Podwyższenie opłat sądowych na obszarze sądów apelacyjnych krakowskiego i lwowskiego i sądu okręgowego cieszyńskiego oraz zastosowanie złotego do opłat sądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.19.186

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lutego 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 25 lutego 1924 roku

w przedmiocie podwyższenia opłat sądowych na obszarze sądów apelacyjnych krakowskiego i lwowskiego i sądu okręgowego cieszyńskiego oraz zastosowania złotego do opłat sądowych.

Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1923 r. w przedmiocie podwyższenia opłat sądowych na obszarze sądów apelacyjnych krakowskiego i lwowskiego i sądu okręgowego Cieszyńskiego (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 1, poz. 1) oraz artykułów 5, 6 i 1 ustawy z dnia 6 grudnia 1923 r. o zastosowaniu Starej jednostki do obliczania danin, niektórych innych dochodów publicznych oraz kredytów, udzielanych przez instytucje państwowe i samorządowe (Dz. U. R. P. № 127, poz. 1044) zarządza się co następuje:

§ 1. Uchyla się postanowienia art. 1 do 8, 8¹, 8², 8³ i 8⁴ ustawy z dnia 1 marła 1921 r. o podwyższeniu, opłat sądowych w b. dzielnicy austrjackiej (Dz. U. R. P. № 26, poz. 143) w brzmieniu ustaw z dnia 31 stycznia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 11. poz. 88) i z dnia 5 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 1, poz. 1) i zastępuje ssę je postanowieniami zawartemi w następujących paragrafach.

§ 2. Rozporządzenie cesarskie z dnia 15 września 1915 r. o należytościach sadowych (austr. Dz. Ust P. -Na 279) wraz z załączoną do niego taryfą i uwagami do tej taryfy ulega następującym zmianom:

1) wszelkie kwoty wyrażone w koronach i halerzach będą uważane za wyrażone w złotych równych frankowi złotemu i w groszach;

2) 2 wyjątkiem należytości stałych przewidziany w poz. 25, 26, 27 i 28 taryfy i z wyjątkami przewidzianemi w dalszych postanowieniach niniejszego rozporządzenia, wszelkie kwoty, określające należytości stałe, należytości procentowe, oraz najniższą granicę wymiaru podwyższa się dwukrotnie;

3) ustęp 2 § 16 ces. rozp. uzupełnia się punktem 7 w następującem brzmieniu:

"7. W postępowaniu, którego przedmiotem są roszczenia wyrażone w obcej walucie, przelicza się sumę roszczenia na złote, celem uzyskania podstawy wymiaru należytości, według notowanego w Monitorze Polskim przeciętnego kursu giełdowego w dniu, w którym, powstaje obowiązek uiszczenia należytości, a jeśli w tym dniu niema notowania, według ostatniego poprzedzającego kursu, nie dłużej jednak niż trzy miesiące wstecz. Wartość walut, które w tym czasie nie; były notowane, należy ustalić w sposób wskazany w §§ 52-54 austrj. ustawy o należytościach z r. 1850 (austr. Dz. Ust. P. № 50)";

4) ustęp 1 § 31 ces. rozp. otrzymuje brzmienia następujące:

"Podstawą wymiaru należytości ryczałtowej przewidzianej w par. 25 taryfy ustala się w sposób przepisany w art. 20 ustawy z dnia 24 marca 1923 w przedmiocie wyrównania opłat stemplowych oraz podatków spadkowego i od darowizn {Dz. U. R. P. № 44, poz. 29);

5) ustęp 1 § 45 ces.- rozp. otrzymuje brzmienie następujące:

"Do pełnomocnictw wystawionych przez oskarżyciela prywatnego lub obwinionego mają zastosowania ogólne przepisy o opłatach stemplowych od pełnomocnictw";

6) ustanowiona w poz. 1 art. a) taryfy skalę należytości od podań zastępuje się następującą skalą:

do

100

złotych od każdego arkusza

-

zł.

40

gr.

ponad

100

zł.

do

500

zł.

od

każd.

ark.

1

zł.

50

gr.

"

500

"

"

2.500

"

"

"

"

2

"

50

"

"

2.500

"

"

10.000

"

"

"

"

5

"

-

"

"

10.000

"

od każdych choćby rozpoczętych 10.000 zł.

5

"

-

"

7) Pozycja 6 lit. c) taryfy. otrzymuje brzmienie następujące:

"Nakazy zapłaty w postępowaniu upominawczem stosownie do wartości jak wyroki wymienione pod lit. A".

§ 3. Do podań i załączników wnoszonych do sądów i urzędów wymiaru sprawiedliwości, a niewymienionych w taryfie dołączonej do cesarskiego rozporządzenia z dnia 15 września 1915 r. (austr. Dz. U. P. № 279), mają zastosowań je §§ 2. do 21 oraz 23 do 28 przepisów w przedmiocie opłat stemplowych od podań oraz od świadectw urzędowych, ogłoszonych rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 24 kwietnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 44, poz. 293), oraz ustawa z dnia 24 marca 1923 r. w przedmiocie wyrównania opłat stemplowych oraz podatków spadkowego i od darowizn (Dz. U. R. P. № 44, poz. 236) wraz z każdocześnie obowiązującą taryfą.

Postanowienia te mają również, zastosowania do niewymienionych w taryfie dołączonej do cesarskiego rozporządzenia, a wydawanych stronom w ich sprawach prywatnych 'przez sądy i urzędy wymiaru sprawiedliwości: świadectw, duplikatów, odpisów i wyciągów, do wydawanych przez sądy lub notarjuszy poświadczeń zgodności z oryginałem, sporządzonych przez strony odpisów, wreszcie do wykonywanych przez sądy lub notarjuszy poświadczeń autentyczności podpisu z tą zmianą, że za czynności sporządzone przez notarjusza pobiera się połową opłaty.

Protesty wekslowe (poz. 116 lit. a) austr. taryfy należytościowej z dnia 13 grudnia 1862 r. (austr. Dz. U. P. № 89) podlegają następującej opłacie stemplowej:

ą) w razie sporządzenia przez notarjusza 2 zł.

b) w razie sporządzenia przez sąd:

	przy	roszczeniach	wekslowych	do	400	zł.	4	"
	"	"	"	ponad	400	"	6	"

§ 4. Aż do czasu wprowadzenia złotych jako środka płatniczego, należytości obliczone w złotych uiszczane będą w markach polskich według kursu franka złotego obowiązującego w okrasie uiszczenia należytości.

W okresie od dnia 1 do dnia 15 każdego miesiąca obowiązywać będzie dla złotego w zakresie należytości sądowych kurs franka złotego z dnia 28 poprzedniego miesiąca, w okresie, od dnia 16 do końca miesiąca - kurs z dnia 13 tegoż miesiąca, ogłaszany przez Ministra Skarbu na podstawie art. 3 ustawy ż dnia 6 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 127, poz. 1044).

Jeśli z przeliczenia należnej sumy złotych na marki polskie dokonanego przy wypłacie należności wyniknie suma marek polskich niepodzielna przez dziesięć tysięcy a zarazem cztery ostatnie cyfry tworzą liczbę 5.000 lub więcej, to zaokrągla się ja wzwyż do kwoty podzielnej przez dziesięć tysięcy; jeśli ostatnie cztery cyfry tworzą liczbę niższą niż 5.000, to cyfry te zastępuje się zerami.

§ 5. Aż do czasu .wprowadzenia na giełdzie notowań kursów w złotych, celem uzyskania podstawy wymiaru w przypadku określonym w punkie 7 ustępu 2 § 16 ces. rozporządzenia, należy sumę roszczenia wyrażoną, w walucie obcej przeliczyć na marki polskie według kursu dnia tamże wskazanego otrzymaną sumę marek polskich przeliczyć na złote według, kursu złotego, obowiązującego w okresie, w którym powstał obowiązek uiszczenia należytości. Przepis ten należy analogicznie stosować w razie ustalenia wartości waluty w sposób wskazany w §§ 52-54 austr., ustawy o należytościach (austr. Dz. Ust P. № 50).

§ 6. Jeżeli wartość przedmiotu, służąca za podstawę wymiaru należytości oznaczona jest w markach polskich, to wartość ta, dla uzyskania podstawy wymiaru w złotych, będzie przerachowania na złote według kursu wskazanego w. § 3 niniejszego rozporządzenia.

Przerachowanie nastąpi według następujących zasad:

1) dla należytości sądowych w postępowaniu cywilnem i egzekucyjnem (Dział I taryfy), oraz dla należytości z poz. 30 lit. d) taryfy w postępowaniu niespornem:

a) gdy przedmiotem są roszczenia pieniężne- według kursu określi, w którym należytości stała się wymagalna,

b) gdy przedmiotem są inne roszczenia majątkowe - według kursu okresu, w którym wniesiona skargę lub inne podanie rozpoczynające postępowania sądowe lub podano wniosek rozpoczynający postępowanie egzekucyjne;

2) dla należytości w postępowaniu konkursowem lub ugodowem (poz. 9 - a) L. 1 taryfy) oraz dla należytości w postępowania niespornem (poz. 16c); 22 co 24 taryfy)-według kursu okresu, w którym należytości stała się wymagalna.

§ 7. Dla przerachowania marek polskich, na złote celem uzyskania podstawy wymiaru należytości ryczałtowych będą stosowanie następujące postanowienia:

1) Podstawa wymiaru wierzytelności ryczałtowej w postępowaniu konkursowem i ugodowem bodzie ustalona w złotych przez przerachowanie wartości masy na złote według kursu franka złotego w okresie ukończenia konkursu względnie sądowego zatwierdzenia ugody;

2) Podstawa wymiaru należytości ryczałtowej w postępowaniu spadkowem (poz. 25 taryfy) będzie; ustalona w sposób wskazany w ustępie 2 i 13 § 3 i § 7 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 18 grudnia 1323 r. (Dz. U. R. P. № 134, poz. 1114);

3) Wykazy dochodów z majątku poruczonego pieczy (§ 32 ces. roz.) celem wymiaru należytości ryczałtowej za sądową pieczę nadopiekuńczą i kurateralną (poz. 25 taryfy) oraz wykazy dochodów z masy użytkowej i substytucyjnej (§ 35 ces. rozp.) celem, wymiaru należytości ryczałtowej za pieczę nad przechowanemi w sądzie masami użytkowemi i substytucyjnemi (poz. 27 taryfy) będą sporządzone w złotych; przychody i wydatki w markach polskich przeliczone będą w tym celu na złote według przeciętnego kursu franka złotego za miesiąc, w którym przychód, pobrano lub wydatek poniesiono. Stosować należy kursy ustalone w § 7 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1114) i ogłoszone w wykonaniu § 3 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1112);

4) wymiary należytości ryczałtowej za sądowy nadzór nad powiernictwami (§ 38 ces. rozp. poz. 28 taryfy) uskutecznione na pierwszy okres wymiarowy na. podstawie zeznań o wartości majątku w dniu 1 stycznia 1916, będą przeliczone na złote według kursu: 1 korona równa się 1 złotemu.

Wszelkie zmiany w majątku objętym węzłem powierniczym dla celów wymiaru należytości ryczałtowej, będą podawane w złotych w ten sposób, że cenę szacunkową w markach polskich przerachowuje się na złote według kursu franka złotego w okresie ustalenia wartości.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 marca 1924 r.

Na ono zastosowanie we wszystkich sprawach już będących w toku, jeżeli prawo Skarbu Państwa do należytości powstało po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia. W tych wypadkach, gdy według § 6 i 7 niniejszego rozporządzenia ma być uwzględnioną wartość złotego w okresie przed 1 stycznia 1924, należy uwzględnić ją według wartości franka złotego podanej w § 7 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 18 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 134, poz. 1114).

Jeśli wymiar został już przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia dokonany przez władze skarbowe w markach polskich, a opłata do tego czasu nie została całkowicie zapłaconą, należy niewpłaconą sumę marek polskich przeliczyć na złote dzieląc ją przez liczbę wyrażającą kurs franka złotego w dniu zapadłości opłaty nie wcześniejszej jednakże niż w dniu 1 stycznia 1924 r.

§ 9. Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Ministrom: Sprawiedliwości i Skarbu.