Rozdział 3 - Zwalnianie z zasadniczej służby wojskowej żołnierzy czasowo niezdolnych, jedynych żywicieli rodzin oraz skazanych na karę pozbawienia wolności. - Powoływanie poborowych i innych osób do czynnej służby wojskowej i zwalnianie z tej służby.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1960.2.11

Akt utracił moc

Wersja od: 12 września 1963 r.

Rozdział  3.

Zwalnianie z zasadniczej służby wojskowej żołnierzy czasowo niezdolnych, jedynych żywicieli rodzin oraz skazanych na karę pozbawienia wolności.

§  28.

1. Zwolnienie żołnierzy z zasadniczej służby wojskowej bez przeniesienia do rezerwy na podstawie orzeczonej przez wojskową komisję lekarską czasowej niezdolności do służby wojskowej (kategoria "B") następuje na okres czasu wymieniony w tym orzeczeniu.

2. W okresie czasowej niezdolności do służby wojskowej żołnierz wymieniony w ust. 1 podlega obowiązkowi meldunkowemu przewidzianemu w art. 95-98 ustawy.

3. Żołnierzy, którzy po upływie okresu czasowej niezdolności do służby wojskowej zostaną orzeczeniem wojskowej komisji lekarskiej uznani za zdolnych do służby wojskowej, wojskowy komendant rejonowy stosownie do wytycznych Ministra Obrony Narodowej powołuje do dalszego odbywania zasadniczej służby wojskowej.

§ 29-36. 1 (uchylone).

§ 37. Na podstawie decyzji w sprawie zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej jako jedynego żywiciela rodziny dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, zwalnia go z tej służby bez przeniesienia do rezerwy.

§  38.

1. Żołnierz zwolniony z zasadniczej służby wojskowej jako jedyny żywiciel rodziny podlega powszechnemu obowiązkowi wojskowemu w tym samym zakresie co poborowi, którym udzielono odroczenia zasadniczej służby wojskowej ze względu na utrzymywanie rodziny. W szczególności podlega on obowiązkowi meldunkowemu przewidzianemu w art. 95-98 ustawy oraz obowiązkowi stawienia się w czasie poboru głównego w następnym roku kalendarzowym przed powiatową komisją poborową, która wydaje orzeczenie w sprawie udzielenia mu odroczenia zasadniczej służby wojskowej w trybie i na zasadach przewidzianych dla poborowych albo odmawia udzielenia mu odroczenia.

2. Do żołnierzy, którym powiatowa komisja poborowa nie udzieliła odroczenia zasadniczej służby wojskowej, stosuje się odpowiednio przepis § 28 ust. 3.

§  39.

1. Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, którzy zostali skazani na karę pozbawienia wolności, podlegają w razie zarządzenia wykonania kary zwolnieniu z tej służby do czasu odbycia kary, jej darowania lub warunkowego zwolnienia z odbycia reszty kary.

2. Po otrzymaniu wyroku i zarządzenia wykonania kary dowódcy jednostek wojskowych zwalniają żołnierzy wymienionych w ust. 1 z zasadniczej służby wojskowej bez przeniesienia do rezerwy i kierują ich pod konwojem do odpowiednich zakładów karnych wraz z książeczkami wojskowymi, w których dokonują wpisu o zwolnieniu z zasadniczej służby wojskowej bez przeniesienia do rezerwy. Książeczki wojskowe żołnierzy pozostają na przechowaniu w zakładzie karnym przez cały czas przebywania żołnierzy w tym zakładzie.

§  40.

1. Żołnierzy, względem których właściwe organy wymiaru sprawiedliwości zastosowały areszt tymczasowy w związku z toczącym się przeciwko tym żołnierzom postępowaniem karnym, zwalnia się z zasadniczej służby wojskowej dopiero po skazaniu i zarządzeniu wykonania kary (§ 39 ust. 1). Do tego czasu uważa się tych żołnierzy za pozostających w zasadniczej służbie wojskowej.

2. W razie odesłania żołnierza wymienionego w ust. 1 do zakładu karnego podczas toczącego się przeciwko niemu postępowania karnego dowódca jednostki wojskowej pozostawia w jednostce wojskowej książeczkę wojskową żołnierza. Po skazaniu i zarządzeniu wykonania kary dowódca jednostki wojskowej zwalnia tego żołnierza z zasadniczej służby wojskowej bez przeniesienia go do rezerwy i po dokonaniu wpisów w książeczce wojskowej przesyła ją do zakładu karnego (§ 39 ust 2).

§  41.

1. Jeżeli żołnierz wymieniony w § 40 ust. 1 przebywa w areszcie tymczasowym w czasie zwalniania jego rocznika z zasadniczej służby wojskowej (§ 21), zostaje on zwolniony z tej służby w tym czasie i przeniesiony do rezerwy.

2. O przeniesieniu żołnierza wymienionego w ust. 1 do rezerwy dowódca jednostki wojskowej zawiadamia właściwy sąd lub prokuratora, do którego dyspozycji żołnierz pozostaje w areszcie, oraz przesyła książeczkę wojskową tego żołnierza do zakładu karnego po dokonaniu w niej wpisu o zwolnieniu ze służby i przeniesieniu do rezerwy.

§ 42. Dokumenty ewidencyjne żołnierzy zwolnionych z zasadniczej służby wojskowej (§§ 39-41) przesyła się po dokonaniu wpisów do wojskowej komendy rejonowej, przez którą żołnierze byli powołani do odbycia zasadniczej służby wojskowej, z równoczesnym wskazaniem zakładu karnego, do którego zostali skierowani.

§ 43. Po odbyciu kary pozbawienia wolności, jej darowaniu lub warunkowym zwolnieniu z odbycia reszty kary żołnierze zwolnieni z zakładów karnych obowiązani są niezwłocznie zgłosić się wraz z książeczkami wojskowymi do wojskowego komendanta rejonowego, właściwego ze względu na miejsce ich zamieszkania.

§  44.

1. Po odbyciu kary, jej darowaniu lub warunkowym zwolnieniu z odbycia reszty kary, a w razie skazania na karę dodatkową utraty praw publicznych - po odzyskaniu utraconych praw, wojskowi komendanci rejonowi stosownie do wytycznych Ministra Obrony Narodowej powołują żołnierzy wymienionych w § 43 ponownie do zasadniczej służby wojskowej i kierują ich do jednostki wojskowej wskazanej przez dowódcę okręgu wojskowego lub innego dowódcę wymienionego w § 34 właściwego dla jednostki, w której pełnili służbę, w celu odbycia przez nich pozostałego okresu tej służby.

2. Żołnierzom wymienionym w ust. 1 skazanym na karę pozbawienia wolności nie zalicza się okresu tymczasowego aresztowania na poczet czasu trwania służby przewidzianego w art. 51 ust. 1 ustawy.

§  45.

1. W stosunku do żołnierzy skazanych prawomocnymi wyrokami sądów powszechnych na kary pozbawienia wolności nie przekraczające 6 miesięcy dowódcy jednostek wojskowych o uprawnieniach co najmniej dowódcy pułku mogą po otrzymaniu odpisu wyroku i zarządzenia wykonania kary - jeżeli w interesie służby jest to wskazane, a względy dyscypliny wojskowej nie stoją temu na przeszkodzie - wystąpić do sądu, który wydał wyrok, z wnioskiem o odroczenie wykonania kary ze względów wojskowych do czasu odbycia przez nich zasadniczej służby wojskowej. Jeżeli dowódcy jednostek wojskowych nie zamierzają wystąpić z takim wnioskiem, powinni niezwłocznie tych żołnierzy zwolnić z zasadniczej służby wojskowej i skierować ich pod konwojem do zakładu karnego stosownie do przepisu § 39.

2. O odbyciu zasadniczej służby wojskowej lub wcześniejszym zwolnieniu ze służby z innych przyczyn żołnierzy, którym stosownie do ust. 1 odroczono wykonanie kary pozbawienia wolności, należy niezwłocznie zawiadomić sąd, który wydał wyrok w I instancji.

¹ § 29-36 uchylone przez § 103 rozporządzenia Ministrów Spraw Wewnętrznych i Obrony Narodowej z dnia 30 sierpnia 1963 r. w sprawie poboru i odroczeń zasadniczej służby wojskowej oraz uznawania żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin (Dz.U.63.39.220) z dniem 12 września 1963 r.