Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, świadczenia z ubezpieczeń społecznych oraz emerytury i renty dla pracowników zatrudnionych w niektórych uspołecznionych zakładach prowadzonych na podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1970.31.268

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 1970 r.

ROZPORZĄDZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU PRACY I PŁAC

z dnia 14 grudnia 1970 r.

w sprawie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, świadczeń z ubezpieczeń społecznych oraz emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w niektórych uspołecznionych zakładach prowadzonych na podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej.

Na podstawie art. 17 ust. 5 pkt 3 i 5 oraz art. 125 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6) i art. 218 ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 51, poz. 396 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, świadczeń z ubezpieczeń społecznych oraz emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w prowadzonych przez osoby fizyczne na podstawie umowy zlecenia lub umowy agencyjnej:

1) uspołecznionych zakładach gastronomicznych,

2) podlegających nadzorowi Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki uspołecznionych zakładach świadczących usługi w zakresie noclegów i żywienia (pensjonaty, domy wycieczkowe, schroniska, motele, obozowiska turystyczne).

§  2.

1. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników zatrudnionych w zakładach wymienionych w § 1, które prowadzone są na zasadzie zryczałtowanej odpłatności, stanowią miesięczne zarobki brutto tych pracowników ustalone w umowie o pracę, nie niższe jednak niż:

1)	dla szefów kuchni	3.000 zł,
2)	dla kelnerów zatrudnionych:
	a) w lokalach, w których pobiera się dodatek za obsługę	2.500 zł,
	b) w pozostałych lokalach	2.200 zł,
3)	dla bufetowych zatrudnionych:
	a) w lokalach, w których pobiera się dodatek za obsługę	2.200 zł,
	b) w pozostałych lokalach	2.000 zł,
4)	dla kucharzy	1.800 zł,
5)	dla muzyków zatrudnionych:
	a) w restauracjach	3.000 zł,
	b) w kawiarniach	2.800 zł,
6)	dla pozostałych pracowników zatrudnionych:
	a) w zakładach gastronomicznych	1.600 zł,
	b) w innych zakładach	1.700 zł.

2. W miesiącach, w których pracownik nie przepracował wszystkich dni roboczych wskutek powstania lub ustania stosunku pracy albo wskutek pobierania zasiłku z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zarobek osiągnięty za dni faktycznie przepracowane w miesiącu, nie niższy jednak niż ¹/₂₅ odpowiedniej kwoty określonej w ust. 1 za każdy przepracowany dzień.

§ 3. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników zatrudnionych w zakładach wymienionych w § 1, które prowadzone są na zasadzie prowizyjnego rozliczenia, stanowią miesięczne zarobki brutto tych pracowników wypłacone z funduszu prowizji wchodzącego w skład funduszu płac tej jednostki gospodarki uspołecznionej, z którą obowiązane są rozliczać się osoby prowadzące te zakłady.

§  4.

1. Składki na ubezpieczenia społeczne za pracowników zatrudnionych w zakładach wymienionych w § 1 opłacają jednostki gospodarki uspołecznionej, z którymi obowiązane są rozliczać się osoby prowadzące te zakłady. Za pracowników zatrudnionych w zakładach, o których mowa w § 2, jednostki gospodarki uspołecznionej opłacają składki z pobranej zryczałtowanej odpłatności za prowadzenie zakładu.

2. Do jednostek gospodarki uspołecznionej, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy:

1) § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1951 r. w sprawie wysokości składek na ubezpieczenia społeczne (Dz. U. Nr 9, poz. 70 z późniejszymi zmianami) oraz

2) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 stycznia 1959 r. w sprawie opłacania składek na ubezpieczenia społeczne oraz rozliczania zasiłków wypłacanych przez zakłady pracy (Dz. U. Nr 9, poz. 46).

§  5.

1. Podstawę wymiaru zasiłków z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa oraz emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w zakładach wymienionych w § 1 stanowią zarobki, od których wymierzone zostały składki na ubezpieczenia społeczne.

2. W razie gdy składki na ubezpieczenia społeczne za pracowników zatrudnionych w zakładach prowadzonych na zasadzie zryczałtowanej odpłatności wymierzone były od zarobków wyższych od odpowiednich kwot określonych w § 2, te wyższe zarobki stanowią podstawę wymiaru, jeżeli składki wymierzone były od nich przez okres co najmniej:

1) ostatnich trzech miesięcy zatrudnienia przed zachorowaniem, gdy chodzi o zasiłek chorobowy (domowy, szpitalny, sanatoryjny),

2) ośmiu miesięcy w okresie ostatnich dwunastu miesięcy zatrudnienia przed powstaniem prawa do zasiłku połogowego,

3) trzydziestu sześciu miesięcy zatrudnienia, z którego zarobki przyjmuje się do obliczenia podstawy wymiaru emerytury lub renty.

Jeżeli składki od wyższych zarobków wymierzone były przez okresy krótsze, podstawę wymiaru stanowią kwoty określone w § 2.

3. Przepisy ust. 2 nie mają zastosowania, gdy chodzi o:

1) zasiłek chorobowy (domowy, szpitalny, sanatoryjny) z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem, chorobą zawodową lub ostrą chorobą zakaźną,

2) rentę inwalidzką i rodzinną z tytułu inwalidztwa lub śmierci spowodowanej wypadkiem lub chorobą zawodową,

3) zasiłek pogrzebowy.

§ 6. Ustalanie dla celów ubezpieczeń społecznych okresów zatrudnienia i wysokości zarobków pracowników zatrudnionych w zakładach wymienionych w § 1 następuje na podstawie zaświadczenia jednostki gospodarki uspołecznionej, z którą obowiązane są rozliczać się osoby prowadzące te zakłady.

§ 7. Tracą moc:

1) rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 20 maja 1964 r. w sprawie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, świadczeń z ubezpieczeń społecznych i rent dla pracowników zatrudnionych w uspołecznionych zakładach gastronomicznych prowadzonych przez agentów (Dz. U. Nr 28, poz. 183),

2) rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 16 września 1966 r. w sprawie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, świadczeń z ubezpieczeń społecznych i rent dla pracowników zatrudnionych w prowadzonych na zasadzie rozliczenia zryczałtowanego lub umowy agencyjnej uspołecznionych zakładach noclegowo-żywieniowych i obozowiskach turystycznych podlegających nadzorowi Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki (Dz. U. Nr 41, poz. 252).

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1971 r.