Tytuł 3 - STOSUNEK SŁUŻBOWY. - Policja Państwowa.
Dz.U.1931.5.27 t.j.
Akt utracił mocTYTUŁ III.
STOSUNEK SŁUŻBOWY.
STOSUNEK SŁUŻBOWY.
Przepisy ogólne.
Przepisy ogólne.
Stosunek służby w Policji Państwowej ma charakter publiczno-prawny; może być zamieniony, zawieszony lub rozwiązany wyłącznie przy zastosowaniu przepisów prawa publicznego, a w szczególności postanowień niniejszego rozporządzenia.
Stosunek służbowy oficerów i szeregowych P. P. zawiązuje się z chwilą doręczenia pisma nominacyjnego.
Objęcie służby następuje w dniu wyznaczonym w piśmie nominacyjnem.
Mianowany składa przed wymienionym w temże piśmie przełożonym policyjnym przysięgę, w następującem brzmieniu:
"Przysięgam Panu Bogu Wszechmogącemu na powierzonem mi stanowisku pożytek Państwa Polskiego oraz dobro publiczne mieć zawsze przed oczyma, władzy zwierzchniej Państwa Polskiego wierności dochować, obowiązki swoje spełniać gorliwie i sumiennie, rozkazy i polecenia swych władz wykonywać dokładnie, tajemnicy urzędowej dochować, przepisów prawa strzec pilnie, wszystkich obywateli kraju w równem mając zachowaniu. Tak mi Panie Boże dopomóż".
W razie niezgłoszenia się w oznaczonym czasie przyjęcie do służby (nominacja) traci ważność, o ile przyjęty w ciągu dni 15, licząc od dnia doręczenia nominacji, nie usprawiedliwi zwłoki.
Czas służby liczy się od dnia rzeczywistego jej objęcia (art. 47).
W razie bezpośredniego przejścia z innej służby państwowej, cywilnej, jak również wojskowej, czas służby w policji liczy się od dnia zwolnienia od poprzednich obowiązków służbowych.
Przełożona władza policyjna prowadzi dla każdego oficera i szeregowego P. P. wykaz służbowy, który jest szczegółowym opisem przebiegu służby. Wykaz służbowy jest urzędowem stwierdzeniem okoliczności, mających wpływ na wymiar uposażenia, pensji emerytalnej, oraz zaopatrzenia wdowiego i sierocego.
Wzór wykazu służbowego, jako też szczegółowe przepisy co do jego prowadzenia ustala Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.
Wszyscy oficerowie i szeregowi P. P. podlegają corocznie kwalifikacji.
W tym celu przełożeni policyjni poddają kwalifikacji podległych im oficerów i szeregowych P. P. w porozumieniu z właściwą władzą administracji ogólnej, przyczem ocena kwalifikacyjna wpisywana jest do list. O ile ogólna roczna kwalifikacja jest ujemna (niedostateczna), należy ją z urzędu podać do wiadomości oficera lub szeregowego P. P.
Oficer lub szeregowy P. P., który w ciągu bezpośrednio po sobie następujących lat trzech otrzymał dwukrotnie niedostateczną ocenę kwalifikacyjną, winien być zwolniony ze służby przy zachowaniu nabytych praw emerytalnych.
Przepisy o sposobie kwalifikowania ustala rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych, wydane w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.
Obowiązki.
Obowiązki.
Oficer i szeregowy P. P. jest obywatelem, którego Państwo darzy specjalnem zaufaniem, powierzając mu obronę ładu, spokoju, oraz bezpieczeństwa Współobywateli.
Oficera i szeregowego P. P. obowiązuje wierność wobec Rzeczypospolitej, posłuszeństwo wobec przełożonych, poszanowanie prawa, gorliwość, sumienność i bezstronność w wykonywaniu obowiązków.
Oficerowie i szeregowi P. P. obowiązani są zachować w tajemnicy wszystkie sprawy, o których powzięli wiadomość dzięki swemu stanowisku służbowemu lub dowiedzieli się przy wykonywaniu swych obowiązków służbowych bezpośrednio lub pośrednio, o ile sprawy takie uznano za poufnie, lub gdy utrzymania ich w tajemnicy wymaga dobro publiczne albo inne względy służbowe.
Zachowanie tajemnicy obowiązuje wobec każdego, komu oficerowie i szeregowi P. P. nie są obowiązani donosić o tych sprawach służbowo. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa zarówno w czasie służby czynnej, jako też po przejściu, w stan nieczynny i na emeryturę oraz po rozwiązaniu stosunku służbowego z jakiegokolwiek powodu.
Od obowiązku zachowania tajemnicy może oficera lub szeregowego P. P. zwolnić jego obecna lub ostatnio przełożona władza.
Ustawa postępowania karnego określa warunki i tryb zwolnienia od tajemnicy w postępowaniu karnem.
Oficer i szeregowy P. P. obowiązany jest donieść natychmiast policyjnej władzy przełożonej o każdej przeszkodzie do pełnienia służby. Władza może zażądać udowodnienia tej przeszkody, a w przypadku choroby poddać oficera i szeregowego P. P. badaniu lekarskiemu.
Jeżeli nieobecność na służbie oficera lub szeregowego P. P. wskutek choroby trwa dłużej niż rok, ma on być jednostronnym zarządzeniem władzy przeniesiony na emeryturę na zasadach, określonych w ustawie emerytalnej, a jeżeli nie nabył praw emerytalnych, to stosunek służbowy z nim ma być rozwiązany z przyznaniem odprawy w wysokości trzymiesięcznego ostatnio pobieranego uposażenia, jeżeli przesłużył mniej niż trzy lata w służbie państwowej i sześciomiesięcznego, jeżeli przesłużył trzy lata lub więcej.
Oficerom i szeregowym P. P. nie wolno przyjmować żadnej posady ani stanowiska, ani też oddawać się takim zajęciom, których wykonywanie stoi w sprzeczności z obowiązkami służbowemi, lub które mogą budzić wątpliwości co do bezstronnego i sumiennego wypełniania obowiązków służbowych.
O ile oficer lub szeregowy P. P. chciałby przyjąć jakiekolwiek inne zajęcie uboczne, przynoszące mu korzyści materialne, którego wykonywanie nie stałoby w sprzeczności z postanowieniami poprzedniego artykułu, winien on uprzednio uzyskać na ta zezwolenie Ministra Spraw Wewnętrznych, lub władzy przełożonej przez niego upoważnionej.
Oficer lub szeregowy P. P. obowiązany jest zaniachać takich zajęć, które władza uzna za niedopuszczalne w myśl powyższych postanowień.
O zajęciu samodzielnem żony, oraz dzieci nieletnich, pozostających we wspólnem gospodarstwie domowem, winian oficer lub szeregowy P. P. zawiadomić przełożoną władzę policyjną, która może sprzeciwić się wykonywaniu takiego zajęcia, o ile ono koliduje z godnością munduru policyjnego albo z interesami służby.
Oficerowie i szeregowi P. P. nie mogą zawierać tranzakcyj gospodarczych z urzędami Policji Państwowej.
Oficerom i szeregowym P. P. nie wolno bez zezwolenia władzy przełożonej występować w charakterze rzeczoznawców w sprawach, pozostających w związku z ich zadaniami służbowemi.
Szeregowi P. P. mogą być skoszarowani.
Pomieszczenia w koszarach są bezpłatne i nie są uważane za mieszkania służbowe, względnie za mieszkania dostarczone w lokalach państwowych lub przez Państwo administrowanych na zasadach ustalonych w ustawie o uposażeniu.
Oficerom P. P. i nieskoszarowanym szeregowym władza przełożona może dostarczyć mieszkania w lokalach państwowych lub przez Państwo wynajętych, względnie administrowanych, na zasadach ustalonych w ustawie o uposażeniu.
W razie rozwiązania stosunku służbowego lub przeniesienia do innego działu zarządu państwowego, a także w razie przeniesienia służbowego do innej miejscowości wymienieni lokatorzy obowiązani są na żądanie ostatniej władzy przełożonej opróżnić otrzymany lokal w ciągu trzech miesięcy od dnia rozwiązania stosunku służbowego, względnie przeniesienia. W wypadku przeniesienia w stan nieczynny (art. 96) termin ten liczy się od dnia rozwiązania stosunku służbowego w myśl art. 98. W razie niezastosowania się do wezwania w określonym terminie ostatnia władza przełożona uprawniona jest do opróżnienia lokalu przymusowo w drodze egzekucji administracyjnej.
O ile szczególne warunki służbowe tego wymagają, władza przełożona policyjna może zarządzić ograniczenie wydalania się oficerów i szeregowych P. P. z siedziby względnie rejonu służbowego.
Oficerom i szeregowym P. P. wolno należeć do związków i stowarzyszeń tylko za zezwoleniem władzy przełożonej.
Dla zawarcia małżeństwa oficerowie i szeregowi P. P. obowiązani są otrzymać zezwolenie władzy przełożonej.
Warunki niezbędne dla otrzymania powyższego zezwolenia określi rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych.
Oficerowie i szeregowi P. P. są umundurowani z wyjątkiem tych rodzajów służby, co do których władza przełożona zarządzi pełnienie jej w ubraniu cywilnem.
Zawieszonym w czynnościach służbowych i pozostającym w stanie nieczynnym może Komendant Główny P. P. zabronić noszenia munduru.
Przepisy o umundurowaniu i uzbrojeniu P. P. wydaje Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych.
Używanie umundurowania zbliżonego wyglądem do umundurowania Policji Państwowej jest wzbronione.
Szczegółowe przepisy w celu zagwarantowania wyłączności umundurowania policji wyda Rada Ministrów.
Szczegółowe obowiązki oficerów i szeregowych P. P. oraz tryb postępowania służbowego określi w ramach niniejszego rozporządzenia lub innych przepisów instrukcja służbowa, wydana przez Ministra Spraw Wewnętrznych.
Prawa.
Prawa.
Oficerowie i szeregowi P. P. którzy przesłużyli przynajmniej rok w służbie państwowej mają prawo do corocznego urlopu dla wypoczynku, a mianowicie:
oficerowie P. P. do lat ośmiu służby państwowej przez cztery tygodnie, ponad osiem do szesnastu lat przez pięć tygodni, ponad szesnaście lat służby przez sześć tygodni;
szeregowi P. P.: do lat trzech przez dwa tygodnie, ponad trzy do dziesięciu lat przez trzy tygodnie, a ponad dziesięć lat służby przez cztery tygodnie.
Urlop dla wypoczynku można wstrzymać względnie odwołać, o ile tego wymagają ważne względy służbowe.
Skoro jednak następnie służba na to pozwoli, należy umożliwić wykorzystanie urlopu jeszcze w tym samym roku kalendarzowym.
W przeciwnym razie należy to uwzględnić w miarę możności przy wymiarze urlopu wypoczynkowego - w roku następnym.
Koszta podróży spowodowane odwołaniem z urlopu podlegają zwrotowi ze Skarbu Państwa według norm ustalonych dla: podróży służbowych.
Oficerowie i szeregowi P. P. mogą otrzymać urlop w celu załatwienia spraw osobistych, rodzinnych i majątkowych, nie przenoszący jednorazowo dni trzech; termin ten może być przedłużony tylko w wyjątkowych wypadkach. W razie przeniesienia służbowego do innej miejscowości oficer lub szeregowy P. P. otrzymuje z urzędu urlop, czas trwania i tryb udzielania którego określi, rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych.
Urlopy takie nie są wliczane do wymiaru urlopu wypoczynkowego.
Pozatem na prośbę oficera lub szeregowego P. P. może mu być udzielony bezpłatny dłuższy urlop najwyżej do lat dwu; czas trwania tego urlopu nie wlicza się do wysługi lat. Władza może od tych warunków odstąpić w całości lub w części tylko wówczas, gdy udzielenie dłuższego urlopu pożądane jest z ważnych względów publicznych.
O urlopach oficerów i szeregowych P. P. decydują przełożeni policyjni, przyczem co do urlopów kierowników jednostek wykonawczych wymagana jest zgoda właściwej władzy administracji ogólnej.
Oficerowie oraz szeregowi P. P. awansują do wyższych stopni według uznania władzy, która bierze pod uwagę uzdolnienie, użyteczność i inne kwalifikacje służbowe, jako też opinję władz administracji ogólnej.
Awansować można tylko o jeden stopień.
Nadinspektora P. P. awansuje na Generalnego Inspektora P. P. Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, przedstawiony w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.
Na stopnie oficerskie do nadinspektora włącznie awansuje Minister Spraw Wewnętrznych, przyczem awansowanie na stopień nadinspektora i inspektora wymaga uprzedniej zgody Prezesa Rady Ministrów.
Na st. przodowników, przodowników i st. posterunkowych awansuje Komendant Główny, lub z jego upoważnienia, komendanci wojewódzcy.
Awanse oficerów P. P. do podinspektora włącznie oraz szeregowych P. P., mogą być uzależnione od warunków, które ustala Prezes Rady Ministrów.
Nie mogą być awansowani oficerowie i szeregowi P. P.:
Oficerowie i szeregowi P. P. mogą być awansowani po przesłużeniu co najmniej określonego poniżej czasu w danym stopniu:
w | stopniu | posterunkowego | - 1 | roku |
" | " | st. posterunkowego | - 2 | lat |
" | " | przodownika | - 2 | " |
" | " | Przodownika | - 2 | " |
" | " | aspiranta | - 2 | " |
" | " | podkomisarza | - 3 | " |
" | " | komisarza | - 3 | " |
od nadkomisarza do inspektora włącznie - 4 lat w każdym stopniu.
Minister Spraw Wewnętrznych w stosunku do oficerów P. P., a Komendant Główny P. P. w stosunku do szeregowych P. P. mogą w poszczególnych wypadkach skrócić terminy służby, określone w poprzednim artykule, nie więcej jednak, jak o połowę, o ile przemawiają za tem względy tego rodzaju, jak: posiadane studja, szczególne uzdolnienie, wybitnie zasługi, wyniki w służbie bezpieczeństwa i t. p.
St. przodownicy P. P. nieposiadający warunków wymienionych w p. 2 art. 36, wymaganych od kandydatów na oficerów P. P., mogą wyjątkowo być awansowani na aspirantów, o ile odznaczyli się wybitnemi zdolnościami, położyli w służbie bezpieczeństwa niepospolite zasługi i przesłużyli w Policji Państwowej co najmniej lat siedem, z czego w stopniu st. przodownika co najmniej lat 2.
Przy awansach na wyższe stopnie oficerskie, st. przodownicy, którzy awansowali na aspirantów, awansują wedle ogólnych zasad.
W razie braku wolnych etatów aspirantów st. przodownik, odpowiadający warunkom, wymaganym przez niniejsze rozporządzenie, może być awansowany na aspiranta z uposażeniem st. przodownika, względnie kandydat na oficera P. P. mianowany aspirantem z uposażeniem st. przodownika (art. 34 ust. 1), Po otworzeniu się wolnego miejsca w etacie aspirantów, tacy aspiranci otrzymują od dnia pierwszego najbliższego miesiąca w porządku starszeństwa uposażenie aspiranta.
Ogólna liczba aspirantów z uposażeniem st. przodownika w korpusie P. P. nie może przekraczać 20 % etatu aspirantów.
Oficerowie i szeregowi P. P. należący do rezerwy W. P. mogą być powoływani do ćwiczeń wojskowych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.
Uposażenie oficerów i szeregowych P. P. unormuje specjalna ustawa o uposażeniu, która uwzględni szczególne warunki służby policyjnej.
Oficerom i szeregowym P. P. w wypadkach zasługujących na uwzględnienie może być przyznana z funduszów państwowych bezprocentowa zaliczka.
Uposażenie oficerów i szeregowych P. P. ulega zajęciu administracyjnemu, tudzież zapowiedzeniu i zajęciu sądowemu nie więcej, niż do wysokości 1/5 części sumy uposażenia przypadającego do wypłaty.
Tytułem wyjątku od zasady podanej w art. 83 uposażenie oficerów i szeregowych P. P. ulega zapowiedzeniu i zajęciu sądowemu za alimenty do wysokości 2/5 uposażenia, przyczem pozostałe 3/5 wolne są od wszelkich zapowiedzeń i zajęć.
Przy zbiegu zapowiedzeń za alimenty i za inne należności lub długi 1/5 część uposażenia staje się przedmiotem stosunkowego podziału zarówno na alimenty, jak na inne należności lub długi, drugą zaś 1/5 część przekazuje się wyłącznie na zaspokojenie samych tylko alimentów, o ileby pierwsza 1/5 część na nie przy zbiegu innych wierzycieli nie wystarczała.
Wyłącza się zupełnie z pod zapowiedzeń i zajęć, określonych w art. art. 83 i 84:
Ustępowanie pod jakimkolwiek tytułem prawa do pobierania uposażenia jest wzbronione. Wszelka umowa przeciwna temu jest nieważna.
W razie wdrożenia przeciwko oficerowi lub szeregowemu P. P. postępowania karnego lub dyscyplinarnego, albo zawieszenia go w pełnieniu służby nie można przed zakończeniem tego postępowania lub zniesieniem zawieszenia posunąć do wyższego szczebla w grupie uposażenia.
Oficerowie i szeregowi P. P. mają prawo do uposażenia emerytalnego, a wdowy i sieroty po nich do zaopatrzenia wdowiego i sierocego, na zasadach, które normuje specjalna ustawa o zaopatrzeniu emerytalnem, przyczem z chwilą przyjęcia do służby w Policji Państwowej (art. 40) są uważani za mianowanych na stałe. Oficerowi i szeregowemu P. P. po ukończeniu pięciu lat faktycznej służby czynnej następne lata czynnej służby liczą się do wymiaru emerytury w stosunku dwanaście miesięcy służby efektywnej za szesnaście miesięcy.
Przepis ten ma również zastosowanie do oficerów i szeregowych P. P. będących w służbie czynnej P. P. w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, jednak tylko za lata służby policyjnej, poczynając od dnia 1 listopada 1918 r.
Oficer lub szeregowy P. P., który wskutek czynu karygodnego, popełnionego na jego osobie w związku ze służbą, lub nieszczęśliwego wypadku, doznanego z powodu lub w czasie pełnienia obowiązków służbowych albo też w związku z ich pełnieniem, a także wskutek chorób zakaźnych, panujących epidemicznie w miejscu służbowego pobytu, utracił całkowicie zdolność do pracy zarobkowej, otrzymuje niezależnie od zaopatrzenia emerytalnego jednorazowe odszkodowanie w wysokości dwudziestoczterokrotnego pełnego uposażenia, pobranego w ostatnim miesiącu.
O ile oficer lub szeregowy z przyczyn wymienionych wyżej utracił życie, jednorazowe odszkodowanie wymienione w ust. 1 niniejszego artykułu, otrzymuje pozostała po nim wdowa względnie dzieci ślubne i uprawnione niezależnie od pośmiertnego oraz zaopatrzenia emerytalnego.
Do wymienionego odszkodowania mają zastosowanie zasady, regulujące wypłatę zaopatrzenia wdowiego i sierocego.
Postanowienia niniejszego artykułu nie uchylają przepisów, dotyczących specjalnego wymiaru zaopatrzenia emerytalnego względnie wdowiego i sierocego (art. art. 9, 11 - 13 ustawy z dnia 11 grudnia 1923 roku o zaopatrzeniu emerytalnem funkcionarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. z r. 1924, Nr. 6, poz. 46).
Dzieci ślubne i uprawnione tych oficerów i szeregowych P. P., którzy utracili życie wskutek czynu karygodnego, popełnionego na ich osobie w związku ze służbą, lub nieszczęśliwego wypadku, któremu ulegli z powodu lub w czasie pełnienia obowiązków służbowych, mają pierwszeństwo przy przyjęciu do państwowych zakładów naukowych i do lat osiemnastu mają być kształcone w tych zakładach na koszt Skarbu Państwa.
Wykonanie niniejszego postanowienia określi rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych, wydane w porozumieniu z Ministrami: Pracy i Opieki Społecznej, Skarbu oraz Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Oficerom i szeregowym P. P. przysługują te same prawa pierwszeństwa do otrzymania odpowiadających ich kwalifikacjom innych stanowisk w cywilnej służbe państwowej, tudzież samorządowej lub zakładach i instytucjach subwencjonowanych przez Państwo, które przysługują oficerom względnie zawodowym podoficerom W. P.
Przepisy dotyczące wykonania niniejszego artykułu ustali rozporządzenie Rady Ministrów.
Zmiany w stosunku służbowym.
Zmiany w stosunku służbowym.
Przeniesienie służbowe oficera lub szeregowego P. P. do innej miejscowości albo na inne stanowisko służbowe może nastąpić z urzędu w interesie służby albo na własną prośbę.
Oficerów P. P. przenosi Minister Spraw Wewnętrznych, szeregowych P. P. z jednego województwa do innego przenosi Komendant Główny P. P., szeregowych P. P. w obrębie tego samego województwa - komendant wojewódzki P. P.
W razie potrzeby czasowego użycia oficera lub szeregowego P. P. do służby poza rejonem jego stałego przydziału właściwy przełożony policyjny zarządza odkomenderowanie względnie delegację służbową do miejsca przeznaczenia.
Szczegółowe w tym zakresie przepisy wyda Minister Spraw Wewnętrznych.
Przed przeniesieniem szeregowych P. P., którzy zajmują stanowiska komendantów posterunkowi lub innych równorzędnych jednostek policyjnych, należy zasięgnąć opinji starosty względnie wojewody, właściwych ze względu na ostatni i projektowany przydział.
W razie rozbieżnego stanowiska właściwej władzy administracyjnej i przełożonego policyjnego decydują właściwe władze wyższe we wzajemnem porozumieniu a w razie nieuzgodnienia - Minister Spraw Wewnętrznych. Sposób zasięgania opinji władz administracji ogólnej w wypadkach delegacji ustali Minister Spraw Wewnętrznych.
Oficer i szeregowy P. P. po trzech latach służby w Policji Państwowej zostaje ustalonym w służbie z mocy samego prawa.
W wypadkach wyjątkowych Ministrowi Spraw Wewnętrznych w odniesieniu do oficerów P. P., a Komendantowi Głównemu P. P. w odniesieniu do szeregowych P. P. przysługuje prawo ustalenia w służbie przed upływem czasu określonego w ustępie poprzednim. Ustalenie może nastąpić również jednocześnie z mianowaniem.
Stosunek służbowy oficera i szeregowego nieustalonego w służbie może być w każdej chwili rozwiązany, gdy władza powołana do mianowania uzna, że nie nadaje się do służby w P. P.
Przy rozwiązaniu stosunku służbowego w trybie ustępu poprzedniego, oficerowie i szeregowi P. P. w razie nienagannego zachowania się otrzymują, o ile nie nabyli praw emerytalnych, odprawę w wysokości: za służbę do jednego roku - jednomiesięcznego uposażenia, za służbę od jednego roku do lat dwóch - dwumiesięcznego i za służbę ponad dwa lata - trzymiesięcznego uposażenia.
Jeżeli wskutek zmian organizacyjnych w korpusie P. P. powstanie czasowo brak odpowiedniego stanowiska tego samego stopnia dla oficera lub szeregowego P. P. ustalonego w służbie, albo gdy zajdą okoliczności, niepozwalające ze względu na dobro służby na dalsze zajmowanie przez takiego oficera lub szeregowego P. P. stanowiska tego samego stopnia w korpusie P. P. - zostaje on przeniesiony w stan nieczynny.
Komendanta Głównego P. P. przenosi w stan nieczynny Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, przedstawiony w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.
Inspektora Generalnego P. P. przenosi w stan nieczynny Prezydent Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych, przedstawiony w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów.
Oficerów wszystkich innych stopni przenosi w stan nieczynny Minister Spraw Wewnętrznych za zgodą Prezesa Rady Ministrów.
Przez cały czas pozostawania w stanie nieczynnym oficerowie i szeregowi P. P. pobierają pełne uposażenie służbowe.
Czas spędzony w stanie nieczynnym zalicza się tylko do wymiaru emerytury.
Oficer i szeregowy P. P. przeniesiony w stan nieczynny może być w każdej chwili powołany zpowrotem do służby czynnej, o ile jednak powołanie takie nie nastąpi w ciągu pół roku od dnia przeniesienia w stan nieczynny lub też o ile w tym samym czasie nie nastąpi przeniesienie do innego działu zarządu państwowego (art. 99), należy rozwiązać z nim stosunek służbowy z zastosowaniem postanowień ustawy emerytalnej.
Do innego działu zarządu państwowego oficer lub szeregowy P. P. może być przeniesiony tylko za jego zgodą.
Minister Spraw Wewnętrznych może ze względu na dobro służby przenieść oficera lub szeregowego P. P. do służby podlegającej innym przepisom w podległym sobie dziale zarządu państwowego, bez obniżenia posiadanej grupy uposażenia, jeżeli stosunek służbowy unormowany innemi przepisami ma charakter publiczno-prawny.
Oficera lub szeregowego P. P., wybranego do ciała ustawodawczego, zwalnia się na czas trwania mandatu od sprawowania funkcyj z jednoczesnem wstrzymaniem mu za cały ten czas uposażenia służbowego.
Po wygaśnięciu mandatu oficer lub szeregowy P. P. powraca do służby w P. P. w tym samym stopniu.
Czas sprawowania mandatu do ciała ustawodawczego zalicza się całkowicie do czasu służby (wysługi lat).
Działalność oficera i szeregowego P. P. w czasie wykonywania mandatu poselskiego, będąca w związku z wykonywaniem obowiązków poselskich, nie może być podstawą do dochodzeń służbowych przeciwko niemu.
Stosunek służbowy oficera lub szeregowego P. P. można rozwiązać poza wypadkami, przewidzianemi w tytule IV oraz w art. 53, 95 i 98 niniejszego rozporządzenia, także na własną prośbę zainteresowanego.
Prośbę o rozwiązanie stosunku służbowego składa się na piśmie w drodze służbowej; oficerowie i szeregowi P. P. w stanie nieczynnym składają ją temu przełożonemu, któremu podlegali przed przeniesieniem w stan nieczynny.
Decyzja w sprawach rozwiązania stosunku służbowego na własną prośbę oficera lub szeregowego P. P. należy do władzy powołanej do mianowania.
Władza, wymieniona w ust. 2 poprzedniego artykułu, może prośbę o rozwiązanie stosunku służbowego uwzględnić odrazu, odroczyć rozwiązanie stosunku służbowego do określonego terminu lub też, jeśli dla ważnych przyczyn oznaczenie terminu nie może nastąpić niezwłocznie, odroczyć decyzję co do terminu rozwiązania stosunku służbowego do czasu późniejszego, nie dłużej jednak jak do trzech miesięcy.
Termin wyznaczony do rozwiązania stosunku służbowego w odniesieniu do oficerów nie może przekraczać jednego roku, licząc od dnia wniesienia prośby, zaś w odniesieniu do szeregowych P. P. - sześciu miesięcy. Termin ten u szeregowych P. P. może być wyznaczony niezależnie od wymagania dotrzymania zobowiązania się do czteroletniej służby w P. P. po myśli art. 39.
Odpowiedź na prośbę o rozwiązanie stosunku służbowego winna być zakomunikowana proszącemu bez nieuzasadnionej zwłoki, a w każdym razie nie później, jak w ciągu czterech tygodni od dnia jej złożenia bezpośredniemu przełożonemu.
Przez wystąpienie ze służby na własną prośbę (art. 101), jak również przez rozwiązanie stosunku służbowego w myśl postanowień art. 95 ust. 3, oficer lub szeregowy P. P. i jego rodzina tracą wszelkie prawa, wynikające ze stosunku służbowego.
W razie ponownego wstąpienia do służby w Policji Państwowej przywrócenie praw, nabytych poprzednią służbą, może nastąpić za zgodą Ministra Spraw Wewnętrznych.
Mianowanie oficera lub szeregowego P. P. będzie uznane za nieważne, jeżeli nastąpiło na podstawie dokumentów fałszywych lub nieważnych albo wyjdą najaw okoliczności, w myśl obowiązujących przepisów niedopuszczające mianowania.
Orzeczenie o unieważnieniu nominacji wyda władza powołana do mianowania.