§ 1. - Pomoc lecznicza dla żołnierzy i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.26.163

Akt utracił moc

Wersja od: 30 kwietnia 1959 r.

§ 1. Prawo do wojskowej pomocy leczniczej przysługuje:

1) oficerom zawodowym i służby okresowej oraz podoficerom zawodowym i nadterminowym;

2) żołnierzom odbywającym zasadniczą służbę wojskową, ćwiczenia wojskowe lub inną czynną służbą wojskową;

3) rencistom wojskowym otrzymującym zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat;

4) oficerom i podoficerom zwolnionym z wojskowej służby zawodowej - przez okres jednego roku od dnia zwolnienia z tej służby - z wyjątkiem zwolnionych z niej na własną prośbę, wskutek ukarania karą dyscyplinarną usunięcia z wojskowej służby zawodowej, utraty stopnia oficerskiego lub podoficerskiego albo skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności;

5) żołnierzom zwolnionym z zasadniczej służby wojskowej, którzy w chwili zwolnienia przebywają na leczeniu w wojskowych zakładach leczniczych - do czasu zakończenia leczenia zakładowego lub przeniesienia na leczenie do zakładu społecznego służby zdrowia;

6) elewom orkiestr wojskowych;

7) członkom rodzin żołnierzy wymienionych w pkt 1 i 4.