Art. 114. - [Zakres ochrony praw pracowników] - Postępowanie kompensacyjne w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2020.1696 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 stycznia 2021 r.

Art.  114.  [Zakres ochrony praw pracowników]

1. Z dniem wszczęcia postępowania kompensacyjnego prawa pracowników zatrudnionych w stoczni podlegają ochronie na zasadach określonych w ustawie.

2. Ochroną praw pracowników stoczni na zasadach szczególnych, określonych w przepisach niniejszego rozdziału, są objęci, z zastrzeżeniem ust. 3, wszyscy pracownicy zatrudnieni w stoczni nie później niż do dnia 31 października 2008 r., na podstawie umowy o pracę, którzy na dzień wszczęcia postępowania kompensacyjnego:

1) nie są zatrudnieni na stanowiskach prezesa i członków zarządu stoczni;

2) nie są zatrudnieni na okres próbny;

3) nie są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego;

4) 17  nie posiadają prawomocnych orzeczeń stwierdzających nabycie uprawnień do emerytury lub uprawnienia do renty z tytułu niezdolności do pracy, chyba że posiadają takie prawomocne orzeczenia lub posiadają uprawnienia do renty, a odpowiednio: nie osiągnęli wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat dla mężczyzn i 60 lat dla kobiet lub nie są całkowicie niezdolni do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;

5) nie przebywają na urlopie bezpłatnym udzielonym na podstawie art. 174 lub art. 174¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320), chyba że zgłoszą powrót z tego urlopu w terminie uzgodnionym ze stocznią w ciągu 7 dni od otrzymania od stoczni pouczenia o takiej możliwości.

3. Ochroną praw pracowników, o której mowa w ust. 2, jest objęty także każdy pracownik stoczni zatrudniony w stoczni na podstawie umowy o pracę po dniu 31 października 2008 r., a przed dniem wszczęcia postępowania kompensacyjnego, jeżeli:

1) bezpośrednio przed dniem nawiązania stosunku pracy ze stocznią był pracownikiem spółki, w której do stoczni należy ponad 50% akcji lub udziałów i której podstawowym, realizowanym przedmiotem działalności jest świadczenie usług na rzecz stoczni;

2) pracownik został zatrudniony w stoczni na takich samych warunkach, na jakich był zatrudniony w spółce, o której mowa w pkt 1, w dniu 31 października 2008 r.;

3) pracownik nie był i nie jest prezesem albo członkiem zarządu spółki, o której mowa w pkt 1;

4) w czasie trwania stosunku pracy pracownika ze spółką, o której mowa w pkt 1, oraz w dniu rozwiązania tego stosunku pracy, w dniu nawiązania stosunku pracy ze stocznią oraz w dniu wszczęcia postępowania kompensacyjnego, nie były spełnione w stosunku do pracownika przesłanki określone w ust. 2 pkt 2-5.

4. Nie później niż w ciągu 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy, stocznia ma obowiązek zatrudnić osoby, o których mowa w ust. 3, na ich wniosek.

5. W przypadku wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub jej rozwiązania z pracownikiem stoczni, o którym mowa w ust. 2 lub 3, w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia wszczęcia postępowania kompensacyjnego, z inicjatywy pracodawcy, z wyjątkiem rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, pracownik ten nabywa prawo do odszkodowania na zasadach określonych w art. 118, a pozostałe przepisy rozdziału 15 stosuje się odpowiednio.

6. Osoby, o których mowa w ust. 3, przebywające na zasiłku chorobowym albo świadczeniu rehabilitacyjnym przysługującym zgodnie z ustawą z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870), w chwili zatrudnienia przez stocznię, zgodnie z ust. 4, nie tracą prawa do zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego.

¹⁷ Z dniem 13 lipca 2011 r. art. 114 ust. 2 pkt 4 w zakresie, w jakim wyłącza objęcie ochroną na zasadach szczególnych pracowników stoczni posiadających prawomocne orzeczenie stwierdzające nabycie uprawnień do emerytury, którzy ukończyli 65 rok życia w stosunku do mężczyzn i 60 rok życia w stosunku do kobiet, został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 lipca 2011 r. (Dz.U.11.144.866).