§ 7. - Powoływanie ławników i zastępców ławników sądów pracy i sądów okręgowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.98.867

Akt utracił moc

Wersja od: 7 grudnia 1928 r.

§ 7. Na podstawie złożonych list kandydatów Minister Pracy i Opieki Społecznej oraz Minister Przemysłu i Handlu opracowują na zasadach wyrażonych w ust. 1 i 2 art. 12 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o sądach pracy wspólne wnioski co do powołania ławników i zastępców ławników sądu pracy oraz ławników i zastępców ławników sądu okręgowego i przedstawiają je Ministrowi Sprawiedliwości wraz z uzasadnieniem oraz wszystkiemi załączonemi do list kandydatów dokumentami.

Wnioski powyższe winny być w ten sposób opracowane, aby przedstawieni do powołania ławnicy i ich zastępcy reprezentowali, o ile możności, wszystkie ważniejsze gałęzie pracy, istniejące w okręgu danego sądu pracy.

W razie ustanowienia kilku sądów pracy w okręgu jednego sądu okręgowego ławnicy i ich zastępcy dla sądu okręgowego winni być powołani w odpowiedniej części z każdego okręgu sądu pracy.

W razie ustanowienia sądu pracy w okręgu sądu okręgowego, w którym istnieje już jeden lub kilka sądów pracy, rozporządzenie ustanawiające dany sąd pracy określi w jakiej stosunkowej liczbie mają być powołani ławnicy i ich zastępcy dla sądu okręgowego z okręgu nowego sądu pracy i kiedy to powołanie ma nastąpić.