Rozdział 6 - Rozwiązanie stosunku pracy. - Pracownicy rad narodowych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1968.25.164
Akt utracił moc Wersja od: 18 lipca 1968 r.
Rozdział 6.
Rozwiązanie stosunku pracy.
Rozwiązanie stosunku pracy.
Rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem następuje na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach ustawodawstwa pracy, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.
1.
Wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę następuje na piśmie.2.
Z przyczyn uzasadnionych pracownik może być w okresie wypowiedzenia umowy o pracę, w uzgodnieniu z radą zakładową, zatrudniony przy innej pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom, z zachowaniem niezmienionego wynagrodzenia.3.
W przypadkach szczególnie uzasadnionych pracownik może być za zgodą przewodniczącego prezydium rady narodowej wyższego stopnia, a pracownik prezydium wojewódzkiej rady narodowej za zgodą przewodniczącego prezydium tej rady, zwolniony od obowiązku wykonywania pracy w okresie wypowiedzenia umowy o pracę.1.
Rozwiązanie w drodze wypowiedzenia stosunku pracy z pracownikiem, który posiada przepisane kwalifikacje i przepracował w radach narodowych z zachowaniem ciągłości pracy co najmniej 10 lat, może nastąpić tylko z przyczyn następujących: 1)
jeżeli pracownik pomimo jego ukarania w ramach odpowiedzialności służbowej lub dyscyplinarnej nie wypełnia należycie swoich obowiązków, 2)
jeżeli pracownik otrzymał kolejno dwie ujemne oceny pracy (art. 16), 3)
jeżeli zostało stwierdzone, że pracownik oczywiście nie daje rękojmi należytego wykonywania obowiązków pracownika rady narodowej, 4)
jeżeli zawieszenie w pełnieniu obowiązków pracownika, przeciw któremu toczy się postępowanie karne (art. 19 ust. 4 i 5), trwa dłużej niż trzy miesiące, o ile z mocy innych przepisów stosunek pracy nie ulega wcześniejszemu rozwiązaniu, 5)
w razie zmniejszenia, na podstawie zarządzenia lub wytycznych wydanych przez właściwe organy, liczby etatów albo likwidacji komórki organizacyjnej, w której pracownik jest zatrudniony, jeżeli nie ma możliwości dalszego zatrudnienia pracownika zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami, 6)
w razie trwałej utraty zdolności fizycznej lub psychicznej do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, jeżeli nie ma możliwości zatrudnienia pracownika na innym stanowisku odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych albo gdy pracownik odmawia przejścia do takiej pracy, 7)
jeżeli pracownik nabył prawo do emerytury.2.
Jednakże z przyczyny określonej w ust. 1 pkt 5 rozwiązanie w drodze wypowiedzenia stosunku z pracownikiem nie może nastąpić, jeżeli:a) brakuje mu 5 lat do nabycia prawa do emerytury albo
b) przepracował w radach narodowych przez okres co najmniej 15 lat, albo
c) przepracował w organach administracji państwowej przez okres co najmniej 20 lat, a w tym co najmniej 10 lat w radach narodowych.
3.
Rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn określonych w ust. 1 w drodze trzymiesięcznego wypowiedzenia umowy o pracę następuje z wskazaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie.4.
Rozwiązania stosunku pracy z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 1-5 dokonuje prezydium rady narodowej po zasięgnięciu opinii rady zakładowej i przy udziale przewodniczącego rady zakładowej w posiedzeniu prezydium rady narodowej.5.
Skierowanie na badanie przez komisję lekarską (ust. 1 pkt 6) może nastąpić z inicjatywy pracownika lub z urzędu; w razie niezgłoszenia się bez uzasadnionej przyczyny pracownika skierowanego z urzędu na badanie przez komisję lekarską prezydium rady narodowej może rozwiązać z nim stosunek pracy.6.
Prezes Rady Ministrów określa zasady i warunki ustalania okresów zatrudnienia w prezydiach rad narodowych oraz zaliczania do tych okresów innych okresów zatrudnienia.W razie rozwiązania stosunku pracy w drodze wypowiedzenia z przyczyny określonej w art. 24 ust. 1 pkt 5, właściwy dla spraw zatrudnienia organ prezydium rady narodowej zapewni pracownikowi zatrudnienie, zgodnie z jego kwalifikacjami, w innym zakładzie, w okresie wymaganym dla zachowania ciągłości pracy.
Stosunek pracy z pracownikiem, określonym w art. 24 ust. 1, może być rozwiązany bez wypowiedzenia, jeżeli jest niezdolny do pracy z powodu choroby lub zgodnie z obowiązującymi przepisami został odosobniony z powodu choroby zakaźnej, a opuszczenie przez niego pracy trwa dłużej niż okres, przez który pracownikom w myśl powszechnie obowiązujących przepisów przysługują z tego tytułu zasiłki z ubezpieczenia społecznego.
1.
Pracownik powołany na stanowisko kierownicze może być z tego stanowiska odwołany uchwałą prezydium rady narodowej.2.
Odwołanie pracownika ze stanowiska kierowniczego, równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy za trzymiesięcznym wypowiedzeniem, może nastąpić tylko z przyczyn określonych w art. 24 ust. 1, niezależnie od okresu jego zatrudnienia w radach narodowych, z tym że przyczyna odwołania powinna być wskazana w uchwale. Przepisy art. 24 ust. 2 i 4-6 oraz art. 25 stosuje się odpowiednio.3.
Odwołanie jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia, gdy zachodzą okoliczności przewidziane w przepisach określających rozwiązywanie umów o pracę bez wypowiedzenia.4.
Jeżeli odwołanie nie ma skutków określonych w ust. 2 lub 3, pracownika należy skierować do innej pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom w tym samym prezydium rady narodowej. Jednakże w braku zgody odwołanego pracownika na podjęcie innej pracy odwołanie stanowi wypowiedzenie stosunku pracy. W okresie wypowiedzenia pracownik może być zatrudniony przy innej pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom, przy zachowaniu wynagrodzenia w dotychczasowej wysokości. Przepis art. 23 ust. 3 stosuje się odpowiednio.1.
Pracownik, z którym rozwiązano stosunek pracy bez przewidzianej prawem przyczyny lub bez wymaganej zgody albo bez zachowania formy pisemnej, albo przepisanego terminu lub wbrew przepisom art. 24 ust. 2-4, może wystąpić do komisji rozjemczej lub sądu o przywrócenie go do pracy na poprzednich warunkach, a gdy był zatrudniony na stanowisku kierowniczym - o przywrócenie do pracy na zasadach określonych w art. 27 ust. 4.2.
Komisja rozjemcza lub sąd, w razie rozwiązania stosunku pracy bez zachowania formy pisemnej lub z naruszeniem przepisów art. 24 ust. 3 i 4, może zamiast przywrócenia pracownika do pracy przyznać mu odszkodowanie, jeżeli przywrócenie do pracy pozostawałoby w sprzeczności z interesem społecznym.3.
Pracownikowi przywróconemu do pracy przysługuje przeciętne wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy, nie więcej jednak niż za trzy miesiące; jednakże pracownikowi, z którym rozwiązanie stosunku pracy podlega ograniczeniu z mocy przepisów szczególnych, służy prawo do wynagrodzenia za cały czas niewykonywania pracy.4.
Z wynagrodzenia należnego pracownikowi za okres przewidziany w ust. 3 potrąca się wynagrodzenie, które pracownik uzyskał w innym zakładzie pracy w tym okresie.Jeżeli pracownik, z którym rozwiązano stosunek pracy, nie żąda przywrócenia do pracy (art. 28 ust. 1), a także w przypadkach określonych w art. 28 ust. 2, należy mu się odszkodowanie:
1)
przy umowie o pracę na czas nieokreślony - w wysokości trzymiesięcznego przeciętnego wynagrodzenia, 2)
przy innym rodzaju umowy o pracę - w wysokości przeciętnego wynagrodzenia należnego za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za trzy miesiące.