Podwyższenie niektórych zobowiązań tudzież obniżenie niektórych należności Skarbu Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.4.35

Akt utracił moc

Wersja od: 16 stycznia 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 7 stycznia 1925 r.

o podwyższeniu niektórych zobowiązań tudzież obniżeniu niektórych należności Skarbu Państwa.

Na zasadzie § 35 e rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu zobowiązań prywatno-prawnych w brzmieniu rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 115, poz. 1024) zarządza się co następuje:

§  1.

1) Zobowiązania Skarbu Państwa z tytułu odpowiedzialności za krzywdy osobiste i szkody majątkowe, wyrządzone w ruchu kolei lub na pocztach określone przepisami §§ 35 a ust. 4 i 35 b rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 roku, które prawomocnemi orzeczeniami sądowemi, wydanemi między 21 maja 1924 r. a ogłoszeniem niniejszego rozporządzenia przerachowane zostały na 10% sum obliczonych według skali § 2 powołanego rozporządzenia, podwyższa się dziesięciokrotnie. Takież należności nie przerachowane jeszcze orzeczeniami sądowemi należy przerachować według pełnych stawek skali § 2 powołanego rozporządzenia.

2) Zobowiązania Skarbu Państwa z tytułu odpowiedzialności za szkody majątkowe, wyrządzone w ruchu kolei i przy przewożeniu przesyłek kolejowych i pocztowych, a nieobjętych ust. 1 niniejszego paragrafu należy przerachować na 50% zamiast na 10% (§ 35 a ust. 1 lit. c.) sum obliczonych według skali § 2 rozporządzenia z dnia 14 maja 1924.

3) Zobowiązania Skarbu Państwa za nieszczęśliwe wypadki przy pracy na kolejach państwowych, należne i nie wypłacone przed dniem 1 stycznia 1923, należy przerachować według pełnych stawek skali § 2 rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 r., przyczem miarodajnym dla przerachowania będzie czas zdarzenia się wypadku.

§ 2. Podpadające pod punkty a, b i c. ust. 1 § 35 rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 r. należności Skarbu Państwa z pożyczek udzielonych samorządom powiatowym na cele drogowe z wyjątkiem pożyczek udzielonych dla zażegnania bezrobocia przerachowuje się na 35%, 45% i 50% zamiast na 50%, 65% i 80% sum obliczonych według skali § 2 tegoż rozporządzenia.

§ 3. Należności Skarbu Państwa:

a) z pożyczek, udzielonych na pomoc rolną,

b) z pożyczek, udzielonych osadnikom wojskowym i cywilnym lub ich zrzeszeniom, ze specjalnych funduszów, przeznaczonych na cele osadnicze,

c) z pożyczek udzielonych miastom lub powiatom dla zażegnania bezrobocia, lub w b. dzielnicy pruskiej na obniżenie cen chleba,

d) z pożyczek udzielonych oficerskim, urzędniczym i robotniczym spółdzielniom spożywczym i mieszkaniowo-budowlanym,

e) z pożyczek udzielonych miastom na wygotowanie planów pomiarowych i regulacyjnych,

f) z pożyczek udzielonych na odbudowę posiadłości zniszczonych lub uszkodzonych wskutek działań wojennych,

g) z pożyczek udzielonych na organizację i reorganizację instytucyj ubezpieczeń społecznych,

o ile podpadają pod przepisy § 35 ust. 1 lit. a, b i c powołanego rozporządzenia, przerachowuje się na 20%, 25%, 30% zamiast na 50%, 65% i 80% sum obliczonych według skali § 2 rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 r.

§ 4. Należności Skarbu Państwa z pożyczek udzielonych instytucjom dobroczynnym, humanitarnym i oświatowo-naukowym o celach niezarobkowych oraz z pożyczek na odbudowę kościołów i szkół przerachowuje się, choćby podpadały pod przepisy § 35 ust. 1 lit. a, b i c rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 r. na 10% - a z pożyczek udzielonych na pomoc dla pogorzelców na terenie województw: - lwowskiego, stanisławowskiego i tarnopolskiego, na podstawie uchwały Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1922 r. - na 5% sum obliczonych według skali § 2 cytowanego rozporządzenia.

§ 5. Czynsze, które właściciele dziedzicznego prawa zabudowy w Poznaniu obowiązani są płacić Skarbowi Państwa, obniża się, począwszy od dnia 1 stycznia 1925 r., na 50% sum, przerachowanych według skali § 2 rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 r.

W przypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, Minister Skarbu będzie władny obniżyć 50%-wą miarę przerachowania do 25%-ej miary na przeciąg lat dziesięciu.

§ 6. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Ministrem Skarbu będą władni obniżać odpowiednio miary przerachowania należności Skarbu Państwa w przypadkach, w których wzajemne pretensje do Skarbu Państwa o zwrot kaucyj (złożonych temuż) nie ulegają przewartościowaniu na podstawie § 41 lit. c rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r.

§ 7. Upoważnia się właściwych ministrów w porozumieniu z Ministrem Skarbu do rozkładania na raty w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie należności Skarbu Państwa, przerachowanych na podstawie rozporządzenia z dnia 14 maja 1924 r. lub innych rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej.

§ 8. O ile przerachowanie należności Skarbu Państwa daje w wyniku sumy, nie wyższe od 10 złotych, a ściągnięcie ich wymagałoby niewspółmiernych wydatków administracyjnych, właściwi ministrowie władni są wstrzymać ściąganie tych należności, a w porozumieniu z Ministrem Skarbu należności te umorzyć.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.