Część 1 - PRZEPISY OGÓLNE. - Postępowanie egzekucyjne władz skarbowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.62.580

Akt utracił moc

Wersja od: 21 listopada 1945 r.

CZĘŚĆ  I.

PRZEPISY OGÓLNE.

Dział  I.

Postanowienia wstępne.

§ 1. Egzekucję wszelkiego rodzaju świadczeń pieniężnych, które mogą być ściągane na podstawie obowiązujących przepisów w trybie administracyjnym, przeprowadzają urzędy skarbowe według przepisów niniejszego rozporządzenia, o ile rozporządzenia Rady Ministrów, wydane na podstawie art. 1 ust. (2) ustawy z dnia 10 marca 1932 r. o przejęciu egzekucji administracyjnej przez władze skarbowe oraz o postępowaniu egzekucyjnem władz skarbowych (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 328) inaczej nie stanowią.

§  2.

(1) Egzekucja w trybie administracyjnym jest dopuszczalną tylko z ruchomości oraz z wierzytelności pieniężnych i praw majątkowych niezabezpieczonych na nieruchomości lub na wierzytelności hipotecznej.

(2) Egzekucja z nieruchomości łącznie z przedmiotami mającemi przymiot prawny rzeczy nieruchomych (przynależności nieruchomości, nieruchomości z przeznaczenia), nie wyłączając egzekucji przez przymusowy zarząd nieruchomości, jak również z wierzytelności pieniężnych i praw majątkowych zabezpieczonych na nieruchomości lub wierzytelności hipotecznej, dopuszczalna jest tylko w drodze sądowej. Egzekucja sądowa może być jednak wszczęta tylko wówczas, gdyby środki egzekucyjne przeprowadzone w trybie administracyjnym, okazały się bezskuteczne lub według słusznego domniemania nie odniosłyby skutku.

(3) Osobne rozporządzenie określi przypadki, warunki i sposób zastosowania przez władze sądowe przepisów postępowania cywilnego do egzekucji sądowej należności ściąganych na podstawie niniejszego rozporządzenia. Aż do wydania tego rozporządzenia będzie miało odpowiednie zastosowanie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 sierpnia 1930 r. o warunkach i sposobie zastosowania przez władze sądowe przepisów postępowania cywilnego do egzekucji należności administracyjnych (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 481).

§  3. ¹

1)  W razie zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowej co do przedmiotu lub prawa majątkowego, administracyjny tytuł wykonawczy, łącznie z protokółami dokonanych czynności, zostanie przekazany sądowi celem dalszego prowadzenia egzekucji. W tym przypadku zajęcie, uzyskane w toku egzekucji administracyjnej, ma w sądowem postępowaniu egzekucyjnem te same skutki pod względem mocy prawnej i prawa pierwszeństwa, co zajęcie dokonane w toku egzekucji sądowej, o ile Skarbowi Państwa względnie innemu wierzycielowi, którego należność jest ściąganą, nie służy ustawowe prawo pierwszeństwa zaspokojenia z przedmiotu egzekucji. Szczegółowe postanowienia w tym względzie zostaną wydane w drodze osobnego rozporządzenia. Aż do wydania tego rozporządzenia będzie miało odpowiednie zastosowanie rozporządzenie powołane w § 2 ust. (3).

2) W razie zbiegu egzekucji administracyjnej, prowadzonej przez urząd skarbowy, z egzekucją administracyjną, prowadzoną przez inną władzę, przeciwko temu samemu zobowiązanemu akta egzekucyjne przekazuje się urzędowi skarbowemu celem dalszego prowadzenia egzekucji. Czynności dokonane przed przekazaniem tych akt zachowują moc prawną.

§  4.

(1) Egzekucja skierowana być winna przeciwko bezpośrednio obowiązanemu do uiszczenia należności.

(2) Egzekucja może być skierowaną również przeciwko innym zobowiązanym, a mianowicie przeciwko osobom, które według istniejących przepisów są obowiązane do zapłacenia tej należności lub odpowiedzialne są za jej uiszczenie.

§ 5. 2  Wierzycielem w rozumieniu niniejszego rozporządzenia fest władza lub instytucja żądająca ściągnięcia należności. Wierzyciel może upoważnić zarząd gminy wiejskiej za jego zgodą i umówionym wynagrodzeniem do zastępowania go jako wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym władz skarbowych z tym, że koszty, jakie w postępowaniu egzekucyjnym ponosi wierzyciel, obciążają wierzyciela.

Dział  II.

Właściwość oraz zakres działania władz i organów egzekucyjnych.

§  6.

(1) Wyłącznie urzędy skarbowe są powołane:

a) do przymusowego ściągania w trybie administracyjnym świadczeń pieniężnych, wymienionych w § 1,

b) do poczynienia kroków celem przymusowego ściągania w drodze sądowej świadczeń, wymienionych w § 1, w przypadkach, w których droga egzekucji sądowej tych należności jest przewidziana w niniejszem rozporządzeniu.

(2) Przewidziane w art. 2 ustawy z dnia 10 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 328) prawo wyboru drogi egzekucyjnej służy władzy sądowej lub prokuratorskiej w toku całego postępowania egzekucyjnego, przewidzianego w niniejszem rozporządzeniu.

§ 7. Gdy wezwany urząd skarbowy ma uzasadnione wątpliwości co do możności wykonania wniosku bądź z powodu swej niewłaściwości, bądź też z tego powodu, że czynności, do których dokonania został wezwany, są oczywiście niedopuszczalne, - winien on zakomunikować te wątpliwości wierzycielowi. O ile wierzyciel nadal podtrzymuje swój wniosek, a wezwany urząd skarbowy odmawia wykonania - sprawę rozstrzyga ostatecznie izba skarbowa bezpośrednio przełożona nad urzędem wezwanym.

§ 8. Właściwym do czynności, wymienionych w § 6, jest urząd skarbowy w granicach swego terytorjalnego zakresu działania.

§ 9. Gdy urząd skarbowy jest terytorialnie niewłaściwy do przeprowadzenia czynności egzekucyjnych, winien on wezwać o ich przeprowadzenie terytorjalnie właściwy urząd skarbowy.

§  10.

(1) 3  Organem egzekucyjnym jest poborca skarbowy lub inny funkcjonariusz, któremu urząd skarbowy zleci przeprowadzenie czynności egzekucyjne).

(2)  W miastach, będących siedzibą dwu lub więcej urzędów skarbowych obejmujących okręgi miejskie, właściwość organów egzekucyjnych każdego z tych urzędów rozciąga się na cały obszar miast.

(3) Organom egzekucyjnym nie służy prawo badania ważności zarządzenia egzekucyjnego.

§ 11. Czynności urzędu skarbowego i organu egzekucyjnego są ważne niezależnie od tego, czy dokonane zostały przez właściwy terytorialnie urząd skarbowy lub organ egzekucyjny.

§ 12. 4  Ogólne kierownictwo, nadzór oraz piecza nad ścisłym i jednolitym wykonywaniem przepisów egzekucyjnych należy do Ministra Skarbu, a nad wykonywaniem tych przepisów przez władze samorządu terytorialnego - do Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej.

Dział  III.

Wszczęcie i podstawa egzekucji.

Czynności egzekucyjne.

§ 13.   ⁵

1)  Egzekucję wszczyna się na wniosek wierzyciela, skierowany do właściwego urzędu skarbowego.

2) Przed skierowaniem wniosku egzekucyjnego do urzędu skarbowego wierzyciel powinien wysiać zobowiązanemu pisemne upomnienie z zagrożeniem wdrożenia kroków egzekucyjnych przez właściwą władzę egzekucyjną, jeżeli zobowiązany w terminie 14 dni od doręczenia upomnienia nie wpłaci wierzycielowi poszukiwanej należności.

(3) Jedno upomnienie może obejmować kilka różnych należności wierzyciela, poszukiwanych u tego samego zobowiązanego.

4) Jeżeli zarządy gmin wiejskich pobierają na podstawie odrębnych przepisów należności nie tylko własne ale i innych wierzycieli, maja one prawo wysyłania upomnień także na należności innych wierzycieli. W przypadku, gdy zajdzie potrzeba upomnienia tego samego zobowiązanego o zapłatę kilku należności, wysyła się jedno upomnienie.

5) 6  Koszty upomnienia wynoszą 1% zaległości, nie mniej jednak niż 5 zł, a nie więcej niż 100 zł. Koszty upomnienia przypadają wierzycielowi, a w przypadkach, przewidzianych w ustępie (4) - gminie wiejskiej. Kwoty kosztów upomnienia zaokrągla się wzwyż do pełnego złotego.

6)   ⁷  Podstawę obliczenia kosztów upomnienia stanowi ogólna suma zaległości wraz z karami za zwłokę, objęta poszczególnym upomnieniem.

7)   ⁸  Obowiązek uiszczenia kosztów upomnienia powstaje z chwilą doręczenia upomnienia.

§ 13a.   ⁹

(1)  We wniosku egzekucyjnym, do którego należy dołączyć tytuł wykonawczy wraz z odpisem oraz dowód doręczenia upomnienia, wierzyciel winien wskazać imię, nazwisko i adres zobowiązanego, należność poszukiwaną i sposób egzekucji oraz zaznaczyć, że tytuł wykonawczy dojrzał do egzekucji.

(2) Wierzyciel w jednym wniosku może wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu zobowiązanemu.

(3) Jeżeli egzekucja z jednego majątku zobowiązanego oczywiście wystarczy na zaspokojenie wierzyciela, zobowiązany może żądać zawieszenia egzekucji z innego majątku.

§  14.

(1) Tytuł wykonawczy stanowią decyzje (orzeczenia, zarządzenia), nakazy płatnicze oraz wykazy zaległości, wydane przez władze lub instytucje do tego powołane.

(2) Tytuł wykonawczy winien zawierać:

a) nazwę wierzyciela,

b) 10  imię i nazwisko (nazwę lub firmę) zobowiązanego oraz jego adres,

c) dokładne oznaczenie należności i jej podstawę prawną,

d) datę i podpis względnie pieczęć wierzyciela.

(3) Ponadto tytuł wykonawczy winien być zaopatrzony w poświadczenie wierzyciela, że według przepisów obowiązujących tytuł ten jest w drodze egzekucji wykonalny. Jeżeli zaś wierzyciel nie jest władzą publiczną, poświadczenie takie uskuteczni urząd skarbowy.

(4) 11  Władzami publicznymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są wszystkie władze, urzędy i organa państwowe i samorządu terytorialnego i gospodarczego, jak również instytucje ubezpieczeń społecznych, Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych, Fundusz Pracy, Państwowy Bank Rolny i Bank Gospodarstwa Krajowego - w zakresie swych funkcji publicznoprawnych, określonych w przepisach o ustroju tych władz lub instytucji oraz w szczególnych ustawach i rozporządzeniach.

5)   ¹²  Zarząd gminy wiejskiej zastępujący wierzyciela (§ 5) korzysta z uprawnień przysługujących władzy publicznej, jeżeli wierzyciel, z upoważnienia którego działa, jest władzą publiczną.

§ 15.  Tytuły wykonawcze, odpowiadające przepisom § 14, są także tytułami egzekucyjnemu do egzekucji sądowej.

§ 16. 13  Przy zajęciu ruchomości, wierzytelności pieniężnych lub innych praw majątkowych doręcza się zobowiązanemu zarządzenie egzekucyjne łącznie z odpisem tytułu wykonawczego.

§  17.

(1) Przed przystąpieniem do wykonania czynności egzekucyjnych winien organ egzekucyjny okazać zobowiązanemu pisemne polecenie urzędu skarbowego wykonania egzekucji.

(2) Na żądanie winien organ egzekucyjny okazać zaświadczenie (legitymację służbową) urzędu skarbowego, upoważniające go do dokonywania czynności egzekucyjnych.

§  18.

(1) W dni niedzielne i ustawowo uznane za święta powszechne, jako też w porze nocnej czynności egzekucyjne można spełniać jedynie z mocy specjalnego pisemnego zarządzenia urzędu skarbowego.

(2) Od tego zarządzenia niema zażalenia.

(3) Przystępując do wykonania czynności, organ egzekucyjny okaże zobowiązanemu zarządzenie, wymienione w ust. (1).

§ 19. Wierzyciel i zobowiązany mają prawo być obecni przy czynnościach egzekucyjnych.

§ 20. Organ egzekucyjny może upomnieć, a po bezskutecznem upomnieniu wydalić osobę, która zachowuje się niewłaściwie lub przeszkadza jego czynnościom.

§  21.

(1) Organ egzekucyjny może wezwać pomocy organów policji w razie oporu.

(2) Wezwaniu o udzielenie pomocy, przewidzianej w ustępie poprzednim, należy bezzwłocznie zadośćuczynić.

§  22.

(1) Na żądanie wierzyciela lub zobowiązanego, a także według uznania organu egzekucyjnego mogą być przy czynnościach egzekucyjnych obecni świadkowie, nie więcej jednak jak po jednym z każdej strony.

(2) Organ egzekucyjny winien jednak przywołać jednego lub dwóch świadków, jeżeli zobowiązany nie jest obecny lub został przez organ egzekucyjny wydalony, a nie zachodzi obawa udaremnienia wskutek tego egzekucji.

(3) Świadkami mogą być także członkowie rodziny i domownicy zobowiązanego.

(4) Świadkowie nie otrzymują wynagrodzenia.

§  23.

(1) Jeżeli cel egzekucji tego wymaga, organ egzekucyjny zarządzi otworzenie drzwi i schowków zobowiązanego oraz przeszuka jego mieszkanie i schowki. Gdyby to nie wystarczało, lub gdyby zobowiązany chciał się wydalić, organ egzekucyjny może przeszukać odzież, którą zobowiązany ma na sobie.

(2) Organ egzekucyjny w każdem miejscu może przeszukać odzież zobowiązanego, jednak tylko na specjalne pisemne polecenie urzędu skarbowego, wydane w przypadku, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że przedmioty, które zobowiązany ma przy sobie, chce on usunąć od egzekucji. Polecenie to należy zobowiązanemu okazać przed rozpoczęciem czynności egzekucyjnej.

(3) Przeszukania odzieży u kobiet winna dokonać kobieta, wezwana przez organ egzekucyjny.

§  24.

(1) W pomieszczeniach zajętych przez władze, urzędy państwowe i samorządowe, przez monopole państwowe, przez banki państwowe oraz przez przedsiębiorstwa państwowe "Polskie Koleje Państwowe", "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" czynności egzekucyjne mogą być spełniane, po uprzedniem zawiadomieniu kierowników.

(2) W przypadku prowadzenia egzekucji w pomieszczeniach wojskowych lub na statkach wojennych, komendanci tych objektów wojskowych wyznaczą organ wojskowy celem asystowania przy czynnościach egzekucyjnych.

§ 25. Pokwitowanie organu egzekucyjnego lub kasy urzędu skarbowego ma ten sam skutek prawny co pokwitowanie wierzyciela. Za pokwitowaną sumę urząd skarbowy ponosi odpowiedzialność wobec wierzyciela.

§  26.

(1) Suma pieniężna, otrzymana w postępowaniu egzekucyjnem, o ile nie ulega wydaniu, będzie wniesioną do depozytu kasy urzędu skarbowego.

(2) Urząd skarbowy może zarządzić korzystne umieszczenie sumy tej w Pocztowej Kasie Oszczędności, jeżeli to jest wskazane ze względu na jej wysokość i na czas, w ciągu którego ma być przechowaną.

§  27.

(1) W przypadkach, w których niniejsze rozporządzenie przewiduje złożenie zabezpieczenia, winno ono być złożone do depozytu kasy urzędu skarbowego w pieniądzach lub papierach wartościowych, w których według obowiązujących przepisów wolno umieszczać fundusze osób małoletnich. Przepis § 26 ust. (2) ma odpowiednie zastosowanie.

(2) O wydaniu zabezpieczenia rozstrzyga urząd skarbowy po wysłuchaniu osób interesowanych.

§ 28. 14  Po ukończeniu postępowania egzekucyjnego urząd skarbowy zawiadomi o wyniku wierzyciela z wyjątkiem przypadków, gdy cała poszukiwana należność została przez urząd skarbowy w postępowaniu egzekucyjnym ściągnięta i wpłacona do kasy wierzyciela.

Dział  IV.

Zawieszenie i umorzenie egzekucji.

§  29.

(1) Egzekucja wdrożona ulega zawieszeniu, jeżeli okaże się, że zobowiązany nie ma zdolności do działań prawnych i nie ma zastępcy ustawowego.

(2) Urząd skarbowy zwróci się do sądu o ustanowienie kuratora dla zobowiązanego, który nie ma zastępcy ustawowego.

(3) Zastępca ustawowy lub kurator zobowiązanego mogą wnieść zażalenie na czynności egzekucyjne dokonane w czasie, kiedy zobowiązany nie był należycie zastąpiony. Termin do wniesienia zażalenia biegnie od daty, kiedy ustawowy zastępca lub kurator otrzymał zawiadomienie o toczącej się egzekucji. Powtórzenia jednak czynności już dokonanych można domagać się tylko wtedy, gdy przy wykonaniu czynności zaszło naruszenie praw zobowiązanego, nie mającego zdolności do działań prawnych.

§  30.

(1) Egzekucja ulega również zawieszeniu w razie śmierci zobowiązanego. Zawieszenie trwa aż do możliwości podjęcia egzekucji z udziałem następców prawnych zmarłego.

(2) Jeżeli następcy prawni zobowiązanego nie objęli spadku albo nie są znani, urząd skarbowy zwróci się do sądu o ustanowienie kuratora celem zastąpienia zmarłego w postępowaniu egzekucyjnem.

§ 31. Egzekucja podlega również zawieszeniu:

a) na żądanie wierzyciela,

b) w czasie zawieszenia czynności urzędu skarbowego wskutek wojny lub innych przeszkód o charakterze siły wyższej.

§ 32. Urząd skarbowy może na prośbę zobowiązanego zawiesić w całości lub w części egzekucję, jeżeli wniesiono zażalenie na czynności organu egzekucyjnego lub odwołanie od decyzji (zarządzenia egzekucyjnego) urzędu skarbowego. W tych przypadkach należy w miarę potrzeby uzależnić zawieszenie egzekucji od dania zabezpieczenia przez zobowiązanego lub za zobowiązanego przez osoby trzecie.

§  33.

(1) W razie odroczenia płatności lub rozłożenia na raty ściąganej należności, pozostają w mocy wszelkie dokonane już czynności egzekucyjne. Urząd skarbowy może jednak uchylić dokonane czynności egzekucyjne, jeżeli utrzymanie ich w mocy jest szkodliwe dla zobowiązanego.

(2) Urząd skarbowy może na prośbę zobowiązanego po dokonaniu zajęcia zawiesić egzekucję, jeżeli zobowiązany wniósł podanie o odroczenie płatności lub rozłożenie na raty należności, a urząd skarbowy przedstawił wierzycielowi wniesione podanie z wnioskiem przychylnym, o ile sam nie jest wierzycielem uprawnionym do załatwienia podania.

§ 34. Jeżeli w toku egzekucji okaże się, że bezwzględne ściągnięcie należności spowoduje niewątpliwie ruinę gospodarczą zobowiązanego, urząd skarbowy, po należytem zbadaniu jego położenia ekonomicznego, może z urzędu lub na prośbę zawiesić egzekucję albo ją tymczasowo ograniczyć do kwoty, której ściągnięcie nie spowoduje wspomnianego skutku, względnie częściowo lub w całości uchylić zajęcie. O tem należy zawiadomić jednocześnie wierzyciela.

§ 35. 15  Egzekucja nie zostanie wdrożona bądź też już wdrożona zostanie umorzona:

a) jeżeli egzekucja nie należy do urzędu skarbowego,

b) na wniosek wierzyciele,

c) jeżeli ostatecznym orzeczeniem tytuł wykonawczy został pozbawiony skutków prawnych,

d) jeżeli egzekucja ze względu na przedmiot, do którego została skierowana lub na osobę, przeciw której została skierowana, jest niedopuszczalna,

e) jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych,

f) jeżeli egzekucja została zawieszona na wniosek wierzyciela na czas nieograniczony a wierzyciel nie zażądał jej podjęcia przed upływem roku od daty wniosku lub też nie określił w tym terminie daty, do której egzekucja ma być zawieszona.

§  36.

(1) Organ egzekucyjny zaniecha czynności egzekucyjnej, jeżeli przed jej rozpoczęciem zobowiązany udowodni odroczenie płatności, rozłożenie na raty, zapłatę lub umorzenie należności.

(2) 16  (skreślony).

§ 37.  Zobowiązany może domagać się umorzenia egzekucji z przyczyn, wymienionych w §§ 35 i 36, a ponadto z tego powodu, że:

a) zarządzenie egzekucyjne jest niezgodne z tytułem wykonawczym;

b) zarządzono środki egzekucyjne, które nie są przewidziane w niniejszem rozporządzeniu.

§  38. ¹⁷

1)  Osoba trzecia, roszcząca sobie jakiekolwiek prawo do zajętego majątku lub jego części, powinna, przed wytoczeniem powództwa przeciw wierzycielowi i zobowiązanemu o zwolnienie spod egzekucji, zgłosić urzędowi skarbowemu pisemne żądanie zwolnienia, przedstawiając wszystkie zarzuty, które ma zamiar podnieść w powództwie, ze wskazaniem środków dowodowych; decyzja urzędu skarbowego powinna zapaść w ciągu miesiąca.

2) Urząd skarbowy zawiesi egzekucję na zajętym majątku lub jego części, co do którego zgłoszono odpowiadające przepisom ust. (1) żądanie zwolnienia spod egzekucji, do czasu wydania decyzji, o której mowa w ust. (1), chyba że przedmiot ten ulega szybkiemu zepsuciu.

3) W razie niezachowania przez osobę trzecią przepisów, zawartych w ust. (1), poniesie ona koszty sporu nawet wtedy, gdyby się z powództwem utrzymała.Dział V.

Zwolnienie od egzekucji ze względu na osobę zobowiązanego.

§  39.

(1) Zwolnione od egzekucji są osoby i mienia, które nie podlegają jurysdykcji lub właściwości władz krajowych w myśl prawa międzynarodowego, zwyczajów międzynarodowych lub zawartych konwencyj, wyjąwszy przypadki, gdy zobowiązany lub jego zwierzchnik udziela zgodę na egzekucję.

(2) Egzekucja nie podlega ograniczeniu, o ile jest skierowaną do rzeczy ruchomych i nieruchomych, które w myśl obowiązujących przepisów odpowiadają za poszukiwaną należność.

§ 40. Czynności egzekucyjne w pomieszczeniach, zajmowanych przez osoby wymienione w poprzednim paragrafie, są dozwolone tylko za zgodą tych osób, lub ich zwierzchników, stosownie do przepisów regulujących ich stosunek służbowy.

§ 41. Wątpliwości w zakresie stosowania §§ 39 i 40 rozstrzyga Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych.

Dział  VI.

Mienie nie ulegające egzekucji.

§ 42. 18  Zwolnione od egzekucji są:

a) sprzęty domowe, pościel, bielizna i ubranie codzienne niezbędne dla zobowiązanego i członków jego rodziny,

b) przedmioty używane z powodu ułomności przez zobowiązanego i jego rodzinę,

c) zapasy żywności i opału, niezbędne dla zobowiązanego, jego rodziny i jego służby na okres jednego miesiąca,

d) krowa dojna albo dwie kozy lub trzy owce, albo jedna świnia wraz z zapasem paszy i ściółki aż do czasu najbliższych zbiorów, o ile te zwierzęta są niezbędne dla wyżywienia zobowiązanego, jego rodziny i jego służby,

e) przedmioty i surowce, niezbędne do osobistego zarobkowania zobowiązanego, pracującego ręcznie,

f) przedmioty, niezbędne do pełnienia służby lub wykonywania zawodu oraz przyzwoite ubranie zobowiązanego pracującego umysłowo,

g) u zobowiązanego, który pobiera periodyczne wynagrodzenie z tytułu stosunku służbowego prawnopublicznego, lub z tytułu umowy o pracę - pieniądze w kwocie odpowiadającej części wynagrodzenia za czas do najbliższego terminu wypłaty,

h) u zobowiązanego, który nie otrzymuje stałego wynagrodzenia za pracę - pieniądze niezbędne dla niego i jego rodziny na utrzymanie przez jeden tydzień,

i) przedmioty, dane zobowiązanemu celem poratowania jego i jego rodziny w razie klęski z powodu nadzwyczajnych wypadków, choroby lub śmierci, oraz zasiłki i wsparcia udzielone w takich przypadkach, o ile przedmioty te lub fundusze dla tych celów są mu jeszcze potrzebne,

j) przedmioty, służące zobowiązanemu i jego rodzinie do wykonywania praktyk religijnych lub niezbędne do nauki,

k) ordery honorowe, obrączki ślubne, listy, papiery familijne lub inne papiery osobiste zobowiązanego oraz jego księgi rachunkowe,

l) przedmioty codziennego użytku, potrzebne zobowiązanemu, które mogą być sprzedane tylko za bezcen, a dla zobowiązanego mają znaczną wartość użytkową,

m) przedmioty, które mają służyć do pochowania zmarłego członka rodziny,

n) przedmioty służbie bożej poświęcone,

o) bydło, trzoda chlewna i owce zapisane do ksiąg gospodarczych zwierząt zarodowych oraz konie zapisane do ksiąg stadnych i do ksiąg ogierów i klaczy zarodowych.

§  43.

(1) Przedmioty, stanowiące na podstawie przepisów prawa prywatnego przynależność nieruchomości (nieruchomości z przeznaczenia) lub rzeczy głównej, nie ulegają egzekucji oddzielnie od nieruchomości lub rzeczy głównej, której przynależność stanowią.

(2) W przypadkach wątpliwych przedmioty te ustali organ egzekucyjny lub urząd skarbowy protokólarnie, w razie potrzeby po wysłuchaniu oipinji biegłych, z uwzględnieniem warunków gospodarczych objektu.

(3) Nie ulegają również egzekucji oddzielnie od całości przedmioty, niezbędne do utrzymania ruchu kopalni, kolei, komunikacji morskiej, śródlądowej, powietrznej, pocztowej, telegraficznej lub telefonicznej, wreszcie do prowadzenia szpitala i apteki.

§ 44. Nie ulegają egzekucji:

a) wsparcia, wyznaczone zobowiązanemu dla poratowania jego lub jego rodziny w czasie choroby, śmierci lub innej klęski,

b) zasiłki pieniężne z tytułu ubezpieczenia na wypadek choroby i zabezpieczenia na wypadek bezrobocia,

c) sumy i świadczenia w naturze, przeznaczone na pokrycie wydatków lub wyjazdów, w sprawach służbowych,

d) stypendja na kształcenie się,

e) świadczenia perjodyczne, mające charakter nagród honorowych,

f) należności pośmiertne z tytułu zapomogi lub zaopatrzenia jednorazowego pod jakąkolwiek bądź nazwą albo z tytułu ubezpieczenia kosztów pogrzebu,

g) odszkodowania, należące się zobowiązanemu od zakładu ubezpieczeń z umów o ubezpieczenie budynków lub ich przynależności (nieruchomości z przeznaczenia), - jeżeli odszkodowania te według wspomnianych umów lub przepisów prawnych winny być użyte tylko na odbudowanie ubezpieczonych budynków lub na uzupełnienie ich przynależności.

§  45. ¹⁹

1)  Uposażenie służbowe i zaopatrzenie emerytalne (uposażenie emerytalne, pensja wdowia i sieroca) osób, będących w publiczno-prawnym stosunku służbowym, pracowników samorządowych oraz diety posłów i senatorów, wynagrodzenie pracowników umysłowych i robotników, tudzież świadczenia powtarzające się, których celem jest zapewnienie utrzymania, należnego z tytułu alimentów, renty za utratę zdolności do pracy, ubezpieczenia, wsparcia lub z jakiegokolwiek innego tytułu prawnego, jeżeli nie przewyższają tysiąca dwustu złotych miesięcznie - podlegają egzekucji w jednej piątej części, przyczem zawsze suma stu złotych miesięcznie wolna jest od egzekucji. Jeżeli zobowiązany otrzymuje miesięcznie powyżej tysiąca dwustu złotych, egzekucji podlega nadto połowa całej przewyżki.

2) Dochody, wymienione w ustępie poprzedzającym, oblicza się wraz z wszystkiemi dodatkami i wartością świadczeń w naturze, lecz po potrąceniu podatków, składek emerytalnych i opłat publicznych należnych z ustawy.

3) Jeżeli zobowiązany otrzymuje dochody z kilku źródeł, wymienionych w ust. (1), podstawę obliczenia stanowi suma dochodów.

4) Uposażenie oraz zaopatrzenie emerytalne osób wojskowych tudzież funkcjonarjuszów państwowych w administracji wojskowej podlega egzekucji według przepisów szczególnych.

§ 46. Dodatki, które zobowiązany otrzymuje na utrzymanie pewnego oznaczonego członka rodziny, ulegają egzekucji tylko na zaspokojenie kosztów leczenia i utrzymania tegoż członka w szpitalu, więzieniu i t. p.

§  47.

(1) Mienie Skarbu Państwa nie podlega egzekucji. Egzekucja przeciwko Skarbowi Państwa odbywa się w ten sposób, że urząd skarbowy przesyła wniosek o przeprowadzenie egzekucji wraz z tytułem wykonawczym władzy, powołanej do zarządzenia wypłaty, celem uiszczenia poszukiwanej należności.

(2) Przepisy poprzedniego ustępu stosują się także do egzekucji przeciwko monopolom państwowym, posiadającym osobowość prawną, oraz przedsiębiorstwom państwowym "Polskie Koleje Państwowe" i "Polska Poczta, Telegraf i Telefon".

(3) Egzekucja należności, przypadających od innych przedsiębiorstw państwowych, posiadających odrębną osobowość prawną, odbywa się na zasadach ogólnych.

§  48.

(1) Egzekucja należności pieniężnych, przypadających od związków samorządu terytorjalnego, podlega ograniczeniom, wypływającym z obowiązujących w tym względzie przepisów prawnych. Na obszarze, na którym niema odpowiednich przepisów specjalnych, egzekucja z majątku i dochodów związku komunalnego odbywa się po każdorazowem porozumieniu z władzą nadzorczą danego związku komunalnego.

(2) Egzekucja należności, przypadających od przedsiębiorstw samorządu terytorialnego, które posiadają, odrębną osobowość prawną, nie podlega temu ograniczeniu.

§ 49. Postanowienia §§ 42 - 48 nie naruszają w niczem przepisów prawnych, wydanych przez władze polskie, któremi uznano pewne przedmioty majątkowe za nieulegające egzekucji w całości lub w części, albo które pozwalają na egzekucję tylko w pewnych warunkach - o ile zwolnienie lub ograniczenie egzekucji z tych przedmiotów nie zostało unormowane niniejszem rozporządzeniem.

Dział  VII.

Ogólne postanowienia o postępowaniu.

§ 50. O ile niniejsze rozporządzenie nie zawiera odmiennych przepisów, będą miały do stron i osób trzecich, ich pełnomocników, do podań, protokółów i adnotacyj w aktach, wezwań i doręczeń, terminów postępowania wyjaśniającego, dowodów, załatwiania spraw, decyzyj, skarg incydentalnych, postanowień egzekucyjnych i karnych - odpowiednie zastosowanie przepisy art. 9 - 81, 84, 92 i 108 - 110 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem (Dz. U. R. P. Nr. 36, poz. 341).

§  51.

(1) Od decyzji urzędu skarbowego, o ile w myśl niniejszego rozporządzenia środek odwoławczy nie jest wyłączony, służy zobowiązanemu i wierzycielowi odwołanie do izby skarbowej, której decyzja jest ostateczna.

(2) Odwołania, wniesione po terminie, pozostawia urząd skarbowy bez dalszego biegu.

(3) Decyzje, pozostawiające odwołania bez dalszego biegu, mogą być zaskarżone jedynie z tego powodu, że termin nie został przekroczony.

(4) Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji.

§ 52. Odwołania należy wnosić za pośrednictwem urzędu skarbowego, który decyzję wydał, w ciągu 14 dni od doręczenia decyzji.

§  53.

(1) Odwołania powinny być szczegółowo uzasadnione, podniesione zarzuty powinny być ujęte w formie konkretnej i możliwie zawierać dowody na uzasadnienie tych zarzutów.

(2) Po zbadaniu podniesionych zarzutów i zaofiarowanych dowodów oraz po ustaleniu stanu faktycznego i prawnego, izba skarbowa wydaje decyzję.

§ 531. 20  Odwołanie od decyzji innych władz, uprawnionych do przeprowadzenia egzekucji i obowiązanych do stosowania przy egzekucji przepisów rozporządzenia niniejszego, rozstrzyga ostatecznie właściwa izba skarbowa. Odwołania winny być wnoszone za pośrednictwem władzy, która wydała zaskarżoną decyzję.

§  54.

(1) Zażalenia na niezgodne z przepisami postępowanie organów egzekucyjnych można wnosić w terminie dni ośmiu do właściwego urzędu skarbowego; orzeczenia urzędu skarbowego są ostateczne.

(2) Zażalenia nie mają mocy wstrzymującej, urząd skarbowy może jednak w miarę zachodzących okoliczności wstrzymać dalsze kroki egzekucyjne.

§  55. ²¹

1)  Decyzje urzędów skarbowych mogą być uchylone i zmienione z urzędu w każdym czasie w trybie nadzoru przez właściwą izbę skarbową, o ile z decyzyj tych strony lub osoby trzecie nie nabyły jakichkolwiek praw.

2) Takie same uprawnienia służą właściwej izbie skarbowej w porozumieniu z właściwym urzędem wojewódzkim co do decyzji władzy samorządowej przeprowadzającej egzekucję na podstawie niniejszego rozporządzenia

§ 55a. 22  Za doręczanie pism w postępowaniu egzekucyjnym przez organy gmin wiejskich, z wyjątkiem upomnień, o których mowa w § 13 ust. (4) i (5). przysługuje tym gminom wynagrodzenie w wysokości 6 gr od każdego pisma. Wynagrodzeni to wypłaca gminie wiejskiej władza lub instytucja, której pismo zostało doręczone.

Dział  VIII.

Koszty egzekucyjne.

§ 56.  Koszty egzekucyjne, o ile niniejsze rozporządzenie inaczej nie stanowi, ciążą na zobowiązanym i podlegają przymusowemu ściągnięciu łącznie z egzekwowaną należnością.

§  57. ²³

(1)  Kosztami egzekucyjnymi w egzekucyjnym postępowaniu administracyjnym są:

1) opłaty za dokonane czynności egzekucyjne w wysokości:

grupa a) za pobranie przez organ egzekucyjny na miejscu u zobowiązanego całkowitej zaległości bez dokonania zajęcia - 1% od zaległości łącznie z karami za zwłokę, najmniej jednak zł 10.-,

grupa b) za zajęcie ruchomości, wierzytelności pieniężnej lub innych praw majątkowych - 2% od sumy zaległości łącznie z karami za zwłokę, najmniej jednak zł 20.-,

grupa c) za czynności licytacyjne (obwieszczenie o licytacji, protokół licytacji, niedojścia do skutku licytacji i t. p.) lub sprzedaży w inny sposób - 3% od sumy zaległości łącznie z karami za zwłokę, najmniej jednak zł 30.-.

2) wydatki poniesione, a zwłaszcza:

a) koszty publicznych ogłoszeń w pismach,

b) wynagrodzenie osób trzecich za otwarcie drzwi i schowków, koszty przewozu, przechowania i dozoru zajętych rzeczy, koszty przesyłki zajętych ruchomości do innej miejscowości oraz koszty utrzymania zajętych zwierząt,

c) wynagrodzenie świadków i biegłych.

2) Kwoty opłat (ust. 1 pkt 1) zaokrągla się do pełnego złotego w górę.

3) Przy zbiegu czynności egzekucyjnych, wymienionych w grupach opłat b) i c) ust. (1) pkt 1, opłatę oblicza się odrębnie.

4) W przypadku uiszczenia do rąk organu egzekucyjnego tylko części zaległości i dokonania zajęcia na pozostałą sumę, opłatę pobiera się od całej ściąganej zaległości w skali, określonej w grupie b pkt 1 ust. 1.

5) Obowiązek uiszczenia opłat egzekucyjnych, przewidzianych w ust. (1) pkt 1) powstaje: co do opłat w grupie a) z chwilą przybycia organu egzekucyjnego celem dokonania zajęcia; co do opłat w grupie b) - z chwilą zajęcia ruchomości, wierzytelności pieniężnych lub praw majątkowych; co do opłat w grupie c) - z chwilą rozpisania licytacji lub wszczęcia czynności, zmierzających do sprzedaży w inny sposób. Za dalsze czynności egzekucyjne, wchodzące w skład danej grupy, oddzielnych opłat egzekucyjnych nie pobiera się.

6) Urząd skarbowy może żądać od wierzyciela zaliczki na pokrycie przewidywanych wydatków egzekucyjnych oraz zawiesić kroki egzekucyjne do czasu otrzymania żądanej zaliczki. Wspólne wydatki, poniesione w związku z egzekucją u dwu lub więcej zobowiązanych, rozdziela się pomiędzy wszystkich zobowiązanych, mając na uwadze szczególne okoliczności każdego przypadku.

§  58. ²⁴

(1)  Wierzyciel ponosi koszty egzekucyjne:

a) jeżeli skierował do urzędu skarbowego wniosek o przymusowe ściągnięcie należności, która przed wysłaniem wniosku została uiszczona, umorzona, odroczona lub rozłożona na raty;

b) jeżeli uiszczenie, umorzenie, odroczenie lub rozłożenie na raty nastąpiło wprawdzie po wysłaniu wniosku egzekucyjnego, jednak wierzyciel w ciągu 7 dni od zajścia tych okoliczności nie nadesłał do urzędu skarbowego odpowiedniego zawiadomienia; jeżeli przed upływem tego terminu czynność egzekucyjna została chociażby rozpoczęta wskutek nieudowodnienia przez zobowiązanego wymienionych okoliczności, powstałe koszty egzekucyjne ponosi zobowiązany;

c) jeżeli w ciągu roku po otrzymaniu odpisu protokołu, stwierdzającego bezskuteczność egzekucji administracyjnej przeciwko zobowiązanemu z powodu braku ruchomości podlegających zajęciu, wznowił wniosek egzekucyjny lub zażądał ściągnięcia innych należności u tego zobowiązanego, a protokolarnie znowu stwierdzono bezskuteczność egzekucji administracyjnej z tego samego powodu.

2) Wierzyciel ponosi wydatki egzekucyjne:

a) jeżeli od zobowiązanego nie mogą być ściągnięte,

b) związane z przekazaniem wierzycielowi ściągniętej gotówki.

3) Wierzyciel obowiązany jest uiścić obciążające go koszty egzekucyjne w ciągu dni 30 po otrzymaniu z urzędu skarbowego wezwania. W razie nieuiszczenia kosztów egzekucyjnych w powyższym terminie urząd skarbowy może pokryć należne koszty egzekucyjne ze ściągniętych należności lub innego majątku wierzyciela.CZĘŚĆ II.

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE.

Dział  I.

Egzekucja z ruchomości.

Rozdział  I.

Zajęcie.

§  59.

(1) Zająć można tylko ruchomości znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego. Ruchomości, będące w posiadaniu osoby trzeciej, można zająć tylko wówczas, gdy ona wyraźnie zgadza się na ich zajęcie.

(2) Nie należy zająć więcej ruchomości ponad te, które są potrzebne do zaspokojenia poszukiwanej należności i kosztów egzekucji.

§  60.

(1) Jeżeli zobowiązany przy zajęciu odmawia wyjaśnień żądanych przez organ egzekucyjny lub daje wyjaśnienia świadomie nieprawdziwe, urząd skarbowy może skazać zobowiązanego na grzywnę do wysokości 500 zł.

(2) Od orzeczenia karnego zobowiązany może wnieść odwołanie do izby skarbowej, bądź w terminie dni siedmiu od daty doręczenia orzeczenia zażądać skierowania sprawy do sądu (art. 618 i nast. k. p. k.).

§  61.

(1) Z ruchomości, należących do gospodarstwa domowego, ulegają zajęciu przedewszystkiem gotówka, następnie przedmioty zbytkowe, jak kosztowności i klejnoty oraz papiery wartościowe.

(2) 25  Zobowiązanemu służy prawo żądania aby wskazane przezeń przedmioty, poza wymienionymi w ust. (1), nie były zajęte, jeżeli inne pozostałe wystarczają według oszacowania na zaspokojenie poszukiwanej należności.

§ 62.   ²⁶  W przedsiębiorstwach przemysłowych lub handlowych ulegają zajęciu przecie wszystkim przedmioty wymienione w § 61 ust. (1), potem zapasy wytworów, towarów i surowców, a gdy i te nie wystarczają na zaspokojenie poszukiwanych należności, także inne ruchomości.

§  63.

(1) Zajęcie towarów oddanych przez zobowiązanego do transportu przedsiębiorstwom przewozowym (kolejowym, żeglugowym i innym) może nastąpić tylko wtedy, gdy egzekucja z innego ruchomego majątku zobowiązanego była bezskuteczna, lub gdy zebrane przez urząd skarbowy dane o majątku ruchomym zobowiązanego wskazują, że bez zastosowania tego środka egzekucja byłaby udaremniona lub znacznie utrudniona.

(2) Zajęcie przesyłek może nastąpić podczas transportu, lecz winno być dokonane bądź przed wysłaniem ich z miejsca nadania, bądź przed wydaniem ich odbiorcy po przybyciu przesyłek do miejsca przeznaczenia, o ile towar stanowi jeszcze własność zobowiązanego.

§  64.

(1) Organ egzekucyjny dokonywa zajęcia przez wciągnięcie zajętych ruchomości do protokółu. Zajęcie jest dokonane z chwilą podpisania protokółu przez organ egzekucyjny.

(2) Zobowiązanemu, a w razie oddania zajętej ruchomości pod dozór osoby trzeciej, także dozorcy, organ egzekucyjny doręcza odpis protokółu zajęcia.

§ 65. Jeżeli organ egzekucyjny zniewolony jest dalszy ciąg zajęcia odroczyć, powinien, stosownie do okoliczności, poczynić zarządzenia, zapobiegające usunięciu ruchomości jeszcze niezajętych.

§ 66. Jeżeli wierzyciel żąda, by zajęcie odbyło się w jego obecności, urząd skarbowy zawiadomi go o terminie, w którym zajęcie ma być dokonane. Jeżeli wierzyciel mimo zawiadomienia nie stawił się, zajęcie będzie dokonane w jego nieobecności.

§ 67. Jeżeli ruchomości, zajęte na zaspokojenie jednej należności, mają być zajęte jeszcze na zaspokojenie innej należności, organ egzekucyjny dokona nowego zajęcia przez protokólarne zaznaczenie go w protokóle pierwszego zajęcia bez wciągania poszczególnych ruchomości do protokółu.

§  68.

(1) Organ egzekucyjny dokonywa przy zajęciu opisu każdej zajmowanej ruchomości według znamion jej właściwych oraz oznacza jej wartość. Organ egzekucyjny może dokonać oszacowania na podstawie dowodów, okazanych przez zobowiązanego, a w szczególności na podstawie faktur.

(2) Przedmioty ze złota, platyny i srebra nie mogą być oszacowane niżej wartości kruszcu.

§ 69. Jeżeli organ egzekucyjny uzna, że dla należytego oszacowania należy przywołać biegłego, albo jeżeli wierzyciel lub zobowiązany podnoszą zarzuty przeciwko oznaczonej wartości, oszacowanie przez biegłego odbędzie się najpóźniej w ostatnim tygodniu przed terminem licytacji. O terminie oszacowania organ egzekucyjny lub urząd skarbowy zawiadomi wierzyciela i zobowiązanego.

§  70.

(1) Do oszacowania, zarządzonego w myśl poprzedniego paragrafu, urząd skarbowy powoła jednego biegłego. Jeżeli mają być oszacowane ruchomości rozmaitego rodzaju, a niema biegłego, któryby mógł oszacować wszystkie ruchomości, urząd skarbowy powoła biegłego do oszacowania każdej z odrębnych grup ruchomości.

(2) Strona, żądająca oszacowania przez biegłego, winna złożyć na koszty tego oszacowania sumę odpowiednio oznaczoną przez urząd skarbowy, pod rygorem odrzucenia żądania strony.

§ 71. Na każdej zajętej ruchomości organ egzekucyjny umieści znak, ujawniający nazewnątrz jej zajęcie, a jeżeli to jest niemożliwe, ujawni je nazewnątrz w inny sposób.

§  72.

(1) Zajęte ruchomości organ egzekucyjny odda pod dozór zobowiązanemu lub osobie trzeciej, u której je zajął; jednak z ważnych przyczyn może każdocześnie oddać je pod dozór innej osobie, nie wyłączając wierzyciela, choćby to było związane z koniecznością ich przeniesienia.

(2) Dozorca obowiązany jest przechowywać oddane mu pod dozór ruchomości z taką starannością, by nie straciły na wartości, i wydać je na wezwanie urzędu skarbowego lub organu egzekucyjnego. Dozorca nie odpowiada za uszkodzenie lub zaginięcie rzeczy przypadkowe, albo wynikłe wskutek siły wyższej. Dozorca obowiązany jest zawiadomić urząd skarbowy o zamierzonej zmianie miejsca przechowania ruchomości.

(3) Jeżeli zajęte ruchomości pozostawiono w pomieszczeniu należącem do zobowiązanego i dozór powierzono jemu samemu lub członkowi jego rodziny, razem z nim mieszkającemu lub pracującemu, albo domownikowi, dozorca ma prawo zwykłego używania rzeczy, byleby przez to rzecz nie straciła na wartości. To samo stosuje się do przypadku, gdy rzeczy zajęto u osoby trzeciej i pozostawiono pod jej dozorem, o ile osoba ta uprawniona jest do używania rzeczy.

§ 73. Jeżeli organ egzekucyjny zajęte ruchomości oddał pod dozór zobowiązanemu, osobie trzeciej lub wierzycielowi, osoby te sprawują obowiązki dozorcy.

§ 74. Dozorcy, o ile nim nie jest zobowiązany, członek jego rodziny lub domownik, należy się wynagrodzenie za przechowanie i dozór, odpowiednio do poniesionych trudów, w wysokości określonej przez urząd skarbowy.

§ 75. Urząd skarbowy może z ważnych przyczyn zwolnić dozorcę i w jego miejsce ustanowić innego. Odwołanie przeciwko takiej decyzji nie jest dopuszczalne.

§ 76. Z powodu uszkodzenia lub zaginięcia zajętej ruchomości w czasie przechowania, jej u dozorcy lub w czasie transportu, zobowiązanemu nie służy żadne roszczenie do wierzyciela, ani do urzędu skarbowego, o ile nie jest dozorcą.

§  77.

(1) Minister Skarbu może zarządzić utrzymywanie osobnych pomieszczeń do przechowywania i dozorowania zajętych ruchomości oraz ich sprzedaży.

(2) W miejscowościach, w których urzędy skarbowe nie posiadają takiego własnego pomieszczenia, związki samorządu terytorjalnego obowiązane są dostarczyć na ten cel odpowiedniego pomieszczenia oraz przechowywać zajęte ruchomości, złożone w tem pomieszczeniu przez organa egzekucyjne.

(3) Do przechowywania i dozorowania zajętych ruchomości w pomieszczeniach, wymienionych w ustępach poprzednich, będą miały odpowiednie zastosowanie przepisy §§ 64, 72 - 76.

Rozdział  II.

Sprzedaż.

§ 78. Sprzedaż zajętych ruchomości odbywa się przez publiczną licytację, o ile niniejsze rozporządzenie inaczej nie postanawia.

§  79.

(1) Pieniądze zagraniczne, papiery wartościowe i inne ruchomości, mające cenę targową lub giełdową, urząd skarbowy sprzeda z wolnej ręki po kursie dziennym. O ile sprzedaż taka w miejscu siedziby urzędu skarbowego nie może być dokonaną w ciągu tygodnia, urząd skarbowy, na wniosek wierzyciela lub zobowiązanego, albo też z urzędu, prześle je urzędowi skarbowemu w miejscowości, będącej większym ośrodkiem handlowym, celem ich sprzedaży z wolnej ręki za cenę targową lub giełdową, pod warunkiem wszakże, że strona żądająca złoży w terminie oznaczonym przez urząd skarbowy sumę potrzebną na koszty przesyłki i jej ubezpieczenia.

(2) Z powodu uszkodzenia lub zaginięcia przesyłki w czasie transportu, zobowiązanemu nie służy żadne roszczenie do wierzyciela ani do urzędu skarbowego.

(3) Jeżeli sprzedaż przewidziana w ust. (1) nie dojdzie do skutku, urząd skarbowy zarządzi dokonanie sprzedaży przez publiczną licytację.

§  80. ²⁷

(1)  Po pierwszej licytacji niedoszłej do skutku (§ 87), urząd skarbowy może na wniosek zobowiązanego lub wierzyciela a także z urzędu, ze względu na ważny interes każdego z nich, zarządzić, by sprzedaż zajętych ruchomości odbyła się w inny sposób niż w drodze licytacji (nie wyłączając sprzedaży z wolnej ręki, sprzedaży w przedsiębiorstwie zobowiązanego, sprzedaży komisowej itp.) oraz by tego rodzaju sprzedaż odbyła się w innym miejscu ' niż miejsce, w którym znajdują się ruchomości i przez inną osobę niż właściwy organ egzekucyjny. W tym celu urząd skarbowy zarządzi dostarczenie ruchomości na miejsce, w którym ma się odbyć sprzedaż. Dokonanie sprzedaży w powyższy sposób może nastąpić nawet przed pierwszą licytacją, jednakże tylko za zgodą zobowiązanego.

2) Przy sprzedaży takiej urząd skarbowy oznaczy cenę, poniżej której sprzedaży nie można dokonać, oraz termin, do którego sprzedaż ma być dokonana. O zarządzeniu sprzedaży zajętych ruchomości w myśl ust. (1) urząd skarbowy zawiadomi równocześnie zobowiązanego, a wierzyciela jeżeli tego zażądał.

3) Przepisy § 79 ust. (2) i (3) mają odpowiednie zastosowanie.

4) 28  Sprzedaż ruchomości w przedsiębiorstwach zarobkowych, nieutrzymujących stałych zakładów, a w szczególności w handlu wędrownym, jarmarcznym, na targach i bazarach, w handlu zwierzętami, w furmaństwie, w fotografowaniu, może być przeprowadzona przez organ egzekucyjny w trybie doraźnym natychmiast po zajęciu, po cenie nie niższej, niż 75% ceny rynkowej. Niesprzedane w trybie doraźnym ruchomości należy dokładnie opisać, oszacować i zabrać do składnicy władzy egzekucyjnej bądź oddać pod dozór osobie trzeciej. Dalsze postępowanie egzekucyjne z tych ruchomości toczy się na zasadach ogólnych.

§  81.

(1) Termin licytacji winien być tak wyznaczony, aby licytacja nie odbyła się wcześniej niż piętnastego dnia od daty zajęcia.

(2) Termin licytacji może być wyznaczony na dzień wcześniejszy, niż piętnasty od daty zajęcia, jeżeli ruchomości ulegają szybkiemu zepsuciu lub wskutek opóźnienia sprzedaży straciłyby znacznie na wartości, oraz jeżeli przechowanie pociąga za sobą koszty niewspółmierne z ich wartością.

(3) Termin licytacji przedmiotów zajętych u właścicieli, użytkowników lub dzierżawców gospodarstw rolnych winien być tak wyznaczony, aby licytacja nie odbyła się podczas- siewów zwyczajnych, wiosennych i jesiennych przez dwa tygodnie i podczas żniw przez cztery tygodnie. Czas siewów i żniw określają władze skarbowe według stosunków miejscowych, po wysłuchaniu opinji organizacyj rolniczych.

§  82.

(1) Licytacja odbędzie się w miejscu, gdzie się znajdują ruchomości.

(2) 29  Urząd skarbowy może jednak zarządzić na wniosek zobowiązanego lub wierzyciela a także z urzędu, aby licytacja ruchomości odbyła się w innym miejscu, jak również, aby licytację przeprowadził inny niż właściwy organ egzekucyjny, jeżeli to rokuje korzystniejszą sprzedaż. W tym celu urząd skarbowy zarządzi dostarczenie ruchomości na miejsce, w którym ma się odbyć licytacja. Z powodu uszkodzenia lub zaginięcia w czasie transportu, zobowiązanemu nie służy żadne roszczenie do wierzyciela i urzędu skarbowego.

(3)  Urząd skarbowy zaniecha przewozu lub przesyłki, jeżeli strona, która wniosek zgłosiła, nie złożyła sumy potrzebnej na koszty przewozu lub przesyłki w terminie przez urząd skarbowy oznaczonym.

§  83.

(1) Urząd skarbowy ogłosi o licytacji przez obwieszczenie, w którem wymieni:

a) miejsce i czas licytacji,

b) ruchomości, które mają być sprzedane z podaniem ich rodzaju,

c) miejsce i czas, w których można ruchomości przed licytacją oglądać,

d) nazwisko zobowiązanego, jeżeli podanie nazwiska może rokować pomyślniejszą sprzedaż.

(2) 30  Odpisy obwieszczenia urząd skarbowy doręczy zobowiązanemu, dozorcy, o ile nim nie jest zobowiązany, nadto wierzycielowi, jeżeli w nadesłanym wniosku egzekucyjnym wyraźnie tego zażądał - najpóźniej w terminie przewidzianym w § 85 do przybicia obwieszczenia na tablicy urzędu skarbowego; od obowiązku doręczenia odpisu obwieszczenia jest jednak urząd skarbowy wolny w przypadkach, w których przybicie obwieszczenia następuje w dniu licytacji (§ 85 i 92).

§  84.

(1) Jeżeli wartość ruchomości, które mają być sprzedane, przewyższa sumę pięciuset złotych, urząd skarbowy zarządzi jednorazowe zamieszczenie obwieszczenia w dzienniku poczytnym w danej miejscowości.

(2) Urząd skarbowy winien umieszczać w dzienniku takim, o ile to jest możliwe, zbiorowe obwieszczenia o terminach sprzedaży ruchomości, należących do różnych zobowiązanych, choćby terminy te przypadały na różne dni.

(3) Na wniosek i koszt wierzyciela lub zobowiązanego urząd skarbowy zarządzi ogłoszenie również w inny, przez wnioskodawcę wskazany, a odpowiedni sposób.

§ 85. Na trzy dni przed dniem licytacji, a gdy licytacja ma się odbyć wcześniej, niż po czternastu dniach od daty zajęcia, urząd skarbowy na jeden dzień przed wyznaczonym terminem, lub w wyjątkowych przypadkach nawet w dniu licytacji, zarządzi przybicie obwieszczenia na tablicy urzędu skarbowego, na drzwiach zewnętrznych domu, gdzie się odbyć ma licytacja, na tablicy ogłoszeń najbliższego zarządu miejskiego lub gminnego, a nadto, o ile to uzna za potrzebne, zarządzi ogłoszenie w sposób, w danej miejscowości zwyczajem przyjęty, w takich miejscach, w których ogłoszenie może przyczynić się do rozpowszechnienia wiadomości o licytacji.

§ 86. Przetarg rozpoczyna się od wywołania ceny. Ceną wywołania jest suma oszacowania.

§  87.

(1) Licytacja poczytuje się za niedoszłą do skutku, jeżeli w niej nie weźmie udziału przynajmniej dwóch licytantów, jak również, jeżeli żaden z uczestniczących nie poda ceny wyższej ponad oszacowanie.

(2) 31  W przetargu nie mogą uczestniczyć: zobowiązany, organ egzekucyjny prowadzący .licytację, jego małżonek i dzieci oraz osoby obecne na licytacji w charakterze urzędowym. Za taką osobę nie uważa się wierzyciela, uczestniczącego w przetargu w charakterze licytanta.

3)   ³²  Przetargu nie można rozpoczynać później niż w trzy godziny po czasie, oznaczonym w obwieszczeniu o licytacji.

§ 88.  Na sprzedaż będą wystawione kolejno poszczególne ruchomości lub poszczególne grupy, obejmujące ruchomości tego samego rodzaju, z wymienieniem sumy oszacowania i sumy wywołania. Zobowiązany może żądać, aby ruchomości były wystawione na sprzedaż w kolejności przez, niego wskazanej.

§ 89. Przetarg odbywa się ustnie. Zaofiarowana cena przestaje wiązać uczestnika licytacji, jeżeli inny uczestnik postąpił cenę wyższą.

§ 90. Przybicie zostanie udzielone osobie, która ofiarowała najwyższą cenę, jeżeli po trzykrotnem wezwaniu do dalszych postąpień nikt więcej nie zaofiarował.

§  91.

(1) Wierzyciel lub zobowiązany mogą wnieść sprzeciw na udzielone przybicie w razie naruszenia przepisów o publicznym charakterze licytacji, o najniższej cenie nabycia i o wyłączeniu od udziału z przetargu. Sprzeciw winien być zgłoszony do protokółu licytacji.

(2) O sprzeciwie rozstrzyga urząd skarbowy, a w razie gdy tenże licytację przeprowadza - izba skarbowa.

(3) Od rozstrzygnięcia tego niema środka odwoławczego.

(4) Gdyby rozstrzygnięcie sprzeciwu nie nastąpiło w ciągu dwóch tygodni, nabywca może zrzec się nabycia i odebrać zapłaconą sumę.

(5) Niema sprzeciwu na udzielenie przybicia ruchomości, które ulegają szybkiemu zepsuciu.

§  92.

(1) Jeżeli w pierwszym terminie licytacja nie doszła do skutku, wyznaczony zostanie nowy termin przetargu publicznego.

(2) Nowy przetarg publiczny może być wyznaczony po podaniu o tem do publicznej wiadomości co najmniej na trzy dni przed jego terminem. W przypadkach przewidzianych w § 81 ust. (2) termin tem może być skrócony.

(3) Na drugim przetargu publicznym ruchomości mogą być sprzedane nawet niżej sumy oszacowania.

§  93.

(1) Nabywca obowiązany jest cenę licytacji uiścić natychmiast po udzieleniu mu przybicia. Nabywca, który nie zapłacił natychmiast całej ceny, traci prawo wynikłe z przybicia. Organ egzekucyjny wystawi niezwłocznie ruchomość ponownie na licytację. Pierwszy nabywca nie ma prawa uczestniczenia w przetargu na tę ruchomość.

(2) 33  Nabywca, który nie złożył natychmiast całej ceny, obowiązany jest zapłacić jedną piątą część tej ceny. Jeżeli sumy tej natychmiast nie zapłaci, ściągnięta ona będzie w myśl przepisów niniejszego rozporządzenia.

§ 94.   ³⁴  Jeżeli cena licytacyjna przewyższa sumę 5.000 zł, nabywca powinien złożyć natychmiast jedna piątą część tej ceny, nie mniej jednak niż 5.000 zł, resztę zaś do godziny dwunastej dnia następnego. Nabywca, który w tym terminie nie zapłaci reszty ceny, traci złożoną jedną piątą część, nie mniej jednakże niż 5.000 zł, licytacja zaś uznana będzie za niebyłą.

§ 95.   ³⁵  Piąta część ceny licytacyjnej, ściągnięta od nabywcy w myśl dwóch poprzednich paragrafów, użyta będzie na zaspokojenie poszukiwanej należności, a w przypadku zupełnego jej zaspokojenia otrzyma ją zobowiązany.

§ 96.  Nabywca, jeżeli jest jedynym wierzycielem egzekucyjnym, ma prawo swoją poszukiwaną należność zaliczyć na cenę nabycia.

§  97.

(1) Nabywca, który zapłacił całą cenę licytacyjną, staje się właścicielem nabytej ruchomości i winien ją natychmiast odebrać.

(2) Ruchomości sprzedanych nie wydaje się nabywcy, jeżeli do protokółu (licytacji zgłoszono sprzeciw na udzielenie przybicia w przypadku, gdy taki sprzeciw jest dopuszczalny.

§ 98. Nabywca nie może domagać się ani unieważnienia nabycia, ani zmiejszenia ceny nabycia z powodu wad ruchomości, z powodu wadliwego oszacowania lub z jakiejkolwiek innej przyczyny.

Rozdział  III.

Wyjawienie majątku.

§ 99. Przepisy ustaw o sądowem postępowaniu egzekucyjnem, dopuszczające sądową przysięgę wyjawienia majątku, mają zastosowanie, gdy administracyjna egzekucja z ruchomości nie doprowadziła do zupełnego zaspokojenia poszukiwanej należności, albo gdy już z protokółu zajęcia wynika, że z ruchomości należność ta nie będzie w całości zaspokojona, albo jeżeli osoby trzecie zgłosiły prawa, uzasadniające zwolnienie zajętych ruchomości od egzekucji, a w posiadaniu zobowiązanego niema innej ruchomości, wystarczającej na zaspokojenie należności.

Dział  II.

Egzekucja z wierzytelności pieniężnych i innych praw majątkowych.

§  100. ³⁶

(1)  Do egzekucji wierzytelności pieniężnych lub innego prawa majątkowego urząd skarbowy przystępuje przez ich zajęcie. Celem zajęcia urząd skarbowy:

a) wezwie dłużnika wierzytelności lub prawa, aby należnej od niego sumy lub świadczenia nie uiszczał zobowiązanemu, a należne sumy wpłacił urzędowi skarbowemu lub złożył do depozytu sądowego;

b) zawiadomi zobowiązanego, że nie wolno mu zajętej sumy lub innego świadczenia odebrać, ani nimi rozporządzać, jak również nie wolno mu rozporządzać zabezpieczeniem dla nich ustanowionym.

2) Jednocześnie urząd skarbowy wezwie dłużnika zajętej wierzytelności lub prawa, aby w ciągu tygodnia złożył oświadczenie:

a) czy przyznaje, że zobowiązanemu należy się od niego zajęta wierzytelność lub czy uznaje zajęte prawo;

b) czy zajętą wierzytelność uiści, czy też i z jakich przyczyn odmawia uiszczenia;

c) czy i w którym sądzie lub przed jaką władzą toczy się albo toczyła sprawa o zajętą wierzytelność lub prawo.

3) Koszty, związane ze złożeniem oświadczenia, urząd skarbowy obowiązany jest zwrócić dłużnikowi zajętej wierzytelności lub prawa na jego żądanie.

4) Zajęcie jest dokonane z chwilą doręczenia wezwania dłużnikowi zajętej wierzytelności lub prawa.

5) Skutki zajęcia powstają, chociażby wezwanie nie było jeszcze doręczone dłużnikowi zajętej wierzytelności lub prawa, jeżeli zawiadomienie o zajęciu doręczone było jednej z osób biorących udział w akcie prawnym, dotyczącym tej wierzytelności lub prawa, a kontrahent tej osoby o tym wiedział.

§ 101. Jeżeli prawo majątkowe, które ma być zajęte, jest tego rodzaju, iż niema ściśle określonej osoby, obciążonej obowiązkiem wobec zobowiązanego, zajęcie jest dokonane z chwilą doręczenia zawiadomienia zobowiązanemu.

§ 102. Na żądanie wierzyciela urząd skarbowy sporządzi opis zajętego prawa majątkowego.

§  103.

(1) Jeżeli ma być zajęta wierzytelność, przypadająca zobowiązanemu od Skarbu Państwa lub związku samorządu terytorjalnego, albo od funduszów w ich zarządzie będących, za dłużnika wierzytelności uważa się urząd, który powołany jest do wydania polecenia wypłaty. Na żądanie wierzyciela wezwanie doręczone będzie także kasie, która ma dokonać wypłaty zobowiązanemu; kasa wstrzyma wypłatę, choćby już otrzymała polecenie wypłacenia zobowiązanemu należnej sumy.

(2) Wskazanie urzędu, który jest powołany do wydania polecenia wypłaty, i kasy, która ma dokonać wypłaty, jest obowiązkiem wierzyciela.

§ 104. Dłużnik zajętej wierzytelności lub innego prawa majątkowego, który na wezwanie urzędu skarbowego nie złoży należytego oświadczenia, odpowiada według zasad prawa cywilnego za wyrządzoną przez to wierzycielowi szkodę.

§ 105. Zajęcie sum, płatnych perjodycznie, obejmuje także wypłaty przyszłe, o ile to jest potrzebne do zaspokojenia poszukiwanej należności.

§ 106. Bez potrzeby ponownego zajęcia, zajęcie płac i innych sum, przypadających ze stosunku służbowego, obowiązuje także osobę, na którą przeszły obowiązki poprzedniego służbodawcy, o ile ta osoba o zajęciu wiedziała.

§  107.

(1) Urząd skarbowy poleci organowi egzekucyjnemu odebranie zobowiązanemu dokumentów, stanowiących dowód wierzytelności lub innego prawa majątkowego i złoży je do depozytu kasy urzędu skarbowego.

(2) Jeżeli wierzyciel zgłasza wniosek, aby odebranie odbyło się w jego obecności, urząd skarbowy zawiadomi go o terminie tej czynności. W razie niestawienia się wierzyciela czynność będzie dokonana w jego nieobecności.

§  108.

(1) Urząd skarbowy do wysokości poszukiwanej należności może z mocy zajęcia wykonać wszelkie prawa zobowiązanego celem poszukiwania zajętej sumy lub świadczenia.

(2) Zobowiązany winien udzielić urzędowi skarbowemu wszelkich wyjaśnień, potrzebnych do dochodzenia praw przeciwko dłużnikowi zajętej wierzytelności lub prawa.

§  109.

(1) Zajęcie wierzytelności i innego prawa majątkowego, związanych z posiadaniem dokumentu, odbywa się przez odebranie dokumentu zobowiązanemu lub osobie trzeciej, która zgadza się na wydanie dokumentu.

(2) Zajęcie wierzytelności lub prawa jest dokonane z chwilą spisania protokółu stwierdzającego odebranie dokumentu.

§  110.

(1) Jeżeli wierzytelność, związana z posiadaniem dokumentu, może być zaraz lub po wypowiedzeniu odebrana, urząd skarbowy dokona wypowiedzenia i podejmie poszukiwaną sumę; również dokona czynności zachowawczych z urzędu lub na wniosek wierzyciela lub zobowiązanego, jeżeli zajdzie tego potrzeba.

(2) W razie potrzeby przedsięwzięcia innych czynności celem ściągnięcia zajętej wierzytelności, urząd skarbowy może zgłosić do sądu wniosek o ustanowienie kuratora. Sąd według swego uznania może kuratorem ustanowić także wierzyciela.

(3) To samo stosuje się odpowiednio do innych praw majątkowych, związanych z posiadaniem dokumentu.

§ 111. Następne zajęcia wierzytelności lub prawa majątkowego, związanych z posiadaniem dokumentu, będą dokonywane przez protokólarne zaznaczenie na protokóle pierwszego zajęcia.

§  112.

(1) Jeżeli zajęte zostało prawo majątkowe, z mocy którego mają być wydane ruchomości zobowiązanemu, będą one wydane organowi egzekucyjnemu w miejscu, gdzie miały być wydane zobowiązanemu.

(2) Przez zajęcie prawa dokonane jest zajęcie wydanych organowi egzekucyjnemu ruchomości. Dalsza egzekucja z tych ruchomości prowadzona będzie według przepisów o egzekucji z ruchomości.

§ 113. Jeżeli zostało zajęte prawo, z mocy którego zobowiązany może żądać podziału majątku, zajęcie w stosunku do zobowiązanego obejmuje ruchomości, wierzytelności i prawa, które przy podziale mu przypadną. Jeżeli urząd skarbowy w ciągu trzech miesięcy po ukończeniu podziału nie rozpocznie egzekucji z mienia przypadłego zobowiązanemu, ruchomości, wierzytelności i prawa, do których egzekucji nie skierował, będą wolne od zajęcia.

§ 114. W razie zajęcia prawa majątkowego, gdy osoba obciążona obowiązkiem ma według wyboru zobowiązanego albo zapłacić sumę pieniężną, albo spełnić inne świadczenie, prawo wyboru przechodzi na urząd skarbowy, jeżeli zobowiązany, wezwany przez urząd skarbowy do dokonania wyboru, w ciągu tygodnia z tego prawa nie skorzysta.

§ 115. Jeżeli obowiązek dłużnika zajętej wierzytelności lub innego prawa majątkowego zależy od świadczenia wzajemnego, które ma dopełnić zobowiązany, a które polega na wydaniu rzeczy, znajdującej się w jego władaniu, urząd skarbowy poleci organowi egzekucyjnemu odebranie tej rzeczy zobowiązanemu, o ile jego obowiązek wydania rzeczy dłużnikowi zajętej wierzytelności lub prawa jest już orzeczony prawomocnym wyrokiem lub stwierdzony innym tytułem egzekucyjnym.

§ 116. Jeżeli wierzytelność lub prawo majątkowe jest zabezpieczone poręczeniem albo prawem zastawu, niewciągniętem do księgi hipotecznej, urząd skarbowy na wniosek wierzyciela zawiadomi także poręczyciela albo właściciela przedmiotu lub prawa, zastawem obciążonego, iż zajętej sumy lub świadczenia nie wolno uiścić zobowiązanemu.

§ 117. W razie zajęcia prawa majątkowego, jeżeli wykonanie praw zobowiązanego przez urząd skarbowy natrafia na znaczne trudności, sąd na wniosek urzędu skarbowego wyznaczy kuratora celem wykonania tych praw. Bliższe oznaczenie czynności kuratora należy do sądu.

§  118.

(1) Jeżeli wykonanie zajętego prawa majątkowego zobowiązanego nie doprowadza do zaspokojenia poszukiwanej należności, urząd skarbowy może zarządzić sprzedaż prawa, chyba, że sprzedaż wyrządziłaby znaczną szkodę zobowiązanemu.

(2) Do sprzedaży stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży ruchomości.

§  118a. ³⁷

1)  W razie gdy ściągnięcie zajętej wierzytelności natrafia na znaczne trudności, może nastąpić pozbycie wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności mających za przedmiot sumy płatne periodycznie (§ 105).

2) Do zbycia wierzytelności stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży ruchomości.

¹ § 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

² § 5:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.10.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³ § 10 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

⁴ § 12 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

⁵ § 13 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

⁶ § 13 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

⁷ § 13 ust. 6 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

⁸ § 13 ust. 7 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

⁹ § 13a zmieniony i według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹⁰ § 14 2 lit. b) zmieniona przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.10.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.

¹¹ § 14 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 5 lit. a) rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹² § 14 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 5 lit. b) rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹³ § 16:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.10.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹⁴ § 28 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹⁵ § 35 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹⁶ § 36 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹⁷ § 38 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹⁸ § 42 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

¹⁹ § 45 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.10.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.

²⁰ § 53¹ dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

²¹ § 55 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

²² § 55a dodany przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

²³ § 57 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

²⁴ § 58:

- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 28 stycznia 1934 r. (Dz.U.34.10.78) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lutego 1934 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

²⁵ § 61 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

²⁶ § 62 zmieniony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

²⁷ § 80 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

²⁸ § 80 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 26 października 1945 r. (Dz.U.45.50.292) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 listopada 1945 r.

²⁹ § 82 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³⁰ § 83 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³¹ § 87 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 20 lit. a) rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³² § 87 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 20 lit. b) rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³³ § 93 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 21 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³⁴ § 94 zmieniony przez § 1 pkt 22 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³⁵ § 95 zmieniony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³⁶ § 100 zmieniony przez § 1 pkt 24 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.

³⁷ § 118a dodany przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.