Podwyższenie dodatków drożyźnianych do rent inwalidów, z powodu starości i dla rodzin po ubezpieczonych, zapewnionych obowiązującą w b. dzielnicy pruskiej ordynacją ubezpieczeniową Rzeszy Niemieckiej z dnia 19 lipca 1911 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.95.878

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 19 października 1922 r.

w przedmiocie podwyższenia dodatków drożyźnianych do rent inwalidów, z powodu starości i dla rodzin po ubezpieczonych, zapewnionych obowiązującą w b. dzielnicy pruskiej ordynacją ubezpieczeniową Rzeszy Niemieckiej z dnia 19 lipca 1911 r.

Na mocy art. 5 ustawy z dnia 24 lutego 1922 r. w przedmiocie dalszych dodatków drożyźnianych do rent ubezpieczeniowych inwalidów, z powodu starości i dla rodzin po ubezpieczonych, zapewnionych ordynacją ubezpieczeniową Rzeszy Niemieckiej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. U. Rz. Niem. str. 509 i Dz. U. R. P. z 1921 r. № 31 poz. 180) - (Dz. U. R. P. № 15, poz. 135) zarządza się co następuje:

§ 1. Dodatki drożyźniane, przyznane ustawą z dnia 24 lutego 1922 r. w przedmiocie dalszych dodatków drożyźnianych do rent ubezpieczeniowych inwalidów z powodu starości i dla rodzin po ubezpieczonych, zapewnionych ordynacją ubezpieczeniową Rzeszy Niemieckiej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. U. Rz. Niem. str. 509 i Dz. U. R. P. № 31, poz. 180) -(Dz. Ust. R. P. Na 15 poz. 135) wynosić będą miesięcznie:

a) dla osób pobierających rentą inwalidzką lub starczą 8.000 mk.

b) dla osób pobierających rentą wdowią lub wdowca 4.000 mk.

c) dla osób pobierających rentą sierocą 2.000 mk.

Dodatki drożyźniane wypłaca się łącznie z rentą.

§ 2. Udział Państwa w pokryciu świadczeń, przewidzianych w art. 2 ustawy powołanej w § 1 niniejszego rozporządzenia podwyższa się w ten sposób, że do każdej renty inwalidzkiej, starczej, wdowy lub wdowca Państwo dopłaca 1.500 mk., a do każdej renty sierocej 750 mk. miesięcznie.

§ 3. Składkę, tygodniową, określoną w art. 3 ustawy powołanej w § 1 niniejszego rozporządzenia podwyższa się dziesięciokrotnie.

§ 4. Znaczki dotychczas ważne z dniem obowiązywania niniejszego rozporządzenia tracą swą wartość i po tym dniu najdalej w przeciągu 6 miesięcy mogą być użyte tylko dla wnoszenia składek tygodniowych za czas ubiegły przed dniem obowiązywania niniejszego rozporządzenia.

Wyszłe z obiegu znaczki ubezpieczalni krajowej można w terminie określonym w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu zmieniać na znaczki nowe równej wartości ogólnej w miejcach sprzedaży znaczków.

§ 5. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą obowiązującą od dnia 1 listopada 1922 r.