Postępowanie o uznanie za zaginione bez własnej winy osób, których zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową.
Dz.U.1930.34.285
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAW WOJSKOWYCH W POROZUMIENIU Z MINISTREM SPRAWIEDLIWOŚCI ORAZ MINISTREM PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ
z dnia 18 kwietnia 1930 r.
w sprawie postępowania o uznanie za zaginione bez własnej winy osób, których zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową.
Do wniesienia podania o uznanie za zaginionego bez własnej winy w rozumieniu powołanej na wstępie ustawy są uprawnione pozostałe po nim osoby, a mianowicie:
W imieniu osób niewłasnowolnych uprawnieni są do wnoszenia podań i podpisywania deklaracji ich kuratorowie, w imieniu dzieci małoletnich matka, ojciec lub prawni opiekunowie.
Osoby, wymienione w § 2 lit. c, mogą być uznane za zaginione, o ile posiadają prawo do obywatelstwa polskiego.
Osoby, które służyły w formacjach polskich, nie posiadając obywatelstwa polskiego, podpadają pod § 2 lit. d.
Osoby, które służyły w formacjach, wymienionych w § 2 lit. e, mogą być uznane za zaginione, o ile posiadały prawo do obywatelstwa polskiego, względnie pozwolenie na pobyt w granicach Rzeczypospolitej Polskiej.
Nadto strona prosząca winna przytoczyć okoliczności, uzasadniające jej prawo do zaopatrzenia po zaginionym.
Równocześnie strona winna dołączyć do podania dowód, że zaginiony miał względnie strona ma miejsce zamieszkania w kraju.
W razie niemożności dostarczenia dowodów, wymienionych w punktach a) - e), może strona udowodnić swoje uprawnienia innemi dokumentami urzędowemi albo zaprzysiężonemi zeznaniami wiarygodnych osób.
W razie niemożności stwierdzenia tych okoliczności przez władze wojskowe (§ 2 niniejszego rozporządzenia), mogą być one udowodnione zaprzysiężonemi zeznaniami wiarygodnych osób.
O przesłuchanie osób zwraca się Powiatowa Komenda Uzupełnień Warszawa-Miasto Nr. III do właściwych dla danych osób według ich miejsca zamieszkania sądów powiatowych, które obowiązane są żądaniu takiemu uczynić zadość.
Do władz zagranicznych można zwracać się z żądaniem dostarczenia dowodów tylko w drodze dyplomatycznej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
W obwieszczeniu należy dokładnie podać dane osobiste zaginionego (imię, nazwisko, czas i miejsce urodzenia, imiona rodziców, ostatnie znane miejsce zamieszkania, zawód, oddział służbowy), tudzież imię i nazwisko strony proszącej oraz jej stosunek do zaginionego, przyczem należy zamieścić wezwanie do wszystkich, którzy posiadają wiadomości o zaginionym, mogące świadczyć o jego zaginięciu, względnie o jego istnieniu, aby o nich zawiadomili Powiatową Komendę Uzupełnień Warszawa-Miasto Nr. III w ciągu trzech miesięcy od ogłoszenia obwieszczenia.
Przed poddaniem sprawy pod orzeczenie komisji, przewodniczący uprawniony jest do uzupełnienia dowodów bądź bezpośrednio, bądź za pośrednictwem Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa-Miasto Nr. III.
Orzeczenie komisji wykonywa przewodniczący.
Orzeczenie winno być podpisane przez wszystkich członków komisji i zatwierdzone przez Dowódcę Okręgu Korpusu Nr. I.
Przedstawienie stanu sprawy należy z reguły do referenta, który pierwszy oddaje głos.
Orzeczenia komisji odwoławczej zapadają w postaci uchwał większością głosów.
Zgaśniecie mocy obowiązującej orzeczenia, winna komisja ustanowiona przy Dowódcy Okręgu Korpusu Nr. I w Warszawie uwidocznić w aktach i zawiadomić o tem Ministra Skarbu.
Równocześnie tracą moc obowiązującą:
rozporządzenie wykonawcze Ministra Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości z dnia 1 sierpnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 74, poz. 739);
§ 1 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej, Ministra Skarbu i Ministra Spraw Wojskowych z dnia 5 grudnia 1925 r. (Dz. U. R. P. z r. 1926 Nr. 10, poz. 70);.
rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości z dnia 10 listopada 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 116, poz. 677);
rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości z dnia 10 lutego 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 13, poz. 104);
rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 117, poz. 1007).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (7)
Akty zmieniane liczba obiektów na liście: (1)
Podstawa prawna liczba obiektów na liście: (1)
Akty uchylające liczba obiektów na liście: (1)
Akty uchylane liczba obiektów na liście: (4)
- Zm.: rozporządzenie wykonawcze z dnia 1-go sierpnia 1924 r. w sprawie postępowania o uznanie za zaginione bez własnej winy osób, których zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową.
- Zm.: rozporządzenie wykonawcze z dnia 1 sierpnia 1924 r. w sprawie postępowania o uznanie za zaginione bez własnej winy osób, których zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową.
- Zm.: rozporządzenie z dnia 1 sierpnia 1924 r. w sprawie postępowania o uznanie za zaginione bez własnej winy osób, których zaginięcie pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową.