Podatek od wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.7.41

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1964 r.

USTAWA

z dnia 4 lutego 1949 r.

o podatku od wynagrodzeń.

Art.  1.

Podatek od wynagrodzeń pobiera się na rzecz Skarbu Państwa.

OSOBY, OBOWIĄZANE DO OPŁACANIA PODATKU (PODATNICY) ORAZ OBOWIĄZANE DO OBLICZANIA I POTRĄCANIA PODATKU (PŁATNICY).

Art.  2.

1. Do opłacania podatku od wynagrodzeń obowiązane są osoby fizyczne bez względu na miejsce zamieszkania lub pobytu, jeżeli wynagrodzenie jest im wypłacane na obszarze Rzeczypospolitej.

2. Do opłacania podatku od wynagrodzeń obowiązane są również te osoby fizyczne, którym wynagrodzenie wypłacane jest za granicą, jeżeli posiadają miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu na obszarze Rzeczypospolitej.

3. Do obliczania i potrącania podatku obowiązani są płatnicy podatku, tj. pracodawcy (władze, instytucje, przedsiębiorstwa) lub inne osoby, wypłacające wynagrodzenie. Ilekroć w ustawie mowa jest o płatniku - określenie to oznacza pracodawcę oraz inną osobę, wypłacającą wynagrodzenie, z wyjątkiem przypadków, dotyczących uzupełniającego podatku (art. 15).

ZWOLNIENIA PODMIOTOWE.

Art.  3.

Zwolnieni od obowiązku podatkowego są:

1) przedstawiciele dyplomatyczni lub konsularni państw obcych oraz przydzieleni im urzędnicy i osoby, pozostające w ich służbie, jeżeli są cudzoziemcami,

2) inne osoby, którym na podstawie układów międzynarodowych lub według zasad prawa międzynarodowego służy przywilej zwolnienia od tego podatku.

PRZEDMIOT PODATKU.

Art.  4.

1. Podatkowi podlegają wszelkiego rodzaju wynagrodzenia otrzymywane:

1) przez pracowników, zatrudnionych na podstawie stosunku służbowego lub umowy o pracę,

2) przez osoby, które zobowiązały się do wykonania dzieła (umowa o dzieło) lub do dokonania określonej czynności dla dającego zlecenie (umowa zlecenia), jeżeli chodzi o usługi, wykonywane osobiście (ust. 3 pkt 2),

3) przez osoby, wykonujące czynności, związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich bez względu na sposób powołania tych osób, nie włączając odszkodowania za utracony zarobek,

4) przez osoby, którym władza w oparciu o przepisy prawa zleciła wykonanie określonych czynności; wątpliwości co do zaliczenia pewnych rodzajów czynności do tej kategorii rozstrzyga Minister Skarbu,

5) przez osoby - niezależnie od sposobu ich powoływania - należące do składu zarządów, rad, komitetów nadzorczych, komisyj rewizyjnych i członków organów stanowiących osób prawnych.

2. Ponadto podatkowi podlegają w przypadkach i na warunkach, określonych przez Ministra Skarbu w drodze rozporządzenia, wszelkiego rodzaju wynagrodzenia, otrzymywane przez osoby, wykonujące twórczość lub działalność naukową, oświatową, artystyczną, literacką i publicystyczną. Jeżeli wynagrodzenie wypłacane jest w łącznej sumie więcej niż jednej osobie, wynagrodzenie opodatkowuje się osobno dla każdej osoby w stosunku do jej udziału; w braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały są równe. Wątpliwości co do zaliczenia pewnych rodzajów twórczości lub działalności do wymienionych kategorii rozstrzyga Minister Skarbu.

3. Upoważnia się Ministra Skarbu:

1) do uznawania w drodze rozporządzeń wynagrodzeń, otrzymywanych przez inne grupy osób, aniżeli określone w ust. 1 i 2, za podlegające podatkowi od wynagrodzeń,

2) do określania w drodze rozporządzeń, w jakich przypadkach zawarta umowa o dzieło lub umowa zlecenie będzie odpowiadać przepisom ust. 1 pkt 2.

4. Wynagrodzeniem są świadczenia pieniężne i w naturze, otrzymywane przez podatnika zarówno w czasie trwania jak i po ustaniu stosunku, uzasadniającego opodatkowanie otrzymywanych z tego tytułu wynagrodzeń.

5. Wartość pieniężną świadczeń w naturze szacuje się na podstawie cen wolnego rynku w sprzedaży spożywcom. W przypadku udzielania tych świadczeń w formie odpłatnej doliczeniu do wynagrodzenia podlega różnica między ceną wolnego rynku a ceną zapłaconą przez podatnika.

6. Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrami: Pracy i Opieki Społecznej oraz Przemysłu i Handlu - po zasięgnięciu opinii Komisji Centralnej Związków Zawodowych - może na każdy rok kalendarzowy ustalać odmienne od zasady, określonej w ust. 5, dla wszystkich lub niektórych, grup podatników wartość pieniężną świadczeń w naturze, otrzymywanych w postaci wyżywienia, mieszkania służbowego, światła, opału, węgla i użytkowania roli oraz - w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych - wartość pieniężną ordynarii i innych świadczeń, wydawanych w granicach norm układu zbiorowego pracy pracownikom, zatrudnionym w gospodarstwach rolnych w rozumieniu przepisów o podatku gruntowym.

7. Wysokość cen wolnego rynku ustala Minister Skarbu co najmniej raz na pół roku w miesiącu czerwcu i grudniu na następne półrocze, posiłkując się przeciętnymi cenami wolnego rynku w sprzedaży spożywcom. Ceny te mogą być ustalane bądź jednolicie dla całego okręgu izby skarbowej, bądź też odmiennie dla poszczególnych jego części.

8. Upoważnia się Ministra Skarbu do wprowadzenia ryczałtów wartości pieniężnych świadczeń w naturze przy zastosowaniu przepisów ust. 5 i 6. Ryczałty te mogą być ustalane jednolicie dla całego Państwa lub okręgów izb skarbowych bądź ich części, a także dla pracowników poszczególnych grup płatników lub oddzielnych zakładów pracy. Uprawnienie to może Minister Skarbu przelać na dyrektorów izb skarbowych.

ZWOLNIENIA PRZEDMIOTOWE.

Art.  5.

1. Wolne są od podatku:

1) wynagrodzenia, wypłacane z funduszów obcego państwa, obcych związków samorządowych i z innych tego rodzaju funduszów publicznych oraz wynagrodzenia, wypłacane na terenie obcego państwa za pracę, wykonywaną na obszarze Rzeczypospolitej, jeżeli będzie udowodnione, że podlegają one tam podatkowi tego samego rodzaju, i jeżeli właściwe obce państwo postępuje według zasad wzajemności co do takich samych przychodów ze źródeł, położonych na obszarze Rzeczypospolitej, oraz co do wynagrodzeń, wypłacanych na obszarze Rzeczypospolitej za pracę, wykonywaną na obszarze obcego państwa,

2) uposażenie, wypłacane szeregowym niezawodowym Wojska Polskiego oraz junakom "Służba Polsce" łącznie z wszystkimi dodatkami, świadczeniami oraz z innymi należnościami służbowymi,

3) zwroty kosztów pogrzebu żołnierzy zawodowych i pracowników państwowych oraz zasiłki i odszkodowania pośmiertne dla rodzin po zmarłych wojskowych i pracownikach państwowych,

4) wszystkie świadczenia, wypłacane podatnikom przez instytucje ubezpieczeń społecznych, skapitalizowane renty, wypłacane z funduszów instytucji ubezpieczeń społecznych oraz zapomogi dla zarejestrowanych bezrobotnych z funduszów publicznych,

5) emerytury, zaopatrzenia wdowie i sieroce, zaopatrzenia wyjątkowe i uczestników walk o niepodległość Państwa Polskiego, pensje weteranów powstań narodowych, renty i zapomogi, pobierane przez inwalidów wojennych i wojskowych, skapitalizowane renty, wypłacane z funduszów Państwa, zasiłki dla osób, pozostałych po uczestnikach ruchu podziemnego i partyzanckiego, zasiłki dla ofiar wrogów demokratycznego ustroju Polski, dodatki rodzinne, wypłacane z budżetu Państwa oraz płace i dodatki, wypłacane przez Skarb Państwa w związku z odznaczeniami wojennymi, odniesionymi ranami itp.,

6) zasiłki dla żołnierzy Wojska Polskiego, żołnierzy i funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin; pobierane na zasadzie dekretu z dnia 14 kwietnia 1948 r. (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 139),

7) odszkodowania dla funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, żołnierzy Wojska Polskiego i członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, którzy utracili zdolność do pracy w walce z wrogami Polski Demokratycznej oraz dla osób, pozostałych po poległych w tej walce, otrzymywane na zasadzie dekretu z dnia 3 lutego 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 14, poz. 54),

8) odszkodowania za utratę życia lub zdrowia w związku z pełnioną służbą lub pracą,

9) wartość opieki leczniczej, szpitalnej, sanatoryjnej oraz wartość bezpłatnie wydawanych lekarstw,

10) wartość świadczeń pracodawcy na doroczne wczasy pracowników do wysokości połowy jednomiesięcznego wynagrodzenia danego pracownika,

11) jednorazowe zapomogi ślubne, porodowe i pogrzebowe do wysokości 15.000 zł, jeżeli udzielane są w okresie trzech miesięcy przed zdarzeniem lub po zdarzeniu,

12) dary pieniężne i w naturze do wysokości 25.000 zł otrzymywane z tytułu co najmniej dwudziestopięcioletniego okresu trwania pracy,

13) stypendia, faktycznie poniesione opłaty szkolne, zwracane przez pracodawcę na podstawie układu zbiorowego pracy, zasiłki na cele naukowe, nagrody wypłacane z funduszów Państwa, związków samorządu terytorialnego oraz innych instytucji, określonych przez Ministra Skarbu, nagrody za wynalazki, za udoskonalenia itp.,

14) wynagrodzenia wypłacane młodzieży uczącej się w zakładach naukowych z tytułu odbywanej przez nią praktyki wakacyjnej, trwającej nie dłużej niż cztery miesiące,

15) wartość munduru służbowego lub odszkodowanie w gotówce za używanie munduru własnego,

16) odszkodowanie za używane przez pracownika własne narzędzia pracy (amortyzacja),

17) koszty uzyskania wynagrodzeń, otrzymywanych przez osoby, wymienione w art. 4 ust. 2 i 3, przy czym Minister Skarbu ma prawo procentowego określenia tych kosztów w stosunku do otrzymanego wynagrodzenia dla poszczególnych grup podatników,

18) diety poselskie, zwroty kosztów służbowych, kosztów podróży, noclegu oraz diety, wypłacane funkcjonariuszom państwowym, państwowym pracownikom nauki, nauczycielom szkół państwowych i publicznych, pozostającym na etacie Państwa, sędziom, prokuratorom, asesorom i aplikantom sądowym, osobom wojskowym, żołnierzom i funkcjonariuszom służby bezpieczeństwa oraz pracownikom i członkom organów wykonawczych związku samorządu terytorialnego, jak również należności o charakterze diet, wypłacane żołnierzom w szczególnych warunkach służby,

19) kwoty, wypłacane osobom, nie wymienionym w pkt 18, na koszty podróży oraz diety, jeżeli nie przekraczają one faktycznych wydatków podatnika albo nie są wyższe od ustalonych przepisami układu zbiorowego pracy lub obowiązującymi przepisami dla danego zawodu,

20) faktycznie poniesione koszty biletu na przejazd środkami masowej lokomocji (pociągi, tramwaje, autobusy) od miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem, przy czym o koszty te zmniejsza się podstawę obliczenia podatku.

21) 1 udziały członków spółdzielni pracy wypłacane poszczególnym członkom z czystej nadwyżki pod jakimkolwiek tytułem (w tym również z tytułu nagród, zapomóg i innych świadczeń) do wysokości 25% stałego wynagrodzenia rocznego członka spółdzielni; za roczne wynagrodzenie stałe w rozumieniu zdania poprzedzającego uważa się sumę wypłat dokonanych członkom spółdzielni w roku poprzedzającym w oparciu o przepisy płacowe z tytułu usług świadczonych na rzecz spółdzielni bez doliczenia wypłat z tytułu podziału nadwyżki bilansowej, nagród, zapomóg i innych świadczeń na rzecz poszczególnego członka oraz prac zleconych, a u członków spółdzielni, którzy w roku poprzedzającym nie byli członkami spółdzielni, doprowadzone do stosunku rocznego wynagrodzenie za pierwszy przepracowany w danym roku pełny miesiąc kalendarzowy.

2. Przodującym w pracy pracownikom z tytułu współzawodnictwa pracy może być podatek obniżony najwyżej o 30%. Grupy pracowników, korzystających z ulg, rozmiar ulg, warunki i tryb przyznania ulg określa Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrami Przemysłu i Handlu oraz Pracy i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Komisji Centralnej Związków Zawodowych.

3. Upoważnia się Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Pracy i Opieki Społecznej do zwalniania od podatku innych kategorii wynagrodzeń.

4. 2 Upoważnia się Ministra Finansów do zwalniania od podatku wynagrodzeń otrzymywanych przez członków spółdzielni pracy zatrudnionych w punktach usługowych spółdzielni, jeżeli te punkty podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu.

POWSTANIE I WYGAŚNIĘCIE OBOWIĄZKU PODATKOWEGO.

Art.  6.

Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 7).

Art.  7.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wypłacenia wynagrodzenia niezależnie od tego, czy wynagrodzenie zostało wypłacone za okres bieżący, przeszły lub przyszły.

Art.  8.

Obowiązek podatkowy wygasa z dniem śmierci podatnika, jak również z dniem rozwiązania stosunku służbowego, stosunku umowy o pracę lub wygaśnięcia tytułu, uzasadniającego wypłatę wynagrodzenia, jednak dopiero po dokonaniu całkowitego rozrachunku i wypłaceniu reszty należności z rozwiązanego stosunku lub wygasłego tytułu.

PODSTAWA OBLICZENIA.

Art.  9.

1. Podstawę obliczenia podatku stanowią wszystkie wynagrodzenia, wypłacane w danym okresie wypłaty.

2. Okresem wypłaty jest okres, za jaki płatnik powinien według umowy lub w braku umowy według przepisu prawa obliczać i wypłacać wynagrodzenie. Jeżeli jednak okres ten jest dłuższy niż miesięczny, za okres wypłaty przyjmuje się okres miesięczny.

3. Odmiennie od zasady, określonej w ust. 1, przy wynagrodzeniach, wypłacanych w okresie wypłaty, a przypadających za okresy przyszłe oraz przy premiach za wydajną pracę za co najmniej dwa jej okresy wypłaty, jak również przy tych wynagrodzeniach za okresy przeszłe, co do których nie nastąpiła żadna wypłata - podstawę obliczenia podatku przyjmuje się tak, jak gdyby wypłata nastąpiła we właściwych okresach wypłaty.

4. Jeżeli podatnik otrzymuje od tego samego płatnika wynagrodzenie za ustalony okres wypłaty, a ponadto wynagrodzenia o nieustalonym okresie wypłaty - podstawę obliczenia podatku stanowi suma wszystkich powyższych wynagrodzeń, wypłacona w ustalonym okresie wypłaty.

5. Za podstawę obliczenia podatku od wynagrodzeń, określonych w art. 4 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 i 3, lub od wynagrodzeń, dla których nie ustalono okresu wypłaty - przyjmuje się sumę wszystkich wynagrodzeń, wypłaconych w danym miesiącu.

6. Jeżeli podatnik otrzymuje od tego samego płatnika dwa lub więcej wynagrodzeń, płatnik obowiązany jest obliczyć i potrącić podatek, przyjmując za podstawę obliczenia łączną sumę wszystkich wynagrodzeń, otrzymanych w okresie wypłaty.

7. 3 Jeżeli podatnik otrzymuje wynagrodzenie od więcej niż jednego płatnika, podatek od wynagrodzenia otrzymanego od drugiego płatnika oblicza się według stopy procentowej właściwej dla wypłaconego wynagrodzenia ze zwyżką o 50%. Jeżeli jednak wynagrodzenie nie przekracza 770 zł miesięczne, 177 zł tygodniowo lub 31 zł dziennie, stopa procentowa podatku wynosi 5% bez względu na wysokość wynagrodzenia. Od wynagrodzenia otrzymanego od trzeciego i dalszych płatników podatek pobiera się ze zwyżką o 100%, a jeżeli wynagrodzenie nie przekracza kwot wymienionych w zdaniu poprzedzającym - według 7-procentowej stopy podatku bez względu na wysokość wynagrodzenia. Jeżeli suma tak obliczonego podatku od wynagrodzenia otrzymanego od drugiego i dalszych płatników oraz podatku od wynagrodzenia otrzymanego od pierwszego płatnika byłaby wyższa od kwoty podatku należnego od łącznej sumy wynagrodzeń według właściwej dla niej stopy podatku, podatek od wynagrodzenia otrzymanego od drugiego lub dalszych płatników może być na wniosek podatnika obliczony w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od łącznej sumy wynagrodzeń według właściwej dla niej stopy stopy podatku a podatkiem należnym od wynagrodzenia otrzymanego od pierwszego płatnika. Dla innych okresów wypłaty Minister Finansów określi w drodze rozporządzenia kwotę, do wysokości której ma zastosowanie stopa procentowa 5% lub 7%.

8. 4 W przypadku, określonym w ust. 7, podatnik uprawniony jest do pisemnego wskazania płatnikowi wynagrodzenia, od którego ma być pobierany podatek bez zwyżki lub jak od drugiego bądź trzeciego płatnika. Zmiana w tym względzie nie może nastąpić w ciągu danego roku kalendarzowego, chyba że wcześniej podatnik przestanie otrzymywać wynagrodzenie, od którego podatek był pobierany bez zwyżki. Upoważnia się Ministra Skarbu do czynienia także innych wyjątków od powyższej zasady.

9. 5 Płatnik obowiązany jest zażądać od podatnika pisemnego oświadczenia o pobieraniu lub niepobieraniu przez niego wynagrodzenia od innych płatników ze wskazaniem płatnika, od którego pobiera się podatek bez zwyżki lub jak od drugiego bądź trzeciego płatnika (ust. 8):

1) po raz pierwszy w ciągu siedmiu dni od ogłoszenia ustawy,

2) poza tym najpóźniej przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia.

W razie niezłożenia przewidzianego wyżej oświadczenia lub złożenia oświadczenia, nie zawierającego danych o innych płatnikach, którzy wypłacają wynagrodzenie, płatnik obliczy i pobierze podatek w wysokości określonej dla wynagrodzeń otrzymywanych od trzeciego lub dalszych płatników.

10. Podatnik obowiązany jest składać w ciągu siedmiu dni płatnikowi, uprawnionemu do pobierania podatku bez zwyżki w myśl ust. 8, pisemne oświadczenie o każdym nowym stosunku prawnym, z którego wynagrodzenie podlega podatkowi od wynagrodzeń na zasadzie art. 4 ust. 1 i 3.

11. Przepisy ust. 7-10 nie mają zastosowania do podatników, określonych w art. 4 ust. 2.

SKALE PODATKOWE.

Art.  10.

1. 6 Podatek oblicza się z wyłączeniem podatników, określonych w art. 10a i 11, według następujących skal ⁷ :

A.

od wynagrodzeń z okresem wypłaty miesięcznym:

Stopień wynagrodzenia	Wysokość wynagrodzenia w okresie wypłaty w złotych		Stopa proc. podatku
	ponad	do
1	13.000	14.000	0,75
2	14.000	15.000	1
3	15.000	17.000	2
4	17.000	19.000	3
5	19.000	21.000	4
6	21.000	23.000	5
7	23.000	25.000	6
8	25.000	28.000	7
9	28.000	31.000	8
10	31.000	34.000	9
11	34.000	38.000	11
12	38.000	42.000	13
13	42.000	50.000	15
14	50.000	60.000	17
15	60.000	70.000	19
16	70.000	80.000	21
17	80.000	100.000	23

B.

od wynagrodzeń z okresem wypłaty tygodniowym:

Stopień wynagrodzenia	Wysokość wynagrodzenia w okresie wypłaty w złotych		Stopa proc. podatku
	ponad	do
1	3.000	3.230	0,75
2	3.230	3.460	1
3	3.460	3.920	2
4	3.920	4.380	3
5	4.380	4.850	4
6	4.850	5.310	5
7	5.310	5.770	6
8	5.770	6.460	7
9	6.460	7.150	8
10	7.150	7.850	9
11	7.850	8.770	11
12	8.770	9.690	13
13	9.690	11.540	15
14	11.540	13.850	17
15	13.850	16.150	19
16	16.150	18.460	21
17	18.460	23.080	23

C.

od wynagrodzeń z okresem wypłaty dziennym:

Stopień wynagrodzenia	Wysokość wynagrodzenia w okresie wypłaty w złotych		Stopa proc. podatku
	ponad	do
1	520	560	0,75
2	560	600	1
3	600	680	2
4	680	760	3
5	760	840	4
6	840	920	5
7	920	1.000	6
8	1.000	1.120	7
9	1.120	1.240	8
10	1.240	1.360	9
11	1.360	1.520	11
12	1.520	1.680	13
13	1.680	2.000	15
14	2.000	2.400	17
15	2.400	2.800	19
16	2.800	3.200	21
17	3.200	4.000	23

2. Przy wynagrodzeniach, przekraczających najwyższe kwoty wynagrodzeń, wymienione w skalach A, B, C (ust. 1), podatek wynosi 23% od tych kwot i 30% od reszty wynagrodzenia.

3. Od wynagrodzeń, określonych w art. 4 ust. 1 pkt 3 i 5, a wypłaconych za przepracowany dzień bądź za posiedzenie, podatek pobiera się według skali właściwej dla wynagrodzeń z okresem wypłaty dziennym (ust. 1 skala C).

4. Od pracowników sezonowych pobiera się podatek, obliczony w myśl ust. 1 lub 2, zmniejszony o 1/3. Za pracowników sezonowych uważa się pracowników, zatrudnionych na robotach publicznych, ziemnych, brukarskich, w przedsiębiorstwach budowlanych, żegludze śródlądowej i przy spławie, w gospodarstwach rolnych i leśnych, jeżeli umowa o pracę zastrzega sezonowy charakter zatrudnienia.

5. Dla innych okresów wypłaty, aniżeli określone w ust. 1, Minister Skarbu określi w drodze rozporządzenia skalę właściwą do obliczania podatku.

6. Dla ustalenia stopy procentowej i obliczenia podatku wynagrodzenie zaokrągla się do pełnych dziesiątków złotych w dół, podatek zaś - do pełnych złotych w dół.

7. Podatek należy potrącić w ten sposób, aby z wynagrodzenia wyższego stopnia po potrąceniu podatku nie pozostało mniej, niż zostaje z najwyższego wynagrodzenia bezpośrednio niższego stopnia po potrąceniu podatku na ten stopień przypadającego.

8. 8 Minister Finansów może dla wszystkich lub niektórych grup podatników obniżać w drodze rozporządzeń skalę z ust. 1 i 2 oraz podwyższać kwotę wynagrodzenia wolnego od podatku.

Art.  10a. ⁹

1. 10 Od wynagrodzeń nie pozostających w stosunku pracy:

1) osób zbierających zamówienia oraz dokonujących skupu lub zajmujących się organizacją skupu,

2) sprzedawców, którzy działają wyłącznie w imieniu i na rachunek gospodarki uspołecznionej,

3) osób (kolektorów) trudniących się sprzedażą losów loterii, sprzedażą kuponów i pobieraniem opłat za udział w zakładach, konkursach sportowych i innych grach oraz sprzedażą materiałów informacyjnych i reklamowych związanych z tymi grami

- podatek oblicza się według następującej skali:

A.

od wynagrodzeń z okresem wypłaty miesięcznym:

Stopień wynagrodzenia	Wysokość wynagrodzenia w okresie wypłaty w zł		Stopa procentowa podatku
	ponad	do
1	551	650	2,2
2	650	750	2,8
3	750	850	3,4
4	850	950	4,0
5	950	1.050	4,7
6	1.050	1.150	5,3
7	1.150	1.250	6,0
8	1.250	1.350	6,5
9	1.350	1.450	7,2
10	1.450	1.550	7,8
11	1.550	1.650	8,4
12	1.650	1.750	9,0
13	1.750	1.850	9,7
14	1.850	1.950	10,3
15	1.950	2.050	11,0
16	2.050	2.150	11,7
17	2.150	2.250	12,3
18	2.250	2.350	13,0
19	2.350	2.450	13,7
20	2.450	2.550	14,4
21	2.550	2.650	15,0
22	2.650	2.750	15,7
23	2.750	2.850	16,4
24	2.850	2.950	17,1
25	2.950	3.050	17,6
26	3.050	3.150	18,2
27	3.150	3.250	18,7
28	3.250	3.350	19,2
29	3.350	3.450	19,5
30	3.450	3.550	19,8
31	3.550	3.650	20,1
32	3.650	3.750	20,4
33	3.750	3.850	20,7
34	3.850	4.000	21,1
35	4.000	5.000	21,5
36	5.000	5.250	30,0
37	5.250	6.000	33,0
38	6.000	7.500	36,0
39	7.500	9.000	39,0
40	9.000	10.500	42,0
41	10.500	12.000	45,0
42	12.000	13.500	48,0
43	13.500	15.000	51,0
44	15.000	17.000	54,0
45	17.000	21.000	57,0
46	21.000	25.000	61,0
47	25.000	-	65,0

2. Suma podatku należna od każdego odrębnie opodatkowanego wynagrodzenia nie może wraz ze zwyżkami przekroczyć 65% podstawy obliczenia podatku.

Art.  11.

1. 11 Od wynagrodzeń, określonych w art. 4 ust. 2, z wyjątkiem wynagrodzeń przekazywanych za granicę w walucie zagranicznej, podatek oblicza się według następującej skali ¹² :

Stopień wynagrodzenia	Wysokość wynagrodzenia miesięcznego w złotych		Stopa proc. podatku
	ponad	do
1	-	20.000	5
2	20.000	50.000	10
3	50.000	-	15

2. 13 Wynagrodzenia przekazywane za granicę w walucie zagranicznej podlegają opodatkowaniu w wysokości do 40% wynagrodzenia i bez uwzględnienia kosztów uzyskania. Wysokość stawek podatku od tych wynagrodzeń ustali Minister Finansów w drodze rozporządzenia.

3. 14 Przepisy art. 10 ust. 6-8 stosuje się odpowiednio.

Art.  12.

1. 15 Podatek od wynagrodzeń, wypłacanych na obszarze Rzeczypospolitej, pobiera się drogą potrącenia od wypłacanego wynagrodzenia kwoty należnego podatku według skal z art. 10, 10a i 11.

2. Płatnicy obowiązani są do potrącenia kwoty należnego podatku przy każdej wypłacie wynagrodzenia. Przepisu tego nie stosuje się, gdy według postanowień układu zbiorowego pracy podatnik otrzymuje w określonym w układzie zbiorowym okresie wypłaty częściowe wypłaty na poczet wynagrodzenia; w tym przypadku podatek oblicza się i pobiera przy ostatecznym obrachunku wynagrodzenia za dany okres wypłaty.

3. Jeżeli płatnik nie potrąca należnego podatku, lecz ponosi go z własnych funduszów, obowiązany jest przyjąć za podstawę do ustalenia stopy procentowej i obliczenia podatku taką kwotę, aby - po potrąceniu od tej kwoty należnego podatku - pozostała różnica wyrażała sumę, przypadającą podatnikowi do wypłaty. Zasada powyższa ma zastosowanie tylko wtedy, gdy wynagrodzenie przekracza 20.000 zł miesięcznie, 4.620 zł tygodniowo lub 800 zł dziennie. Przy innych okresach wypłaty Minister Skarbu określi w drodze rozporządzenia dolne granice wynagrodzeń, do których zasada powyższa ma zastosowanie.

ZNIŻKI I ZWYŻKI RODZINNE.

Art.  13.

1. Jeżeli podatnik ma na utrzymaniu więcej niż dwoje dzieci, podatek obniża się o 25%. Jeżeli podatnik ma więcej niż czworo dzieci na utrzymaniu, podatek obniża się o 50%. Całkowite zwolnienie od podatku następuje wówczas, gdy podatnik ma więcej niż sześcioro dzieci na utrzymaniu.

2. Jeżeli podatnikiem jest kobieta, ulga wynosi 25%, gdy ma na utrzymaniu więcej niż jedno dziecko, a 50% gdy ma na utrzymaniu więcej niż dwoje dzieci. Całkowite zwolnienie następuje, gdy ma na utrzymaniu więcej niż czworo dzieci.

3. Zniżka, przewidziana w ustępach poprzedzających, dotyczy tylko tych podatników, których wynagrodzenie nie przekracza 30.000 zł miesięcznie, 6.920 zł tygodniowo lub 1.200 zł dziennie i którzy w okresie wypłaty wynagrodzenia nie są podatnikami w podatku dochodowym. Przy innych okresach wypłaty Minister Skarbu określi w drodze rozporządzenia granice wynagrodzeń, korzystających ze zniżek rodzinnych. W przypadku, gdy mąż jest podatnikiem w podatku dochodowym albo gdy oboje małżonkowie pobierają wynagrodzenie - żonie zniżka nie przysługuje. Podatnikowi, który otrzymuje wynagrodzenie od różnych płatników, przysługuje zniżka tylko w stosunku do jednego przez niego wskazanego wynagrodzenia. Wskazanie innego wynagrodzenia, korzystającego ze zniżki, nie może nastąpić w ciągu danego roku kalendarzowego.

4. Za dzieci uważa się dzieci z małżeństwa, pozamałżeńskie, przysposobione i pasierbów, jak również dzieci ofiar wojny, przyjęte na wychowanie - do lat osiemnastu, jeżeli nie są podatnikami w podatku dochodowym lub od wynagrodzeń.

5. Ta sama zniżka przysługuje również na dzieci starsze do ukończenia przez nie dwudziestu czterech lat życia, jeżeli pobierają naukę lub odbywają praktykę zawodową i jeżeli nie są podatnikami w podatku dochodowym lub w podatku od wynagrodzeń.

6. 16 Upoważnia się Ministra Finansów do dalszego obniżania w drodze rozporządzeń podatku należnego od wszystkich lub niektórych grup podatników, o których mowa w ust. 1 i 2.

7. 17 Przepisy ust. 1-5 nie mają zastosowania do podatników, określonych w art. 4 ust. 2.

Art.  14.

1. Podatek podwyższa się:

1) 18 o 20% dla podatników w wieku ponad dwadzieścia pięć lat, nieżonatych, nie mających na utrzymaniu dzieci i pobierających wynagrodzenie ponad 20.000 zł miesięcznie, 4.620 zł tygodniowo lub 800 zł dziennie,

2) o 10% dla podatników żonatych lub zamężnych od lat przeszło dwóch, lecz nie mających na utrzymaniu dzieci, jeżeli podatnicy ci pobierają wynagrodzenie ponad 25.000 zł miesięcznie, 5.770 zł tygodniowo lub 1.000 zł dziennie.

2. Uprawnienia Ministra Skarbu, określone w art. 13 ust. 3 zdanie drugie, mają odpowiednie zastosowanie co do granic wynagrodzeń, obciążonych zwyżką rodzinną.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy osoby, wymienione w tym ustępie, miały na utrzymaniu dzieci co najmniej przez okres dziesięciu lat.

4. Przepisy ust. 1-3 nie mają zastosowania do podatników określonych w art. 4 ust. 2.

UZUPEŁNIAJĄCY PODATEK.

Art.  15.

1. 19 Pracodawca, wypłacający pracownikowi wynagrodzenie w sumie nie przekraczającej:

1) kwoty 1.500 zł przy miesięcznym okresie wypłaty,

2) kwoty 340 zł przy tygodniowym okresie wypłaty,

3) kwoty 60 zł przy dziennym okresie wypłaty,

- obowiązany jest oprócz potrąconego pracownikowi podatku w myśl art. 10 uiścić z własnych funduszów uzupełniający podatek.

2. Podstawą obliczenia uzupełniającego podatku jest wynagrodzenie, stanowiące podstawę obliczenia podatku (art. 9 i 10).

3. 20 Uzupełniający podatek przy wynagrodzeniach z okresem wypłat miesięcznym oblicza się według następującej skali:

Stopień wynagrodzenia	Wynagrodzenie wypłacone w okresie wypłaty w zł		Suma uzupełniającego podatku w złotych
	ponad	do
1	-	551	175
2	551	650	156
3	650	750	145
4	750	850	135
5	850	950	121
6	950	1.050	105
7	1.050	1.150	89
8	1.150	1.250	69
9	1.250	1.350	50
10	1.350	1.500	24

A.

przy wynagrodzeniach z okresem wypłaty miesięcznym:

Stopień wynagrodzenia	Wynagrodzenie wypłacone w okresie wypłaty w złotych		Suma uzupeł- niającego podatku w złotych
	ponad	do
1	-	12.000	300
2	12.000	12.500	265
3	12.500	13.330	230
4	13.330	14.170	160
5	14.170	15.000	75

B.

przy wynagrodzeniach z okresem wypłaty tygodniowym:

Stopień wynagrodzenia	Wynagrodzenie wypłacone w okresie wypłaty w złotych		Suma uzupeł- niającego podatku w złotych
	ponad	do
1	-	2.770	70
2	2.770	2.880	62
3	2.880	3.080	54
4	3.080	3.270	36
5	3.270	3.460	17

.

przy wynagrodzeniach z okresem wypłaty dziennym:

Stopień wynagrodzenia	Wynagrodzenie wypłacone w okresie wypłaty w złotych		Suma uzupeł- niającego podatku w złotych
	ponad	do
1	-	480	12
2	480	500	11
3	500	530	10
4	530	570	6
5	570	600	3

4. Uprawnienia Ministra Skarbu, określone w art. 10 ust. 5, mają odpowiednie zastosowanie do uzupełniającego podatku.

5. Od uzupełniającego podatku wolny jest płatnik, jeżeli nim jest Państwo, związek samorządowy, instytucja ubezpieczeń społecznych, związek zawodowy, przedsiębiorstwo państwowe lub zakład, będący pod zarządem Państwa bądź związku samorządowego.

6. Upoważnia się Ministra Skarbu do całkowitego zwalniania od uzupełniającego podatku oraz do obniżenia stawek tego podatku w drodze rozporządzenia dla poszczególnych okręgów wymiarowych i kategorii podatników.

7. Dla ustalenia kwoty uzupełniającego podatku wynagrodzenie zaokrągla się do pełnych dziesiątków złotych w górę, sumę zaś uzupełniającego podatku - do pełnych złotych w dół.

WYPŁACANIE PODATKU.

Art.  16.

1. Kwoty należnego podatku, potrącane przez płatnika przy wypłacie wynagrodzenia (art. 9, 10 i 11) lub ponoszone przez płatnika z własnych funduszów (art. 12 ust. 3), jak również kwoty uzupełniającego podatku (art. 15) płatnik obowiązany jest wpłacić do kasy właściwego urzędu skarbowego (rewizyjnego) w terminie do siedmiu dni po dokonaniu wypłaty wynagrodzenia z dołączeniem wykazu potrąceń, sporządzonego według przepisanego wzoru lub też odpisu list płacy, zawierających dane niezbędne do sprawdzenia prawidłowości dokonanych potrąceń.

2. Płatnicy, wypłacający wynagrodzenie dziennie, wpłacają należności podatku i uzupełniającego podatku z dołączeniem wykazu potrąceń lub odpisu list płacy (ust. 1) w następujących terminach:

1) do dnia 14 danego miesiąca, jeżeli wypłaty wynagrodzeń dokonano od 1 do 7 tego miesiąca,

2) do dnia 21 danego miesiąca, jeżeli wypłaty wynagrodzeń dokonano od 8 do 14 tego miesiąca,

3) do dnia 28 danego miesiąca, jeżeli wypłaty wynagrodzeń dokonano od 15 do 21 tego miesiąca,

4) do dnia 7 następnego miesiąca, jeżeli wypłaty wynagrodzeń dokonano od 22 do końca miesiąca.

3. Upoważnia się Ministra Skarbu do określania w drodze rozporządzeń innych terminów płatności podatków, niż ustalone w ust. 1 i 2, dla wszystkich lub pewnych grup płatników.

Art.  17.

1. Podatnicy, pobierający wynagrodzenie na obszarze obcego państwa, a zamieszkali na terenie Rzeczypospolitej (art. 2 ust. 2) obowiązani są obliczać należny podatek według przepisów art. 9-14 i wpłacać do kasy właściwego urzędu skarbowego w terminie siedmiu dni po upływie miesiąca, w którym nastąpiła wypłata wynagrodzenia.

2. Podstawą obliczenia podatku jest łączna suma wynagrodzeń (ust. 1), otrzymanych w miesiącu.

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE.

Art.  18.

1. Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc wszelkie przepisy w przedmiotach nią unormowanych, a w szczególności:

1) dekret z dnia 18 sierpnia 1945 r. o podatku od wynagrodzeń (Dz. U. R. P. z 1947 r. Nr 30, poz. 129 i z 1948 r. Nr 17, poz. 117),

2) przepisy ustaw szczególnych w częściach, dotyczących przedmiotowych i podmiotowych zwolnień od podatku.

2. Przepisy dekretu, wymienionego w ust. 1 pkt 1, stosuje się jednak przy ustalaniu wysokości dodatkowej opłaty (art. 13), różnicy podatku w myśl art. 15, art. 16 zdanie drugie oraz różnicy podatku od łącznych wynagrodzeń (art. 17) za rok kalendarzowy 1948.

Art.  19.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.

Art.  20.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 1949 r., stosuje się jednak również do wynagrodzeń, wypłaconych przed tym terminem, a należnych za czas, poczynając od dnia 1 stycznia 1949 r.

¹ Art. 5 ust. 1 pkt 21 dodany przez art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

² Art. 5 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

³ Art. 9 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

⁴ Art. 9 ust. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

⁵ Art. 9 ust. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. c) i lit. d) ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

⁶ Art. 10 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

⁷ Skale podatkowe zawarte w art. 10 ust. 1 nin. ustawy:

- zostają zastąpione przez skale podatkowe zawarte w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 4 stycznia 1950 r. w sprawie obniżenia skal podatkowych w podatku od wynagrodzeń (Dz.U.50.1.3) z dniem 13 stycznia 1950 r.

- zostają zastąpione przez § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1953 r. w sprawie obniżenia skal podatkowych w podatku od wynagrodzeń (Dz.U.53.1.1) z dniem 4 stycznia 1953 r.

⁸ Art. 10 ust. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 24 września 1956 r. (Dz.U.56.44.201) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 sierpnia 1956 r.

⁹ Art. 10a dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

¹⁰ Art. 10a ust. 1 zmieniony przez art. 115 ustawy z dnia 19 grudnia 1963 r. o ustroju adwokatury (Dz.U.63.57.309) z dniem 1 stycznia 1964 r.

¹¹ Art. 11 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

¹² Skala podatkowa zawarta w art. 11 ust. 1 nin. ustawy zostaje zastąpiona przez skalę zawartą w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1953 r. w sprawie obniżenia skal podatkowych w podatku od wynagrodzeń (Dz.U.53.1.1) z dniem 4 stycznia 1953 r.

¹³ Art. 11 ust. 2 dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

¹⁴ Art. 11 ust. 3 według numeracji ustali przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

¹⁵ Art. 12 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

¹⁶ Art. 13 ust. 6 dodany przez art. 1 pkt 2 lit. a) dekretu z dnia 24 września 1956 r. (Dz.U.56.44.201) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 sierpnia 1956 r.

¹⁷ Art. 13 ust. 7 według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 2 lit. b) dekretu z dnia 24 września 1956 r. (Dz.U.56.44.201) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 sierpnia 1956 r.

¹⁸ Art. 14 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

¹⁹ Art. 15 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.

²⁰ Art. 15 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 8 lit. b) ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. (Dz.U.59.11.60) zmieniającej nin. ustawę z dniem 16 lutego 1959 r.