Postępowanie celne w związku z żeglugą powietrzną przez granicę celną Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.78.620

Akt utracił moc

Wersja od: 3 września 1931 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 2 lipca 1931 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Komunikacji, Spraw Wewnętrznych i Spraw Wojskowych o postępowaniu celnem w związku z żeglugą powietrzną przez granicę celną Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 21 rozporządzenia Ministrów: Skarbu oraz Przemysłu i Handlu z dnia 11 czerwca 1920 r. o taryfie celnej (Dz. U. R. P. Nr. 51 poz. 314), oraz art. 7 ust. 2, art. 52 - 56 i 85 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 marca 1928 r. o prawie lotniczem (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 294) zarządza się co następuje:

Przepisy ogólne.

§ 1. Przelot statków powietrznych przez granicę celną Rzeczypospolitej Polskiej może się odbywać tylko w miejscach do tego przeznaczonych i podawanych do publicznej wiadomości.

§  2.

1) W razie przekroczenia granicy celnej przez statek powietrzny w miejscu nieprzeznaczonem do tego celu organa ochrony granicy lub celne mają prawo wydania załodze statku nakazu natychmiastowego lądowania na najbliższem lotnisku paszportowo-celnem. Dalsza podróż takiego statku może być podjęta za pozwoleniem zawiadowcy portu lotniczego, wydanem za zgodą organów celnych i policyjnych lotniska paszportowo-celnego, po zbadaniu przez niob powoda nieprawidłowego przelotu. Nakaz lądowania może być wydany również w razie podejrzenia statku o przemytnictwo.

2) Przy wydawaniu nakazów lądowania organa ochrony granicy i celne powinny posługiwać się sygnałami przewidzianemi w § 21 rozporządzenia Ministra Komunikacji z, dnia 26 listopada 1928 r. o. sygnalizacji lotniczej i o lotniczych znakach naziemnych (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 1, poz. 9) W razie niezastosowania się przelatującego statku (powietrznego do wydanego przez organa ochrony granicy lub celne nakazu lądowania, organa te postępują w myśl postanowień § 5 rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 15 lipca 1929 r. (Dz. U. R. P. Nr. 56 poz. 445).

§  3.

1) Statki powietrzne, przybywające z zagranicy do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej, winny lądować, a odlatujące z tego obszaru zagranicę startować wyłącznie na wyznaczonych w tym celu lotniskach paszportowo-celnych.

2) Lotniskami paszportowo-celnemi są te lotniska, które są przeznaczone do odprawy celnej i paszportowej podróżnych, bagażów i przesyłek towarowych.

3) Wykaz lotnisk paszportowo-celnych winien być podany do publicznej wiadomości.

4) Pierwsze lotnisko paszportowo-celne na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej, na którem ląduje siatek powietrzny przybyły bezpośrednio z zagranicy, stanowi lotnisko paszportowo-celne wejściowe; lotnisko, paszportowo-celne, z którego siatek powietrzny odlatuje bezpośrednio zagranicę, stanowi lotnisko paszportowo-celne wyjściowe.

5) W wypadkach istotnej potrzeby może być dozwolone lądowanie prywatnych statków powietrznych, przybywających z zagranicy i odlot takich statków zagranicę na innych lotniskach niż wyznaczonych w tym celu lotniskach paszportowo-celnych. Pozwoleń takich na uzasadnioną prośbę zainteresowanej strony udziela wojewódzka władza administracji ogólnej, w której obrębie znajduje się lotnisko, w porozumieniu z właściwą dyrekcją ceł.

§  4.

1) Statki powietrzne, przylatujące z zagranicy oraz odlatujące zagranicę, jak również siatki powietrzne przelatujące tranzytem przez obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają odprawie celnej na ogólnej zasadzie, jeżeli zawarte w tym względzie umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.

2) Urząd celny prowadzi na lotniskach paszportowo-celnych rejestr przylotu statków powietrznych i rejestr odlotu takich statków. Przy przylocie i odlocie statków powietrznych należy odnotować w rejestrze dzień, godzinę i minuty przylotu względnie odlotu, typ statku powietrznego, jego znaki przynależności państwowej i rejestracji oraz nazwisko i miejsce zamieszkania właściciela (użytkownika) i dowódcy statku.

3) Statki powietrzne odprawiane warunkowo należy zapisywać w rejestrze odpraw warunkowych, niezależnie od zapisania ich w rejestrach przylotu i odlotu.

§ 5. Przelot statków powietrznych między granicą celną a lotniskiem paszportowo-celnem i odwrotnie winien być dokonany bez lądowania i zmiany ładunku. Postanowienie to obowiązuje również, gdy lądowanie lub odlot odbywa się na lotniskach przewidzianych w § 3 p. 5.

§  6.

1) Wyrzucanie na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej ze statku powietrznego przedmiotów nieodprawionych pod względem celnym, jak również wyrzucanie przedmiotów odprawionych już przez urząd celny do wywozu zagranicę, jest wzbronione. Wyjątek stanowią wypadki konieczności usunięcia w czasie lotu ładunku celem ratowania podróżnych i załogi.

2) O wyrzuconym z konieczności ładunku na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej dowódca statku obowiązany jest zameldować urzędowi celnemu niezwłocznie po przybyciu na wejściowe lotnisko paszportowo-celne. Dowódca statku obowiązany jest postarać się o odnalezienie wyrzuconych przesyłek w ciągu siedmiu dni od daty ich wyrzucenia i dostarczenie tych przesyłek własnemi środkami i na własny koszt urzędowi celnemu celem odprawy, lub też przedstawić władzom celnym dowód zniszczenia przesyłek (§ 23 pp. 3, 4 i 6).

§ 7. Podróżni, przybywający z zagranicy lub udający się zagranice statkami powietrznemi, korzystają z tych samych ulg, które przysługują im w myśl przepisów celnych przy przekraczaniu granicy inne-mi środkami lokomocji (koleją i t. p.).

§  8.

1) Zawiadowca portu lotniczego w siedzibie lotniska paszportowo - celnego obowiązany jest zawiadamiać urząd celny o każdym przylocie i zamierzonym odlocie statków powietrznych, które nie utrzymują regularnej komunikacji z zagranicą według ustalonego rozkładu lotów. Również zawiadowca portu lotniczego obowiązany jest zawiadamiać urząd celny o odwołaniu lotów statków powietrznych utrzymujących regularną komunikację z zagranicą oraz o opóźnieniach odlotu i przylotu statków.

2) Aż do czasu załatwienia czynności paszportowo-celnych zawiadowca portu lotniczego nie ma prawa wypuszczenia statku powietrznego z lotniska, ani też poświadczenia dziennika podróży statku.

Przylot statków powietrznych z zagranicy.

§ 9. Dowódca statku powietrznego przewożącego podróżnych, bagaże i przesyłki towarowe, obowiązany jest niezwłocznie po wylądowaniu na pierwszem lotnisku paszportowo-celnem przedstawić bez wezwania urzędowi celnemu następujące dokumenty:

a) wykaz podróżnych, zawierający: znaki przynależności państwowej i rejestracji statku powietrznego, imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i przynależność państwową dowódcy statku powietrznego i innych członków załogi; imiona i nazwiska podróżnych, ich przynależność państwową, adres stałego zamieszkania, miejsce odlotu oraz miejsce stanowiące cel podróży;

b) manifest, czyli deklarację ogólną ładunku (bagażów rejestrowanych i przesyłek towarowych), który powinien zawierać: znaki przynależności państwowej i rejestracji statku powietrznego, nazwisko, miejsce zamieszkania, przynależność państwową i numer upoważnienia (licencji) dowódcy statku, nazwy lotnisk odlotu i przeznaczenia, oznaczenie ilości dołączonych deklaracyj celnych, znaki i numery przesyłek, ilość ich i rodzaj opakowania, rodzaj towaru oraz wagę przesyłek (wzór Nr. 1). Manifest winien być potwierdzony własnoręcznym podpisem dowódcy statku niezależnie od poświadczenia przez urząd celny (§ 16). Wszelkie dopiski i przekreślenia w manifeście powinny być poświadczone przez właściwy urząd celny. W manifeście nie należy wpisywać wyrazów między wierszami, lub kilku nazw towarów w jednym wierszu. Do manifestu można dołączać potrzebną ilość arkuszy dodatkowych;

c) deklarację celną nadawcy w dwóch egzemplarzach na każdą przesyłkę towarową, która powinna zawierać: miejsce nadania i miejsce przeznaczenia przesyłki, imię, nazwisko i adres odbiorcy, znaki, numery, rodzaj opakowania i ilość paczek, wyszczególnienie zawartości przesyłki, wagę brutto i netto, kraj pochodzenia i wartość przesyłki oraz podpis i adres wysyłającego (wzór Nr. 2);

d) dziennik podróży (carnet de route) z poświadczeniem przez zagraniczny urząd celny odlotu statku;

e) pozatem dowódca powinien wskazać urzędowi celnemu wszystkie pomieszczenia i skrytki przybyłego statku powietrznego.

§  10.

1) Po wylądowaniu na lotnisku obowiązkiem dowódcy statku powietrznego jest przypilnowanie, aby nic ze statku przed przybyciem organów celnych nie było usunięte, ani też żadna z przybyłych statkiem osób nie opuściła miejsca lądowania.

2) Obowiązek dozoru nad wykonaniem powyższego postanowienia należy do właściwych organów państwowych, pełniących służbę na lotnisku.

§  11.

1) Po sprawdzeniu dokumentów przedstawionych przez dowódcę statku (§ 9) dyżurny urzędnik celny odprawia przedewszystkiem podróżnych i ich bagaże, przeprowadza rewizję statku, a następnie sprawdza przywiezione statkiem przesyłki.

2) Na wniosek podróżnych można bagaże ich przekazać celem odprawy celnej na innem lotnisku paszportowo-celnem.

3) Zgodność przesyłki z manifestem urzędnik celny poświadcza na manifeście.

4) Gdyby przy sprawdzaniu dokumentów wymienionych W § 9 były ujawnione niezgodności, urzędnik celny spisuje z dowódcą statku protokół w dwóch egzemplarzach, z których jeden egzemplarz otrzymuje dowódca statku.

§  12.

1) Wyładowane ze statku powietrznego przesyłki urząd celny przyjmuje pod dozór celny. przyczem w zależności od miejscowych warunków i uprawnień urzędu celnego, odprawia te przesyłki na lotnisku, lub też przekazuje je do magazynu właściwego urzędu celnego.

2) Przesyłki adresowane do innych lotnisk celnych mogą być przekazane do tych lotnisk celem ostatecznej odprawy (§ 21).

§ 13. Przybyłe z zagranicy statkiem powietrznym przesyłki pocztowe podlegają postępowaniu według przepisów pocztowo-celnych.

§ 14. Od dowódców prywatnych statków powietrznych, nie trudniących się przewozem podróżnych i przesyłek, nie wymaga się dokumentów wymienionych w § 9, z wyjątkiem dziennika podróży, który każdy statek prywatny powinien posiadać. Dowódca statku winien mieć w dzienniku podróży poświadczenie o odlocie, dokonane przez urząd celny zagranicznego lotniska odlotu.

Odlot statków powietrznych zagranicę.

§  15.

1) Odprawa wywozowa winna być dokonana zasadniczo na tem lotnisku paszportowo-celnem, z którego następuje odlot statku zagranicę bez zatrzymania się na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej. Przesyłki celne przeznaczone do zwrotu zagranicę z lotnisk celnych nie będących lotniskami wyjściowemi oraz przesyłki krajowe odprawione do wywozu zagranice na takich lotniskach, winny być przekazane do właściwych lotnisk wyjściowych w sposób ustalony w §§ 21 - 22.

2) Przesyłki, które mają być wywiezione zagranicę statkiem powietrznym, powinny być dostarczone do urzędu celnego w takim czasie, aby odprawa celna mogła być dokonana bez opóźnienia odlotu statku.

3) Dowódca statku powietrznego, przeznaczonego do odlotu zagranicę, powinien przedstawić urzędowi celnemu dokumenty wymienione w § 9, t. j. wykaz podróżnych i załogi statku, manifest potwierdzony przez dowódcę statku oraz deklaracje celne nadawców przesyłek towarowych, a pozatem wskazać pomieszczenia i skrytki statku powietrznego.

4) Po dokonaniu odprawy wywozowej urzędnik celny zwraca dowódcy deklaracje celne nadawcy i na dowód dokonanej odprawy poświadcza dziennik podróży statku (§ 16 p. 3). Bez wymienionego poświadczenia odlot statku zagranicę jest wzbroniony.

5) Odprawa wywozowa przesyłek pocztowych odbywa się w sposób przewidziany przepisami pocztowo-celnemi.

Poświadczenie dokumentów przez urzędy celne.

§  16.

1) Manifesty składane urzędowi celnemu przez dowódcę statku powietrznego po przylocie z zagranicy powinny być poświadczone przez zagraniczny urząd celny miejsca odlotu. O uzyskanie takiego poświadczenia winien postarać się dowódca statku przy odlocie do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej.

2) Na wniosek zainteresowanych stron urząd celny lotniska paszportowo-celnego obowiązany jest potwierdzać przy odlocie statków powietrznych manifesty, które mają być przedstawiane zagranicznym urzędom celnym, oraz potwierdzać przyjęcie pod dozór celny przesyłek, jeżeli takie potwierdzenie jest wymagane od strony przez urząd celny kraju wysyłającego.

3) W dzienniku podróży (carnet de route) w rubryce przeznaczonej dla poświadczeń urzędów celnych należy odnotować datę odprawy statku powietrznego przy przylocie i odlocie w następujący sposób:

a) Przylot dnia ...........................................

(pieczęć i podpis urzędu)

b) Odlot dnia .............................................

(pieczęć i podpis urzędu)

4) W wypadkach, gdy statek powietrzny bierze udział w zawodach międzynarodowych, a czas użyty na odprawę celną może wywrzeć wpływ na wyniki tych zawodów, urząd celny na wniosek dowódcy statku wyda mu zaświadczenie, stwierdzające czas zatrzymania statku dla dokonania odprawy celnej.

5) Przedsiębiorstwo lotnicze obowiązane jest postarać się, aby zagraniczny urząd celny odbiorczy potwierdził przyjęcie przesyłek lotniczych zwracanych z obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej zpowrotem zagranicę, oraz innych, co do których będzie potwierdzenie wymagane. Dla tego rodzaju przesyłek urząd celny sporządzi osobny dokument (wzór Nr. 3), oznaczając w nim: nazwę zagranicznego urzędu celnego, do którego przesyła się przesyłkę, znaki, numery, ilość sztuk i rodzaj opakowania przesyłki, szczegółowy opis zawartości według wyniku rewizji, wagę brutto i netto oraz ilość plomb celnych, nałożonych na każdą sztukę. Pod przytoczonym wyżej tekstem należy umieścić: nazwę miejscowości, datę oraz podpis i pieczęć urzędu celnego.

Dokument powyższy urząd celny wręcza wraz z przesyłką przedsiębiorstwu lotniczemu, które obowiązane jest zwrócić urzędowi celnemu wymieniony dokument z potwierdzeniem przyjęcia przesyłki przez zagraniczny urząd celny odbiorczy w terminie 14 dni od daty wysłania przesyłki zagranicę, jeżeli zagraniczny urząd celny odbiorczy znajduje się w Europie, lub w terminie 30 dni, jeżeli odbiorczy urząd celny znajduje się poza obszarem Europy. W wypadku, gdy zwrotowi zagranicę podlega przesyłka przed zgłoszeniem jej do odprawy celnej przywozowej, zawartość przesyłki takiej należy sprawdzić z deklaracją pierwotną bez spisywania wyniku rewizji, a następnie sporządzić dokument jak wskazano wyżej w dwóch egzemplarzach, z których jeden pozostaje dla kontroli w urzędzie celnym, drugi zaś wydaje się przedsiębiorstwu lotniczemu celem uzyskania na nim potwierdzenia zagranicznego urzędu celnego.

Przyjęcie przesyłki do wywozu zagranicę przedsiębiorstwo powinno pokwitować:

a) na dokumencie celnym, jeżeli przesyłka była zrewidowana,

b) jeżeli zaś przesyłkę zwraca się zagranicę przed dokonaniem rewizji celnej - na egzemplarzu dokumentu wzór Nr. 3, który pozostaje w urzędzie celnym.

6) Jeżeli przedsiębiorstwo lotnicze nie przedstawi w ustalonym terminie potwierdzenia odbioru przesyłki przez zagraniczny urząd celny, co do której jest wymagane takie potwierdzenie, należy od przedsiębiorstwa lotniczego ściągnąć niezwłocznie należności celne i inne przypadające od zwrotnej przesyłki nieoclonej. W wypadkach nieprzedstawienia przez przedsiębiorstwo lotnicze wymaganego potwierdzenia odbioru przez zagraniczny urząd celny przesyłki, kiera zezwolono wywieźć zagranicę za zwrotem cła, należności tych nie zwraca się.

Zabezpieczenie celne.

§  17.

1) Zagraniczne statki powietrzne, należące do osób przybywających do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej na czasowy pobyt, podlegają odprawie warunkowej za zabezpieczeniem cenem. Pozostawanie w kraju warunkowo odprawionych statków powietrznych nie może trwać dłużej niż jeden rok.

2) Należności celne przypadające od statku powietrznego ustala się według wagi własnej statku, określonej w dzienniku podróży.

3) Wolne są od zabezpieczenia celnego:

a) zagraniczne statki powietrzne, utrzymujące regularną komunikacje lotniczą na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej na zasadzie umowy międzynarodowej lub osobnej koncesji wydanej przez Rząd Polski, jeżeli dla tych wypadków zwolnienie od zabezpieczenia celnego zostało przewidziane;

b) zagraniczne statki wojskowe (§ 20);

c) statki zagraniczne, które mają zezwolony tranzytowy przelot przez obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej z obowiązkiem lądowania na jednem z lotnisk paszportowo-celnych i pozostające w tym czasie pod dozorem celnym;

d) zagraniczne statki celne i policyjne, przybywające za pozwoleniem Rządu Polskiego;

e) zagraniczne statki odprawiane na podstawie międzynarodowych książeczek z granicznemi przepustkami lotniczemi (carnet de passages en douanes) (§ 27);

f) zagraniczne statki, na które Ambasady i Poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej wydały tryptyki lotnicze (§ 43 - 45).

§ 18. Pobrane od statków powietrznych zabezpieczenie celne urzędy celne zwracają w myśl §§ 54 - 55 instrukcji rachunkowo-kasowej dla władz i urzędów celnych po przedstawieniu przez stronę zaświadczenia zagranicznego urzędu celnego o znajdowaniu się statku poza obszarem celnym Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 19. Dla statków krajowych, udających się zagranicę, dziennik podróży poświadczony przy odlocie przez urząd celny stanowi dokument, na którego podstawie zwalnia się od cła wspomniane statki przy powrotnym przylocie do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli nieprzerwany pobyt zagranicą statku nie przekracza jednego roku.

Statki powietrzne wojskowe.

§  20.

1) Od statków powietrznych wojskowych zagranicznych i polskich nie wymaga się dla odprawy celnej żadnych dokumentów.

2) Przybywające do Polski zagraniczne statki powietrzne wojskowe mogą poza lotniskami wymienionemi w § 3 lądować również w portach lotniczych wojskowych i odlatywać z tych portów.

3) W wypadku gdy zagraniczne wojskowe statki powietrzne mają lądować w wojskowym porcie lotniczym, komendant wojskowego portu lotniczego obowiązany jest zawczasu zawiadomić właściwy urząd celny o dniu i przypuszczalnej porze przylotu statków wojskowych, który to urząd wydeleguje urzędnika celnego dla dokonania odprawy celnej.

4) Przybyłe statkiem powietrznym wojskowym osoby, nie korzystające z prawa eksterytorjalności i przywilejów dyplomatycznych, podlegają odprawie celnej na ogólnej zasadzie.

5) Jeżeli statki wojskowe powracają z wojskowego portu lotniczego zagranicę bez zmiany ładunku, komendant portu wydaje im pozwolenie odlotu bez dozoru celnego. W tym wypadku komendant portu powinien zawiadomić o dacie odlotu statków właściwy urząd celny z zaznaczeniem, że omawiane statki powietrzne odleciały bez zmiany ładunku.

6) Polskie statki wojskowe mogą odlatywać zagranicę z wojskowego portu lotniczego bez dozoru celnego, jeżeli nie zabierają ze sobą przedmiotów podlegających cłu wywozowemu, lub też przedmiotów zabronionych do wywozu. Komendant wojskowego portu lotniczego powinien zawiadomić o odlocie statków właściwy urząd celny.

7) Powracające z zagranicy polskie statki wojskowe mogą lądować w wojskowym porcie lotniczym. O dniu i przypuszczalnej porze zapowiedzianego powrotu z zagranicy polskich statków wojskowych komendant wojskowego portu lotniczego powinien zawiadomić właściwy urząd celny, który wydeleguje urzędnika celnego dla dokonania odprawy celnej.

Przekazywanie przesyłek lotniczych.

§  21.

1) Jeżeli przywiezione z zagranicy statkiem powietrznym przesyłki celne są adresowane dla osób zamieszkałych w obrębie innych lotnisk celnych, przesyłki takie mogą być przekazane z wejściowego lotniska celnego do lotnisk celnych właściwych dla adresatów przesyłek.

2) Przewóz przekazowych przesyłek celnych może być dokonywany tylko przez przedsiębiorstwa lotnicze koncesjonowane, utrzymujące regularną komunikację.

3) Jeżeli w przewozie danych przekazowych przesyłek celnych uczestniczy więcej niż jedno przedsiębiorstwo lotnicze, winny one złożyć dokument solidarnej odpowiedzialności wobec zarządu ceł za przewożone przesyłki.

4) Przewóz przekazowych przesyłek celnych powinien odbywać się pod zamknięciem celnem w osobnych pomieszczeniach statku lub w workach bez szwów z odpowiedniem urządzeniem dla nakładania zamknięć celnych. Na workach takich winna być oznaczona firma przedsiębiorstwa lotniczego i numer kolejny worka.

5) Przedmioty, które ze względu na swą objętość nie mogłyby być umieszczone w worku lub osobnem zamkniętem pomieszczeniu, urząd celny może zezwolić przewieźć statkiem osobno po odpowiedniem oplombowaniu przedmiotów, jeżeli przewóz ich w takim stanie wyklucza możność popełnienia nadużyć.

6) Na przesyłki przeznaczone do przekazania do innego lotniska celnego winien być sporządzony przez przedsiębiorstwo lotnicze manifest w trzech identycznych egzemplarzach według wzoru Nr. 1, obejmujący wyłącznie przesyłki przekazane do danego urzędu celnego.

W manifeście takim, niezależnie od wyszczególnienia przekazanych przesyłek w myśl postanowień § 9 p. b, należy oznaczyć w rubryce "Uwagi", w jaki sposób zostały umieszczone przekazane przesyłki na statku powietrznym (w bagażniku, w worku, lub w przedziale ogólnym) oraz oznaczyć miejsce i ilość nałożonych plomb celnych. Jeżeli przesyłki są przewożone w worku, należy oznaczyć w manifeście firmę i numer worka.

Pozatem manifest sporządzony na przekazane przesyłki powinien zawierać wniosek pełnomocnika przedsiębiorstwa o przekazanie przesyłek i zobowiązanie tegoż dostarczenia ich w stanie niezmienionym i w ustalonym terminie właściwemu urzędowi celnemu odbiorczemu. Wniosek i zobowiązanie winny być wpisane do manifestu odręcznie lub zapomocą wyciśnięcia stempla o następującem brzmieniu:

"Niżej podpisany pełnomocnik przedsiębiorstwa lotniczego

(nazwa) ........................ zgłasza wniosek o przekazanie

wymienionych w manifeście przesyłek do urzędu celnego na

lotnisku w ............................ Jednocześnie stwierdza

zgodność tych przesyłek z manifestem i obowiązuje się

dostarczyć je wymienionemu urzędowi celnemu w stanie

niezmienionym i w terminie ustalonym przepisami.

................ dn. ..................

podpis pełnomocnika i pieczątka

przedsiębiorstwa.

7) Po sprawdzeniu manifestu przekazowego z przesyłkami i potwierdzeniu tegoż, urząd celny nadawczy przesyła urzędowi celnemu odbiorczemu, w oddzielnej kopercie dwa egzemplarze manifestu wraz z deklaracjami nadawcy i innemi dokumentami celnemi. Dowódca statku obowiązany jest przyjąć kopertę taką za pokwitowaniem i doręczyć ją urzędowi celnemu według adresu.

8) Potwierdzenie przez urząd celny nadawczy na manifeście zgodności przekazanych przesyłek, oraz potwierdzenie przez urząd celny odbiorczy przybycia przesyłek, jak również i inne manipulacje wewnętrzne urzędu celnego z manifestami odbywają się w sposób ustalony przy przekazywaniu przesyłek celnych kolejami za listami przekazowemi.

§  22.

1) Przyjęte do przewozu przesyłki i koperty z dokumentami wymienione w p. 7 § 21 przedsiębiorstwo obowiązane jest dostarczyć urzędowi celnemu odbiorczemu w stanie nienaruszonym własnemi środkami niezwłocznie po wylądowaniu statku powietrznego na lotnisku.

2) Miejsce i sposób przyjęcia przez urząd celny odbiorczy dostawionych przez przedsiębiorstwo lotnicze przesyłek przekazowych i kopert z dokumentami (§ 21 p. 7), ustali dyrekcja ceł w porozumieniu z przedsiębiorstwem lotniczem w zależności od lokalnych warunków.

3) Jeżeli urząd celny odbiorczy nie potwierdzi urzędowi celnemu nadawczemu przybycia przekazanych przesyłek w ciągu siedmiu dni od daty przekazania, nadawczy urząd celny porozumie się w drodze korespondencji z urzędem celnym odbiorczym. Gdy urząd celny odbiorczy doniesie, że przesyłek nie dostawiono, urząd celny nadawczy ściągnie przypadające należności celne i inne od przedsiębiorstwa, które przyjęło do przewozu przekazane przesyłki.

Ochrona lotniczych przesyłek celnych i odpowiedzialność za nie.

§  23.

1) Obowiązek ochrony lotniczych przesyłek celnych przyjętych do przewozu przez przedsiębiorstwa lotnicze oraz odpowiedzialność za całość ich wobec Skarbu Państwa ciąży na tych przedsiębiorstwach.

2) Obowiązek ochrony lotniczych przesyłek celnych, złożonych w magazynie celnym i odpowiedzialność za całość ich wobec Skarbu Państwa ciąży na przedsiębiorstwie eksploatującem magazyn. Magazyn taki pozostaje pod wspólnem zamknięciem celnem urzędu celnego i przedsiębiorstwa.

3) W razie niedostarczenia przez przedsiębiorstwo lotnicze przy przylocie z zagranicy przesyłek celnych, wymienionych w manifeście i deklaracjach celnych, jak również przesyłek celnych przekazanych do innych lotnisk celnych lub przesyłek celnych przyjętych do przewozu w innych wypadkach, przedsiębiorstwo obowiązane jest uiścić od takich przesyłek należności celne i inne w ciągu siedmiu dni od daty doręczenia wezwania urzędu celnego.

4) Należności celne i inne przypadające od przesyłek lotniczych oblicza urząd celny według najwyższej stawki tej grupy taryfy celnej, do której może być zaliczona niedostarczona przesyłka i według wagi surowej przesyłki. Na odwołanie przedsiębiorstwa lotniczego, wniesione do dyrekcji ceł w terminie 30 dni od daty doręczenia wezwania urzędu celnego, dyrekcja ceł może zarządzić obliczenie należności celnych i innych według deklaracji celnej nadawcy, jeżeli deklaracja będzie uznana za wiarygodną i zawiera dane umożliwiające ścisłe określenie przypadających od przesyłki należności celnych.

Należności celne od przesyłek zrewidowanych przez urząd celny ściąga się według wyniku rewizji.

5) Jeżeli w związku z niedostarczeniem przesyłki celnej będą ujawnione cechy przestępstwa karno-skarbowego, wdraża się przeciwko winnym postępowanie karne skarbowe.

6) Jeżeli z powodu wypadku przewożone przesyłki nieoclone zostały zniszczone, dyrekcja ceł, na wniosek przedsiębiorstwa lotniczego, umarza od takich przesyłek należności celne i wewnętrzne na zasadzie dokumentów stwierdzających niezbicie zniszczenie przesyłek.

Materjały pędne, smary i części zamienna dla statków powietrznych.

§  24.

1) Materjały pędne i smary, znajdujące się na statkach powietrznych przy przylocie do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej, wolne są od należności celnych i innych, jednakże w ilości nie przewyższającej zapasu potrzebnego do zakończenia podroży, wskazanej w dzienniku podróży.

2) Sprowadzone z zagranicy silniki i części zamienne w celu naprawy uszkodzonego zagranicznego statku powietrznego, znajdującego się na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej, urząd celny odprawi warunkowo za zabezpieczeniem celnem i zwolni je ostatecznie od cła po stwierdzeniu, że sprowadzone z zagranicy silniki i części zamienne zostały wbudowane do statku, a uszkodzone silniki i części zostały wywiezione pod dozorem celnym zagranicę, lub też poci takimż dozorem zniszczone.

3) Zwolnienie od cła wymienione w p. 1 i 2 stosuje się do statków powietrznych, należących do tych państw, w których polskie statki korzystają z tych samych uprawnień.

§  25.

1) Jeżeli w czasie pobytu polskich statków powietrznych zagranicą zajdzie potrzeba naprawy statku i w tym celu nabycia tam i wbudowania do tych statków silników lub części zamiennych, dowódca statku obowiązany jest po przylocie do kraju zgłosić urzędowi celnemu na lotnisku wejściowem wymienione wyżej silniki i części zamienne i poddać je przywozowej odprawie celnej.

2) W razie wysłania z obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej zagranice silników i części zamiennych z wolnego obrotu dla znajdującego się tam polskiego statku powietrznego, należy silniki takie i części zamienne odprawić na wniosek strony warunkowo, celem zwolnienia od cła przy powrotnym przywozie wymienionych wyżej silników i części zamiennych wysianych zagranicę oraz tych, które zostały zdjęte ze statku zagranicą.

Przymusowe lądowanie statków powietrznych.

§  26.

1) Dowódca statku powietrznego, przybywającego z zagranicy i zmuszonego względami bezpieczeństwa do lądowania przed dokonaniem przylotowej odprawy paszportowo-celnej, obowiązany jest niezwłocznie po wylądowaniu zawiadomić o tem najbliższy urząd celny, a w razie trudności zawiadomienia urzędu celnego - najbliższe organa skarbowe lub ochrony granicy celnej, albo policyjne względnie miejscowy zarząd gminy, który w tym wypadku obowiązany Jest zawiadomić o przymusowem lądowaniu statku najbliższy z wymienionych wyżej organów państwowych.

Do czaru przybycia przedstawiciela jednego z wymienionych organów państwowych lub miejscowego zarządu gminy, dowódca statku obowiązany jest przypilnować, aby żadna z przybyłych statkiem osób nie oddaliła się od statku, ani też nic ze statku nie było zabrane, z wyjątkiem pożywienia i rzeczy osobistego użytku potrzebnych w tym czasie dla podróżnych i załogi.

2) Jeżeli z powodu nieprzezwyciężonych trudności dowódca statku nie mógł zawiadomić o przymusowem lądowaniu wymienionych w p. 1 organów rządowych lub zarządu gminy, a stan statku i inne okoliczności pozwoliły mu na niezwłoczny dalszy lot, to po przybyciu na najbliższe lotnisko paszportowo-celne dowódca statku obowiązany jest zameldować tam organom celnym i policyjnym o przyczynach przymusowego lądowania oraz wyjaśnić okoliczności, które uniemożliwiły mu zawiadomienie organów urzędowych względnie zarządu gminy o przymusowem lądowaniu.

3) Przybyłe do miejsca przymusowego lądowania statku powietrznego organa celne, skarbowe lub policyjne są uprawnione do zrewidowania statku i dokumentów przewozowych oraz, sprawdzenia spisu podróżnych, załogi i ładunku statku. Również są uprawnione do wzięcia statku powietrznego pod dozór, a ładunku na tymczasowe przechowanie i wydanie zarządzeń, jakie uznają w danym wypadku za potrzebne.

4) Jeżeli przyczyny uniemożliwiające dalszy lot statku powietrznego ustaną, a ze strony organów urzędowych nie będzie przeszkód do zezwolenia na odlot statku, winny one odnotować w dzienniku podróży miejsce i datę przymusowego lądowania i oznaczyć w nim jednocześnie lotnisko paszportowo-celne, na którem statek powietrzny obowiązany jest wylądować celem wyjaśnienia przez organa celne i policyjne lotniska paszportowo-celnego powodów przymusowego lądowania. Gdy statek powietrzny jest obowiązany do lądowania w czasie tranzytowego przelotu na jednem z lotnisk paszportowo-celnych, należy wyznaczyć mu do lądowania to samo lotnisko, jeżeli zaś zwolniony jest od takiego obowiązku, - wyznaczyć mu najbliższe lotnisko paszportowo - celne, znajdujące się na linji przelotu statku.

5) W wypadku, gdy stan statku lub inne przyczyny nie pozwalają na dalszy lot, należy stosować się do następujących postanowień:

a) gdy do uszkodzonego statku przybędzie przedstawiciel jednego z organów wymienionych w p. 3, powinien zrewidować i zwolnić rzeczy, stanowiące osobisty bagaż podróżnych z zachowaniem przepisów o odprawie bagażów i przesyłek, przewożonych przez osoby korzystające z prawa eksterytorjalności i przywilejów dyplomatycznych, sprawdzić dokumenty podróży osób przybyłych statkiem i odnotować w tych dokumentach miejsce i datę przymusowego lądowania. Wymienionym osobom należy ułatwić kontynuowanie dalszej podróży;

b) co się tyczy przesyłek znajdujących się na statku, powinny być one wzięte pod dozór i dostawione do jednego z urzędów celnych, celem dokonania odprawy celnej przywozowej tych przesyłek bądź przekazania ich do właściwego urzędu celnego lub też wysłania pod dozorem celnym zagranicę.

6) Jeżeli statek powietrzny był odprawiony do odlotu zagranicę, a następnie zmuszony względami bezpieczeństwa do lądowania przed przekroczeniem granicy celnej Rzeczypospolitej Polskiej, dowódca statku obowiązany jest niezwłocznie zawiadomić o tem najbliższy urząd celny, a w razie trudności zawiadomienia urzędu celnego - najbliższe organa: skarbowe, lub ochrony granicy celnej, albo policyjne, względnie miejscowy zarząd gminy, który w tym wypadku obowiązany jest zawiadomić o przymusowem lądowaniu statku najbliższy z wymienionych wyżej organów państwowych.

Do czasu przybycia przedstawiciela jednego z wymienionych organów państwowych lub miejscowego zarządu gminy, dowódca statku obowiązany jest przypilnować, aby żadna z osób znajdujących się na statku nie oddaliła się od statku, ani też nic ze statku nie było zabrane, z wyjątkiem pożywienia i rzeczy osobistego użytku potrzebnych w tym czasie dla podróżnych i załogi.

7) Gdy przeszkody uniemożliwiające dalszy lot statku powietrznego ustaną a przybyłe organa urzędowe nie maja podejrzeń co do zmiany osób, bagażów i przesyłek odprawionych przez urząd celny wyjściowy, mogą zezwolić na dalszy lot statku po odnotowaniu w dzienniku podróży miejsca i daty przymusowego lądowania. W razie uzasadnionych podejrzeń co do zmiany osób lub ładunku należy zarządzić powrót statku powietrznego do lotniska paszportowo-celnego, na którem statek był odprawiony, a jeżeli to lotnisko jest zbyt oddalone od miejsca lądowania, - do najbliższego lotniska paszportowo-celnego. Zarządzenie co cło powrotu statku do sprawdzenia na lotnisko paszportowo-celne należy odnotować w dzienniku podróży.

8) W wypadku, gdy stan statku lub inne przyczyny nie pozwalają na dalszy lot, należy odnotować w dzienniku podróży miejsce i datę przymusowego lądowania, oraz takie same daty w dokumentach 'podróży osób przybyłych statkiem, poczem zwolnić te osoby wraz z ich bagażem, a przesyłki zabezpieczyć, celem odesłania do ponownej odprawy wywozowej w jednym z urzędów celnych.

9) Znajdujące się na statku powietrznym przesyłki pocztowe powinny być w wypadkach przewidzianych w punktach 5 i 8 dostarczone do najbliższego urzędu pocztowego, ten zaś obowiązany jest wymienione przesyłki skierować niezwłocznie zwykłą drogą do właściwego urzędu wymiany (pocztowo-celnego).

10) Jeżeli z powodu nieprzezwyciężonych trudności dowódca statku powietrznego nie mógł zawiadomić o przymusowem lądowaniu wymienionych w p. 6 organów rządowych lub zarządu gminy, a stan statku i inne okoliczności pozwoliły na niezwłoczny odlot z miejsca przymusowego lądowania, dowódca statku obowiązany jest powrócić na najbliższe lotnisko paszportowo-celne na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, celem wyjaśnienia okoliczności przymusowego lądowania i uzyskania zezwolenia na odlot zagranicę.

Władze celne i policyjne mogą poddać taki statek ponownej odprawie.

11) Przyjmowanie na statek powietrzny, lądujący przymusowo, innych osób i przesyłek poza temi, które były na statku w czasie lądowania, jest wzbronione, z wyjątkiem wypadków, gdy zachodzi potrzeba zmiany członków załogi. Zmiana taka winna być przez organa urzędowe odnotowana w dzienniku podróży statku powietrznego.

12) Przeciwko dowódcom statków powietrznych przylatujących z zagranicy, lub odlatujących zagranicę, którzy lądując przymusowo nie zastosują się do postanowień zawartych w punktach 1, 2, 6, 10 i 11 niniejszego paragrafu, wdraża się postępowanie karne skarbowe.

13) Koszta wszelkie, związane z delegowaniem urzędników do przymusowo lądujących statków powietrznych, należących do przedsiębiorstw lotniczych, jak również koszta związane z transportem przesyłek z takich statków do urzędów, ponoszą przedsiębiorstwa lotnicze. Przy przymusowem lądowaniu innego rodzaju statków powietrznych koszta związane z delegowaniem urzędników do miejsca przymusowego lądowania należy pobierać tylko w tym wypadku, jeżeli lądujący przymusowo statek powietrzny jest zarejestrowany w państwie, które w analogicznych wypadkach pobiera opłaty od polskich statków powietrznych.

14) Jeżeli z przyczyn atmosferycznych lub innych statek powietrzny odprawiony do odlotu jest zmuszony zawrócić z drogi na lotnisko paszportowe-celne, dowódca statku obowiązany jest niezwłocznie po wylądowaniu zameldować o tem urzędowi celnemu i organom policji. Statek taki może być poddany ponownemu sprawdzeniu.

Odprawa celna statków powietrznych na podstawie międzynarodowych książeczek z lotniczemi przepustkami granicznemi (carnet de psssages en douanes).

§  27.

1) Międzynarodowe książeczki z lotniczemi przepustkami granicznemi (carnet de passages en douanes), wystawione przez zagraniczne kluby lotnicze, należące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego (Fédération Aéronautique Internationale) w Paryżu, będą przez urzędy celne na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej honorowane, jeżeli polski klub lotniczy, należący do powyższego Międzynarodowego Związku Aeronautycznego i upoważniony w drodze osobnego rozporządzenia przez Ministra Skarbu, złoży gwarancje za należności celne i inne, jakieby przypadły od wprowadzonych na podstawie wyżej wymienionych książeczek z lotniczemi przepustkami granicznemi statków powietrznych.

2) Upoważniony polski klub lotniczy obowiązują w tym wypadku następujące warunki:

a) Polski klub lotniczy przyjmuje całkowitą odpowiedzialność za wszelkie należności celne i inne, jakie przypadłyby Skarbowi Państwa od statków powietrznych, wprowadzonych do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi, wydanemi przez ten klub oraz inne kluby lotnicze należące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego w Paryżu. W związku z powyższem polski klub lotniczy składa Ministerstwu Skarbu odpowiednią gwarancję, o której mowa w p. 1 niniejszego paragrafu.

b) Należności celne i inne, przypadające od statków powietrznych wprowadzonych na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi i niewywiezionych zpowrotem zagranicę w ustalonym terminie, polski klub lotniczy obowiązany jest uiścić w ciągu 30 dni od daty wezwania urzędu celnego.

§  28.

1) Statki powietrzne wprowadzone do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi nie mogą być na tym obszarze pozbywane, oddawane na skład, wystawy lub używane do wykonywania przewozów zarobkowych.

2) Z przepustek lotniczych zwalniających statki powietrzne od kaucji celnej nie mogą korzystać na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej osoby stale zamieszkałe na tym obszarze, z wyjątkiem obywateli państw obcych, korzystających z immunitetów dyplomatycznych.

§ 29. Książeczki z przepustkami lotniczemi, wydawane przez kluby lotnicze nienależące do Międzynarodowego Związku Aeronautycznego w Paryżu (Fédération Aéronautique Internationale), nie będą przez urzędy celne na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej honorowane.

§  30.

1) Książeczki z lotniczemi przepustkami granicznemi są drukowane w języku francuskim. Ważniejsze ustępy tekstu książeczki przytacza się poniżej:

a) zewnętrzna strona okładki (wzór Nr. 4-a) zawiera francuską nazwę Międzynarodowego Związku Aeronautycznego w Paryżu (Fédération Aéronautique Internationale), numer książeczki, termin ważności jej, nazwę klubu lotniczego, który wydał książeczkę, nazwisko i miejsce zamieszkania osoby, której wydano książeczkę, wykaz krajów, w których książeczka jest ważna i t. p.,

b) wewnętrzna strona okładki (wzór Nr. 4-b) zawiera opis statku, znaki przynależności państwowej i rejestracji, wagę próżnego statku, wykaz części zapasowych, narzędzi pokładowych, podpisy właściciela książeczki, Sekretarza Generalnego Międzynarodowego Związku Aeronautycznego i członka zarządu klubu lotniczego, który wydał książeczkę.

2) Książeczka zawiera pewną ilość przepustek parzystych i nieparzystych, przyczem nieparzyste przepustki, począwszy od numeru 3, są dublowane (np. 3 i 3 bis).

3) Przepustka Nr. 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego kraju macierzystego, który zatrzymuje ją przy odprawie odlotowej statku po uprzedniem potwierdzeniu odlotu na przepustce i jej grzbiecie, pozostałe zaś przepustki są przeznaczone dla manipulacji urzędów celnych tych państw, do których statek leci.

4) Odcinki parzyste przepustek (volet d'entrée), począwszy od Nr. 2 przepustki (wzór Nr. 4-c), są przeznaczone do kontroli przylotu statku powietrznego z zagranicy, odcinki zaś nieparzyste przepustek (volet de départ), począwszy od Nr. 3 (wzór Nr. 4-d), są przeznaczone do kontroli odlotu statku. Na odcinkach nieparzystych, oznaczonych wyrazem "bis" (volet de sortie) urzędy celne wejściowe państw obcych potwierdzają przybycie statków urzędom celnym wyjściowym tych państw, z których statki odleciały zagranicę.

§  31.

1) Książeczka z lotniczemi przepustkami granicznemi jest ważna na jeden rok od daty wystawienia i upoważnia właściciela jej do wprowadzenia do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej statku powietrznego z należacemi do statku przyrządami bez osobnego zabezpieczenia celnego pod warunkiem powrotnego wyprowadzenia statku zagranicę przed upływem terminu ważności książeczki, po uprzedniem dokonaniu odprawy celnej odlotowej.

2) Książeczka służy do wielokrotnych przylotów i odlotów w terminie ważności książeczki.

3) W przypadkach, zasługujących na uwzględnienie, dyrekcje ceł na wniosek upoważnionego polskiego klubu lotniczego mogą przedłużyć o 30 dni termin odlotu zagranicę statków powietrznych, wprowadzonych na podstawie książeczek z przepustkami lotniczemi. Przedłużenie terminu odlotu należy poświadczyć podpisem i pieczęcią urzędowa u dołu właściwej przepustki nieparzystej i zawiadomić o tem urząd celny wejściowy.

§  32.

1) Ustala się następujący sposób postępowania przy odprawie statków powietrznych, wprowadzonych do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej za lotniczemi przepustkami granicznemi:

a) przy odprawie przylotowej statku powietrznego urząd celny na wejściowem lotnisku paszportowo-celnem sprawdza, czy przybyły statek powietrzny odpowiada danym zawartym na okładce książeczki z lotniczemi przepustkami granicznemi i w odcinku, który ma być wypełniony, poczerń wypełnia parzysty odcinek (volet d'entrée) w następujący sposób: w wierszu oznaczonym liczbą 2 wpisuje pozycję swego rejestru, w wierszu 4 - termin ważności przepustki, w wierszu 27 - nazwę kraju, z którego statek powietrzny przyleciał, w wierszu 28 - datę przylotu, w wierszu 29 - nazwę wejściowego urzędu celnego, w wierszu 30 - winna być wyciśnięta pieczęć urzędu celnego i umieszczony podpis urzędnika celnego, dokonywującego odprawy celnej;

b) grzbiet odcinka (souche d'entrée) wypełnia urząd celny w sposób analogiczny, a mianowicie: w wierszu 2 oznacza kraj, z którego statek powietrzny przyleciał, w wierszu 3-datę przylotu, w wierszu 4 - nazwę wejściowego urzędu celnego, w wierszu 8 - pozycje rejestru; tutaj również winna być wyciśnięta pieczęć urzędu celnego i umieszczony podpis urzędnika celnego. Pozatem w następnym odcinku nieparzystym (volet de départ) wejściowy urząd celny wpisuje w wierszu 2 nazwę urzędu celnego i pozycję rejestru, a w wierszu 4 - termin ważności przepustki.

2) Wypełniony odcinek parzysty urząd celny zatrzymuje celem kontroli odlotu statku powietrznego zagranicę we właściwym terminie.

§  33.

1) Przybycie statku powietrznego do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie książeczki z lotniczemi przepustkami granicznemi winno być potwierdzone zapomocą przepustki nieparzystej "bis" wyjściowemu urzędowi celnemu tego państwa, z którego statek powietrzny przybył.

2) Jeżeli statek został odprawiony na podstawie przepustki parzystej Nr. 2, oznacza to, że przybył on bezpośrednio z kraju macierzystego. W tym wypadku urząd celny wejściowy potwierdza przybycie statku na grzbiecie przepustki Nr. 1, wpisując w nim datę przybycia, nazwę urzędu celnego i pozycję rejestru. Adnotację taka należy poświadczyć pieczęcią urzędu celnego i podpisem urzędnika. Jeżeli urząd celny odprawia statek za przepustką parzystą o numeracji wyższej niż 2, to przybycie statku do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej należy potwierdzić zagranicznemu urzędowi celnemu wyjściowemu na odcinku nieparzystym "bis" (volet de sortie), pozostawionym przez wymieniony urząd celny w książeczce i znajdującym się w niej bezpośrednio przed parzystą przepustką, użytą do odprawy celnej wejściowej.

3) Na wymienionym wyżej odcinku "bis" wejściowy urząd celny wpisze: w wierszu 28 po polsku i francusku wyrazy: Obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej - Le territoire douanier de la République de Pologne (odręcznie lub zapomocą wyciśnięcia stempla), w wierszu 29 - datę przylotu, w wierszu 30-nazwę wejściowego urzędu celnego, w wierszu zaś 31 należy umieścić pieczęć urzędu celnego i podpis urzędnika celnego. Jednocześnie urząd celny wypełnia grzbiet tego odcinka, wpisując w wierszu 3 po polsku i francusku: Obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej - Le territoire douanier de la République de Pologne, w wierszu 4 - datę przylotu, w wierszu 5 - nazwę urzędu celnego wejściowego, w wierszu zaś 9 - należy umieścić pieczęć urzędu celnego i podpis urzędnika.

Wypełniony odcinek nieparzysty "bis" urząd celny wejściowy zatrzyma i niezwłocznie zwróci listem poleconym zagranicznemu urzędowi celnemu wyjściowemu, wymienionemu w wierszu 2 odcinka.

4) Jeżeli w wierszu 2 odcinka zagraniczny urząd celny wyjściowy nie będzie wskazany, należy zwrócić odcinek według danych umieszczonych w wierszu 4 grzbietu nieparzystego odcinka (souche de depart) oznaczonego tym samym numerem, jak odcinek "bis".

5) Koszta przesłania zagranicznemu urzędowi celnemu potwierdzonego odcinka "bis" ponosi właściciel książeczki.

§ 34. Po dokonaniu czynności wymienionych w §§ 32 i 33 urząd celny wejściowy zwraca książeczkę z lotniczemi przepustkami granicznemi jej właścicielowi.

§ 35. Statek powietrzny może być przepuszczony do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie książeczki z lotniczemi przepustkami również i w tym wypadku, gdy został wprowadzony do obszaru celnego przy pomocy środków transportowych.

§  36.

1) Przy odlocie statku powietrznego zagranicę urząd celny na lotnisku odlotowem sprawdza dane wymienione na okładce książeczki i odcinkach przepustek, które ma wypełnić, poczem wypełnia odcinek nieparzysty (volet de départ), wpisując w wierszu 27 - po polsku i po francusku wyrazy: Obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej - Le territoire douanier de la République de Pologne, w wierszu 28 - datę odlotu, w wierszu 29 - nazwę urzędu celnego wyjściowego i pozycję rejestru, w wierszu zaś 30 winna być wyciśnięta pieczęć urzędu celnego i podpis urzędnika. Na grzbiecie tego odcinka (souche de départ) należy wpisać: w wierszu 2 po polsku i po francusku wyrazy: Obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej - Le territoire douanier de la République de Pologne, w wierszu 3 - datę odlotu, w wierszu 4 - nazwę urzędu celnego wyjściowego, w wierszu zaś 8 - należy wpisać pozycję rejestru oraz wycisnąć pieczęć urzędu celnego i umieścić podpis urzędnika celnego.

2) Wymieniony wyżej odcinek nieparzysty należy oderwać i pozostawić w aktach urzędu celnego dla dalszej kontroli.

3) W odcinku nieparzystym "bis" (volet de sortie), który pozostaje w książeczce, należy wpisać W wierszu 2 - nazwę wyjściowego urzędu celnego i pozycję rejestru, w wierszu zaś 27 - po polsku i po francusku wyrazy: Obszar celny Rzeczypospolitej Polskiej - Le territoire douanier de la République de Pologne. Wyrazy wpisane w wierszu 27 należy również wpisać w wierszu 2 grzbietu tego odcinka (souche de sortie).

4. Po wykonaniu czynności wymienionych w punktach 1, 2, 3 książeczkę zwraca się jej właścicielowi.

5. Poświadczony przez urząd celny zagranicznego lotniska wejściowego nieparzysty odcinek "bis" (volet de sortie) winien być zwrócony w ciągu 14 dni od daty odlotu temu urzędowi celnemu na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej, który odprawił statek przy odlocie (3).

6. Otrzymany odcinek z poświadczeniem zagranicznego urzędu celnego należy niezwłocznie przesłać urzędowi celnemu wejściowemu, jako dowód faktycznego odlotu statku zagranicę. Datę odesłania odcinka "bis" należy odnotować na odcinku z tym samym numerem pozostającym w aktach urzędu celnego wyjściowego (2).

7. Jeżeliby siatek powietrzny po odprawie celnej i odlocie z lotniska wyjściowego uległ przed przekroczeniem granicy celnej uszkodzeniu w stopniu zmuszającym do wywozu statku zagranicę przy pomocy środków transportowych, graniczny urząd celny, przez który siatek będzie wywożony, odnotuje; w znajdującym, się w książeczce odcinku nieparzystym "bis" (volet dc sortie) w wierszu 29 i 30 - datę wywozu i nazwę urzędu celnego, wiersz 28 przekreśla się, w wierszu zaś 31 należy wycisnąć pieczęć urzędu i umieścić podpis urzędnika. W grzbiecie tego odcinka (souche de sortie) należy: wiersz 3 przekreślić, w wierszu 4 wpisać datę wywozu, w; wierszu 5 - nazwę urzędu celnego wyjściowego, a w wierszu 9 - wycisnąć pieczęć urzędu celnego i umieścić podpis urzędnika celnego.

8) Wypełniony odcinek "bis" urząd celny winien zatrzymać i odesłać go urzędowi celnemu, wymienionemu w wierszu 2, który postąpi w myśl treści punktu 6. Książeczkę z pozostałemi przepustkami należy zwrócić stronie.

§  37.

1) W sposób wskazany w §§ 32, 33, 34, 36 postępuje się w terminie ważności książeczki przy każdorazowym przylocie i odlocie statku powietrznego, aż do wyczerpania przepustek.

2) Wiersze przepustek niewymienione w §§ 32, 33, 36 wypełnia strona.

3) Notując w przepustkach lotniczych daty przylotu i odlotu statków powietrznych, urzędy celne winny oznaczać w sposób wyraźny dni cyframi arabskiemi, a miesiące cyframi rzymskiemu.

§  38.

1) Jeżeli urząd celny lotniska odlotowego nie otrzyma w ustalonym terminie od zagranicznego urzędu celnego potwierdzenia przylotu statku (§ 36 p, 5), zawiadamia o tem właściwy urząd celny wejściowy, który na posiadanym odcinku parzystym (§ 32 p. 2) wyliczy przypadające od statku powietrznego należności celne i inne i prześle ten odcinek urzędowi celnemu w Warszawie listem poleconym, celem ściągnięcia wymienionych należności od właściwego polskiego klubu lotniczego. W ten sam sposób postępuje urząd celny wejściowy, jeżeli w ciągu 30 dni po upływie terminu ważności książeczki z przepustkami nie otrzyma od jakiegokolwiek urzędu celnego na lotniskach celnych zawiadomienia o odlocie statku zagranicę.

2) Urząd celny w Warszawie niezwłocznie po otrzymaniu odcinka sporządzi nakaz płatniczy i ściągnie przypadające kwoty od właściwego polskiego klubu lotniczego, który przyjął materjalną odpowiedzialność za należności celne i inne od zagranicznych statków powietrznych, wprowadzonych do obszaru celnego na podstawie książeczek z lotniczemi przepustkami granicznemi (§ 27).

3) Celem ewidencji otrzymywanych od wejściowych urzędów celnych odcinków przepustek z oznaczeniem kwot podlegających ściągnięciu od klubu lotniczego, urząd celny w Warszawie założy osobną księgę kontroli.

§  39.

1) W razie ustalenia przy odlocie (wywozie) braku jakichkolwiek przedmiotów wymienionych w odcinku parzystym (volct d'entrée) urząd celny sporządza krótki protokół z oznaczeniem rodzaju i wagi przedmiotów, których brakło przy odprawie odlotowej statku, a następnie odnotuje na grzbiecie odcinka nieparzystego (souche de départ) rodzaj i wagę niewywiezionych przedmiotów.

2) Protokół taki, jeżeli odlot statku odbył się przez inny urząd celny, należy niezwłocznie odesłać urzędowi celnemu wejściowemu, który prześle go po wyliczeniu należności celnych urzędowi celnemu w Warszawie celem ściągnięcia tych należności od właściwego polskiego klubu lotniczego.

§  40.

1) Jeżeli statki powietrzne wprowadzone do obszaru celnego na podstawie książeczek, z przepustkami lotniczemi zostały zgłoszone cło odlotu lub wywozu po upływie wyznaczonego terminu, a termin ten nie był przedłużony przez dyrekcję ceł, urzędy celne wejściowe, nie bacząc na stwierdzenie wyjścia statku zagranicę, prześlą przepustki parzyste urzędowi celnemu w Warszawie, celem ściągnięcia od polskiego klubu lotniczego należności celnych.

2) Postanowienie powyższe nic będzie stosowane, jeżeli opóźnienie wyjścia statku powietrznego zagranicę nie przekroczy trzech dni.

§  41.

1) Gdy zagraniczny statek powietrzny uległ na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej wypadkowi, powodującemu zniszczenie statku, zainteresowana strona, w celu uzyskania zwolnienia takiego statku od należności celnych, powinna postarać się o urzędowy akt, stwierdzający fakt zniszczenia statku i dowód ten z odpowiednim wnioskiem przesłać:

a) urzędowi celnemu wejściowemu, jeżeli wypadek zaszedł przed odprawą celną odlotową,

b) urzędowi celnemu wyjściowemu, jeżeli wypadek zaszedł po dokonaniu odprawy celnej odlotowej.

2) Urząd celny wyjściowy po dokonaniu na odcinku nieparzystym odpowiedniej adnotacji akt taki prześle urzędowi celnemu wejściowemu.

3) Urząd celny wejściowy otrzymane akta O zniszczeniu statku prześle dyrekcji ceł, która po zbadaniu sprawy zarządzi zwolnienie statku powietrznego od należności celnych.

4) Jeżeli statek był wprowadzony do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie książeczki z przepustkami lotniczemi, wejściowy urząd celny dołączy do akt przesyłanych dyrekcji ceł właściwy odcinek parzysty przepustki.

§  42.

1) W wypadku zagubienia przed odlotem z obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej książeczki z przepustkami granicznemi właściciel tej książeczki powinien zameldować o tem wyjściowemu urzędowi celnemu ze wskazaniem nazwy wejściowego urzędu celnego, który odprawił ostatni raz przy przylocie statek powietrzny, oraz daty odprawy.

2) Na podstawie danych zgłoszonych przez właściciela zagubionej książeczki urząd celny sporządzi w trzech egzemplarzach protokół, odnotuje na nim datę odlotu statku i pozycję rejestru, poczerń dwa egzemplarze protokółu wręczy stronie, a jeden egzemplarz zatrzyma dla kontroli w urzędzie.

3) Strona winna postarać się, aby na jednym egzemplarzu protokółu zagraniczny urząd celny wejściowy potwierdził przybycie statku powietrznego i zwrócił potwierdzony protokół urzędowi celnemu, który sporządził protokół.

4) Urząd celny wyjściowy prześle otrzymany protokół, zastępujący w danym wypadku odcinek nieparzysty "bis" urzędowi celnemu wejściowemu, jako potwierdzenie odlotu statku zagranicę.

Przepustki lotnicze dla obywateli państw obcych, zajmujących stanowiska dyplomatyczne poza granicami obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej, oraz dla urzędników polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych.

§  43.

1) Celem odprawy statków powietrznych, należących do obywateli państw obcych, zajmujących stanowiska dyplomatyczne poza granicami obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadza się osobne przepustki lotnicze według dołączonego wzoru (wzór Nr. 5).

2) Za osoby zajmujące stanowiska dyplomatyczne w rozumieniu punktu 1 niniejszego paragrafu uważać należy osoby wpisane na urzędową listę korpusu dyplomatycznego w stolicach państw utrzymujących stosunki dyplomatyczne z Rzecząpospolitą Polską, urzędników Ministerstw Spraw Zagranicznych tych państw, będących na stanowiskach kierowniczych oraz takichże członków Sekretarjatu Generalnego Ligi Narodów i innych instytucyj Ligi Narodów.

3) Przepustki lotnicze będą wydawane przez ambasady i poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej na pisemny wniosek osób wymienionych w p. 2. Wniosek ten powinien zawierać: oznaczenie rodzaju i typu statku powietrznego, jego znaków przynależności państwowej i rejestracji, opis statku, wagę próżnego statku, oraz zobowiązanie wyprowadzenia statku zpowrotem zagranicę w ustalonym terminie.

4) Przepustka lotnicza jest ważna na przeciąg 30 dni od daty wystawienia i daje prawo kilkakrotnego przylotu statkiem powietrznym do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej bez zabezpieczenia celnego z warunkiem dokonania przylotów i odlotów w terminie ważności przepustki.

5) Przepustka lotnicza składa się z trzech kart (NN. I, II, III), które powinny zawierać: datę wystawienia, termin ważności przepustki, imię, nazwisko, stanowisko i miejsce zamieszkania osoby, której wydano przepustkę, podpis tej osoby, podpis i pieczęć ambasady lub poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej, a pozatem opis statku, wagę próżnego statku, oraz znaki przynależności państwowej i rejestracji.

§  44.

1) Ustala się następujący sposób postępowania przy odprawie statków powietrznych wprowadzonych do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepustek, wydanych przez ambasady lub poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej:

a) Po przybyciu statku powietrznego z zagranicy na lotnisko wejściowe urząd celny sprawdza statek i dane zawarte w przepustce, poczerń na pierwszej stronie kart Nr. I i II oraz na drugiej stronie karty Nr. III przepustki wpisuje we właściwej rubryce datę przylotu, nazwę lotniska wejściowego i pozycję rejestru, następnie po podpisaniu przez urzędnika celnego i wyciśnięciu pieczęci urzędowej, kartę Nr. 1 urząd celny zatrzymuje celem kontroli, pozostałe zaś karty zwraca właścicielowi przepustki.

b) Przy odlocie z obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej urząd celny lotniska wyjściowego sprawdza statek i dane zawarte w przepustce, poczerń na pierwszej stronie karty Nr. II oraz na drugiej stronie karty Nr. III wpisuje datę odlotu, nazwę lotniska wyjściowego i pozycję rejestru, następnie po podpisaniu przez urzędnika celnego i wyciśnięciu pieczęci urzędowej, zwraca potwierdzoną kartę Nr. III właścicielowi przepustki, a kartę Nr. II zatrzymuje, celem niezwłocznego odesłania jej urzędowi celnemu na lotnisku wejściowem.

2) Jeżeli właściciel przepustki oświadczy przy odlocie, że ma zamiar w terminie ważności przepustki korzystać z dalszych przylotów, należy adnotację o pierwszym odlocie uskutecznić tylko na odwrotnej stronie karty Nr. II i pozostawić ją właścicielowi. Na tej samej stronie karty Nr. II należy odnotowywać następne przyloty i odloty i dopiero przy ostatecznym odlocie postąpić według postanowień ustalonych w p. 1 lit. b.

3) W wypadku, gdy posiadacz przepustki zatrzyma przy odlocie z obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej kartę Nr. II, celem ponownego przylotu, a dla jakich bądź powodów zaniecha przylotu w terminie ważności przepustki, to posiadane karty NN. II i III przepustki winien przesłać ambasadzie lub poselstwu Rzeczypospolitej Polskiej, które wydały przepustkę, ambasada zaś lub poselstwo prześle wymienione dokumenty Ministerstwu Skarbu, jako dowód dokonanego wyprowadzenia statku powietrznego z obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej.

4) Jeżeli urząd celny, który dokonał odprawy przylotowej (p. 1, lit. a) nie otrzyma w ciągu 30 dni od upływu terminu ważności przepustki zawiadomienia o ostatecznym odlocie zagranicę statku powietrznego (p. 1, lit. b) donosi o tem Ministerstwu Skarbu, przesyłając jednocześnie posiadaną kartę Nr. I przepustki.

§ 45. Urzędnikom polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych zagranicą mogą być wydawane omawiane wyżej przepustki lotnicze na skutek decyzji ambasadora lub posła Rzeczypospolitej Polskiej, na warunkach określonych w §§ 43 - 44.

Postanowienia końcowe.

§ 46. O ile rozporządzenie niniejsze nie stanowi inaczej, do odprawy celnej statków powietrznych oraz osób i towarów przewożonych drogą powietrzną mają zastosowanie przepisy rozporządzenia Ministra Skarbu z dn. 14 marca 1930 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 276).

§ 47. Jeżeli na lotniskach celnych ustanowiono ekspozytury celne, ekspozytury te działają w zakresie, ustalonym niniejszem rozporządzeniem dla urzędów celnych.

§ 48. Władze celne mogą poddawać rewizji celnej również statki powietrzne kursujące wewnątrz kraju.

§ 49. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie po upływie dziesięciu dni po dniu jego ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

Wzór Nr 1

do § 9 lit. b

Wzór Nr 2

do § 9 lit. c

Wzór Nr 3

do § 16 pkt. 5.

Wzór Nr 4a.

do § 30 p. 1a.

Wzór Nr 4b.

do § 30 p. 1b

Wzór Nr 4-c.

do § 30 p. 4

Wzór Nr 4-d.

do § 30 p. 4.

Wzór Nr 5.

do § 43 - 44

grafika