Rozdział 1 - Przepisy wprowadzające. - Powszechne zaopatrzenie emerytalne pracowników i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.3.6

Akt utracił moc
Wersja od: 9 marca 1982 r.

Rozdział  1.

Przepisy wprowadzające.

Użyte w dziale niniejszym określenie "dekret" oznacza dekret z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97 i z 1965 r. Nr 14, poz. 98).

Przepisy ustawy stosuje się do spraw o świadczenia wszczętych na skutek wniosków zgłoszonych po wejściu w życie ustawy, z tym że przy ocenie prawa do świadczeń za okres do dnia 31 grudnia 1967 r. oraz przy ustalaniu wysokości świadczeń należnych za ten okres stosuje się przepisy dekretu.

Do spraw o świadczenia wszczętych na skutek wniosków zgłoszonych przed wejściem w życie ustawy stosuje się przepisy dekretu.

1.
Zgłoszone po wejściu w życie ustawy wnioski o rozpatrzenie spraw załatwionych odmownie prawomocnymi decyzjami na podstawie dekretu nie podlegają rozpatrzeniu, z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2 i 3.
2.
Rozpatrzeniu na podstawie ustawy podlegają wnioski:
  1)
osób, które nie odpowiadały warunkom wymaganym do uzyskania świadczeń na podstawie dekretu, jeżeli osoby te odpowiadają warunkom do uzyskania świadczeń na podstawie przepisów ustawy,
  2)
osób, które przedłożyły nowe dowody mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość (art. 68).
3.
Rozpatrzeniu na podstawie ustawy podlegają również wnioski osób, którym zgodnie z przepisami dekretu odmówiono:
  1)
renty starczej - jeżeli osiągnęły one wymagany do uzyskania emerytury:
a)
okres zatrudnienia, gdy renty odmówiono z braku tego okresu,
b)
wiek emerytalny, gdy renty odmówiono z braku tego wieku,
  2)
renty inwalidzkiej - jeżeli:
a)
osiągnęły one wymagany do uzyskania tej renty okres zatrudnienia, gdy renty odmówiono z braku tego okresu,
b)
przedłożą one zaświadczenie zakładu społecznego służby zdrowia, stwierdzające istotne pogorszenie stanu ich zdrowia w ciągu 2 lat od ustania zatrudnienia lub od ustania prawa do renty inwalidzkiej, gdy renty tej odmówiono z braku inwalidztwa,
  3)
renty rodzinnej - jeżeli przedłożą one zaświadczenie zakładu społecznego służby zdrowia, stwierdzające istotne pogorszenie stanu ich zdrowia w ciągu 5 lat od śmierci żywiciela, gdy renty odmówiono z braku inwalidztwa małżonkowi lub rodzicom.