Art. 11. - Podatek od nabycia praw majątkowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.9.74 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1975 r.
Art.  11.
1.
W przypadku, gdy przedmiotem opodatkowania jest nabycie prawa majątkowego, z którego wynika prawo żądania wykonania jednego z dwóch lub więcej świadczeń różnej wartości, za podstawę opodatkowania przyjmuje się świadczenie, od którego przypada wyższy podatek.
2.
W przypadku gdy przedmiotem nabytego prawa majątkowego jest świadczenie, które nie może być oznaczone pod względem ilości w chwili nabycia prawa, podstawę opodatkowania ustala się w miarę wykonywania świadczenia. Organ finansowy może jednak za zgodą podatnika przyjąć za podstawę opodatkowania prawdopodobną sumę wszystkich świadczeń za cały czas trwania obowiązku świadczenia.
3.
W przypadku gdy przedmiotem opodatkowania jest nabycie prawa do świadczeń powtarzających się, należy celem ustalenia podstawy opodatkowania pomnożyć roczną wartość świadczeń:
1)
w razie ustanowienia świadczeń na wieczne czasy - przez 25;
2)
w razie ustanowienia świadczeń na czas ściśle ograniczony co do ilości lat lub ich części - przez tę ilość lat lub ich części, najwyżej jednak przez 22;
3)
w razie ustanowienia świadczeń na czas nieokreślony, jednak nie ograniczony do czasu życia jednej lub więcej osób - przez 5;
4)
w razie gdy w przypadkach podanych w pkt 3 oznaczono termin, do którego zobowiązanie trwać będzie niewątpliwie - za czas ściśle określony w sposób podany w pkt 2, za czas dalszy zaś w sposób podany w pkt 3, łącznie jednak najwyżej - przez 22.
4.
W przypadku ustanowienia świadczeń na czas życia jednej osoby, za podstawę opodatkowania przyjmuje się wartość prawa obliczoną według wieku osoby, z której śmiercią gaśnie zobowiązanie. Wartość ta wynosi przy wieku:
1)
do lat 15 - 22-krotną wartość świadczenia rocznego
2)
powyżej lat 15 do 25 - 21-krotną wartość świadczenia rocznego
3)
powyżej lat 25 do 35 - 20-krotną wartość świadczenia rocznego
4)
powyżej lat 35 do 45 - 18-krotną wartość świadczenia rocznego
5)
powyżej lat 45 do 55 - 15-krotną wartość świadczenia rocznego
6)
powyżej lat 55 do 65 - 11-krotną wartość świadczenia rocznego
7)
powyżej lat 65 do 75 - 7,5-krotną wartość świadczenia rocznego
8)
powyżej lat 75 do 80 - 5-krotną wartość świadczenia rocznego
9)
powyżej lat 80 - 3-krotną wartość świadczenia rocznego.
5.
W razie uzależnienia terminu trwania świadczeń od czasu życia dwu lub więcej osób za podstawę opodatkowania przyjmuje się roczną wartość świadczenia pomnożoną przez jeden z mnożników określonych w ust. 4, a to odpowiednio do wieku osoby najstarszej lub najmłodszej stosownie do tego, czy świadczenia mają trwać do śmierci osoby, która umrze pierwsza, czy do śmierci osoby, która umrze ostatnia.
6.
Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio również do obliczania użytkowania, służebności, ciężarów realnych i rent.
7.
Roczną wartość użytkowania przyjmuje się w wysokości 4% wartości rzeczy poddanej użytkowaniu, chyba że wartość użytkowania, wyższa lub niższa, jest niewątpliwa.