Podwyższenie emerytur i rent w 1987 i 1988 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1987.3.20

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1987 r.

USTAWA

z dnia 29 stycznia 1987 r.

o podwyższeniu emerytur i rent w 1987 i 1988 r.

Art.  1.

Emerytury, renty inwalidzkie i renty rodzinne, zwane dalej "świadczeniami", przyznane przed dniem 1 stycznia 1984 r. i przysługujące na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270 oraz z 1986 r. Nr 1, poz. 1), podwyższa się dodatkowo w 1987 i 1988 r. według zasad określonych w art. 2-7, niezależnie od ich waloryzacji dokonywanej w myśl art. 74 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  2.

1. Podwyższenie świadczeń następuje w dwóch etapach - od dnia 1 września 1987 r. i od dnia 1 września 1988 r. - przez obliczenie tych świadczeń od podstawy wymiaru zwiększonej w sposób określony w ust. 2 i 3.

2. Kwotę zwiększenia oblicza się od podstawy wymiaru ustalonej na dzień 28 lutego 1987 r. Kwota ta, w zależności od roku, w którym przyznano świadczenie, wynosi:

1) 36% tej podstawy, nie więcej jednak niż 9.000 zł - dla świadczeń przyznanych do dnia 31 grudnia 1981 r. osobom, które do dnia 31 grudnia 1986 r. nie osiągnęły wieku 75 lat lub nie zostały zaliczone do I grupy inwalidów,

2) 30% tej podstawy, nie więcej jednak niż 7.500 zł - dla świadczeń przyznanych do dnia 31 grudnia 1981 r. osobom, które do dnia 31 grudnia 1986 r. osiągnęły wiek 75 lat lub zostały zaliczone do I grupy inwalidów,

3) 25% tej podstawy, nie więcej jednak niż 6.500 zł - dla świadczeń przyznanych w 1982 r. osobom określonym w pkt 1,

4) 15% tej podstawy, nie więcej jednak niż 4.000 zł - dla świadczeń przyznanych w 1982 r. osobom określonym w pkt 2,

5) 6% tej podstawy, nie więcej jednak niż 1.500 zł - dla świadczeń przyznanych w 1983 r. osobom określonym w pkt 1.

3. Podwyżkę podstawy wymiaru świadczenia realizuje się w następujący sposób:

1) podstawę wymiaru świadczenia ustaloną na dzień 31 sierpnia 1987 r. zwiększa się o połowę kwoty podwyżki - od dnia 1 września 1987 r.,

2) podstawę wymiaru świadczenia ustaloną na dzień 31 sierpnia 1988 r. zwiększa się o pozostałą kwotę podwyżki - od dnia 1 września 1988 r.

Art.  3.

1. Przy ustalaniu roku przyznania świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 122 ust. 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z uwzględnieniem ust. 2 i 3.

2. Jeżeli podstawę wymiaru świadczenia ustalono w kwocie ryczałtowej lub w kwocie odpowiadającej górnej granicy wynagrodzenia (dochodu, przychodu), przyjmowanego do podstawy wymiaru, za rok przyznania świadczenia uważa się rok, w którym te kwoty zostały ustalone.

3. Przy zwiększeniu podstawy wymiaru świadczenia nie mają zastosowania ograniczenia wysokości podstawy wymiaru określone w art. 61 pkt 2 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 22 tej ustawy.

Art.  4.

Obliczenie świadczenia od podstawy wymiaru zwiększonej w myśl art. 2 następuje z zastosowaniem współczynnika waloryzacyjnego, o którym mowa w art. 74 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, przy czym podwyższenie świadczenia nie powoduje zmiany tego współczynnika.

Art.  5.

Podwyższenie świadczeń następuje z urzędu, z tym że w razie zawieszenia prawa do świadczeń, podwyższenie to następuje przy wznowieniu jego wypłaty.

Art.  6.

Przepisy art. 1-5 stosuje się odpowiednio do świadczeń przysługujących na podstawie:

1) ustawy z dnia 27 września 1973 r. o zaopatrzeniu emerytalnym twórców i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 145 i z 1986 r. Nr 42, poz. 202),

2) ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 13, poz. 68), z wyjątkiem rent, których podwyższenie następuje na podstawie art. 37 ust. 6 tej ustawy; renty obliczone od kwot zryczałtowanych uważa się za renty przyznane do dnia 31 grudnia 1981 r.,

3) ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144),

4) ustawy z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 146),

5) dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135),

6) ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym rzemieślników i niektórych innych osób prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 31, poz. 147 i z 1986 r. Nr 42, poz. 202),

7) ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 187 i Nr 31, poz. 214 oraz z 1983 r. Nr 5, poz. 33),

8) ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 1985 r. Nr 42, poz. 201),

9) ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin (Dz. U. Nr 5, poz. 32),

10) ustawy z dnia 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin (Dz. U. Nr 23, poz. 99 i z 1985 r. Nr 20, poz. 85).

Art.  7.

1. W razie wypłacania więcej niż jednego świadczenia w wyniku zbiegu prawa do:

1) renty przysługującej na podstawie ustawy o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin,

2) renty inwalidzkiej przysługującej na podstawie ustawy o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

z prawem do emerytury przysługującej na podstawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz przepisów wymienionych w art. 6 niniejszej ustawy, podwyżki wynikające z niniejszej ustawy i z waloryzacji świadczeń w 1987 i 1988 r. stosuje się do każdego z tych świadczeń.

2. Podwyżki rent, o których mowa w ust. 1, wynikające z niniejszej ustawy i z waloryzacji świadczeń w 1987 i 1988 r., przysługują niezależnie od podwyżek świadczeń wynikających z przepisów ustaw:

1) z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139, z 1984 r. Nr 52, poz. 270 oraz z 1985 r. Nr 20, poz. 85),

2) z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin (Dz. U. z 1983 r. Nr 46, poz. 210 oraz z 1985 r. Nr 20, poz. 85 i Nr 38, poz. 181),

3) z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 268, z 1984 r. Nr 52, poz. 269 i z 1986 r. Nr 42, poz. 202).

3. W razie wypłacania więcej niż jednego świadczenia w wyniku zbiegu prawa do emerytury lub renty, przysługujących na podstawie przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin, z prawem do świadczenia innego niż wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2, stosuje się w 1987 i 1988 r. podwyżkę korzystniejszą:

1) albo świadczenie przysługujące na podstawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, jak również na podstawie przepisów wymienionych w art. 6 waloryzuje się według zasad określonych w art. 74 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin oraz podwyższa się według zasad określonych w art. 1 i 2,

2) albo świadczenie przysługujące na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin ustala się według zasad wynikających z przepisów art. 18 i 47 tej ustawy.

4. W razie podwyższenia świadczeń w myśl ust. 3 pkt 1, emeryturę lub rentę przysługującą na podstawie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin wypłaca się w wysokości ustalonej na ostatni dzień lutego danego roku.

Art.  8.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 marca 1987 r.