Rozdział 4 - Zmiany w stosunku służbowym. - Policja Państwowa.
Dz.U.1931.5.27 t.j.
Akt utracił mocRozdział IV.
Zmiany w stosunku służbowym.
Zmiany w stosunku służbowym.
Przeniesienie służbowe oficera lub szeregowego P. P. do innej miejscowości albo na inne stanowisko służbowe może nastąpić z urzędu w interesie służby albo na własną prośbę.
Oficerów P. P. przenosi Minister Spraw Wewnętrznych, szeregowych P. P. z jednego województwa do innego przenosi Komendant Główny P. P., szeregowych P. P. w obrębie tego samego województwa - komendant wojewódzki P. P.
W razie potrzeby czasowego użycia oficera lub szeregowego P. P. do służby poza rejonem jego stałego przydziału właściwy przełożony policyjny zarządza odkomenderowanie względnie delegację służbową do miejsca przeznaczenia.
Szczegółowe w tym zakresie przepisy wyda Minister Spraw Wewnętrznych.
Przed przeniesieniem szeregowych P. P., którzy zajmują stanowiska komendantów posterunkowi lub innych równorzędnych jednostek policyjnych, należy zasięgnąć opinji starosty względnie wojewody, właściwych ze względu na ostatni i projektowany przydział.
W razie rozbieżnego stanowiska właściwej władzy administracyjnej i przełożonego policyjnego decydują właściwe władze wyższe we wzajemnem porozumieniu a w razie nieuzgodnienia - Minister Spraw Wewnętrznych. Sposób zasięgania opinji władz administracji ogólnej w wypadkach delegacji ustali Minister Spraw Wewnętrznych.
Oficer i szeregowy P. P. po trzech latach służby w Policji Państwowej zostaje ustalonym w służbie z mocy samego prawa.
W wypadkach wyjątkowych Ministrowi Spraw Wewnętrznych w odniesieniu do oficerów P. P., a Komendantowi Głównemu P. P. w odniesieniu do szeregowych P. P. przysługuje prawo ustalenia w służbie przed upływem czasu określonego w ustępie poprzednim. Ustalenie może nastąpić również jednocześnie z mianowaniem.
Stosunek służbowy oficera i szeregowego nieustalonego w służbie może być w każdej chwili rozwiązany, gdy władza powołana do mianowania uzna, że nie nadaje się do służby w P. P.
Przy rozwiązaniu stosunku służbowego w trybie ustępu poprzedniego, oficerowie i szeregowi P. P. w razie nienagannego zachowania się otrzymują, o ile nie nabyli praw emerytalnych, odprawę w wysokości: za służbę do jednego roku - jednomiesięcznego uposażenia, za służbę od jednego roku do lat dwóch - dwumiesięcznego i za służbę ponad dwa lata - trzymiesięcznego uposażenia.
Jeżeli wskutek zmian organizacyjnych w korpusie P. P. powstanie czasowo brak odpowiedniego stanowiska tego samego stopnia dla oficera lub szeregowego P. P. ustalonego w służbie, albo gdy zajdą okoliczności, niepozwalające ze względu na dobro służby na dalsze zajmowanie przez takiego oficera lub szeregowego P. P. stanowiska tego samego stopnia w korpusie P. P. - zostaje on przeniesiony w stan nieczynny.
Komendanta Głównego P. P. przenosi w stan nieczynny Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, przedstawiony w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.
Inspektora Generalnego P. P. przenosi w stan nieczynny Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, przedstawiony w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.
Oficerów wszystkich innych stopni przenosi w stan nieczynny Minister Spraw Wewnętrznych za zgodą Prezesa Rady Ministrów.
Przez cały czas pozostawania w stanie nieczynnym oficerowie i szeregowi P. P. pobierają pełne uposażenie służbowe.
Czas spędzony w stanie nieczynnym zalicza się tylko do wymiaru emerytury.
Oficer i szeregowy P. P. przeniesiony w stan nieczynny może być w każdej chwili powołany zpowrotem do służby czynnej, o ile jednak powołanie takie nie nastąpi w ciągu pół roku od dnia przeniesienia w stan nieczynny lub też o ile w tym samym czasie nie nastąpi przeniesienie do innego działu zarządu państwowego (art. 99), należy rozwiązać z nim stosunek służbowy z zastosowaniem postanowień ustawy emerytalnej.
Do innego działu zarządu państwowego oficer lub szeregowy P. P. może być przeniesiony tylko za jego zgodą.
Minister Spraw Wewnętrznych może ze względu na dobro służby przenieść oficera lub szeregowego P. P. do służby podlegającej innym przepisom w podległym sobie dziale zarządu państwowego, bez obniżenia posiadanej grupy uposażenia, jeżeli stosunek służbowy unormowany innemi przepisami ma charakter publiczno-prawny.
Oficera lub szeregowego P. P., wybranego do ciała ustawodawczego, zwalnia się na czas trwania mandatu od sprawowania funkcyj z jednoczesnem wstrzymaniem mu za cały ten czas uposażenia służbowego.
Po wygaśnięciu mandatu oficer lub szeregowy P. P. powraca do służby w P. P. w tym samym stopniu.
Czas sprawowania mandatu do ciała ustawodawczego zalicza się całkowicie do czasu służby (wysługi lat).
Działalność oficera i szeregowego P. P. w czasie wykonywania mandatu poselskiego, będąca w związku z wykonywaniem obowiązków poselskich, nie może być podstawą do dochodzeń służbowych przeciwko niemu.
Stosunek służbowy oficera lub szeregowego P. P. można rozwiązać poza wypadkami, przewidzianemi w tytule IV oraz w art. 53, 95 i 98 niniejszego rozporządzenia, także na własną prośbę zainteresowanego.
Prośbę o rozwiązanie stosunku służbowego składa się na piśmie w drodze służbowej; oficerowie i szeregowi P. P. w stanie nieczynnym składają ją temu przełożonemu, któremu podlegali przed przeniesieniem w stan nieczynny.
Decyzja w sprawach rozwiązania stosunku służbowego na własną prośbę oficera lub szeregowego P. P. należy do władzy powołanej do mianowania.
Władza, wymieniona w ust. 2 poprzedniego artykułu, może prośbę o rozwiązanie stosunku służbowego uwzględnić odrazu, odroczyć rozwiązanie stosunku służbowego do określonego terminu lub też, jeśli dla ważnych przyczyn oznaczenie terminu nie może nastąpić niezwłocznie, odroczyć decyzję co do terminu rozwiązania stosunku służbowego do czasu późniejszego, nie dłużej jednak jak do trzech miesięcy.
Termin wyznaczony do rozwiązania stosunku służbowego w odniesieniu do oficerów nie może przekraczać jednego roku, licząc od dnia wniesienia prośby, zaś w odniesieniu do szeregowych P. P. - sześciu miesięcy. Termin ten u szeregowych P. P. może być wyznaczony niezależnie od wymagania dotrzymania zobowiązania się do czteroletniej służby w P. P. po myśli art. 39.
Odpowiedź na prośbę o rozwiązanie stosunku służbowego winna być zakomunikowana proszącemu bez nieuzasadnionej zwłoki, a w każdym razie nie później, jak w ciągu czterech tygodni od dnia jej złożenia bezpośredniemu przełożonemu.
Przez wystąpienie ze służby na własną prośbę (art. 101), jak również przez rozwiązanie stosunku służbowego w myśl postanowień art. 95 ust. 3, oficer lub szeregowy P. P. i jego rodzina tracą wszelkie prawa, wynikające ze stosunku służbowego.
W razie ponownego wstąpienia do służby w Policji Państwowej przywrócenie praw, nabytych poprzednią służbą, może nastąpić za zgodą Ministra Spraw Wewnętrznych.
Mianowanie oficera lub szeregowego P. P. będzie uznane za nieważne, jeżeli nastąpiło na podstawie dokumentów fałszywych lub nieważnych albo wyjdą najaw okoliczności, w myśl obowiązujących przepisów niedopuszczające mianowania.
Orzeczenie o unieważnieniu nominacji wyda władza powołana do mianowania.