Dział 7 - Przepisy karne. - Powszechny obowiązek świadczeń rzeczowych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1939.30.200
Akt utracił moc Wersja od: 4 kwietnia 1939 r.
Dział VII.
Przepisy karne.
Przepisy karne.
Kto:
1)
nie ustanawia pełnomocnika lub jego zastępcy, 2)
nie zawiadamia władzy o wypowiedzeniu pracy lub o zwolnieniu z pracy pracownika, pełniącego obowiązki pełnomocnika, pełnomocnika komisarycznego lub zastępcy, 3)
pełnomocnikowi, pełnomocnikowi komisarycznemu lub zastępcy, utrudnia wykonywanie obowiązków, wynikających z ustawy niniejszej lub przepisów na jej podstawie wydanych, 4)
organowi, upoważnionemu do pobrania przedmiotów świadczeń rzeczowych, utrudnia pobranie tych przedmiotów,podlega karze aresztu do dwóch miesięcy lub grzywny do 2.000 zł, albo obu tym karom łącznie.
Kto:
1)
nie udziela danych o przedmiotach świadczeń rzeczowych, 2)
nie zgłasza do rejestracji przedmiotów świadczeń rzeczowych, 3)
nie stosuje się do zarządzeń lub nakazów władzy, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa lub ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego,podlega karze aresztu do trzech miesięcy lub grzywny do 3.000 zł, albo obu tym karom łącznie.
Kto:
1)
bez zezwolenia władzy zbywa przedsiębiorstwa lub gospodarstwo wiejskie, przysposobione do świadczeń rzeczowych, 2)
bez zezwolenia władzy doprowadza do poprzedniego stanu przedsiębiorstwo lub gospodarstwo wiejskie, przysposobione do świadczeń rzeczowych,podlega karze aresztu do jednego roku lub grzywny do 50.000 zł, albo obu tym karom łącznie.
(1)
Kto wbrew przepisom ustawy niniejszej, lub rozporządzeń, zarządzeń albo nakazów, wydanych na jej podstawie: 1)
nie przysposabia do świadczeń rzeczowych przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego, stosownie do żądania władzy lub obowiązku przyjętego umową, 2)
nie dostarcza lub nie wytwarza, stosownie do żądania władzy, przedmiotów świadczeń rzeczowych, 3)
nie stosuje się do nakazów lub zakazów, wydanych na podstawie art. 3, 32, 38, 48, 53 lub 54.podlega karze więzienia do roku lub aresztu do roku. Obok kary pozbawienia wolności, można orzec grzywnę do 100.000 zł.
(2)
Jeżeli jednego z czynów, wymienionych w ust. (1) dopuszczono się w czasie wojny, sprawca podlega karze więzienia do lat trzech lub aresztu do lat trzech. Obok kary pozbawienia wolności można orzec grzywnę do 300.000 zł.Do orzekania o przestępstwach, przewidzianych w art. 80 i 90, powołane są powiatowe władze administracji ogólnej.