Porozumienie o zachowaniu lub przywróceniu praw własności przemysłowej, dotkniętych przez drugą wojnę światową, wraz z protokołem końcowym oraz dodatkowym protokołem końcowym. Neuchâtel.1947.02.08.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.17.115

Akt utracił moc

Wersja od: 3 grudnia 1947 r.

POROZUMIENIE

o zachowaniu lub przywróceniu praw własności przemysłowej, dotkniętych przez drugą wojnę światową, wraz z protokołem końcowym oraz dodatkowym protokołem końcowym, podpisane w Neuchâtel dnia 8 lutego 1947 r.

Przekład

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 8 lutego 1947 r. zostało podpisane w Neuchâtel Porozumienie o zachowaniu lub przywróceniu praw własności przemysłowej, dotkniętych przez drugą wojnę światową; Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraził na nie swą zgodę dnia 14 listopada 1947 r.

Po zaznajomieniu się z tym Porozumieniem, uznałem je i uznaję za słuszne w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadczam, że wymienione Porozumienie jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, oraz przyrzekam, że będzie niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego poleciłem wycisnąć na Akcie niniejszym pieczęć Rzeczypospolitej.

w Warszawie, dnia 3 grudnia 1947 roku.

Przekład

POROZUMIENIE

o zachowaniu lub przywróceniu praw własności przemysłowej, dotkniętych przez drugą wojnę światową.

Podpisani pełnomocnicy Rządów krajów, będących członkami Międzynarodowego Związku Ochrony Własności Przemysłowej, w trosce o zaradzenie szkodom poniesionym przez prawa własności przemysłowej w następstwie drugiej wojny światowej, po okazaniu swych dotyczących pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Przewidziane artykułem 4 Konwencji Związkowej Paryskiej o ochronie własności przemysłowej terminy pierwszeństwa do wniesienia lub zarejestrowania zgłoszeń o patenty na wynalazki, wzorów użytkowych, znaków fabrycznych lub handlowych, rysunków lub modeli przemysłowych, które nie upłynęły dnia 3 września 1939 r., oraz te terminy, które rozpoczęły swój bieg od tej daty, lecz przed dniem 1 stycznia 1947 r., będą przedłużone przez każdy z umawiających się krajów na korzyść posiadaczy praw uznanych przez rzeczoną Konwencję lub na korzyść ich następców prawnych do dnia 31 grudnia 1947 r.

Artykuł  2.

Posiadaczom praw uznanych przez rzeczoną Konwencję lub ich następcom prawnym będzie przyznany bez dodatkowej opłaty lub jakiejkolwiek grzywny termin, upływający dnia 30 czerwca 1948 r., do dokonania każdej czynności, dopełnienia każdej formalności, uiszczenia każdej opłaty i w ogólności zadość uczynienia każdemu obowiązkowi, przepisanemu przez ustawy i przepisy każdego kraju, w celu zachowania praw własności przemysłowej, nabytych do dnia 3 września 1939 r. lub po tej dacie, albo w celu uzyskania tych praw, które, gdyby wojny nie było, mogłyby były być nabyte od tej daty na skutek zgłoszenia, dokonanego przed dniem 30 czerwca 1947 r.

Artykuł  3.

Przedłużenie rejestracji znaków fabrycznych lub handlowych, których normalny okres ochrony skończył się po dniu 3 września 1939 r., lecz przed dniem 30 czerwca 1947 r., będzie miało moc wsteczną, licząc od daty upływu ich normalnego okresu trwania, pod warunkiem, że zostanie dokonane przed dniem 30 czerwca 1948 r.

Artykuł  4.

Kraje, które uczestniczą jednocześnie w Porozumieniu niniejszym i w Porozumieniu Madryckim o międzynarodowej rejestracji znaków fabrycznych lub handlowych, zgadzają się ponadto na postanowienie następujące: przedłużenie rejestracji znaków fabrycznych lub handlowych, wpisanych do Rejestru międzynarodowego, gdy jeden z umawiających się krajów jest krajem pochodzenia w rozumieniu artykułu pierwszego Porozumienia Madryckiego, będzie miało moc wsteczną licząc od daty upływu ich normalnego okresu trwania, pod warunkiem, że zostanie dokonane przed dniem 30 czerwca 1948 r.

Artykuł  5.

(1) Czasokres, zawarty między dniem 3 września 1939 r. a dniem 30 czerwca 1947 r., nie będzie wliczany ani do okresu, przewidzianego dla rozpoczęcia wykonywania patentu, używania znaku fabrycznego lub handlowego, wykonywania rysunku lub modelu przemysłowego, ani do okresu trzyletniego, przewidzianego ustępem (2) artykułu 6 bis Konwencji Związkowej.

(2) Ponadto uzgodniono, że żaden patent, rysunek lub model przemysłowy, znak fabryczny lub handlowy, będący jeszcze w mocy w dniu 3 września 1939 r., nie będzie mógł być dotknięty żadną z sankcyj, przewidzianych artykułem 5 Konwencji Związkowej, przed dniem 30 czerwca 1949 r.

Artykuł  6.

(1) Osoby trzecie, które po dniu 3 września 1939 r. a po dzień 31 grudnia 1946 r. podjęłyby w dobrej wierze wykonywanie wynalazku, wzoru użytkowego albo rysunku, albo modelu przemysłowego, będą mogły kontynuować to wykonywanie na warunkach przewidzianych w ustawodawstwach wewnętrznych.

(2) Wynalazca, który przedłoży dowód swej twórczości i który złożyłby był zgłoszenie wynalazku między dniem 3 września 1939 r. a dniem 1 stycznia 1946 r., lub jego następca prawny, będzie mógł - pod względem zgłoszenia patentowego, złożonego z dobrodziejstwem artykułu pierwszego - być zrównany z osobą wykonywującą w dobrej wierze, nawet gdy nie wykonywał w sposób istotny swego wynalazku, pod warunkiem udowodnienia, że rozpoczęciu do wykonywania stanęła na przeszkodzie wojna.

Artykuł  7.

Postanowienia niniejszego Porozumienia zawierają w sobie tylko minimum ochrony; nie stoją one na przeszkodzie domaganiu się na korzyść posiadaczy praw własności przemysłowej, stosowania przepisów szerszych, jakie byłyby wydane w ustawodawstwie wewnętrznym umawiającego się kraju; dopuszczają one również istnienie bardziej korzystnych a nie przeciwnych umów i traktatów, jakie Rządy umawiających się krajów już zawarły lub zawarłyby między sobą.

Artykuł  8.

Postanowienia niniejszego Porozumienia nie stoją na przeszkodzie do zastosowania postanowień umów i traktatów pokojowych, jakie zostały lub zostaną zawarte między krajami, które były ze sobą w stanie wojny.

Artykuł  9.

(1) Porozumienie niniejsze, dostępne dla krajów będących członkami Związku ochrony własności przemysłowej, będzie ratyfikowane w czasie możliwie najkrótszym. Ratyfikacje zostaną złożone Rządowi Konfederacji Szwajcarskiej i przezeń notyfikowane wszystkim innym Rządom. Porozumienie niniejsze wejdzie w życie niezwłocznie między krajami, które je ratyfikują.

(2) Kraje, które by nie podpisały niniejszego Porozumienia, będą mogły przystąpić doń na żądanie. Przystąpienia będą notyfikowane Rządowi Konfederacji Szwajcarskiej, a przezeń wszystkim innym Rządom. Pociągną one za sobą z pełnym skutkiem prawnym i niezwłocznie przystąpienie do wszystkich klauzul i dopuszczenie do wszystkich korzyści określonych niniejszym Porozumieniem.

Artykuł  10.

Każdy kraj umawiający się będzie mógł przez zwykłe notyfikowanie Rządowi Konfederacji Szwajcarskiej rozciągnąć niniejsze Porozumienie na całość lub część swych kolonij, protektoratów, terytoriów pod mandatem lub pod opieką, bądź na inne terytoria poddane jego władzy lub wszelkie terytoria pozostające pod jego zwierzchnictwem. Rząd Konfederacji Szwajcarskiej przekaże tę notyfikację innym Rządom.

Artykuł  11.

Porozumienie niniejsze będzie podpisane w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Rządu Konfederacji Szwajcarskiej. Uwierzytelniona kopia będzie wydana przez ten ostatni każdemu z Rządów krajów podpisujących i przystępujących.

Sporządzono w Neuchâtel, dnia 8 lutego 1947 r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

Podpisani Pełnomocnicy, zebrani w dniu dzisiejszym w celu dokonania aktu podpisania Porozumienia o zachowaniu lub przywróceniu praw własności przemysłowej, dotkniętych przez drugą wojnę światową, zgodzili się na następujące postanowienia:

I.

Gdy w okresie między dniem 3 września 1939 r. a dniem 30 czerwca 1947 r. produkty, zaopatrzone w znak podrobiony lub będący naśladownictwem znaku zarejestrowanego w kraju umawiającym się, zostały wwiezione do tego kraju, na rachunek Rządu, dla celów skutecznego prowadzenia wojny lub dla podtrzymania stanu wyżywienia i urządzeń istotnych dla życia społeczeństwa albo dla ulżenia cierpieniom i nieszczęściom powstałym na skutek wojny, natenczas takie używanie znaku nie będzie uważane za naruszenie praw jego właściciela.

II.

Postanowienia artykułu pierwszego odnoszą się również do zgłoszeń patentowych, złożonych przez obywateli czechosłowackich w Urzędzie Patentowym niemieckim w Berlinie, w okresie między dniem 1 sierpnia 1940 r. a dniem 4 maja 1945 r. włącznie, pod warunkiem, że wynalazek nie został dokonany w Niemczech.

Na dowód czego podpisani Pełnomocnicy przyjęli niniejszy Protokół.

Sporządzono w Neuchâtel, dnia 8 lutego 1947 r.

DODATKOWY PROTOKÓŁ KOŃCOWY

Podpisani Pełnomocnicy, zebrani w dniu dzisiejszym w celu dokonania aktu podpisania Porozumienia o zachowaniu lub przywróceniu praw własności przemysłowej, dotkniętych przez drugą wojnę światową, zgodzili się na następujące postanowienie:

Zasady wyrażone pod liczbą I Protokółu końcowego będą stosowane przez analogię do patentów, jeżeli wwóz odbywał się na obszar Narodów Zjednoczonych i Sprzymierzonych lub kraju względem nich nieprzyjacielskiego, w czasie trwania wojny.

Na dowód czego podpisani Pełnomocnicy przyjęli niniejszy Protokół.

Sporządzono w Neuchâtel, dnia 8 lutego 1947 r.