Rozdział 2 - Podatek od lokali. - Podatki terenowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.14.110

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1951 r.

Rozdział  2.

Podatek od lokali.

1.
Obowiązek podatkowy ciąży na osobach fizycznych i prawnych zajmujących lokale w charakterze najemców oraz na spadkach nieobjętych, w skład których wchodzi prawo najmu.
2.
Za najemców w rozumieniu niniejszej ustawy uważa się także współnajemców obowiązanych w myśl przepisów o najmie lokali do płacenia oddzielnie czynszu oraz osoby wprowadzone do lokalu na mocy orzeczeń władz kwaterunkowych lub komisji lokalowych, jako też osoby zajmujące lokal bezpłatnie we własnym lub cudzym budynku bądź też lokal służbowy.
1.
Podatkowi podlegają wszelkiego rodzaju lokale i pomieszczenia w nieruchomościach, określonych w art. 5, zajęte zarówno na cele mieszkalne, jak i na cele użytkowe.
2.
Za pomieszczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się również pomieszczenia otwarte, jak place składowe.
1.
Od podatku są wolne:
1)
lokale, zajmowane przez państwowe władze, urzędy i zakłady oraz instytucje prawa publicznego,
2)
lokale, zajmowane przez podmioty gospodarki uspołecznionej, z wyjątkiem spółdzielni,
3)
lokale, zajmowane przez osoby prawne mające na celu ogólną użyteczność lub cele naukowe, oświatowe, kulturalne, sportowe, kultu religijnego, dobroczynne i opieki społecznej, jeżeli osoby te zachowały w roku poprzedzającym rok podatkowy warunki zwolnienia, określone w przepisach o podatku dochodowym,
4)
pod warunkiem wzajemności - lokale, zajmowane na biura dla przedstawicielstw dyplomatycznych, misji oraz konsulatów państw obcych, jak również lokale, zajmowane przez osoby korzystające z prawa zakrajowości oraz przez konsulów i pracowników konsularnych tych państw, jeżeli nie są obywatelami polskimi,
5)
lokale reprezentacyjne,
6)
lokale nie zajęte.
2.
Nie korzystają ze zwolnienia od podatku lokale określone w ust. 1 pkt 1)-3) lub części tych lokali, jeżeli są wynajęte lub oddane do bezpłatnego używania osobom trzecim bądź przydzielone im jako mieszkania służbowe lub pracownicze. Lokale określone w ust. 1 pkt 3) lub części tych lokali nie korzystają ze zwolnienia od podatku również w tym przypadku, jeżeli zajęte są przez przedsiębiorstwa wymienionych w tym przepisie osób prawnych.

Za oddzielną jednostkę podatkową uważa się każdy odrębny lokal lub pomieszczenie.

1.
Podstawę opodatkowania stanowi:
1)
dla lokali mieszkalnych - należny czynsz (wartość czynszowa),
2)
dla lokali użytkowych:
a)
od których pobiera się wpłaty na Fundusz Gospodarki Mieszkaniowej na podstawie przepisów o najmie lokali - należna wpłata na ten cel,
b)
w pozostałych przypadkach - należny czynsz (wartość czynszowa).
2.
Upoważnia się Ministra Finansów do określenia okresu, za który należny czynsz (wartość czynszowa) lub wpłata na Fundusz Gospodarki Mieszkaniowej stanowi podstawę opodatkowania.
3.
Jeżeli najemca opłaca tylko część czynszu, a pozostałą część opłaca za niego pracodawca lub inna osoba, za podstawę opodatkowania przyjmuje się łączną sumę czynszu należnego wynajmującemu.
4.
Jeżeli najemca tytułem zwrotu kosztów odbudowy, remontu itp. uiścił wynajmującemu z góry określoną kwotę, za czynsz (ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b) uważa się także tę część z góry uiszczonej kwoty, jaka przypada stosunkowo na każdy rok tego okresu, w którym najemca w zamian za wyłożoną z góry kwotę zwolniony jest w całości lub w części od opłacania bieżącego czynszu.
5.
Zasady i sposób ustalania wartości czynszowej (ust. 1 pkt 1 i pkt 2 lit. b) określi rozporządzenie Ministra Finansów w sposób jednolity dla wszystkich podatników lub odmiennie dla poszczególnych ich grup na całym obszarze Państwa lub jego określonej części bądź w poszczególnych miastach i gminach.

Podatek wynosi:

1)
dla lokali mieszkalnych:
a)
od których czynsz z tytułu najmu pobiera się albo wartość czynszową ustala się na podstawie przepisów o najmie lokali w dotychczasowej wysokości - sprzed 1 września 1946 r. - 100%,
b)
w pozostałych przypadkach - 10%,
2)
dla lokali użytkowych:
a)
w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 2) lit. a) - 30%,
b)
w pozostałych przypadkach - 15%

podstawy opodatkowania.

1.
Obowiązek podatkowy powstaje od początku następnego miesiąca:
1)
po zajęciu lokalu,
2)
po utracie przez lokal zwolnienia, określonego w art. 14.
2.
Obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym:
1)
lokal opróżniono,
2)
lokal uzyskał zwolnienie na podstawie art. 14.
3.
Jeżeli lokal większy został podzielony na lokale mniejsze, będące przedmiotem odrębnej umowy najmu, zarówno do lokalu podzielonego, jak i do nowopowstałych lokali mają zastosowanie przepisy ust. 1 i 2.