§ 2. - Postępowanie o uznanie za zaginione bez własnej winy osoby, których zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.74.739

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1927 r.

§ 2. Za zaginione mogą być uznane tylko osoby, które zaginęły bez własnej winy na terenie i w czasie działań wojennych, a zaginięcie to pozostaje w związku przyczynowym z ich służbą tak obowiązkową, jak i ochotniczą:

a) w wojsku Rzeczypospolitej Polskiej,

b) w uznanych przez Państwo Polskie w drodze ustawodawczej polskich formacjach wojskowych przy armjach obcych,

c) w armjach państw zaborczych, o ile służbę tę pełniły w czasie od 1 sierpnia 1914 r., a to: w armji niemieckiej do 27 grudnia 1918 r.,

w armji rosyjskiej do 1 marca 1918 r.

w armji austro-węgierskiej do 1 listopada 1918 r.,

d) w walkach orężnych przeciw państwom zaborczym i nieprzyjacielskim o niepodległość, Polski po 1 sierpnia 1914 r.