Rozdział 1 - Wymiar urlopu i warunki nabycia prawa do urlopu. - Pracownicze urlopy wypoczynkowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.12.85

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1969 r.

Rozdział  1.

Wymiar urlopu i warunki nabycia prawa do urlopu.

Art.  1.

1. Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej "urlopem", w następującym wymiarze:

1) 14 dni roboczych - po roku pracy,

2) 17 dni roboczych - po trzech latach pracy,

3) 20 dni roboczych - po sześciu latach pracy,

4) 26 dni roboczych - po dziesięciu latach pracy.

2. Za dni robocze uważa się wszystkie dni z wyjątkiem ustawowo wolnych od pracy.

Art.  2.

1. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu wlicza się:

1) pracownikowi, który ukończył zasadniczą lub inną równorzędną szkołę zawodową - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,

2) pracownikowi, który ukończył średnią szkołę zawodową - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat, a pracownikowi, który ukończył średnią szkołę zawodową dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych - 5 lat,

3) pracownikowi, który ukończył średnią szkołę ogólnokształcącą - 4 lata,

4) pracownikowi, który ukończył szkołę pomaturalną - 6 lat,

5) pracownikowi, który ukończył szkołę wyższą - 8 lat.

Okresy nauki, o których mowa w pkt 1-5, nie podlegają sumowaniu.

2. Jeżeli pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres pracy, bądź okres nauki, zależnie od tego, który z nich jest dłuższy.

Art.  3.

Pracownik nabywa prawo do pierwszego urlopu po przepracowaniu jednego roku, a prawo do następnego i dalszych urlopów w każdym roku kalendarzowym.

Art.  4.

Pracownikowi, który wykorzystał już urlop za dany rok kalendarzowy, a następnie nabył w ciągu tego roku prawo do urlopu w większym wymiarze, przysługuje prawo do urlopu w tym wymiarze z zaliczeniem urlopu dotychczas wykorzystanego.

Art.  5.

1. Do okresu pracy, od którego zależy nabycie prawa do urlopu lub jego wymiar, wlicza się okresy zatrudnienia w poprzednich zakładach pracy, jeżeli zmiana zatrudnienia nastąpiła w ciągu 3 miesięcy od rozwiązania stosunku pracy.

2. Okresy nauki wlicza się do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, choćby podjęcie nowego zatrudnienia nastąpiło po upływie trzech miesięcy od rozwiązania stosunku pracy.

Art.  6.

Pracownik, który rozwiązał stosunek pracy w drodze wypowiedzenia, nabywa prawo do urlopu po przepracowaniu jednego roku w zakładzie, w którym podjął pracę po rozwiązaniu poprzedniego stosunku pracy.

Art.  7.

Pracownik, z którym stosunek pracy został rozwiązany przez zakład pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika lub który samowolnie porzucił pracę, nabywa prawo do urlopu po przepracowaniu jednego roku w zakładzie, w którym podjął pracę - w wymiarze bezpośrednio niższym niż przysługiwał mu na podstawie art. 1 i 2 przed rozwiązaniem stosunku pracy. Obniżenie wymiaru urlopu następuje tylko w jednym roku kalendarzowym.

Art.  8.

Rada Ministrów w porozumieniu z Centralną Radą Związków Zawodowych.

1) określi w drodze rozporządzenia przypadki, w których z uwagi na szczególne okoliczności - mimo niezachowania trzymiesięcznego terminu podjęcia pracy - wlicza się okresy zatrudnienia w poprzednich zakładach pracy, oraz przypadki, w których z uwagi na szczególne przyczyny uzasadniające wypowiedzenie stosunku pracy przez pracownika - nie stosuje się przepisów art. 6 i art. 17 pkt 1,

2) może określić w drodze rozporządzenia przypadki i zasady odpowiedniego zastosowania przepisu art. 7 do pracowników, korzystających z urlopów w wymiarze innym niż określony w art. 1.

Art.  9.

Pracownik zatrudniony przy pracy sezonowej nabywa prawo do urlopu w wymiarze jednego dnia za każdy przepracowany miesiąc.