§ 2. - Pomoc lecznicza dla żołnierzy i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.26.163

Akt utracił moc

Wersja od: 30 kwietnia 1959 r.

§  2.

1. Członkami rodzin żołnierzy uprawnionymi do wojskowej pomocy leczniczej są:

1) żona lub niezdolny do zarobkowania mąż;

2) dzieci własne, dzieci przysposobione, dzieci obce wzięte na utrzymanie i wychowanie, pasierbowie i będące na utrzymaniu żołnierza wnuki - do ukończenia 16 roku życia, a jeżeli kształcą się w szkołach - do ukończenia 21 roku życia, w razie zaś odbywania studiów w szkołach wyższych - do ukończenia 24 roku życia oraz bez względu na wiek, jeżeli są niezdolne do zarobkowania i pozostają na utrzymaniu żołnierza;

3) rodzice żołnierza pozostający na jego utrzymaniu, jeżeli są niezdolni do zarobkowania i nie mają z innego tytułu uprawnień do bezpłatnego leczenia;

4) inne osoby pozostające na utrzymaniu żołnierza, jeżeli prawo do wojskowej pomocy leczniczej zostało im przyznane przez Ministra Obrony Narodowej.

2. Za niezdolnych do zarobkowania uważa się członków rodziny:

1) których niezdolność do pracy zarobkowej wskutek choroby lub kalectwa została stwierdzona świadectwem lekarza wojskowego;

2) mężczyzn w wieku powyżej 60 lat, a kobiety w wieku powyżej 55 lat.

3. Za niezdolne do zarobkowania uważa się również spośród osób wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3 kobiety, które wychowują przynajmniej jedno z dzieci żołnierza w wieku do 8 lat.