Powołanie felczerów do czynnej służby wojskowej.
Dz.U.1921.38.228
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 15 kwietnia 1921 r.
w sprawie powołania felczerów do czynnej służby wojskowej.
Powołuje się do czynnej służby wojskowej wszystkich felczerów, którzy nie przekroczyli 42 roku życia, o ile nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej na zasadzie innych ustaw obowiązujących.
Felczerzy, powołani w myśl art. 1, obowiązani są, w ciągu 7 dni od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, stawić się we właściwych powiatowych komendach uzupełnień, celem spisu i dokonania przeglądu lekarskiego.
Felczerzy, których pozostawienie na stanowiskach, zajmowanych przed powołaniem, uznane będzie za niezbędne - mogą być zwolnieni, o czem rozstrzyga Minister Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Zdrowia Publicznego.
Felczerów, którzy obecnie znajdują się w służbie wojskowo-sanitarnej, lecz nie przekroczyli jeszcze 42 roku życia, uważać należy z dniem ogłoszenia niniejszej ustawy, jako objętych powołaniem, z poborami i rangą, przewidzianą w art. 5, z wyjątkiem roczników poborowych.
Felczerzy, powołani w myśl niniejszej ustawy, po odbyciu 4-tygodniowego ogólnego wyszkolenia rekruckiego, otrzymują pobory urzędników wojskowych XI rangi wraz z dodatkami, o ile wykażą się świadectwem skończonych 4 klas szkoły średniej, względnie równorzędnej, lub świadectwem ukończonej przy Uniwersytecie Warszawskim, względnie Ziemskiej - Szkoły Felczerskiej. Za równoznaczne ze świadectwami Warszawskiej Szkoły Felczerskiej, lub Ziemskiej uznaje się świadectwa, wydane przez Gubernjalne Urzędy Lekarskie oraz przez Komisję Egzaminacyjną przy Ministerstwie Zdrowia Publicznego z dnia 4 maja 1919 r. Felczerzy, nie posiadający powyższych kwalifikacji, otrzymują pobory na ogólnych zasadach, stosowanych w myśl ustawy sejmowej z dnia 29 października 1920 r. o uposażeniu osób wojskowych (Dz. Ust. № 106 poz. 699).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »