Rozdział 16 - Przepisy karne. - Powszechny obowiązek wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.20.108 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 11 maja 1963 r.

Rozdział  XVI.

Przepisy karne.

1.
Kto wbrew obowiązkowi wynikającemu z niniejszej ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie nie zgłasza się we właściwym czasie i miejscu do rejestracji lub poboru albo nie przedstawia dokumentów, których przedstawienie zostało nakazane

- podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 4.500 zł lub jednej z tych kar.

2.
Tej samej karze podlega, kto nie czyni zadość:
1)
obowiązkowi zgłoszenia się do właściwego organu administracji prezydium rady narodowej w przypadkach określonych w art. 34 ust. 1 lub do wojskowego komendanta rejonowego w przypadkach określonych w art. 47 ust. 3 i art. 61 ust. 2 albo
2)
wezwaniu do stawienia się przed wojskową komisją lekarską lub powiatową komisją poborową w przypadkach określonych w art. 58 ust. 2, art. 69, art. 84 ust. 4 i art. 99 ust. 2, albo
3)
powołaniu lub wezwaniu do stawienia się na jednodniowe zajęcia szkoleniowe w systemie obrony terytorialnej w przypadkach wymienionych w art. 55 ust. 2 pkt 1 i art. 75 ust. 2; do osób tych nie stosuje się przepisów art. 113 i 114 Kodeksu Karnego Wojska Polskiego.
3.
Jeżeli sprawca dopuszcza się czynów określonych w ust. 1 i 2 w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku odbywania służby wojskowej

- podlega karze więzienia do lat 3 lub aresztu do lat 3.

1.
Kto uchyla się od leczenia zarządzonego przez komisję poborową

- podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 4.500 zł lub jednej z tych kar.

2.
Jeżeli sprawca działa w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku odbycia służby wojskowej

- podlega karze więzienia do lat 3 lub aresztu do lat 3.

3.
Jeżeli leczenie zarządzone przez komisję poborową polegać ma na dokonaniu zabiegu chirurgicznego wymagającego zgody osoby zainteresowanej, osoba ta nie podlega karze za niepoddanie się zabiegowi.
1.
Kto będąc obowiązanym do uzyskania zezwolenia organów wojskowych na wyjazd za granicę opuszcza obszar Państwa lub przebywa za granicą bez takiego zezwolenia

- podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 4.500 zł lub jednej z tych kar.

2.
Kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku odbywania służby wojskowej

- podlega karze więzienia do lat 5.

1.
Kto w celu uzyskania zwolnienia od obowiązku odbywania służby wojskowej albo odroczenia służby wojskowej powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia

- podlega karze więzienia do lat 5.

2.
Tej samej karze podlega, kto w celu ułatwienia innej osobie zwolnienia od obowiązku wojskowego albo odroczenia służby wojskowej powoduje u niej uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia.

Kto używa podstępnego zabiegu w celu uzyskania dla siebie lub innej osoby zwolnienia od obowiązku odbywania służby wojskowej albo odroczenia służby wojskowej

- podlega karze więzienia do lat 5.

1.
Kto złośliwie odmawia przyjęcia lub niszczy wezwanie imienne, kartę powołania albo wojskowy dokument osobisty

- podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 4.500 zł albo jednej z tych kar.

2.
Tej samej karze podlega, kto nie zawiadamia wojskowego komendanta rejonowego o utracie karty powołania, karty mobilizacyjnej lub wojskowego dokumentu osobistego.
3.
Kto podlegając powszechnemu obowiązkowi wojskowemu odmawia przyjęcia, niszczy lub pozbywa się karty mobilizacyjnej albo uniemożliwia doręczenie mu takiej karty

- podlega karze więzienia lub aresztu do roku.

Kto korzysta z cudzej karty powołania, karty mobilizacyjnej lub wojskowego dokumentu osobistego albo karty takiej lub dokumentu innej osobie w tym celu użycza

- podlega karze aresztu do roku lub grzywny do 10.000 zł.

Kto przewozi, przenosi lub przesyła za granicę kartę powołania, kartę mobilizacyjną lub wojskowy dokument osobisty

- podlega karze aresztu do roku lub grzywny do 10.000 zł.

1.
Kto, będąc obywatelem polskim, przyjmuje bez zgody właściwej polskiej władzy obowiązki w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej

- podlega karze więzienia do lat 10.

2.
Tej samej karze podlega, kto werbuje obywateli polskich lub przebywających w Polsce obywateli obcych do służby w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej.
1.
Kto wbrew obowiązkowi wynikającemu z niniejszej ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie nie dopełnia we właściwym czasie i miejscu obowiązku meldunkowego

- podlega karze grzywny do 3.000 zł.

2.
Tej samej karze podlega ten, kto będąc obowiązanym do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 92 ust. 1, nie dopełnia obowiązków wymienionych w art. 93 ust. 1 i 3.
3.
Jeżeli sprawca działa w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku odbywania służby wojskowej albo w zamiarze ułatwienia innej osobie dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku wojskowego

- podlega karze więzienia do lat 3 lub aresztu do lat 3.

Kto w czasie mobilizacji lub wojny przebywając czasowo za granicą nie zgłasza w zamiarze uchylenia się od służby wojskowej niezwłocznie swego adresu w najbliższym polskim urzędzie konsularnym (przedstawicielstwie dyplomatycznym) lub nie spełnia wydanych przez ten urząd (przedstawicielstwo) nakazów dotyczących wykonania obowiązku wojskowego

- podlega karze więzienia.

Jeżeli sprawca dopuszcza się przestępstw określonych w art. 141 ust. 3, art. 142 ust. 2, art. 143, art. 144, art. 145, art. 146 ust. 3, art. 149 lub art. 150 ust. 3 w czasie mobilizacji lub wojny

- podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 lub dożywotnio albo karze śmierci.

Do przestępstw określonych w art. 141-152 nie stosuje się art. 6 kodeksu karnego.

W razie skazania na karę więzienia za przestępstwo określone w art. 141 ust. 3, art. 142 ust. 2, art. 143, art. 144, art. 145, art. 149, art. 150 ust. 3, art. 151 i art. 152 sąd może orzec utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych, a jeżeli zachodzi nadużycie zawodu - nadto utratę prawa wykonywania zawodu.

1.
Przedawnienie ścigania i wyrokowania w sprawach o naruszenie obowiązku, określone w art. 141 i art. 150 (również w razie popełnienia ich w czasie mobilizacji lub wojny) oraz w art. 152, biegnie od chwili zgłoszenia się sprawcy przed właściwym organem lub od chwili, w której na sprawcy dany obowiązek przestał ciążyć.
2.
Przedawnienie ścigania i wyrokowania w sprawach określonych w art. 141-152 nie biegnie w czasie samowolnego przebywania sprawcy za granicą.
1.
Sprawy o przestępstwa określone w art. 151 i 152 należą do właściwości sądów wojskowych. Do orzekania w tych sprawach stosuje się przepisy części ogólnej Kodeksu Karnego Wojska Polskiego.
2.
Orzekanie w sprawach o wykroczenia określone w art. 141 ust. 1 i 2, art. 142 ust. 1, art. 143 ust. 1, art. 146 ust. 1 i 2 oraz art. 150 ust. 1 i 2 następuje w trybie i na zasadach określonych w przepisach o orzecznictwie karno-administracyjnym.
3.
Kolegia karno-administracyjne mogą wymierzać zasadniczą karę aresztu za wykroczenia określone w art. 141 ust. 1 i art. 141 ust. 2 pkt 2 w odniesieniu do wykroczeń przeciwko przepisowi art. 84 ust. 4, w art. 141 ust. 2 pkt 3 oraz w art. 146 ust. 1 i 2.