Rozdział 7 - Przymus bezpośredni. - Postępowanie przymusowe w administracji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.342

Akt utracił moc

Wersja od: 12 maja 1950 r.

VII.

Przymus bezpośredni.

Art.  49.

Bezpośredni przymus może być stosowany dla zmuszenia do znoszenia lub zaniechania, albo celem ochrony wykonywanej czynności, lub wykonanego dzieła. Pozatem przymus bezpośredni będzie stosowany tylko wówczas, gdy inne środki egzekucyjne okażą się bezskuteczne, albo gdy zastosowanie niezwłoczne przymusu jest konieczne ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę dla interesu publicznego, ze względu na bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia ludzi, lub dla mienia prywatnego w szerszym rozmiarze, albo gdy ustawa wyraźnie stosowanie tego środka przewiduje.

Art.  50.

1) 8 Użycie przymusu bezpośredniego polega na zagrożeniu tym środkiem egzekucyjnym ze strony organu egzekwującego, poczem następuje wezwanie organów asystencyjnych.

2) W wypadkach, w których organa względnie władze wymienione w art. 13 są uprawnione osobiście zastosować przymus bezpośredni w braku organów asystencyjnych – działają one według przepisów o asystencji.

3) 9 W wypadkach, w których władze administracyjne wykonują orzeczenia wyższych instancyj i same obejmują bezpośrednie wykonanie, są one uprawnione do stosowania przymusu bezpośredniego.

⁸ Art. 50 ust. 1) zmieniony przez art. 3 pkt 4 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej (Dz.U.34.110.976) z dniem 31 stycznia 1935 r.

⁹ Art. 50 ust. 3) zmieniony przez art. 3 pkt 4 rozporządzenia z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej (Dz.U.34.110.976) z dniem 31 stycznia 1935 r.