Postępowanie przy opisie i oszacowaniu nieruchomości.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.114.947

Akt utracił moc

Wersja od: 17 stycznia 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 15 grudnia 1932 r.

o postępowania przy opisie i oszacowaniu nieruchomości.

Na podstawie art. IX pkt. 1 i 6 przepisów wprowadzających prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 93, poz. 804) zarządzam co następuje:

Rozdział  I.

Przepisy o postępowaniu przy opisie i oszacowaniu nieruchomości.

§ 1. Komornik, otrzymawszy wniosek o dokonanie opisu i oszacowania nieruchomości, powinien zebrać wszelkie dostępne mu dane celem określenia nieruchomości i jej wartości.

§ 2. W przypadkach, które wymagają powołania biegłego, komornik do sporządzenia protokółu opisu i oszacowania nieruchomości wyznacza zasadniczo jednego biegłego, zamieszkałego możliwie w pobliżu tej nieruchomości. Może on wyznaczyć dwóch lub więcej biegłych, jeżeli to jest konieczne do należytego ustalenia wartości.

Do opisu i oszacowania należy powołać jeszcze jednego lub więcej biegłych na wniosek dłużnika, wierzyciela lub uczestnika postępowania egzekucyjnego, jeżeli czynności biegłych nie spowodują zwłoki w postępowaniu, a wnioskodawca zobowiąże się ponieść z własnych funduszów powstałą stąd nadwyżkę kosztów.

§ 3. Biegłych do oszacowania nieruchomości większej wartości należy w zasadzie wyznaczać z listy biegłych sądowych, ustanowionych przez prezesa sądu apelacyjnego, w którego okręgu leży nieruchomość.

Do oszacowania nieruchomości mniejszej wartości należy wyznaczać biegłych z listy biegłych sądowych, ustanowionych przez kierownika sądu grodzkiego, w którego okręgu leży nieruchomość.

Powołanie biegłych sądowych z innej listy lub wyznaczenie biegłego, który nie jest stałym biegłym sądowym, jest dopuszczalne tylko celem przyśpieszenia oszacowania bądź celem zaoszczędzenia kosztów bądź też, jeżeli do oszacowania nieruchomości są wymagane specjalne wiadomości fachowe, bądź z innych ważnych powodów.

§ 4. Przy oszacowaniu biegły korzystać może z danych, zebranych przez komornika w myśl § 1.

§ 5. Opisu i oszacowania nieruchomości należy dokonać z możliwem wyzyskaniem czasu.

Jeżeli mają być opisane i oszacowane wielkie kompleksy nieruchomości z gospodarstwem rolnem i leśnem lub ze znacznemi zakładami przemysłowemi albo jeżeli z innych ważnych przyczyn opisanie i oszacowanie nieruchomości nie może być natychmiast dokonane w sposób wyczerpujący, komornik wyznaczy biegłym odpowiedni termin do dokonania oszacowania. Termin ten może być przedłużony tylko z ważnych a nieprzewidzianych powodów.

Rozdział  II.

Przepisy o technicznym sposobie opisu i oszacowania nieruchomości.

§ 6. Opisem i oszacowaniem należy objąć zosobna każdą nieruchomość, stanowiącą przedmiot egzekucji, jeżeli jest wpisana do oddzielnej księgi hipotecznej lub do oddzielnego wykazu hipotecznego. Jeżeli przedmiotem opisu są nieruchomości, które według opinji biegłych stanowią jedną całość gospodarczą, choćby wpisane do oddzielnych ksiąg lub wykazów hipotecznych, należy opisać i oszacować całość gospodarczą a zosobna każdą nieruchomość, jeżeli to jest możliwe.

Jeżeli nieruchomość nie jest wpisana do ksiąg hipotecznych, należy opisać osobno i oszacować każdą nieruchomość, która w myśl złożonego wniosku wierzyciela, dłużnika lub uczestnika i uznanego przez komornika za słuszny, ma stanowić samoistny przedmiot sprzedaży. Jeżeli zaś przedmiotem opisania i oszacowania są nieruchomości, które według opinji biegłych stanowią jedną całość gospodarcza, należy postąpić w myśl postanowień ustępu poprzedzającego.

Dla każdej nieruchomości, która odrębnie ma być oszacowana, należy podać osobno jej przynależności.

§ 7. W razie egzekucji z ułamkowej części nieruchomości, opisowi i oszacowaniu podlega cała nieruchomość. Wartość ułamkowej części powinna być obliczona w stosunku do całości.

§ 8. Przepisy §§ 6 i 7 będą odpowiednio stosowane w przypadkach, przewidzianych w art. 658 k. p. c.

§ 9. Opis nieruchomości powinien zawierać dane, niezbędne do ustalenia tożsamości nieruchomości i podstaw jej oszacowania.

§ 10. Opis nieruchomości miejskich powinien w szczególności zawierać:

a) oznaczenie nieruchomości, określenie jej położenia i granic, jej obszaru a ponadto Jej odległości od najbliższych ośrodków gospodarczych i stacyj komunikacji masowej oraz rodzaju dróg komunikacyjnych, prowadzących do nich;

b) wyszczególnienie wszystkich budynków, znajdujących się na nieruchomości ze wskazaniem ich wieku, stanu, przeznaczenia, typu i charakteru, rodzaju konstrukcji, ilości kondygnacji i sposobu ich użytkowania, danych dotyczących sposobu i jakości ich wykonania i wyposażenia oraz zaopatrzenia ich w instalacje, urządzenia i przynależności; w zakładach przemysłowych wymienić należy także urządzenia fabryczne lub przemysłowe;

c) dane dotyczące ubezpieczenia budynków od ognia i inne dane, potrzebne do określenia wartości nieruchomości;

d) określenie treści i rozmiarów praw, przywiązanych do nieruchomości, oraz ciężarów ją obciążających.

§ 11. Opis nieruchomości wiejskich zwłaszcza wielkich rozmiarów powinien ponadto zawierać określenie obszaru i jakości działek (parcel) budowlanych, gruntów ornych, łąk, pastwisk, lasów, zagajników, ogrodów, torfowisk, terenów rolniczych z pokładami żwiru, gipsu, gliny i t. p. lub z kamieniołomami, wód z połowem ryb i t. d., - a ponadto rodzaju i obszaru obsiewów i upraw, ilości i jakości inwentarza żywego i martwego, jak również zapasów, niezbędnych na najbliższy obsiew i na utrzymanie ludzi i żywego inwentarza aż do najbliższych zbiorów.

Przy sporządzeniu opisu małych nieruchomości wiejskich należy podać najistotniejsze dane, dotyczące szacowanych nieruchomości.

§ 12. Sumę oszacowania nieruchomości ustała się według cen sprzedażnych podobnych nieruchomości w tej samej okolicy, - z uwzględnieniem stopnia zużycia lub zniszczenia przedmiotu oszacowania.

Biegły powinien wskazać i uzasadnić podstawy przyjętej w ten sposób wartości sprzedażnej nieruchomości.

Jeżeli biegły uznaje za konieczne odstąpienie od zasad oszacowania, wskazanych w ustępie pierwszym, powinien jasno wyłuszczyć i uzasadnić przyjętą zasadę oszacowania.

§ 13. 1 Ciężarów, przewidzianych w art. XXIII, XXVIII pkt. 3), XXXVI § 1 zd. 1, XL i LXIII przepisów wprowadzających prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 93, poz. 804) osobno się nie szacuje, lecz ustala się wartość, jaką ma nieruchomość przy ich utrzymaniu w mocy.

Inne na nieruchomości ciążące prawa i ciężary, których suma wykupu nie jest wpisana w księdze hipotecznej lub w wykazie hipotecznym, w szczególności zaś świadczenia z tytułu takich praw, należy oszacować osobno. Wartość świadczeń powtarzających się mnoży się, w razie ustanowienia ich:

a) na czas nieograniczony - przez 20,

b) na czas życia osoby - przez 10,

c) na czas ograniczony - przez ilość lat, pozostałych do wykonania, nie więcej jednak niż przez 20.

Do praw najmu i dzierżawy, ciążących na nieruchomości, należy odpowiednio zastosować postanowienia ust. 1 - w przypadkach przewidzianych w art. XXIII, a postanowienia ust. 2 - w przypadkach przewidzianych w art. XXXV.

Praw wykupu (odkupu) lub pierwokupu, zahipotekowanych na nieruchomości lub służących z mocy ustawy, nie uwzględnia się przy oszacowaniu.

§ 14. Do praw przywiązanych do nieruchomości należy odpowiednio stosować postanowienie § 13 ust. 2.

§ 15. Jeżeli zostały zgłoszone prawa osób trzecich do nieruchomości, jej przynależności lub urządzeń, lub jeżeli rzeczy te znajdują się w posiadaniu osób trzecich, należy uczynić o tem wzmiankę w opisie nieruchomości i oznaczyć wartość osobno rzeczy spornej, osobno całości po wyłączeniu rzeczy spornej, a osobno całości wraz z tą rzeczą.

Tak samo należy postąpić w przypadkach przewidzianych w art. 669 k. p. c.

Jeżeli dane, zawarte w wyciągu z wykazu hipotecznego lub z katastru, dotyczące obszaru lub sposobu użytkowania nieruchomości, nie odpowiadają rzeczywistemu stanowi, należy w opisie podać stan rzeczy istniejący i zaznaczyć, w czem jest niezgodny z danemi hipotecznemi lub katastralnemi.

§ 16. Przepisy rozporządzenia niniejszego stosuje się odpowiednio do dokonania opisu nieruchomości, oszacowanej w sposób określony art. 671 k. p. c.

Rozdział  III.

Przepisy końcowe.

§ 17. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1933 r. Równocześnie tracą moc przepisy dotychczasowe w zakresie unormowanym rozporządzeniem niniejszem.

¹ § 13 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 15 stycznia 1936 r. (Dz.U.36.4.36) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 stycznia 1936 r.