Rozdział 2 - Mianowanie podoficerami zawodowymi. - Podstawowe obowiązki i prawa szeregowych Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.68.603 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 30 marca 1932 r.

Rozdział  II.

Mianowanie podoficerami zawodowymi.

 Podoficerem zawodowym może być mianowany ten, kto:

1.
odbył ustawowo przewidzianą czynną służbę wojskową, przesłużył co najmniej 2 lata w charakterze szeregowego nadterminowego i uzyskał stopień kaprala. Ministrowi Spraw Wojskowych przysługuję prawo skrócenia okresu dwuletniego służby nadterminowej - jak również prawo zwolnienia od obowiązku odbycia tej służby absolwentów szkół dla małoletnich;
2.
jest nieposzlakowanym obywatelem Państwa Polskiego, którego patrjotyzm i lojalność państwowa nie ulega żadnej wątpliwości;
3.
posiada odpowiednie kwalifikacje;
4.
posiada znajomość języka polskiego w słowie i piśmie, oraz ukończył co najmniej 7 klas szkoły powszechnej; w wyjątkowych i na szczególne uwzględnienie zasługujących wypadkach może Minister Spraw Wojskowych zwalniać od warunku ukończenia 7 klas szkoły powszechnej na zasadach, które ustala rozporządzenie wykonawcze;
5.
ukończył z pomyślnym wynikiem szkołę podoficerską, względnie kurs specjalny, lub też zdał z pomyślnym wynikiem szczególny egzamin po uprzednio odbytej praktyce (art. 33 ustęp 2);
6.
w wypadku niepełnoletności przedstawił zezwolenie ojca, względnie opiekuna;
7.
odpowiada specjalnym, ustalonym przez Ministra Spraw Wojskowych warunkom dla danej kategorji podoficerów zawodowych (art. 61).

Prawo mianowania podoficerów zawodowych i prawo pozostawiania na służbie zawodowej (art. 65) służy przełożonym, posiadającym uprawnienia co najmniej dowódcy pułku.

Mianowanie podoficerem zawodowym powinno być stwierdzone przez ogłoszenie w rozkazie, wydanym przez dowódcę, uprawnionego do mianowania, przyczem powinna być podana data mianowania.

21 Art. 71 zmieniony przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 28 stycznia 1932 r. (Dz.U.32.25.213) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 marca 1932 r.