Powołanie Komisji w związku z wynikiem kampanii wojennej 1939 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1940.10.27

Akt utracił moc
Wersja od: 31 maja 1940 r.

DEKRET
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 30 maja 1940 r.
o powołaniu Komisji w związku z wynikiem kampanii wojennej 1939 r.

Na podstawie art. 79 ust. (2) ustawy konstytucyjnej stanowię, co następuje:

W celu zebrania i zabezpieczenia przy zastosowaniu zwykłego postępowania materiału dowodowego, dotyczącego odpowiedzialności za wynik kampanii 1939 r. we wszystkich dziedzinach administracji państwowej i obrony narodowej, i zapewnienia tym sposobem należytego wymiaru sprawiedliwości w przyszłości, powołuje się Komisję przy Prezesie Rady Ministrów.

1)
Komisja składa się z przewodniczącego oraz co najwyżej 6-ciu członków, których mianuje i zwalnia Prezes Rady Ministrów na podstawie uchwały Rady Ministrów.
(2)
Uchwały Komisji zapadają większością głosów; w razie równości rozstrzyga głos przewodniczącego.
(3)
Komisja tym samym trybem uchwali regulamin swych czynności, który podlega zatwierdzeniu Rady Ministrów.
(4)
Czynności wykonuje Komisja przy współudziale względnie za pośrednictwem osób upoważnionych przez Ministra Sprawiedliwości, a posiadających kwalifikacje sędziowskie.
(5)
Ujawnienie czynności i aktów Komisji uzależnione jest od każdorazowej zgody Rady Ministrów.
1)
Osoba wezwana w celu przesłuchania może złożyć wniosek o dopuszczenie obecności podczas jej przesłuchiwania osoby przez siebie wyznaczonej.
(2)
Komisja może wniosek ten odrzucić, z ważnych powodów, uzasadnioną decyzją.

Przy czynnościach dokonywanych w zakresie ustalonym w art. 1 niniejszego dekretu obowiązują odpowiednie przepisy K.P.K. z dnia 19 marca 1928 r. (Dz.U.R.P. z 1939 r Nr 8, poz. 44).

Protokóły z czynności dokonanych na zasadzie art. 1, 2 i 8 niniejszego dekretu a sporządzone przez osoby upoważnione podlegają odczytaniu na rozprawie sądowej na równi z protokółami, o których mowa w art. 340 K.P.K.

1)
Prezes Rady Minsitrów może nadać osobom upoważnionym uprawnienie do zwalniania przesłuchiwanych od obowiązku zachowania tajemnicy urzędowej.
(2)
Osoby, które w czasie obowiązywania niniejszego dekretu pozostają w czynnej służbie wojskowej albo są zatrudnione w polskich urzędach państwowych, mogą być zwalniane od obowiązku zachowania tajemnicy urzędowej przez osoby upoważnione za każdorazową zgodą właściwego Ministra względnie zwierzchniej władzy przełożonej.
1)
Kto wbrew przepisom K.P.K. odmawia stawiennictwa, złożenia zeznania lub przysięgi, wydania lub przedstawienia dowodu lub dokumentu, ulega karze więzienia od dwóch lat lub aresztu.
(2)
Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej za ten występek nastąpi z wznowieniem działalności sądownictwa Rzeczypospolitej i z tą chwilą rozpocznie się bieg okresu przedawnienia ścigania.
1)
Właściwym do orzekania o występku z artykułu poprzedniego będzie Sąd Okręgowy ostatniego miejsca zamieszkania obwinionego, a gdyby tego miejsca zamieszkania w kraju nie było lub nie mogło być ustalone - Sąd Okręgowy w Warszawie.
(2)
Okoliczności odmowy stwierdza osoba upoważniona w protokóle, który przesyła Ministrowi Sprawiedliwości, podając jednocześnie jego treść do wiadomości odmawiającego.
(3)
W ciągu jednego miesiąca od dnia powyższego zawiadomienia odmawiającemu przysługuje prawo przedstawienia wyjaśnień Ministrowi Sprawiedliwości.
(4)
Minister Sprawiedliwości albo zatwierdza protokół, albo też uchyla, o ile uzna wyjaśnienia odmawiającego za uzasadnione.

Po zakończeniu prac Komisji akta jej będą przekazane Ministrowi Sprawiedliwości i Ministrowi Spraw Wojskowych.

Wykonanie niniejszego dekretu powierza się Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Sprawiedliwości, Ministrowi Spraw Wojskowych, Ministrowi Spraw Zagranicznych i innym właściwym Ministrom.

Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.