Art. 9. - Podatek wyrównawczy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.45.227

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lutego 1977 r.

Art. 9.

Podstawę obliczenia podatku wyrównawczego stanowi nadwyżka sumy wynagrodzeń, przychodów lub dochodów ustalonych w sposób określony w art. 3-7, po uwzględnieniu odliczeń określonych w art. 8, ponad kwotę 144.000 zł.

Kwotę 144.000 zł podwyższa się:

o 24.000 zł, jeżeli małżonek podatnika nie osiąga żadnych wynagrodzeń, przychodów lub dochodów i pozostaje na utrzymaniu podatnika lub gdy osiąga wynagrodzenia, przychody lub dochody, które w myśl art. 2 podlegają łącznemu opodatkowaniu,

o 12.000 zł na każde dziecko pozostające na utrzymaniu podatnika, a także na każdego z rodziców i rodzeństwa, niezdolnych do pracy i pozostających na utrzymaniu podatnika.

Jeżeli małżonek osiąga wynagrodzenia lub przychody, nie podlegające w myśl art. 2 łącznemu opodatkowaniu, niższe niż 24.000 zł, kwotę określoną w ust. 1 podwyższa się o różnicę pomiędzy kwotą 24.000 zł a kwotą wynagrodzeń i przychodów małżonka.

Za dzieci, o których mowa w ust. 2 pkt 2, uważa się dzieci własne, przysposobione i pasierbów, a także inne dzieci wzięte na utrzymanie i wychowanie - w wieku do lat 18, a jeśli pobierają naukę - w wieku do 25 lat, a także dzieci starsze będące kalekami niezdolnymi do pracy, jeżeli nie osiągają własnych przychodów lub dochodów; przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli osoby te osiągają przychody lub dochody niższe niż 12.000 zł.

Za rodziców, o których mowa w ust. 2 pkt 2, uważa się rodziców podatnika, a także rodziców małżonka spełniającego warunki przewidziane w ust. 2 pkt 1 i w ust. 3, zaś za rodzeństwo - tylko rodzeństwo podatnika; przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli osoby te osiągają przychody lub dochody niższe niż 12.000 zł.

Jeżeli osoby, o których mowa w ust. 2, pozostawały na utrzymaniu podatnika nie przez cały rok podatkowy, kwoty wymienione w tym przepisie przyjmuje się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których osoby te pozostawały na utrzymaniu podatnika.