Dział 3 - Wszczęcie i podstawa egzekucji. - Postępowanie egzekucyjne władz skarbowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.62.580

Akt utracił moc
Wersja od: 21 listopada 1945 r.

Dział  III.

Wszczęcie i podstawa egzekucji.

§  13.
  5
1)
 Egzekucję wszczyna się na wniosek wierzyciela, skierowany do właściwego urzędu skarbowego.
2)
Przed skierowaniem wniosku egzekucyjnego do urzędu skarbowego wierzyciel powinien wysiać zobowiązanemu pisemne upomnienie z zagrożeniem wdrożenia kroków egzekucyjnych przez właściwą władzę egzekucyjną, jeżeli zobowiązany w terminie 14 dni od doręczenia upomnienia nie wpłaci wierzycielowi poszukiwanej należności.
(3)
Jedno upomnienie może obejmować kilka różnych należności wierzyciela, poszukiwanych u tego samego zobowiązanego.
4)
Jeżeli zarządy gmin wiejskich pobierają na podstawie odrębnych przepisów należności nie tylko własne ale i innych wierzycieli, maja one prawo wysyłania upomnień także na należności innych wierzycieli. W przypadku, gdy zajdzie potrzeba upomnienia tego samego zobowiązanego o zapłatę kilku należności, wysyła się jedno upomnienie.
5) 6
 Koszty upomnienia wynoszą 1% zaległości, nie mniej jednak niż 5 zł, a nie więcej niż 100 zł. Koszty upomnienia przypadają wierzycielowi, a w przypadkach, przewidzianych w ustępie (4) - gminie wiejskiej. Kwoty kosztów upomnienia zaokrągla się wzwyż do pełnego złotego.
6)
  7  Podstawę obliczenia kosztów upomnienia stanowi ogólna suma zaległości wraz z karami za zwłokę, objęta poszczególnym upomnieniem.
7)
  8  Obowiązek uiszczenia kosztów upomnienia powstaje z chwilą doręczenia upomnienia.
§  13a.
  9
(1)
 We wniosku egzekucyjnym, do którego należy dołączyć tytuł wykonawczy wraz z odpisem oraz dowód doręczenia upomnienia, wierzyciel winien wskazać imię, nazwisko i adres zobowiązanego, należność poszukiwaną i sposób egzekucji oraz zaznaczyć, że tytuł wykonawczy dojrzał do egzekucji.
(2)
Wierzyciel w jednym wniosku może wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu zobowiązanemu.
(3)
Jeżeli egzekucja z jednego majątku zobowiązanego oczywiście wystarczy na zaspokojenie wierzyciela, zobowiązany może żądać zawieszenia egzekucji z innego majątku.
§  14.
(1)
Tytuł wykonawczy stanowią decyzje (orzeczenia, zarządzenia), nakazy płatnicze oraz wykazy zaległości, wydane przez władze lub instytucje do tego powołane.
(2)
Tytuł wykonawczy winien zawierać:
a)
nazwę wierzyciela,
b) 10
 imię i nazwisko (nazwę lub firmę) zobowiązanego oraz jego adres,
c)
dokładne oznaczenie należności i jej podstawę prawną,
d)
datę i podpis względnie pieczęć wierzyciela.
(3)
Ponadto tytuł wykonawczy winien być zaopatrzony w poświadczenie wierzyciela, że według przepisów obowiązujących tytuł ten jest w drodze egzekucji wykonalny. Jeżeli zaś wierzyciel nie jest władzą publiczną, poświadczenie takie uskuteczni urząd skarbowy.
(4) 11
 Władzami publicznymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są wszystkie władze, urzędy i organa państwowe i samorządu terytorialnego i gospodarczego, jak również instytucje ubezpieczeń społecznych, Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych, Fundusz Pracy, Państwowy Bank Rolny i Bank Gospodarstwa Krajowego - w zakresie swych funkcji publicznoprawnych, określonych w przepisach o ustroju tych władz lub instytucji oraz w szczególnych ustawach i rozporządzeniach.
5)
  12  Zarząd gminy wiejskiej zastępujący wierzyciela (§ 5) korzysta z uprawnień przysługujących władzy publicznej, jeżeli wierzyciel, z upoważnienia którego działa, jest władzą publiczną.
§  15.
 Tytuły wykonawcze, odpowiadające przepisom § 14, są także tytułami egzekucyjnemu do egzekucji sądowej.
§  16. 13
 Przy zajęciu ruchomości, wierzytelności pieniężnych lub innych praw majątkowych doręcza się zobowiązanemu zarządzenie egzekucyjne łącznie z odpisem tytułu wykonawczego.
§  17.
(1)
Przed przystąpieniem do wykonania czynności egzekucyjnych winien organ egzekucyjny okazać zobowiązanemu pisemne polecenie urzędu skarbowego wykonania egzekucji.
(2)
Na żądanie winien organ egzekucyjny okazać zaświadczenie (legitymację służbową) urzędu skarbowego, upoważniające go do dokonywania czynności egzekucyjnych.
§  18.
(1)
W dni niedzielne i ustawowo uznane za święta powszechne, jako też w porze nocnej czynności egzekucyjne można spełniać jedynie z mocy specjalnego pisemnego zarządzenia urzędu skarbowego.
(2)
Od tego zarządzenia niema zażalenia.
(3)
Przystępując do wykonania czynności, organ egzekucyjny okaże zobowiązanemu zarządzenie, wymienione w ust. (1).
§  19.
Wierzyciel i zobowiązany mają prawo być obecni przy czynnościach egzekucyjnych.
§  20.
Organ egzekucyjny może upomnieć, a po bezskutecznem upomnieniu wydalić osobę, która zachowuje się niewłaściwie lub przeszkadza jego czynnościom.
§  21.
(1)
Organ egzekucyjny może wezwać pomocy organów policji w razie oporu.
(2)
Wezwaniu o udzielenie pomocy, przewidzianej w ustępie poprzednim, należy bezzwłocznie zadośćuczynić.
§  22.
(1)
Na żądanie wierzyciela lub zobowiązanego, a także według uznania organu egzekucyjnego mogą być przy czynnościach egzekucyjnych obecni świadkowie, nie więcej jednak jak po jednym z każdej strony.
(2)
Organ egzekucyjny winien jednak przywołać jednego lub dwóch świadków, jeżeli zobowiązany nie jest obecny lub został przez organ egzekucyjny wydalony, a nie zachodzi obawa udaremnienia wskutek tego egzekucji.
(3)
Świadkami mogą być także członkowie rodziny i domownicy zobowiązanego.
(4)
Świadkowie nie otrzymują wynagrodzenia.
§  23.
(1)
Jeżeli cel egzekucji tego wymaga, organ egzekucyjny zarządzi otworzenie drzwi i schowków zobowiązanego oraz przeszuka jego mieszkanie i schowki. Gdyby to nie wystarczało, lub gdyby zobowiązany chciał się wydalić, organ egzekucyjny może przeszukać odzież, którą zobowiązany ma na sobie.
(2)
Organ egzekucyjny w każdem miejscu może przeszukać odzież zobowiązanego, jednak tylko na specjalne pisemne polecenie urzędu skarbowego, wydane w przypadku, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że przedmioty, które zobowiązany ma przy sobie, chce on usunąć od egzekucji. Polecenie to należy zobowiązanemu okazać przed rozpoczęciem czynności egzekucyjnej.
(3)
Przeszukania odzieży u kobiet winna dokonać kobieta, wezwana przez organ egzekucyjny.
§  24.
(1)
W pomieszczeniach zajętych przez władze, urzędy państwowe i samorządowe, przez monopole państwowe, przez banki państwowe oraz przez przedsiębiorstwa państwowe "Polskie Koleje Państwowe", "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" czynności egzekucyjne mogą być spełniane, po uprzedniem zawiadomieniu kierowników.
(2)
W przypadku prowadzenia egzekucji w pomieszczeniach wojskowych lub na statkach wojennych, komendanci tych objektów wojskowych wyznaczą organ wojskowy celem asystowania przy czynnościach egzekucyjnych.
§  25.
Pokwitowanie organu egzekucyjnego lub kasy urzędu skarbowego ma ten sam skutek prawny co pokwitowanie wierzyciela. Za pokwitowaną sumę urząd skarbowy ponosi odpowiedzialność wobec wierzyciela.
§  26.
(1)
Suma pieniężna, otrzymana w postępowaniu egzekucyjnem, o ile nie ulega wydaniu, będzie wniesioną do depozytu kasy urzędu skarbowego.
(2)
Urząd skarbowy może zarządzić korzystne umieszczenie sumy tej w Pocztowej Kasie Oszczędności, jeżeli to jest wskazane ze względu na jej wysokość i na czas, w ciągu którego ma być przechowaną.
§  27.
(1)
W przypadkach, w których niniejsze rozporządzenie przewiduje złożenie zabezpieczenia, winno ono być złożone do depozytu kasy urzędu skarbowego w pieniądzach lub papierach wartościowych, w których według obowiązujących przepisów wolno umieszczać fundusze osób małoletnich. Przepis § 26 ust. (2) ma odpowiednie zastosowanie.
(2)
O wydaniu zabezpieczenia rozstrzyga urząd skarbowy po wysłuchaniu osób interesowanych.
§  28. 14
 Po ukończeniu postępowania egzekucyjnego urząd skarbowy zawiadomi o wyniku wierzyciela z wyjątkiem przypadków, gdy cała poszukiwana należność została przez urząd skarbowy w postępowaniu egzekucyjnym ściągnięta i wpłacona do kasy wierzyciela.
5 § 13 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.
6 § 13 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.
7 § 13 ust. 6 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.
8 § 13 ust. 7 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.
9 § 13a zmieniony i według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.
10 § 14 2 lit. b) zmieniona przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.10.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.
11 § 14 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.
12 § 14 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.
13 § 16:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.10.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

14 § 28 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .