Pociąganie ludności do osobistych i rzeczowych świadczeń przy akcji ewakuacyjnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.64.425

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lipca 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY OBRONY PAŃSTWA

z dnia 20 lipca 1920 r.

w przedmiocie pociągania ludności do osobistych i rzeczowych świadczeń przy akcji ewakuacyjnej.

Art.  1.

Upoważnia się władze administracyjne do przymusowego pociągania ludności za wynagrodzeniem do robót osobistych oraz świadczeń podwodowych i kwaterunkowych, potrzebnych dla załadowania, przewiezienia, wyładowania i rozmieszczenia ludności i dobra ewakuowanego, pochodzących z terenów opróżnianych w związku z działaniami wojennemi.

Art.  2.

Pociąganie ludności do świadczeń, wymienionych w art. 1 odbywać się ma z uwzględnieniem przepisów zamieszczonych w art. 4, 5, 6, 7, 8, 10, 11, 12, 13, 18 i 19 ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. o osobistych świadczeniach wojennych (Dz. U. Rz. P. z r. 1919 № 67 poz. 401) oraz na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego w art. 4, 5, 8, 9, 10, 11, 12, 13 i 14 ustawy z dnia 11 kwietnia 1919 r. o rzeczowych świadczeniach wojennych (Dz. Pr. P. P. z 1919 r. № 32 poz. 264) a w b. dzielnicy pruskiej w §§ 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12, 13, 14, 15, 20, 21, 22, 23, 24, 33 i 34 ustawy Rzeszy Niemieckiej o świadczeniach wojennych z dnia 13 czerwca 1873 r. z tą zmianą, że kompetencje zastrzeżone temi przepisami władzom wojskowym, przysługiwać będą cywilnym władzom administracyjnym.

Art.  3.

Osobom powołanym na podstawie niniejszego rozporządzenia do osobistych świadczeń, przysługiwać będą prawa wyszczególnione w art. 14, 15 i 16 ustawy z dnia 25 lipca 1919 r. o osobistych świadczeniach wojennych (Dz. Ust. Rz. P. № 67 poz. 401). Koszta powstałe stąd dla Państwa pokryte zostaną z ogólnych kredytów na przeprowadzenie ewakuacji.

Art.  4.

Osoby, winne uchylenia się od świadczeń, wymienionych w art. 1, ulegają w drodze administracyjnej karze aresztu do 6 miesięcy lub grzywny do wysokości 10.000 marek, a w b. dzielnicy pruskiej karze sądowej więzienia do 6 miesięcy lub grzywny do wysokości 10 000 mk. o ile przekroczenia nie są zagrożone surowszemi przepisami.

Art.  5.

Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych, a w b. dzielnicy pruskiej Ministrowi tejże Dzielnicy.

Art.  6.

Zniesienie rozporządzenia niniejszego nastąpi na mocy uchwały Rady Ministrów.

Art.  7.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.