Postępowanie sądowe w razie naruszenia postanowień art. 22 Konstytucji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.41.368

Akt utracił moc
Wersja od: 5 maja 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 22 kwietnia 1927 r.
o postępowaniu sądowem w razie naruszenia postanowień art. 22 Konstytucji.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. № 78, poz. 443) postanawiam co następuje:

Sąd Najwyższy wszczyna postępowanie o naruszenie przez posła na Sejm Rzeczypospolitej postanowień art. 22 Konstytucji na pisemne żądanie Marszałka Sejmu lub Najwyższej Izby Kontroli. W żądaniu należy wymienić posła, określić zarzucone mu naruszenie i wskazać poszlaki.

Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawy, przewidziane w artykule poprzednim, w składzie pięciu sędziów, po wysłuchaniu prokuratora.

Sąd umarza sprawę na posiedzeniu niejawnem, jeśli niema cech naruszenia postanowień art. 22 Konstytucji; w przeciwnym razie przekazuje sprawą do dochodzenia.

Dochodzenie przeprowadza sędzia Sądu Najwyższego, wyznaczony przez Pierwszego Prezesa Sądu.

Sędzia ten władany jest przedsiębrać poszczególne czynności na całym obszarze Państwa, stosując przepisy dotyczące śledztwa według ustawy postępowania karnego, obowiązującej w stolicy Państwa. Może także zwracać się do miejscowo właściwych sędziów śledczych i sądów powiatowych (pokoju) o wykonanie poszczególnych czynności lub zadań. Sędziowie i sądy wezwane stosują przepisy, obowiązująca w miejscu ich urzędowania.

Świadków i biegłych można przesłuchać pod przysięgą.

Dochodzeniem objąć należy fakty, badane już w drodze pozasądowej (art. 1), tylko wówczas, jeśli sędzia prowadzący dochodzenie lub Sąd Najwyższy uznają to za potrzebne.

Przed zamknięciem dochodzenia należy umożliwić posłowi obwinionemu zaznajomienie się z treścią zebranych dowodów i w razie potrzeby dochodzenie uzupełnić.

Akta dochodzenia będą przesłana Pierwszemu Prokuratorowi przy Sądzie Najwyższym, który złoży Sądowi wniosek na piśmie wraz z uzasadnieniem.

Sąd rozpatrzy wniosek na posiedzeniu niejawnem i bądź umorzy sprawę, bądź zarządzi rozprawę jawną, bądź poleci dochodzenie uzupełnić. Zarządzając rozprawę, Sąd prześle obwinionemu posłowi odpis swej decyzji wraz z odpisem wniosku prokuratorskiego.

W razie uzupełnienia dochodzenia mają zastosowanie przepisy ustępu l i 2 niniejszego artykułu.

Na rozprawie jawnej jeden z członków składu sądzącego, wyznaczony przez prezesa, przedstawi stan faktyczny sprawy.

Akta dochodzenia, nie wyłączając dowodów zebranych w drodze pozasądowej (art. 1), można odczytać według uznania Sądu w całości lub w części.

Sąd zarządzi bezpośrednie przeprowadzenie dowodu, jeśli uzna to za potrzebne.

O dniu rozprawy zawiadamia się. prokuratora, posła oraz jego obrońcę. Niestawiennictwo posła i jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.

W razie stwierdzenia zasadności zarzutu, uczynionego posłowi, Sąd orzeka, że poseł dopuścił się naruszenia art. 22 Konstytucji i ulega skutkom, przewidzianym w ustępie końcowym tegoż artykułu.

Sąd przesyła odpisy wyroku motywowanego lub decyzji umarzającej postępowanie Marszałkowi Sejmu, Prezesowi Rady Ministrów, Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli i posłowi.

O ile rozporządzenie niniejsze nie stanowi inaczej, będą w Sądzie Najwyższym stosowane odpowiednio przepisy ustawy postępowania karnego, obowiązującej w stolicy Państwa.

Wniesienie powództwa do sądu właściwego o nieważność umów sprzecznych z art. 22 Konstytucji oraz o utratę korzyści osobistych od Rządu otrzymanych należy do Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej na zlecenie Najwyższej Izby Kontroli.

Przepis powyższy ma odpowiednie zastosowanie do żądania od władzy administracyjnej odebrania koncesji.

Rozporządzenie niniejsze stosuje się również do senatorów; uprawnienia Marszałka Sejmu służą Marszałkowi Senatu.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.