Rozdział 5 - Wynagrodzenie za świadczenia. - Powszechny obowiązek świadczeń rzeczowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.30.200

Akt utracił moc

Wersja od: 4 kwietnia 1939 r.

Rozdział  V.

Wynagrodzenie za świadczenia.

Art.  66.

(1) Za świadczenia rzeczowe należy się wynagrodzenie.

(2) Wynagrodzenie nie należy się za zużycie dróg prywatnych oraz nie przynoszących dochodów placów niezabudowanych i budynków nieużytkowanych.

Art.  67.

Podstawą określenia wysokości wynagrodzenia jest:

1) cennik przedmiotów świadczeń rzeczowych, albo

2) orzeczenie powiatowej komisji świadczeń rzeczowych, albo

3) orzeczenie specjalnej komisji świadczeń rzeczowych.

Art.  68.

(1) Dla ustalania ceny przedmiotów świadczeń rzeczowych masowej produkcji i zbytu powołuje się wojewódzkie (stołeczną) komisje cennikowe i główną komisję cennikową.

(2) Do przedmiotów świadczeń rzeczowych masowej produkcji i zbytu zalicza się przede wszystkim przedmioty powszedniego użytku.

(3) Rozporządzenia Ministrów: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Opieki Społecznej określi:

1) skład wojewódzkiej (stołecznej) komisji cennikowej i głównej komisji cennikowej; w skład tych komisyj, obok przedstawicieli władzy, wchodzić będą również przedstawiciele instytucyj samorządu gospodarczego oraz samorządu terytorialnego;

2) właściwość tych komisyj oraz ich obszar działania;

3) tryb postępowania przy ustalaniu ceny przedmiotów świadczeń rzeczowych.

Art.  69.

(1) Komisje cennikowe ustalają ceny przedmiotów świadczeń rzeczowych periodycznie lub w miarę potrzeby i ogłaszają je w formie cenników, oznaczonych liczbami porządkowymi, ze wskazaniem miejscowości i daty wydania cennika, tudzież obszaru, na którym cennik ma obowiązywać.

(2) Wymienieni w art. 68 ust. (3) ministrowie przygotują już w czasie pokoju wykaz przedmiotów masowej produkcji i zbytu, które powinny być objęte cennikiem przedmiotów świadczeń rzeczowych.

Art.  70.

(1) Dla ustalenia wysokości wynagrodzenia za świadczenia:

1) nie objęte cennikiem przedmiotów świadczeń rzeczowych i których ustalenie wysokości wynagrodzenia nie należy do specjalnej komisji świadczeń rzeczowych;

2) objęte cennikiem przedmiotów świadczeń rzeczowych w przypadku nieustalenia wynagrodzenia przez organ pobierający przedmiot świadczenia lub upoważniony do wypłaty, powołuje się powiatowe komisje świadczeń rzeczowych.

(2) Rozporządzenie Ministrów: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Opieki Społecznej określi skład powiatowych komisyj świadczeń rzeczowych oraz tryb postępowania przy ustalaniu wynagrodzenia za świadczenia rzeczowe.

(3) W skład powiatowych komisyj świadczeń rzeczowych wchodzić będą, obok przedstawicieli władzy, przedstawiciele instytucyj samorządu gospodarczego oraz przedstawiciele samorządu terytorialnego.

Art.  71.

(1) Powiatowe komisje świadczeń rzeczowych powołuje do życia wojewoda (Komisarz Rządu na m. st. Warszawę) w porozumieniu z dowódcą okręgu korpusu (terytorialnym dowódcą równorzędnym) z chwilą powstania warunków, przewidzianych w art. 46.

(2) Powiatowe komisje świadczeń rzeczowych ustalają wynagrodzenie za świadczenia rzeczowe w formie orzeczenia.

Art.  72.

(1) Dla ustalenia wysokości wynagrodzenia z tytułu:

1) wzięcia nieruchomości do używania, użytkowania, użytku lub swobodnego rozporządzenia;

2) przysposobienia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego do świadczeń rzeczowych w warunkach, określonych w art. 46;

3) podporządkowania przedsiębiorstwa lub gospodarstwa wiejskiego żądaniom władzy, przewidzianego w art. 53 lub 54;

4) odstąpienia praw do dóbr majątkowych, nie będących rzeczami, powołuje się specjalne komisje świadczeń rzeczowych.

(2) Rozporządzenie Ministrów: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Skarbu, Przemysłu i Handlu, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Opieki Społecznej określi skład specjalnej komisji świadczeń rzeczowych oraz tryb postępowania przy ustalaniu wynagrodzenia za świadczenia rzeczowe, wymienione w ust. (1).

(3) W skład specjalnej komisji świadczeń rzeczowych wchodzić będą, obok przedstawicieli władzy, przedstawiciele instytucyj samorządu gospodarczego oraz samorządu terytorialnego.

Art.  73.

(1) Specjalne komisje świadczeń rzeczowych tworzy w miarę potrzeby oraz w potrzebnej ilości kompletów minister, który wydał zarządzenie lub nakaz, powodujące w następstwie obowiązek wypłaty wynagrodzenia za świadczenie lub przysposobienie.

(2) Specjalne komisje świadczeń rzeczowych urzędują w miejscowości, oznaczonej przez właściwego ministra.

(3) Specjalne komisje świadczeń rzeczowych ustalają wynagrodzenie za świadczenia rzeczowe w formie orzeczenia.

Art.  74.

(1) Wynagrodzenie za świadczenie rzeczowe, objęte cennikiem, wypłaca organ pobierający przedmiot świadczenia lub organ upoważniony do wypłaty w wysokości, określonej w cenniku.

(2) Jeżeli cena przedmiotu świadczenia jest w cenniku określona tylko przez podanie jej najniższej lub najwyższej granicy (skala cen), wysokość wynagrodzenia za świadczenia ustala w ramach skali cen organ pobierający przedmiot świadczenia, przy użyciu znawców, jeżeli istnieje możność ich powołania.

Art.  75.

Wynagrodzenie za świadczenia:

1) do których ustalenia powołane są powiatowe lub specjalne komisje świadczeń rzeczowych;

2) objęte cennikiem, lecz za które należność nie została wypłacona przez organ pobierający przedmiot świadczenia,

wypłacają kasy państwowe wedle zasad, określonych rozporządzeniem Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i innymi właściwymi ministrami.

Art.  76.

(1) Wynagrodzenie za pobrane świadczenie będzie wypłacone w gotówce lub asygnatami.

(2) Warunki i sposób wypłaty wynagrodzenia określa rozporządzenie wykonawcze.

(3) Warunki i terminy wykupu asygnat ustala Minister Skarbu, któremu zarazem służy prawo ustalania oprocentowania oraz warunków odstępowania asygnat przez ich pierwotnych posiadaczy.

Art.  77.

(1) Wynagrodzenie za pobrane świadczenie wypłaca się tylko na podstawie dowodu wykonania świadczenia.

(2) Organ, dokonywający wypłaty lub kasa państwowa, zaznacza na dowodzie wykonania świadczenia wysokość i sposób wypłaty wynagrodzenia.

(3) Osoba, której wypłacono wynagrodzenie za świadczenie, potwierdza odbiór wynagrodzenia organowi, który dokonał wypłaty wynagrodzenia.

Art.  78.

(1) Wynagrodzenie za świadczenie, pobrane w drodze repartycji, będzie wypłacone zarządowi gminy za okazaniem dowodu wykonania świadczenia.

(2) Zarząd gminy obowiązany jest, niezwłocznie po otrzymaniu wynagrodzenia, wypłacić każdemu ze świadczących należną kwotę.

Art.  79.

Interesowany, który nie zadawala się wysokością wynagrodzenia, ustalonego w cenniku lub w orzeczeniu powiatowej, albo specjalnej komisji świadczeń rzeczowych, może w terminie dni trzydziestu od dnia zawiadomienia wykonywającego świadczenia o wysokości przyznanego wynagrodzenia domagać się ustalenia wysokości wynagrodzenia w drodze powództwa sądowego.