Tytuł 5 - POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE. - Podstawowe obowiązki i prawa oficerów Wojsk Polskich.
Dz.U.1922.32.256
Akt utracił mocTYTUŁ V.
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE.
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE.
Uprawnienia, zastrzeżone w niniejszej ustawie Prezydentowi Rzeczypospolitej, przysługiwać będą aż do wyboru pierwszego Prezydenta Rzeczypospolitej Naczelnikowi Państwa.
Instytucja urzędników wojskowych, z dniem 31 grudnia 1924 r. w Wojsku Polskiem przestaje istnieć.
Ci z urzędników wojskowych, którzy ze względu na swe fachowe kwalifikacje są niezbędni, mogą zostać przemianowani na oficerów na warunkach, które ustali rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej.
Art. 8 niniejszej ustawy nie ma zastosowania do dnia 1 stycznia 1929 r. Do powyższego terminu przenoszenie Oficerów z jednego korpusu osobowego do innego ureguluje rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych.
Postanowienie powyższe nie ma zastosowania do oficerów korpusu kontrolerów, co do których art. 8 niniejszej ustawy wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Obsadzenie w myśl art. 15 niniejszej ustawy stanowisk, przewidzianych etatami; przez, oficerów w odpowiednich stopniach, winno być zakończone z dn. 1 stycznia 1929 r.
Przyjmowanie do szkół oficerskich, przewidzianych w art. 19 i 20 niniejszej ustawy, winno się rozpocząć najpóźniej w jesieni 1922 r.
Do czasu pierwszego mianowania podporuczników na podstawie art. 19 i 20 niniejszej ustawy, warunki mianowania podporucznikiem ustali rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej.
Wszelkie przyjęcia, względnie mianowania oficerami Wojsk Polskich, z wyjątkiem mianowań podporucznikami, w myśl art. 109 niniejszej ustawy, ustają z dniem ustalenia starszeństwa oficerów w Wojsku Polskiem, których stopnie zostały ustalone i zatwierdzone w myśl ustawy z dnia 2 sierpnia 1919 r. o ustaleniu starszeństwa i nadaniu stopni oficerskich w Wojsku Polskiem (Dz. P. P. P. Nr. 65 poz. 399).
Przepis niniejszego artykułu nie ma zastosowania do oficerów, wymienionych w artykule 118 niniejszej ustawy.
Z dniem ustalenia starszeństwa i prze-prowadzenia podziału zweryfikowanych oficerów na zawodowych i rezerwowych Komisja Weryfikacyjna: zostanie rozwiązana.
Oficerom, którym w myśl ustawy z dnia 2 sierpnia 1919 r. (Dz. P. P. P. № 65, poz. 393) został ustalony i zatwierdzony ten sam stopień, w jakim rozpoczęli służbę w Wojsku Polskiem, należy czasokres, wymagany dla awansu, obliczać od dnia faktycznego rozpoczęcia służby w Wojsku Polskiem, nie wcześniej jednak, niż od dnia 1 listopada 1918 r.
Oficerom, którym w myśl tejże ustawy został ustalony i zatwierdzony wyższy stopień, niż ten, w którym służbą w Wojsku Polskiem rozpoczęli, jako datę, od której należy obliczać czasokres, wymagany dla awansu, winien być uważany dzień, z którym ich nowy stopień został zatwierdzony.
Oficerom, którym w myśl tejże ustawy został ustalony i zatwierdzony niższy stopień, niż ten, w którym służbę w Wojsku Polskiem rozpoczęli, jako data, od której należy obliczać czasokres, wymagany dla awansu, winien byt uważany dzień, w którym służbę w Wojsku Polskiem faktycznie rozpoczęli, nie wcześniejszy jednak, niż 1 listopada 1918 r.
Czas, przebyty na terenie działań wojennych, oblicza się oficerom w myśl art. 38, z tem, że czas ten liczy się nie wcześniej, niż od dnia 1 czerwca 1919 r.
Punkty a), c), d) art. 40 nie mają zastosowania do kapitanów (rotmistrzów), którzy pomiędzy 1 listopada 1918 r. a dniem ratyfikacji ryskiego traktatu pokojowego w przeciągu conajmniej sześciu miesięcy dowodzili na terenie działań wojennych conajmniej bataljonem lub równorzędnym oddziałem.
Czas rzeczywistego sprawowania dowództwa, przewidziany w punkcie c) i d) art. 40, oficerom, których stopnie zostały ustalone i zatwierdzone w myśl ustawy z dnia 2 sierpnia 1919 f. (Dz. P. P. P. № 65, poz. 399), skraca się dla uzyskania awansu na pierwszy następny stopień do sześciu miesięcy, o ile przesłużyli w Wojsku Polskiem do dnia ratyfikacji ryskiego traktatu pokojowego conajmniej rok.
Przy następnych awansach mają całkowite za« stosowanie punkty c) i d) art. 40.
Aspiranci korpusu kontrolerów w stopniu kapitanów, którzy w ciągu 1922 r. zostaną zakwalifikowani do korpusu kontrolerów, awansują automatycznie na majorów.
Oficerom, których stopnie zostały ustalone i zatwierdzone w myśl ustawy 2 dnia 2 sierpnia 1919 r. (Dz. P. P. P. № 65 poi. 399), a którzy po 1 czerwca 1919 r. ukończyli lub ukończą wyższy zakład naukowy, czas przesłużenia W zatwierdzonym ! następnym (po pierwszym awansie) stopniu, niezbędny według niniejszej ustawy do zaawansowania, skraca się o jeden rok.
Niezweryfikowani oficerowie armji obcych i uznanych, przez Państwo Polskie formacji polskich, którzy są lub będą przyjęci wprost do rezerwy Wojsk Polskich, zatrzymują stopień, jaki w armjach obcych i formacjach polskich posiadali, i zostają zaliczeni do jednego z rodzajów służby wojskowej, przewidzianych w art. 5 niniejszej ustawy, według uznania Ministra Spraw Wojskowych.
Art. 81 niniejszej ustawy nie ma zastosowania zarówno do zweryfikowanych (art. 111) jak i niezweryfikowanych (art. 116) oficerów rezerwy Wojska Polskiego, którzy zatrzymują stopnie, w jakich zostali po zweryfikowaniu, względnie bez zweryfikowania, przyjęci do rezerwy wojska Polskiego,
Szeregowi, którzy otrzymali stopień oficerski za czyn wyjątkowego męstwa na polu bitwy, dokonany przed ogłoszeniem niniejszej ustawy mogą pozostać w wojsku, jako oficerowie zawodowi i awansować w myśl art. 31 niniejszej ustawy do stopnia porucznika włącznie. Awans na wyższe stopnie uzależniony jest od wypełnienia warunków, przewidzianych w art. 19 i 20 niniejszej ustawy, i następuje w myśl przepisów o awansach.
Oficerowie, zaliczeni w myśl art. 111 i 118 niniejszej ustawy do rezerwy wojska polskiego, mogą w przeciągu lat sześciu od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy zostać przemianowani na oficerów zawodowych na warunkach, które ustali rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia i z tą chwilą tracą moc obowiązującą ustawy, dekrety i przepisy z nią sprzeczne.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Spraw Wojskowych.
Sprostowania.
W Dzienniku Ustaw № 32, poz. 256 w ustawie z dnia 23 marca 1922 r. o podstawowych obowiązkach i prawach oficerów Wojsk Polskich, zaszły następujące omyłki:
W art. 5 poczynając od p. 2 do 18 trzeba skasować trzeci rząd "ditto".
W art. 97, w wierszu 4-tym mylnie wydrukowano: "do poszczególnych korpusów zawodowych, wymienionych w punktach od 1-10 włącznie art. 15 niniejszej ustawy", winno być: "do poszczególnych korpusów oficerów zawodowych, wymienionych
w punktach od 1 - 10 włącznie art. 5 niniejszej ustawy".
W art. 119 w wierszu 3-cim zamiast: "(art. 116) " winno być: "(art. 118) ".
W № 51 poz. 459 w rozporządzeniu Ministra Przemysłu i Handlu oraz Skarbu z dnia 31 maja 1922 r. w przedmiocie spółek akcyjnych, mających znaczenie państwowe lub użyteczności publicznej: w § 4 w wierszu 1-ym zamiast: "Rozporządzenie niniejsze obowiązuje na obszarach i t. d." winno być: "Rozporządzenie niniejsze nie obowiązuje na obszarach i t. d."
Sprostowania: