Porozumienie madryckie dotyczące zwalczania fałszywych oznaczeń pochodzenia towarów, przejrzane w Waszyngtonie dnia 2 czerwca 1911 r. i w Hadze dnia 6 listopada 1925 r. Madryt.1891.04.14.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.47.446

Akt obowiązujący

Wersja od: 30 stycznia 1939 r.

POROZUMIENIE MADRYCKIE

z dnia 14 kwietnia 1891 r.

dotyczące zwalczania fałszywych oznaczeń pochodzenia towarów, przejrzane w Waszyngtonie dn. 2 czerwca 1911 r. i w Hadze dn. 6 listopada 1925 r.

(Zatwierdzone zgodnie z ustawą z dnia 28 stycznia 1932 r. - Dz. U. R. P. Nr. 19, poz. 128).

POROZUMIENIE MADRYCKIE

z dnia 14 kwietnia 1891 dotyczące zwalczania fałszywych oznaczeń pochodzenia towarów, przejrzane w Waszyngtonie dn. 2 czerwca 1911 r. i w Hadze dn. 6 listopada 1925 r.

Niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni przez swe odnośne Rządy, zgodnie ustalili następujący tekst, który ma zastąpić porozumienie madryckie z dnia 14 kwietnia 1891 r., przejrzane w Waszyngtonie dn. 2 czerwca 1911 r.

Artykuł  pierwszy.

Każdy produkt, opatrzony fałszywą oznaką pochodzenia, wskazującą bezpośrednio lub pośrednio jeden z umawiających się krajów lub miejscowość, leżącą w jednym z nich, jako kraj lub miejsce pochodzenia, podlega zajęciu przy wwozie do każdego z tych krajów.

Zajęcie będzie również dokonane w Państwie, w którem fałszywa oznaka została nałożona, albo w Państwie, do którego przywieziono wyrób, opatrzony tą fałszywą oznaką.

Jeżeli ustawodawstwo kraju nie dopuszcza zajęcia towaru przy wwozie, zajęcie to będzie zastąpione zakazem wwozu.

Jeżeli ustawodawstwo kraju nie dopuszcza zajęcia towaru wewnątrz Państwa, zajęcie to będzie zastąpione przez postępowanie i środki, jakie ustawa danego kraju zapewnia w podobnym wypadku krajowcom.

W braku specjalnych sankcyj, zapewniających zwalczanie fałszywych oznaczeń pochodzenia, sankcje, przewidziane przez odpowiednie postanowienia ustaw o znakach towarowych lub nazwach firmowych, będą zastosowane.

Artykuł 2. ¹

Zajęcie nastąpi na wniosek Administracji Ceł, która uprzedzi natychmiast zainteresowaną osobę fizyczną lub prawną, aby jej pozwolić, jeżeli tego pragnie, na uregulowanie zajęcia, dokonanego zachowawczo; jednakże Urząd Prokuratorski albo wszelka inna władza właściwa będą mogły zarządzić zajęcie bądź to na żądanie strony pokrzywdzonej, bądź to z urzędu; postępowanie prowadzone będzie wówczas trybem normalnym.

Władze nie będą obowiązane zarządzać zajęcia w wypadku tranzytu.

Artykuł  3.

Postanowienia niniejsze nie stanowią przeszkody w umieszczaniu nazwiska lub adresu sprzedawcy na wyrobach, pochodzących z kraju innego niż ten, w którym sprzedaż się odbywa; w tym wypadku jednak, obok adresu lub nazwiska sprzedawcy, należy wskazać dokładnie i wyraźnie kraj lub miejsce fabrykacji lub produkcji, lub też dać inną wskazówkę, wystarczającą, aby uniknąć wszelkiej pomyłki co do prawdziwego pochodzenia towarów.

Artykuł 4.

Orzekanie o tem, jakie nazwy, z powodu swego rodzajowego charakteru, nie podlegają postanowieniom niniejszego porozumienia, należy do sądów każdego kraju; jednakże nazwy regjonalne miejsca pochodzenia produktów winnych nie są objęte zastrzeżeniem, wymienionem w artykule niniejszem.

Artykuł  5.

Państwa, należące do Związku Ochrony Własności Przemysłowej, które nie wzięły udziału w zawarciu niniejszego porozumienia, będą dopuszczone do przystąpienia do niego na własną prośbę w formie, przepisanej przez artykuł 16 konwencji ogólnej.

Postanowienia artykułu 16-bis konwencji ogólnej stosują się do niniejszego porozumienia.

Artykuł 6.

Akt niniejszy będzie ratyfikowany i dokumenty ratyfikacyjne będą złożone w Hadze najpóźniej dnia 1 maja 1928 r.

Między krajami, które go ratyfikują, wejdzie on w życie w miesiąc po tej dacie i będzie miał tę samą moc i czas trwania co konwencja ogólna. Gdyby jednak został ratyfikowany wcześniej przynajmniej przez sześć krajów, wejdzie on w życie pomiędzy temi krajami w miesiąc po obwieszczeniu przez Rząd Związkowy Szwajcarski o złożeniu szóstego dokumentu ratyfikacyjnego, a dla krajów, któreby go później ratyfikowały, w miesiąc po obwieszczeniu każdej z tych ratyfikacyj.

Akt niniejszy zastąpi w stosunkach między krajami, które go ratyfikowały, porozumienie zawarte w Madrycie 14-go kwietnia 1891 roku i przejrzane w Waszyngtonie 2 czerwca 1911 r. To ostatnie pozostanie w mocy w stosunkach między krajami, które nie ratyfikowały niniejszego aktu.

NA DOWÓD CZEGO odnośni pełnomocnicy podpisali niniejsze porozumienie.

Sporządzono w Hadze, w jednym egzemplarzu, dnia 6 listopada 1925 r.

¹ Art. 2 sprostowany obwieszczeniem Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 13 stycznia 1939 r. (Dz.U.39.7.43).