Powoływanie i zwalnianie oraz prawa i obowiązki maklerów na giełdach pieniężnych w Polsce.
Dz.U.1923.53.372
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRÓW SKARBU ORAZ PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 20 kwietnia 1923 r.
w przedmiocie powoływania i zwalniania oraz praw i obowiązków maklerów na giełdach pieniężnych w Polsce.
Po rozpatrzeniu podań prezes rady giełdowej wyznacza termin egzaminów.
Wszyscy członkowie komisji są uprawnieni do stawiania egzaminowanemu pytań z dziedziny wymaganych od niego wiadomości.
Na żądanie komisarza giełdowego przewodniczący zarządza głosowanie tajne.
Gdyby nie wszyscy wybrani kandydaci zastali zatwierdzeni, rada giełdowa w 28 dniowym terminie przedkłada Ministrowi Skarbu nowe wnioski.
Na wypadek trzykrotnego niezatwierdzenia, Minister Skarbu mianuje maklerów z pośród osób, które zdały egzamin.
Maklerom nie wolno prowadzić przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych na własne lub obce nazwisko ani też zajmować żadnych stanowisk w zarządach wszelkich tego rodzaju przedsiębiorstw; składają oni w tym względzie pisemne zobowiązanie przy złożeniu przysięgi (uroczystego przyrzeczenia).
Pozwolenie to może być wydane warunkowo i również za zgodą komisarza giełdowego może być w każdym czasie odwołane z powodu niedopełnienia warunków lub zmiany prawnej organizacji prowadzonego przez maklera przedsiębiorstwa.
Po otrzymaniu nominacji makler obowiązany jest wykupić ustanowione dla maklerów świadectwo przemysłowe oraz podać do wiadomości władzy skarbowej 1 instancji dzień rozpoczęcia czynności maklerskich; pozatem makler otrzymuje ponumerowaną i oparafowaną księgę maklerską, poświadczoną przez komisarza giełdowego, względnie przez władze, które według dzielnicowych ustaw powołane są do poświadczenia ksiąg handlowych, poczem może rozpocząć swe czynności na giełdzie.
Powierzone sobie ustawowo mandaty maklerzy mogą sprawować tylko osobiście, przy ścisłem stosowaniu się do wszystkich obowiązujących przepisów prawnych i regulaminowych.
Dwa egzemplarze karty urnowy makler doręcza stronom, jeden zaś egzemplarz pozostawia u siebie, jako podstawę, do zapisania tranzakcji w księdze maklerskiej.
Karty mylnie wystawione nie mogą być niszczone, lecz we wszystkich trzech egzemplarzach pozostają w bloku z adnotacją o unieważnieniu.
Celem ułatwienia wypisywania kart umowy rada giełdowa może ustanowić w nich pewne skróty, a również może przyjąć jako obowiązujące niektóre zwyczaje (szczególnie co do sposobów i terminów likwidacji), których w takim razie można nie podawać.
Tranzakcje zawarte poza giełdą winny być odnotowywane ze specjalną adnotacją.
Na końcu każdej stronicy księgi maklerskiej winny być podane ogólne sumy kwot, które z tytułu zapisanych na danej stronicy tranzakcji mają być wpłacone na poczet podatku giełdowego; sumy te mają być przenoszone na stronice następne.
Unieważnione kwoty umowy winny być w księdze maklerskiej odnotowane.
Pozatem rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 11 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 73 poz. 501) o wykonaniu ustawy z dnia 2 lipca 1921 r. o podatku giełdowym na obszarze b. dzielnic: rosyjskiej i austrjackiej, względnie rozporządzenie Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 20 września 1921 r. (Dz. U. R. P. № 80 poz. 551) o wykonaniu tejże ustawy na obszarze b. dzielnicy pruskiej, o ile dotyczą pośredników, mają zastosowanie do maklerów giełdowych z tą zmianą, że za rejestr podatkowy uważaną będzie księga maklerska.
Jeśli jednak przy ustalaniu kursów dla ceduły giełdowej zachodzi podejrzenie, że tranzakcja zawarta została pozornie i na szkodę osób trzecich, to za zgodą komisarza giełdowego przewodniczącemu komisji notowań (członkowi rady giełdowej lub sekretarzowi giełdy) mogą być ujawnione osoby, które zawarły tranzakcję.
W razie potrzeby wolno jest maklerowi wycofać swą księgę z archiwum dla zrobienia wyciągu w obecności komisarza giełdowego i starszego maklera, poczem księga musi być jak poprzednio opieczętowana i złożona do archiwum.
Komisarz giełdowy jest uprawniony do zawieszenia takiej uchwały i przedłożenia jej Ministrowi Skarbu, którego decyzja winna być do ośmiu dni doręczona radzie giełdowej; w przeciwnym razie uchwała staje się prawomocną.
O ile liczba maklerów nie przekracza 2, to starszego maklera wyznacza rada giełdowa.
Wybór lub wyznaczenie podlega zatwierdzeniu przez Ministra Skarbu.
Przewodniczący zrzeszenia maklerskiego pełni wszelkie funkcje przewidziane dla starszego maklera i zajmuje jego stanowisko.
Jeśli przy giełdzie nie istnieje zrzeszenie maklerskie, to rada giełdowa w porozumieniu z komisarzem giełdowym może w każdym czasie ustanowić dla maklerów kaucje, które mogą być podwyższone lub obniżone stosownie do obrotów. Kaucje te mogą być zużyte przez rade. giełdową w porozumieniu z komisarzem giełdowym do analogicznych celów, jak to przewidziano w § 33 niniejszego rozporządzenia.
W razie nieobecności maklera na giełdzie dłuższej niż przez 3 dni, księga maklerska winna znajdować się u starszego maklera, który zastępczo będzie wydawał stronom wyciągi.
W wyjątkowych wypadkach granica wieku pozostawania maklera na urzędzie może być na wniosek rady giełdowej przez Ministra Skarbu przesunięta.
Po upływie wyżej określonego terminu rada giełdowa ewentualnie zwraca kaucję (§ 25 ust. 3) i zwalnia maklera.
Księgę maklerską ustępujący makler składa w archiwum giełdowem w trybie określonym w § 21.
W razie sądowego prawomocnego zasądzenia maklera za czyn w poprzednim ustępie wymieniony, makler z mocy samego prawa zostaje zwolniony z urzędu.
W razie zasądzenia za inny czyn przestępny sprawa podlega rozpatrzeniu przez komisję dyscyplinarną i zwolnienie może nastąpić tylko w trybie przewidzianym § 29 ust. 3.
Orzeczenia komisji dyscyplinarnej wykonuje rada giełdowa.
Zrzeszenie maklerskie pokrywa koszty ogłoszeń przewidzianych w § 28.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »