Postępowanie zakładów pracy przy ściąganiu wkładek na rzecz Funduszu Bezrobocia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.84.817

Akt utracił moc
Wersja od: 29 września 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 26 września 1924 r.
w porozumieniu z Ministrem Skarbu, Ministrem Przemysłu i Handlu, Ministrem Spraw Wojskowych, Ministrem Kolei i Ministrem Robót Publicznych o postępowaniu zakładów pracy przy ściąganiu wkładek na rzecz Funduszu Bezrobocia.

Na mocy art. 30 ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia z dn. 18 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 67, poz. 650) zarządza się co następuje:
Obowiązek zabezpieczenia robotników na wypadek bezrobocia powstaje dla czynnych zakładów pracy, wymienionych w art. 1 ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia z dniem rozpoczęcia akcji ubezpieczeniowej na terenie funkcjonowania danego zakładu pracy, ogłoszonym w Monitorze Polskim przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej, zaś dla odnośnych zakładów, uruchamianych po tym terminie - z chwilą zatrudnienia przez nie powyżej 5 robotników.
Zakłady pracy, wymienione w § 1 niniejszego rozporządzenia, obowiązane są pod rygorem odpowiedzialności według art. 34 ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia zarejestrować się stosownie do wymagań obwieszczenia, wydanego przez Zarząd Obwodowy Funduszu Bezrobocia.
Zakłady pracy, zobowiązane do zabezpieczenia na wypadek bezrobocia zatrudnionych przez nich robotników, winny przy wypłacie zarobków prowadzić listy płac, w których zamieszczą między innemi następujące dwie rubryki, zawierające:
a)
liczbę dni, faktycznie przepracowanych w danym okresie płatniczym;
b)
wkładkę, potrąconą przez zakład pracy każdemu zabezpieczonemu robotnikowi zgodnie z przepisami § 4 niniejszego rozporządzenia.

Ostatnia rubryka winna być podsumowana, ponadto w liście płac należy wskazać ogólną sumę, którą zakład obowiązany jest z mocy art. 7 ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia wpłacić na rzecz Funduszu Bezrobocia.

Określone w tym paragrafie listy plac, jako dowody rzeczowe, winny być przechowywane przez zakład pracy w ciągu roku i na żądanie organów Funduszu Bezrobocia okazywane dla kontroli.

Wkładkę, każdego robotnika na rzecz Funduszu Bezrobocia za dany okres płatniczy oblicza się od sumy, która równa się iloczynowi przeciętnego zarobku robotnika (ust. 2 niniejszego paragrafu) przez liczbę dni, faktycznie przepracowanych w danym okresie.

Dla otrzymania przeciętnego dziennego w danym okresie płatniczym zarobku robotnika, stanowiącego podstawę do obliczenia wkładek na rzecz Funduszu Bezrobocia dzieli się jego faktyczny zarobek bez żadnych potrąceń za dany okres płatniczy przez liczbę dni faktycznie przepracowanych w tym okresie. O ile otrzymany z podziału przeciętny zarobek będzie wyższy od 5 złotych, wówczas zgodnie z art. 7 ustawy przyjmuje się jako przeciętny zarobek, stanowiący podstawę do obliczania wkładek i wypłatę zasiłków 5 zł.

Po każdej dokonanej wypłacie zakład pracy niezwłocznie podaje do wiadomości Zarządu Obwodowego Funduszu Bezrobocia, względnie instytucji, która zastępczo w tej mierze pełni jego obowiązki:
a)
ogólną liczbę wszystkich zatrudnionych w ostatnim okresie płatniczym w danym zakładzie robotników z podaniem liczby tych z pośród nich, którzy podlegają obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia;
b)
sumę, należną Funduszowi Bezrobocia tytułem przewidzianej art. 7 ustawy wkładki, zakładu pracy za dany okres płatniczy.
Wkładki zakładów pracy zobowiązanych do zabezpieczenia robotników na wypadek bezrobocia, winny być pod rygorem art. 34 ustawy o zabezpieczeniu "na wypadek bezrobocia, co miesiąc zdołu, najpóźniej do dnia 20 następnego miesiąca przekazane do Funduszu Bezrobocia, zgodnie z obwieszczeniem, powołanem w § 2 niniejszego rozporządzenia.
Rozporządzenie, niniejsza wchodzi w życia z dniem cieszenia, jednak w odniesieniu do przedsiębiorstw i zakładów pracy państwowych i samorządowych z dniem wejścia w życie rozporządzania Rady Ministrów, wydać się mającego na podstawie ust. 2 art. 1 ustawy z dnia 16 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia.