Rozdział 1 - Podatek wyrównawczy od dochodów podlegających przepisom o podatku dochodowym oraz od przychodów podlegających przepisom o podatku od wynagrodzeń. - Podatek wyrównawczy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.14.140 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 1975 r.

Rozdział  1.

Podatek wyrównawczy od dochodów podlegających przepisom o podatku dochodowym oraz od przychodów podlegających przepisom o podatku od wynagrodzeń.

Art.  1.

Osoby fizyczne osiągające:

1) dochody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,

2) przychody w rozumieniu przepisów o podatku od wynagrodzeń,

3) dochody i przychody, o których mowa w pkt 1 i 2,

podlegają podatkowi wyrównawczemu na zasadach określonych w niniejszym rozdziale.

Art.  2.

1. Osoby, o których mowa w art. 1 pkt 1, podlegają podatkowi wyrównawczemu, jeżeli suma dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, po potrąceniu należnego podatku dochodowego, przekroczyła w roku podatkowym kwotę 96.000 zł.

2. Przy ustalaniu obowiązku podatkowego w podatku wyrównawczym i przy opodatkowaniu tym podatkiem osób, o których mowa w art. 1 pkt 1, dochody małżonków i członków rodziny łączy się na zasadach określonych przepisami o podatku dochodowym. Wymiaru podatku dokonuje się na imię małżonków. Za zobowiązania z tytułu podatku wyrównawczego małżonkowie odpowiadają solidarnie.

Art.  3.

1. Osoby, o których mowa w art. 1 pkt 2, podlegają podatkowi wyrównawczemu, jeżeli suma przychodów stanowiących podstawę obliczenia podatku od wynagrodzeń, po dokonaniu doliczeń i odliczeń wymienionych w ust. 2, przekroczyła w roku podatkowym kwotę 96.000 zł. Przy ustalaniu obowiązku podatkowego i przy opodatkowaniu tych osób przychodów małżonków nie łączy się.

2. Przy ustalaniu obowiązku podatkowego w podatku wyrównawczym i przy opodatkowaniu tym podatkiem osób, o których mowa w art. 1 pkt 2:

1) do sumy przychodów stanowiących podstawę obliczenia podatku od wynagrodzeń dolicza się:

a) wszelkiego rodzaju stałe dodatki do wynagrodzeń wolne od podatku od wynagrodzeń na podstawie przepisów o tym podatku lub przepisów szczególnych,

b) u osób, które od wynagrodzeń z tytułu stosunku służbowego na podstawie przepisów szczególnych w ogóle nie opłacają podatku - sumę tych wynagrodzeń,

c) u osób, które osiągają przychody określone w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń (Dz. U. Nr 7, poz. 41, z 1956 r. Nr 44, poz. 201, z 1959 r. Nr 11, poz. 60 i z 1963 r. Nr 57, poz. 309) w kwocie przekraczającej 200.000 zł rocznie, część przychodu przekraczającego 200.000 zł zwolnioną od podatku od wynagrodzeń na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku od wynagrodzeń; jeżeli jednak przychód osiągany jest za pośrednictwem stowarzyszenia twórczego, z przychodu przekraczającego 200.000 zł odlicza się kwoty pobierane przez to stowarzyszenie z tytułu kosztów inkasa;

2) od sumy przychodów stanowiących podstawę obliczenia podatku od wynagrodzeń, po dokonaniu doliczeń wymienionych w pkt 1, odlicza się:

a) podatek od wynagrodzeń oraz składkę na cele emerytalne, należne od sumy wynagrodzeń podlegających opodatkowaniu w roku podatkowym,

b) kwoty wydatkowane w roku podatkowym na nabycie lokalu mieszkalnego od spółdzielni mieszkaniowej lub budowlano-mieszkaniowej bądź od Państwa, z tym jednak że kwoty wydatkowane na nabycie lokalu od członka spółdzielni nie podlegają odliczeniu,

c) kwoty wydatkowane w roku podatkowym na nabycie domu jednorodzinnego od Państwa lub na budowę domu jednorodzinnego, bezpośrednio albo za pośrednictwem spółdzielczego zrzeszenia budowy domów jednorodzinnych, z tym jednak że jeżeli wydatki na kupno lub budowę domu ponoszone są przez okres dłuższy niż rok, ogólna kwota odliczeń z tego tytułu nie może być wyższa niż 300.000 zł,

d) kwoty przekazane na cele o wysokiej użyteczności społecznej, które określi Minister Finansów;

3) ponadto u osób osiągających przychody określone w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń (Dz. U. z 1949 r. Nr 7, poz. 41, z 1956 r. Nr 44, poz. 201, z 1959 r. Nr 11, poz. 60 i z 1963 r. Nr 57, poz. 309) w przypadku gromadzenia tych przychodów na koncie bankowym:

a) dolicza się różnicę pomiędzy sumą początkową a sumą końcową wkładów, jeżeli stan wkładów na koniec roku podatkowego jest niższy od stanu na początek roku,

b) odlicza się różnicę pomiędzy sumą końcową a sumą początkową wkładów, jeżeli stan wkładów na koniec roku podatkowego jest wyższy od stanu na początek roku.

3. Na podstawie niniejszej ustawy prawo dokonywania odliczeń określonych w ust. 2 pkt 2 lit. b) i c) przysługuje podatnikowi tylko z tytułu nabycia jednego lokalu mieszkalnego bądź nabycia lub budowy jednego domu jednorodzinnego. Na równi z wydatkiem na nabycie mieszkania traktuje się wydatki z tytułu dopłaty za powiększenie metrażu przy wymianie mieszkań kwaterunkowych. W przypadkach gdy podatnik otrzymał kredyt bankowy na jakikolwiek cel, kwoty wydatkowane na nabycie lokalu mieszkalnego lub nabycie albo budowę domu jednorodzinnego zmniejsza się o sumę kredytu bankowego, a spłatę tego kredytu w poszczególnych latach podatkowych uważa się za kwoty wydatkowane w rozumieniu ust. 2 pkt 2 lit. b) i c).

4. Minister Finansów określi zasady i tryb przekazywania przychodów na konta bankowe w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 3.

Art.  4.

1. Osoby, o których mowa w art. 1 pkt 3, w przypadkach, gdy ich dochody podlegające podatkowi dochodowemu nie przekraczają w roku podatkowym 24.000 zł, podlegają podatkowi wyrównawczemu na zasadach przewidzianych dla osób osiągających wyłącznie przychody podlegające podatkowi od wynagrodzeń i opłacają podatek wyrównawczy, jeżeli suma dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz przychodów stanowiących podstawę obliczenia podatku od wynagrodzeń, po potrąceniu należnego podatku dochodowego i po uwzględnieniu doliczeń i odliczeń wymienionych w art. 3 ust. 2, przekroczyła w roku podatkowym kwotę 96.000 zł.

2. W pozostałych przypadkach nie objętych ust. 1 osoby, o których mowa w art. 1 pkt 3, podlegają podatkowi wyrównawczemu, jeżeli suma dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz przychodów stanowiących podstawę obliczenia podatku od wynagrodzeń, po uwzględnieniu doliczeń z art. 3 ust. 2 pkt 1 i po potrąceniu należnego podatku dochodowego oraz należnego podatku od wynagrodzeń i składki na cele emerytalne, przekroczyła w roku podatkowym 96.000 zł. W tych przypadkach mają zastosowanie przepisy art. 2 ust. 2, przy czym przychody małżonków łączy się.

Art.  5.

Osoby osiągające dochody lub przychody albo dochody i przychody, o których mowa w art. 1, obowiązane równocześnie do opłacania podatku wyrównawczego według zasad określonych w rozdziale 2, podlegają również podatkowi wyrównawczemu według zasad określonych w rozdziale 1 i to bez względu na wysokość dochodów lub przychodów.

Art.  6.

Rada Ministrów może w trybie rozporządzenia rozciągnąć przepisy, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, na inne kategorie osób, jeżeli przemawiają za tym ważne względy gospodarcze i społeczne.

Art.  7.

Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia przypadki, w których będą zwolnione od opodatkowania podatkiem wyrównawczym:

1) dochody zużyte na określone cele gospodarcze o charakterze inwestycyjnym,

2) przychody zużyte na określone cele gospodarcze o charakterze inwestycyjnym inne aniżeli wymienione w art. 3 ust. 2 pkt 2 lit. b) i c).

Art.  8.

Podstawę obliczenia podatku wyrównawczego od osób, o których mowa w art. 1, stanowi nadwyżka dochodów (przychodów) ustalonych w sposób określony w art. 2, 3 lub 4 ponad kwotę 96.000 zł, a od osób określonych w art. 5 - suma dochodów i przychodów po potrąceniu należnych od nich: podatku dochodowego, podatku od wynagrodzeń oraz składki na cele emerytalne.

Art.  9.

1. Podatek wyrównawczy wynosi od nadwyżki określonej w art. 8:

1) jeżeli podatnik osiągnął tylko przychody podlegające przepisom o podatku od wynagrodzeń bądź osiągnął także dochody nie przekraczające 24.000 zł (art. 3 i art. 4 ust. 1):

15% - od pierwszych 12.000 zł

25% - od drugich 12.000 zł

40% - od trzecich 12.000 zł

50% - od czwartych 12.000 zł

60% - od pozostałej nadwyżki,

2) jeżeli podatnik osiągnął dochody podlegające podatkowi dochodowemu bądź przychody podlegające przepisom o podatku od wynagrodzeń oraz dochody przekraczające 24.000 zł (art. 2 i art. 4 ust. 2):

15% - od pierwszych 12.000 zł

30% - od drugich 12.000 zł

60% - od następnych 60.000 zł

90% - od pozostałej nadwyżki.

2. Podatek wyrównawczy od osób określonych w art. 5 wynosi 60% podstawy opodatkowania.

3. Minister Finansów może w przypadkach, gdy przemawiają za tym ważne względy gospodarcze, przyznawać ulgi w podatku wyrównawczym pobieranym według skali określonej w ust. 1 pkt 2, zarządzając zastosowanie zamiast najwyższej stawki podatkowej przewidzianej w tym przepisie stawki niższej - niż niższej jednak niż 60%. Ulgę tę stosuje się na wniosek właściwego ministra, gdy działalność gospodarcza podatnika ma znaczenie resortowe, lub na wniosek przewodniczącego prezydium wojewódzkiej rady narodowej (miasta wyłączonego z województwa), gdy działalność ta ma znaczenie lokalne.

Art.  10.

1. Płatnicy podatku od wynagrodzeń obowiązani są w terminie do dnia 15 stycznia roku następnego po roku podatkowym przesłać organom finansowym właściwym według miejsca zamieszkania podatnika wykazy podatników:

1) otrzymujących wynagrodzenia periodyczne, którym w roku podatkowym wypłacili wynagrodzenia w wysokości przekraczającej brutto 72.000 zł jako pierwsi płatnicy oraz 36.000 jako drudzy lub dalsi płatnicy,

2) nie otrzymujących wynagrodzeń periodycznych, którym w roku podatkowym wypłacili wynagrodzenia przekraczające jednorazowo 500 zł.

2. W wykazach określonych w ust. 1 należy podać sumę wypłaconych w ciągu roku wynagrodzeń, podstawę obliczenia i kwotę potrąconego podatku od wynagrodzeń oraz składki na cele emerytalne.

3. Minister Finansów określi w drodze rozporządzenia przypadki, w których obowiązek obliczenia i poboru podatku wyrównawczego ciąży na płatniku. W tych przypadkach płatnicy wolni są od obowiązku przesyłania wykazów określonych w ust. 1. Minister Finansów może również wprowadzić obowiązek wpłacania zaliczek na podatek wyrównawczy.

Art.  11.

Podatnicy podlegający obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku wyrównawczego, z wyjątkiem podatników, o których mowa w art. 12, obowiązani są złożyć organowi finansowemu właściwemu według miejsca zamieszkania zeznanie o wysokości dochodów i przychodów podlegających podatkowi wyrównawczemu i wpłacić podatek w wysokości wynikającej z zeznania w następujących terminach:

1) podatnicy, którzy osiągają przychody podlegające przepisom o podatku od wynagrodzeń oraz dochody podlegające podatkowi dochodowemu bądź tylko takie dochody - w terminach przewidzianych dla zeznań o dochodzie dla celów podatku dochodowego,

2) podatnicy, którzy osiągają tylko przychody podlegające przepisom o podatku od wynagrodzeń - do dnia 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, podatnicy, o których mowa w art. 5 - w terminie przewidzianym dla zeznań w podatku wyrównawczym pobieranym według zasad określonych w rozdziale 2.

Art.  12.

Tryb postępowania przy opodatkowaniu osób osiągających wyłącznie przychody określone w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń określi w drodze rozporządzenia Minister Finansów po wysłuchaniu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych i zarządów związków twórców.

Art.  13.

Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia zmniejszać obciążenia podatkowe przewidziane w niniejszej ustawie poprzez:

1) podwyższenie kwot wymienionych w art. 2, w art. 3, w art. 4 i w art. 8, od których zależy powstanie obowiązku podatkowego i jego rozmiar, w odniesieniu do określonych grup podatników, a w szczególności uzyskujących przychody z działalności naukowej, z działalności twórczej mającej istotne znaczenie dla rozwoju kultury, za osiągnięcia w dziedzinie rozwoju techniki, a także osób zatrudnionych w niektórych ważnych dla gospodarki narodowej działach pracy,

2) obniżanie stawek podatkowych określonych w art. 9.