Rozdział 2 - Warunki mianowania na podporucznika w rezerwie, - Podstawowe obowiązki i prawa oficerów Wojsk Polskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.32.256

Akt utracił moc

Wersja od: 29 października 1934 r.

Rozdział  II.

Warunki mianowania na podporucznika w rezerwie,

Art.  87.

Podporucznikiem w rezerwie piechoty, jazdy, artylerji, inżynierji i saperów, aeronautycznym, łączności oraz kolejnictwa zostaje mianowany ten, kto odpowiedział warunkom, wyszczególnionym pod A) lub B) niniejszego artykułu:

A.

1. a) ukończył Korpus Kadetów lub szkołę średnią z egzaminem dojrzałości, albo złożył egzamin z wykształcenia ogólnego, będący uproszczonym egzaminem dojrzałości, lub

b) ukończył sześć klas szkoły średniej, o ile to zmniejszenie wymaganego powyżej cenzusu, uzasadnione potrzebami wojska, zostanie zasądzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wojskowych,

2. W czasie odbywania jednorocznej służby wojskowej ukończył z pomyślnym wynikiem sześciomiesięczny kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy,

3. odbył conajmniej jedno z ćwiczeń wojskowych, przewidzianych ustawą o powszechnym obowiązku służby wojskowej; przepis niniejszy nie ma

zastosowania do tych, którzy w chwili rozpoczęcia służby wojskowej wykażą się przysposobieniem wojskowem w odpowiednim zakresie,

4. posiada kwalifikacje moralne i służbowe bez zarzutu.

B.

1. Odbył conajmniej sześcioletnią służbę wojskową, jako podoficer zawodowy i uzyskał stopień sierżanta,

2. Zdał egzamin, wykazujący wykształcenie ogólne conajmniej w zakresie szkoły powszechnej,

3. ukończył z pomyślnym wynikiem sześciomiesięczny kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy,

4. posiada kwalifikacje moralne i służbowe bez zarzutu.

Art.  88.

Podporucznikiem w rezerwie może zostać mianowany każdy szeregowy, posiadający kwalifikacje moralne, za czyn wyjątkowego męstwa na polu bitwy.

Art.  89.

Warunki, wymagane dla uzyskania stopnia podporucznika w rezerwie sanitarnego lub weterynarji, ustali rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej,