Pomoc bezrobotnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.74.664

Akt utracił moc

Wersja od: 29 sierpnia 1932 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 23 sierpnia 1932 r.

o pomocy bezrobotnym.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i art. 1 lit. a) ustawy z dnia 17 marca 1932 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 165) postanawiam co następuje:

Art.  1.

Celem łagodzenia skutków braku pracy i niesienia pomocy bezrobotnym, nie posiadającym środków utrzymania i nie pobierającym zasiłków na wypadek braku pracy, oraz rodzinom tych bezrobotnych, tworzy się Fundusz Pomocy Bezrobotnym.

Fundusz Pomocy Bezrobotnym jest osobą prawną; siedzibą jego jest m. st. Warszawa.

Art.  2.

Cele swoje Fundusz Pomocy Bezrobotnym spełnia przez:

1) prowadzenie pomocy doraźnej dla osób określonych w art. 1;

2) gromadzenie i podział funduszów i przedmiotów w naturze;

3) podejmowanie inicjatywy w kierunku uzgadniania pomocy doraźnej dla bezrobotnych, prowadzonej przez organizacje państwowe, samorządowe i społeczne;

4) prowadzenie akcji zmierzającej do zwiększenia zatrudnienia bezrobotnych.

Art.  3.

Organami Funduszu Pomocy Bezrobotnym są:

1) Komitet Naczelny,

2) Dyrekcja,

3) Komitety lokalne.

Art.  4.

Komitet Naczelny składa się z 15 członków, z czego po jednym przedstawicielu: Prezesa Rady Ministrów, Ministra Spraw Wewnętrznych, Ministra Skarbu, Ministra Przemysłu i Handlu, Ministra Komunikacji i Ministra Opieki Społecznej, dwóch przedstawicieli samorządu terytorjalnego powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, trzech przedstawicieli czynnika obywatelskiego, powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Przemysłu i Handlu, trzech przedstawicieli czynnika obywatelskiego, powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Opieki Społecznej, oraz jednego przedstawiciela czynnika obywatelskiego, powoływanego przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych.

Art.  5.

Zarząd Funduszu Pomocy Bezrobotnym sprawuję Dyrekcja, składająca się z trzech członków, powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Komitetu Naczelnego.

Art.  6.

Komitet Naczelny powołuje w miarę potrzeby komitety lokalne oraz ustala ich skład.

Art.  7.

Szczegółowy zakres działania Komitetu Naczelnego, Dyrekcji i komitetów lokalnych ustala statut Funduszu Pomocy Bezrobotnym; statut ten nadaje Funduszowi Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Skarbu, Przemysłu i Handlu, Komunikacji oraz Opieki Społecznej i ogłasza go w Monitorze Polskim.

Art.  8.

Ustanawia się na rzecz Funduszu Pomocy Bezrobotnym następujące opłaty:

1) od kwitów komornianych;

2) od biletów wstępu;

3) od stawek we wzajemnych zakładach (totalizatorze);

4) od cukru;

5) od piwa;

6) od schowków (safes'ów);

7) od żarówek elektrycznych;

8) od spożycia gazu i

9) od przebywania w godzinach nocnych w zakładach gastronomicznych i salach bilardowych.

Art.  9.

Opłaty od kwitów komornianych w stosunku miesięcznym wynoszą:

1) od komornego do 99 zł 99 gr 0,25 zł

2) od komornego od 100 do 150 zł 0,50 "

3) od komornego ponad 150 do 200 zł 0,75 "

4) od komornego ponad 200 zł 1,00 "

Opłatom powyższym nie podlegają kwity komorniane od mieszkań 1 i 2-izbowych.

Opłaty powyższe obciążają właścicieli nieruchomości.

Art.  10.

Opłaty od biletów wstępu pobiera się od biletów wstępu na wszelkiego rodzaju publiczne zabawy, rozrywki, widowiska i zawody sportowe; opłaty te wynoszą:

1) od biletów w cenie od 50 gr do 99 gr 0,05 zł

2) od biletów w cenie od 1 zł do 1,99 gr 0,10 "

3) od biletów w cenie od 2,00 zł do 2,99 gr 0,20 "

4) od biletów w cenie od 3,00 zł do 4,99 gr 0,30 "

5) od biletów w cenie 5,00 zł i wyżej 0,50 "

Opłatom tym nie podlegają bilety wstępu na amatorskie zawody sportowe, na wyścigi konne, a ponadto na zabawy, rozrywki i widowiska:

a) urządzane wyłącznie dla żołnierzy, i

b) urządzane przez zakłady naukowe, opiekuńcze i wychowawcze dla młodzieży szkolnej, lub które za zezwoleniem władz szkolnych urządzane są wyłącznie dla młodzieży tych zakładów i ich rodzin.

Za opłaty te odpowiada przedsiębiorca.

Art.  11.

Od stawek we wzajemnych zakładach (totalizatorze), urządzanych przez towarzystwa wyścigów konnych, pobiera się opłaty w wysokości 1%.

W związku z tem w art. 7 ustawy z dnia 22 czerwca 1925 r. o wyścigach konnych (Dz. U. R. P. Nr. 74, poz. 512) wstawia się po ustępie 1 postanowienie o brzmieniu następującem:

"Na rzecz Funduszu Pomocy Bezrobotnym pobierana będzie od stawek we wzajemnych zakładach specjalna opłata w wysokości 1%".

Art.  12.

Opłaty od cukru, wprowadzonego na rynek wewnętrzny i obciążonego podatkiem spożywczym, wynoszą 50 gr od 1 q.

Art.  13.

Opłaty od piwa, wprowadzonego na rynek wewnętrzny i obciążonego podatkiem spożywczym, wynoszą 25 gr od 1 hektolitra.

Art.  14.

Opłata od schowków (safes'ów) wynosi 5 zł miesięcznie od jednego schowka (safes'u).

Za opłaty te odpowiada przedsiębiorca.

Art.  15.

Opłata od żarówek elektrycznych wynosi 20 gr od żarówki wprowadzonej na rynek wewnętrzny do sprzedaży; opłacie tej nie podlegają żarówki regenerowane.

Za opłaty te odpowiada wytwórca.

Art.  16.

Opłaty od domowego spożycia gazu w lokalach, nie posiadających charakteru przemysłowego, wynoszą 5% od sumy należności, wskazanej na rachunku, bez opłat za używanie gazomierzy i innych dodatkowych należności.

Za opłaty te odpowiada przedsiębiorca.

Art.  17.

W zakładach gastronomicznych i salach bilardowych, podlegających obowiązkowi nabycia świadectw przemysłowych w myśl rozdziałów VII i VIII część II lit. A taryfy, stanowiącej załącznik do art. 23 ustawy z dnia 17 lipca 1925 r. o państwowym podatku przemysłowym (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 17, poz. 110) opłacie w wysokości 50 gr od osoby podlegają przebywający w tych lokalach w godzinach od 24 do 6 z wyjątkiem osób zarządzających i zatrudnionych w danem przedsiębiorstwie; postanowienie powyższe nie ma zastosowania do osób przebywających w restauracjach kolejowych i bufetach kolejowych.

Za opłaty te odpowiada przedsiębiorca.

Art.  18.

Opłaty wymienione w art. 12 i 13 niniejszego rozporządzenia winny uiszczać osoby, obowiązane do zapłaty podatku spożywczego od cukru i piwa w terminach, ustalonych do zapłaty powyższych podatków spożywczych.

Art.  19.

Sposób wymiaru, poboru, ściągania i kontroli opłat, określonych w niniejszem rozporządzeniu, ustala Prezes Rady Ministrów w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Skarbu, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Przemysłu i Handlu.

Art.  20.

Upoważnia się Ministra Skarbu do zwalniania od podatków i opłat państwowych, pobieranych od artykułów spożywczych i opałowych, ofiarowywanych na rzecz Funduszu Pomocy Bezrobotnym, względnie nabywanych na rzecz tego Funduszu, nie naruszając uprawnień do przeprowadzania kontroli przez organa władzy skarbowej.

Art.  21.

Prawo przymusowego ściągania opłat wymienionych w niniejszem rozporządzeniu przedawnia się po upływie trzech lat od dnia płatności poszczególnej opłaty. Czynności egzekucyjne przerywają bieg przedawnienia.

Art.  22.

Winni wykroczenia przeciw przepisom niniejszego rozporządzenia o uiszczaniu określonych w niem opłat lub wydanych na jego podstawie rozporządzeń wykonawczych karani będą grzywną do 200 zł, o ile dany czyn nie ulega karze surowszej według innych przepisów.

Do orzekania powyższych kar powołane są powiatowe władze administracji ogólnej.

Art.  23.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Prezesowi Rady Ministrów oraz Ministrom: Spraw Wewnętrznych, Skarbu, Rolnictwa i Reform Rolnych, Przemysłu i Handlu, Komunikacji, Opieki Społecznej.

Art.  24.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 września 1932 r.