Art. 14. - Podatek dochodowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1957.7.26 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1962 r.

Art.  14.

1. Podstawę opodatkowania stanowią dochody cząstkowe (art. 6 ust. 2) oraz dochód ogólny (art. 6 ust. 3) osiągnięte w roku podatkowym.

2. Rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy lub rachunkowy, w którym dochód został osiągnięty.

3. Jeżeli w roku podatkowym źródło lub źródła przychodów (art. 8) były czynne przez okres krótszy niż rok podatkowy, za podstawę opodatkowania przyjmuje się dochód osiągnięty w tym okresie i stosuje się do niego stopę podatku odpowiadającą dochodowi obliczonemu w stosunku rocznym.

Przepis ten nie ma zastosowania:

1) do źródeł sezonowych oraz

2) do źródeł niesezonowych:

a) jeżeli źródło lub źródła przychodów (art. 8) były czynne krócej niż rok podatkowy, lecz podatnik posiadał przez cały rok podatkowy źródło przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym,

b) jeżeli przerwa w działalności źródła przychodów została spowodowana nadzwyczajnymi okolicznościami.

4. Jeżeli okres rachunkowy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym, opodatkowaniu podlega dochód osiągnięty w okresie rachunkowym. Okres rachunkowy powinien w zasadzie obejmować 12 miesięcy, jednak w przypadku założenia przedsiębiorstwa, zaprowadzenia ksiąg handlowych oraz gospodarczo uzasadnionego przejścia przy księgach handlowych z roku kalendarzowego na rok rachunkowy nie pokrywający się z rokiem kalendarzowym lub odwrotnie, w wyniku czego okres rachunkowy obejmuje mniej lub więcej niż 12 miesięcy, dochód osiągnięty w okresie rachunkowym podlega opodatkowaniu według tej stopy podatku ze skali art. 15 i 17, jaka przypada od dochodu osiągniętego w tym okresie rachunkowym.

5. U osób, które przybyły do Polski na pobyt czasowy, z góry określony co do czasu trwania, nie przekraczający jednak sześciu miesięcy, w celu prowadzenia przedsiębiorstwa, wykonywania zajęcia zawodowego lub jakiegokolwiek innego zatrudnienia zarobkowego, przyjmuje się za podstawę opodatkowania dochód osiągnięty w okresie wykonywania tych czynności i stosuje się do niego stopę podatku odpowiadającą temu dochodowi, obliczonemu w stosunku rocznym. Jeżeli z góry przewiduje się pobyt dłuższy niż sześć miesięcy, osoby te podlegają obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 4.