Rozdział 9 - Przepisy przejściowe i końcowe - Postępowanie wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2022.1689 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 11 sierpnia 2022 r.

Rozdział  9

Przepisy przejściowe i końcowe

Do czasu spełnienia przez Ośrodek warunków określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 8 oraz w przepisach odrębnych, jednakże przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, można umieszczać w Ośrodku osoby stwarzające zagrożenie, jeżeli zapewniono właściwe zabezpieczenie Ośrodka i możliwość udzielania świadczeń terapeutycznych.

1. 
Do czasu powołania służby ochrony, o której mowa w art. 6, jednakże przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, Dyrektor Generalny Służby Więziennej, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, deleguje do wykonywania jej zadań funkcjonariuszy Służby Więziennej.
2. 
Funkcjonariusz Służby Więziennej może być delegowany do Ośrodka na okres do 6 miesięcy. Ponowne lub dalsze delegowanie wymaga zgody funkcjonariusza.
3. 
Minister Sprawiedliwości wypłaca delegowanym funkcjonariuszom świadczenia, należności oraz ich równoważniki przewidziane w art. 80 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej. Do celów związanych z pełnieniem służby w Służbie Więziennej oraz obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych funkcjonariusza w okresie oddelegowania, Dyrektor Generalny zalicza stanowisko służbowe zajmowane w Ośrodku do odpowiedniej grupy uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy oraz ustala stopień Służby Więziennej, do którego zaszeregowuje to stanowisko, przy czym uposażenie funkcjonariusza obliczone w ten sposób nie może być niższe od dotychczas otrzymywanego.
4. 
Do delegowania funkcjonariusza Służby Więziennej do Ośrodka nie stosuje się art. 74-78 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej.
5. 
Funkcjonariusze Służby Więziennej delegowani na podstawie ust. 1 mają w zakresie stosowania przymusu bezpośredniego uprawnienia i obowiązki przewidziane w niniejszej ustawie dla pracowników służby ochrony.
1. 
W latach 2013-2022 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy wynosi:
1)
w 2013 r. - 0 zł,
2)
w 2014 r. - 5.000.000 zł,
3)
w 2015 r. - 7.000.000 zł,
4)
w 2016 r. - 7.000.000 zł,
5)
w 2017 r. - 7.000.000 zł,
6)
w 2018 r. - 7.000.000 zł,
7)
w 2019 r. - 7.000.000 zł,
8)
w 2020 r. - 7.000.000 zł,
9)
w 2021 r. - 7.000.000 zł,
10)
w 2022 r. - 7.000.000 zł

- pod warunkiem, że liczba osób skierowanych do Krajowego Ośrodka Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym nie przekroczy 10.

2. 
Jeżeli liczba osób, o której mowa w ust. 1, zostanie przekroczona, wówczas, począwszy od kolejnego roku (rok X), maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy wynosi:
1)
w roku X - 15.000.000 zł;
2)
w roku X + 1 - 35.000.000 zł;
3)
w roku X + 2 - 30.600.000 zł;
4)
w roku X+3 - 59.370.000 zł;
5)
w roku X+4 - 65 375 000 zł;
6)
w roku X+5 - 56 886 870 zł;
7)
w roku X + 6 - 94 925 630 zł;
8)
w roku X + 7 - 100 668 250 zł;
9)
w roku X + 8 - 129 700 000 zł;
10)
w roku X + 9 - 136 510 000 zł;
11)
w roku X + 10 - 139 602 500 zł.
3. 
Minister właściwy do spraw zdrowia monitoruje wykorzystanie zaplanowanych na dany rok wydatków i dokonuje, co najmniej cztery razy w roku, według stanu na koniec każdego kwartału, analizy stopnia wykorzystania zaplanowanych na dany rok wydatków.
4. 
W przypadku gdy wartość planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1 albo 2, w danym roku, przypadająca proporcjonalnie na okres od początku roku kalendarzowego do końca danego kwartału, została przekroczona:
1)
po pierwszym kwartale - co najmniej o 15%,
2)
po dwóch kwartałach - co najmniej o 10%,
3)
po trzech kwartałach - co najmniej o 5%

-  minister właściwy do spraw zdrowia stosuje mechanizm korygujący, polegający na ograniczeniu tych wydatków.

Akty wykonawcze wydane na podstawie art. 13a ustawy, o której mowa w art. 50 oraz art. 88 ust. 9 ustawy, o której mowa w art. 52, zachowują moc do dnia wejścia w życie odpowiednio aktów wykonawczych wydanych na podstawie art. 13a ustawy, o której mowa w art. 50, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz art. 88 ust. 9 ustawy, o której mowa w art. 52, nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.