieuznania za przestępstwo zachowania opisanego w artykule 8 konwencji, w zakresie, w jakim zachowanie opisane w artykule 8 konwencji nie stanowi przestępstwa określonego w przepisach kodeksu karnego.
- Rzeczpospolita Polska zastrzega sobie prawo do nieuznania za przestępstwo zachowania opisanego w artykule 12 konwencji, w zakresie, w jakim zachowanie opisane w artykule 12 konwencji nie stanowi przestępstwa określonego w przepisach kodeksu karnego.
Oświadczenia
Oświadczenia
- Organem centralnym dla wniosków kierowanych w postępowaniach karnych jest:
Ministerstwo Sprawiedliwości Al. Ujazdowskie 11, 00-950 Warszawa.
- Organem centralnym dla wniosków kierowanych w postępowaniach innych niż karne, prowadzonych przeciwko osobom prawnym, w celu ustalenia odpowiedzialności lub nałożenia sankcji na osobę prawną za przekupstwo osoby pełniącej funkcje publiczne, jest:
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, pl. Powstańców Warszawy 1. 00-950 Warszawa.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »