Dział 8 - Przepisy karne, przejściowe i końcowe - Powszechny obowiązek obrony Rzeczypospolitej Polskiej.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2021.372 t.j.
Akt utracił moc Wersja od: 21 grudnia 2021 r.
DZIAŁ VIII
Przepisy karne, przejściowe i końcowe
Przepisy karne, przejściowe i końcowe
Przepisy karne
Przepisy karne
Kto wbrew obowiązkom wynikającym z ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie:
1)
nie stawia się do kwalifikacji wojskowej przed wójtem lub burmistrzem (prezydentem miasta), przed właściwą komisją lekarską lub przed wojskowym komendantem uzupełnień w określonym terminie i miejscu, nie stawia się do wojskowej pracowni psychologicznej albo nie przedstawia dokumentów, których przedstawienie zostało nakazane,2)
nie zgłasza się w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony,3)
nie zgłasza się w określonym terminie i miejscu na wezwanie właściwych organów w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony oraz odmawia poddania się badaniom lekarskim,3a)
nie zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące pracownika o jego zatrudnieniu i zwolnieniu oraz o kwalifikacjach i zajmowanym stanowisku,3b)
nie zawiadamia wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące studenta (ucznia) o przyjęciu go do szkoły, skreśleniu z listy studentów (uczniów), wydaleniu, udzieleniu mu urlopu w nauce oraz o ukończeniu przez niego studiów (nauki),4)
nie dopełnia obowiązku zgłoszenia zmian, o którym mowa w art. 53 ust. 1,5)
zmienia miejsce pobytu bez uzyskania zezwolenia dowódcy jednostki wojskowej,6)
opuszcza terytorium Państwa lub przebywa za granicą bez zezwolenia organów wojskowych,podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
1.
Kto bez usprawiedliwionej przyczyny:1)
będąc żołnierzem rezerwy nie zgłasza się w określonym terminie i miejscu na ćwiczenia wojskowe trwające do dwudziestu czterech godzin,2)
będąc przeznaczony do szkolenia lub ćwiczeń w obronie cywilnej nie zgłasza się w określonym terminie i miejscu do tej służby,3)
posiadając przydział organizacyjno-mobilizacyjny do jednostki przewidzianej do militaryzacji nie zgłasza się w określonym terminie i miejscu do odbycia ćwiczeń w tej jednostce,podlega karze aresztu do 30 dni albo karze grzywny.
2.
Tej samej karze podlega, kto:1)
uporczywie uchyla się od wykonywania poleceń służbowych w czasie odbywania szkolenia lub ćwiczeń w obronie cywilnej albo w czasie odbywania ćwiczeń w jednostkach przewidzianych do militaryzacji;2)
w czasie odbywania ćwiczeń w jednostce przewidzianej do militaryzacji samowolnie opuszcza wyznaczone miejsce przebywania.Kto uporczywie uchyla się od wykonania obowiązków w zakresie powszechnej samoobrony ludności,
podlega karze grzywny.
1.
Kto wbrew obowiązkom wynikającym z ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie:1)
uchyla się od wykonania obowiązku świadczenia osobistego lub rzeczowego,2)
nie zawiadamia właściwego organu o rozporządzeniu nieruchomością lub rzeczą ruchomą przeznaczoną na cele świadczeń rzeczowych,podlega karze aresztu do 30 dni albo karze grzywny.
2.
Tej samej karze podlega, kto umyślnie utrudnia lub uniemożliwia wykonanie świadczenia osobistego lub rzeczowego.Kto w celu trwałego uchylenia się od obowiązku służby wojskowej albo innej służby przewidzianej w ustawie dopuszcza się czynu określonego w art. 224,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2.
Kto będąc przeznaczony do szkolenia lub ćwiczeń w obronie cywilnej uchyla się od ich odbywania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Obywatel polski, który - w celu uchylenia się od obowiązku służby wojskowej lub innej służby przewidzianej w ustawie - w czasie mobilizacji lub wojny przebywając czasowo za granicą nie zgłasza niezwłocznie swego adresu w najbliższym polskim urzędzie konsularnym (przedstawicielstwie dyplomatycznym) lub nie spełnia wydanych przez ten urząd (przedstawicielstwo) nakazów dotyczących wykonania obowiązku służby,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Kto w czasie mobilizacji lub wojny będąc powołany do czynnej służby wojskowej nie zgłasza się do tej służby w określonym terminie i miejscu,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 2.
Art. 241. [Działania w celu trwałego uchylenia się od obowiązku służby wojskowej w czasie mobilizacji lub wojny]
1.
Kto w czasie mobilizacji lub wojny w celu trwałego uchylenia się od obowiązku służby wojskowej:1)
nie zgłasza się do rejestracji będąc zobowiązanym do tego zgłoszenia lub nie stawia się do kwalifikacji wojskowej w określonym terminie i miejscu albo nie przedstawia dokumentów, których przedstawienie zostało nakazane,2)
nie zgłasza się w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony,3)
nie zgłasza się w określonym terminie i miejscu na wezwanie właściwych organów w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony,4)
nie dopełnia obowiązku zgłoszenia zmian, o którym mowa w art. 53 ust. 1,5)
zmienia miejsce pobytu bez uzyskania zezwolenia dowódcy jednostki wojskowej,6)
opuszcza terytorium Państwa lub przebywa za granicą bez zezwolenia organów wojskowych,7)
powoduje u siebie lub dopuszcza, by kto inny spowodował u niego, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia,8)
wprowadza w błąd właściwy organ,9)
będąc powołany do czynnej służby wojskowej nie zgłasza się do tej służby w określonym terminie i miejscu,podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5.
2.
Tej samej karze podlega, kto w czasie mobilizacji lub wojny powoduje u innej osoby uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia albo wprowadza w błąd właściwy organ w celu uzyskania dla niej zwolnienia od obowiązku służby wojskowej lub odroczenia tej służby.Art. 242. [Uchylanie się od wykonania obowiązku świadczenia osobistego lub rzeczowego w czasie mobilizacji lub wojny]
1.
Kto, w czasie mobilizacji lub wojny, wbrew obowiązkom wynikającym z ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie:1)
uchyla się od wykonania obowiązku świadczenia osobistego lub rzeczowego,2)
nie zawiadamia właściwego organu o rozporządzeniu nieruchomością lub rzeczą ruchomą przeznaczoną na cele świadczeń rzeczowych,podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2.
Tej samej karze podlega, kto w czasie mobilizacji lub wojny utrudnia lub uniemożliwia wykonanie świadczenia osobistego lub rzeczowego.1.
W sprawach o czyny określone w art. 224-242, jeżeli czyn polega na nieuczynieniu zadość obowiązkowi stawienia się do służby lub zgłoszenia do właściwego organu, przedawnienie ścigania i wyrokowania biegnie od chwili uczynienia zadość temu obowiązkowi lub od chwili, w której na sprawcy obowiązek przestał ciążyć.2.
Przedawnienie ścigania i wyrokowania w sprawach o czyny określone w art. 228 i 239-241 nie biegnie w czasie samowolnego przebywania sprawcy za granicą.Art. 244. [Odpowiedzialność karna osób pełniących służbę w obronie cywilnej lub w jednostkach zmilitaryzowanych w czasie mobilizacji lub wojny]
1.
W czasie mobilizacji lub wojny osoby pełniące służbę w obronie cywilnej lub w jednostkach zmilitaryzowanych albo do niej powołane ponoszą odpowiedzialność karną za przestępstwa popełnione w związku z tą służbą, według przepisów odnoszących się do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej.2.
Sprawy o przestępstwa określone w ust. 1 należą do właściwości sądów wojskowych.3.
W rozumieniu przepisów karnych w czasie mobilizacji lub wojny:1)
niezgłoszenie się do służby w obronie cywilnej lub w jednostkach zmilitaryzowanych w określonym terminie i miejscu jest równoznaczne z niezgłoszeniem się do pełnienia służby wojskowej;2)
obowiązek służby w obronie cywilnej i w jednostkach zmilitaryzowanych jest równoznaczny z obowiązkiem służby wojskowej;3)
służba w obronie cywilnej i w jednostkach zmilitaryzowanych jest równoznaczna z czynną służbą wojskową;4)
niewykonanie lub odmowa wykonania polecenia przełożonego, wydanego w sprawach służbowych osobie pełniącej służbę w obronie cywilnej lub w jednostce zmilitaryzowanej, jest równoznaczna z niewykonaniem lub odmową wykonania rozkazu.Sprawy o przestępstwa określone w art. 239-241 należą do właściwości sądów wojskowych.
Przepisy przejściowe i końcowe
Przepisy przejściowe i końcowe
Przewidzianym w ustawie obowiązkom służby wojskowej, służby w obronie cywilnej i służby w jednostkach zmilitaryzowanych oraz świadczeń osobistych nie podlegają osoby pełniące służbę wojskową z mocy szczególnego obowiązku określonego w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
1.
W czasie obowiązywania stanu wojennego stosuje się w zakresie obowiązku służby wojskowej, służby w obronie cywilnej i służby w jednostkach zmilitaryzowanych oraz świadczeń na rzecz obrony przepisy obowiązujące w czasie wojny, jeżeli Prezydent wprowadzając stan wojenny nie postanowi inaczej.2.
W czasie obowiązywania stanu wyjątkowego stosuje się w zakresie obowiązku służby w jednostkach zmilitaryzowanych oraz w zakresie świadczeń na rzecz obrony przepisy obowiązujące w czasie wojny, jeżeli organ wprowadzający stan wyjątkowy nie postanowi inaczej.1.
Tracą moc wszelkie dotychczasowe przepisy dotyczące przedmiotów unormowanych w ustawie.2.
W szczególności tracą moc:1)
ustawa z dnia 30 stycznia 1959 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. z 1963 r. poz. 108);2)
ustawa z dnia 26 lutego 1951 r. o terenowej obronie przeciwlotniczej (Dz. U. poz. 109);3)
dekret z dnia 24 czerwca 1953 r. o dostarczaniu środków transportowych dla potrzeb obrony Państwa (Dz. U. z 1953 r. poz. 142 oraz z 1956 r. poz. 270);4)
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. o świadczeniach osobistych (Dz. U. z 1939 r. poz. 354);5)
ustawa z dnia 30 marca 1939 r. o komunikacjach w służbie obrony Państwa (Dz. U. poz. 195, z późniejszymi zmianami);6)
ustawa z dnia 30 marca 1939 r. o powszechnym obowiązku świadczeń rzeczowych (Dz. U. poz. 200).